Τετάρτη 19 Αυγούστου 2015

Yngwie Malmsteen's Rising Cock

Θέλω να σας θέσω ένα πολύ σοβαρό ερώτημα και να μου απαντήσετε με σοβαρότητα και υπευθυνότητα σαν να εξαρτάται η ζωή της γιαγιάς σας από αυτό.
-Η γιαγιά μου έχει πεθάνει.
Σαν να εξαρτάται η ζωή της άλλης γιαγιάς σας από αυτό.
-Κι η άλλη γιαγιά μου έχει πεθάνει.
...σαν να εξαρτάται η ακεραιότητα του τάφου της γιαγιάς σας.
-Την αποτεφρώσαμε.
Γαμώ τη Μπαναγία σας.
-Θα θέσεις το πολύ σοβαρό ερώτημα ή θα συνεχίσεις να βλασφημείς;
Θα το θέσω.
Τι είδους ανωμαλία είναι αυτή που εξωθεί κάποιον, χωρίς να του έχουν αγοράσει οι κολλητοί του τα εισιτήρια εν είδει φάρσας, να πάει να σκάσει τα ωραία του λεφτουδάκια για να ακούσει λάιβ τον Ίνγκβι Μάλμστην;

-...προφανώς είσαι μνημονιακός γερμανοτσολιάς ή πουλάς το κορμί σου ή κάτι τέτοιο κι έχεις λύσει όλα σου τα βιοποριστικά προβλήματα, αλλά ακόμα κι έτσι, Αυγουστιάτικα, ο σημαντικότερος προβληματισμός σου είναι ένας Σουηδός γκιθαρίστας που τον έχει ξεχάσει μέχρι κι ο Άγιος Πέτρος;
Αυτό ακριβώς. Αυγουστιάτικα. Η επιλογή ήταν ανάμεσα σε αυτό και στο να κάτσω να διαβάσω το ένα και μόνο ένα μάθημα που χρωστάω γιατί α) είμαι φύτουλας και β) βρίσκω μια σαδιστική ευχαρίστηση στο να επεκτείνω το ξύσιμό μου και το Σεπτέμβριο όσο οι υπόλοιποι πληβείοι ρουφάνε πούτσες καθηγητών για ένα πεντάρι.
-Ε, κάτσε διάβασε τότε.
Νοτ γκόνα χάπεν.
-Δηλαδή στ'αλήθεια δεν έχεις πιο σοβαρό ερώτημα να θέσεις;
Να πω την αλήθεια, έχω. Από πού κι ως πού το Καζακστάν συμμετέχει στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις ποδοσφαίρου;
-...και τι έλεγες για τον Μάλμστην;
Επιτέλους συμμορφωθήκατε.
Φυσικά ο προβληματισμός δεν αφορά μόνο τον Μάλμστην. Αφορά κι άλλους uber-pretentious μπουσταράδες του νεοκλασικού μέταλ, αποκαλούμενου έτσι γιατί πρωτοπαίχτηκε στις γραφικές μονοκατοικίες της Αρεοπαγίτου. Κάτι τύπους με ονόματα όπως Michael Angelo Batio.
Κάποιες φορές υπάρχει ένας πολύ ισχυρός συσχετισμός στο όνομα κάποιου. Ας πούμε, όταν ακούω ότι μια τύπισσα λέγεται Βαρβάρα, είναι προφανές ότι η τύπισσα είναι μαυροτσούκαλη, χαμηλοκώλα κι έχει μύτη-ποντιακό μπουγατσομάχαιρο.
Κι αν ένας τύπος λέγεται fuckin' Μιχαήλ Άγγελος χωρίς να είναι Χελωνονιντζάκι, τότε είναι σίγουρο ότι θα στο παίξει πιο της Αναγεννήσεως κι από το δρόμο που ξεκινάει απ'τα γραφεία των Χρυσών Αυγών και καταλήγει στον Ν.Σ.Σ. (google map it).
Απλά ο Μάλμστην έγινε το poster boy όλων αυτών των στερημένων, γιατί ήτανε μορφονιός και φορούσε το ξεκούμπωτο πουκάμισο με την τρούχα κάγκελο από μέσα σαν να ήταν ο Μποντζόβενος.
Κι επίσης στην παγκόσμια κλίμακα μουσικής αλαζονείας είναι σίγουρα κάπου στην πρώτη δεκάδα, αν και όχι στις δύο πρώτες θέσεις γιατί αυτές είναι καπαρωμένες σε ισοβαθμία για το υπόλοιπο της αιωνιότητας από τον Μπόνο και τον Λαρς Ούλριχ.
Αλλά μάλλον θα είναι τρίτος, γιατί ακούστε εδώ τον Σουηδικό ντολμά να προσπαθεί να επισκιάσει τον Ρόνι Φάκιν Τζέιμς Φάκιν Ντίο. Φάκιν.

Συμβουλή προς κάθε κιθαρίστα που θα θελήσει μελλοντικά να παίξει μαζί με τον Ντίο: όταν τραγουδάει ο Ντίο, εσύ βάζεις το πουλί σου μέσα στο παντελόνι και το βουλώνεις.
-Έχεις υπόψη σου ότι ο Ντίο έχει πεθάνει, έτσι;
ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΤΟ ΘΥΜΙΖΕΤΕ;
Εν πάση περιφτώσει, το θέμα μας εδώ δεν είναι ο Ντίο κι η λυπηρή έλλειψή του από το μεταλλικό στερέωμα, αλλά ο Μάλμστην. Και πιο συγκεκριμένα το γιατί θα πάει κανείς να ακούσει τον Μάλμστην λάιβ.
Ο σκοπός είναι να διαπιστώσουμε ότι παίζει κιθάρα με την ίδια ταχύτητα που ο μέσος άνθρωπος ανεβάζει τα βρακιά του και κλείνει τις εικοσιοχτώ καρτέλες Γερμανικής ποδολαγνικής τσόντας με το που ακούσει τη μάνα του να πλησιάζει; Σοβαρή διαπίστωση. Ελάτε εδώ να σας διαπιστώσω ότι ο Σόιμπλε είναι ανάπηρος.
Η αλήθεια είναι ότι ο Μάλμστην ανακάλυψε ότι είχε τα ταχύτερα δάχτυλα του κόσμου από τότε που ήταν μικρό και χαζό παιδάκι. Αφού χρησιμοποίησε το ταλέντο του αυτό για να τερματίσει το Contra χωρίς να πατήσει Πάνω-Πάνω-Κάτω-Κάτω-Αριστερά-Δεξιά-Αριστερά-Δεξιά-Βήτα-Άλφα, να αντιγράψει σημειώσεις πέντε χρόνων μηχανολογίας σε ένα απόγευμα και να καταστρέψει εφτά φούρνους μικροκυμάτων από τη βιασύνη του να ξεπαγώσει κεφτεδάκια Ικέα, σκέφτηκε "πώς θα χρησιμοποιήσω τα εξωφρενικά γρήγορα δάχτυλά μου για να βγάλω γκόμενα;".
Αυτή ήταν μια απολύτως φυσιολογική σκέψη που έκανε μετά την καταστροφική κατάληξη της μίας και μοναδικής φοράς που επιχείρησε να τραβήξει μαλακία, οπότε και αναγκάστηκε να παραμείνει ξαπλωμένος μπρούμυτα στο σουηδικό χιόνι για τις επόμενες δύο εβδομάδες.
Κι όπως έχω ξαναπεί, δεν υπάρχει μεγαλύτερος μουνομαγνήτης από την ηλεχτρική κιθάρα.
Φυσικά, νέα προβλήματα ανέκυψαν όταν ο Μάλμστην αποφάσισε να αρχίσει την κιθάρα, για παράδειγμα το ότι δεν υπήρχε κάποιο μουσικό είδος αρκετά γρήγορο για τα υπερφυσικά δάχτυλά του. Τι θα έπαιζε, Πινκ Φλόιντ και Φλίτγουντ Μακ; Plitch bease. Τέτοιες παπαρίτσες τις έπαιζε και με τα πόδια.
Οι μόνοι που έπαιζαν τότε πιο γρήγορα από 70 bpm ήταν οι πανκάδες, που βαρούσαν τα ίδια δύο ακόρντα μέχρι να ανοίξουν τρύπα στο χωροχρονικό συνεχές, κι ο προστάτης άγιος του ΚΠΣΑ Έντι Βαν Χέιλεν, που ως γνωστόν το Eruption είναι η μελωδία που αντήχησε από τα ουράνια όταν ο Αρθούρος ξεκάρφωσε από το βράχο το Καυλί του Εξκάλιμπερ.
Αυτό που έκανε λοιπόν ο Μάλμστην, επειδή όπως είπαμε κατέχει βραβείο αλαζονείας από την Έκθεση Θεσσαλονίκης, ήταν να εφεύρει εντελώς καινούριο είδος μέταλ. Και το έκανε αυτό παίρνοντας την κλασική μουσική και ταΐζοντάς την στεροειδή για άλογο ιπποδρόμου (που μετέπειτα θα κατέληγε κεφτεδάκι Ικέα).
Κοιτάχτε για παράδειγμα τον τίτλο του πρώτου βίντεο που παρέθεσα: Trilogy Suite op. 5. Ο δικός σου την έχει δει τόσο Μότσαρτ που θα έπρεπε να έχει πεθάνει στα 35 του από σύφιλη και να τον κάνει τραγούδι ο συμπαθής Αυστριακός τραγουδιστής των 80's Falco.
Αποτέλεσμα της αλαζονείας του αυτής είναι και το ότι ποτέ δε βάζει στίχους στις δικές του συνθέσεις. Τι, είσαι με τα καλά σου; Να επικεντρωθεί κανένας άνθρωπος σε βαρετές κι ανούσιες λέξεις και να του ξεφύγει έστω και μισό από τα 37 αρπέτζια που βαράω ανά δευτερόλεπτο; Δεν υπάρχει περίφτωση!
Οι μόνες εξαιρέσεις είναι όταν παίρνει τραγούδια άλλων καλλιτεχνών και τα ταΐζει στεροειδή, όπως έκανε, για κάποιον μυστήριο λόγο που πιθανότατα θα έχει να κάνει με σκοτεινές σεξουαλικές "εξυπηρετήσεις" στα δύο θηλυκά μέλη των ΑΒΒΑ, με τούτο εδώ:

Επομένως οι δύο επιλογές που έχει ο μέταλχεντ όταν παρακολουθεί λάιβ του Μάλμστην είναι είτε να παρακολουθεί στη μούγκα έναν τύπο με ξεκούμπωτο πουκάμισο να κάνει γλυκό έρωτα στην κιθάρα του (το μόνο θηλυκό που τον αγάπησε πραγματικά), ή να τραγουδάει στίχους που γράφτηκαν από την πέμπτη πιο γκέι μπάντα όλων των εποχών, μετά τους Right Said Fred, τους Frankie Goes to Hollywood, τους Village People και τους U2.
Γιες άι φάκιν σεντ ιτ. Οι U2 είναι πιο γκέι κι από τη μπάντα που τραγούδησε το YMCA.
Το άλλο πρόβλημα με τη μουσική του Μάλμστην είναι ότι, ακριβώς επειδή τα δάχτυλά του δεν μπορούν να κάτσουν ακίνητα για πάνω από χρονικό διάστημα κωλοτούμπας Συριζαίου, αντιμετωπίζει την ιδέα να παίξει την ίδια νότα παραπάνω από τέσσερις φορές στη σειρά με την ίδια βδελυγμία που αντιμετωπίζει κουτσουλιά στο καλό του ξεκούμπωτο πουκάμισο.
Τι εννοείς ότι αυτό το κάνουν όλοι οι υπόλοιποι κιθαρίστες του σύμπαντος και λέγεται riff; Να πα να γαμηθείς κι εσύ κι οι αιρετικές ιδέες σου, αντίχριστε! Θα σηκωθεί ο Τζεφ Χάνεμαν από τον τάφο και θα μας ανασκολοπίσει ενόσω θα πέφτει βροχή από αίμα.
Έτσι ο Μάλμστην δε σταματάει να βαράει αρπέτζια, αρπέτζια και κόντρα αρπέτζια, για δύο, τέσσερα, δεκατέσσερα συνεχόμενα λεπτά τη φορά, και λες εσύ από κάτω, "ο πούστης, δε θα σταματήσει να κάνει ένα τσιγάρο, να μυτάρει μια γραμμή, να φάει ένα Κιτ-Κατ βρε αδερφέ!".
Και δε σταματάει ο πούστης. Ντούρασελ. Μαρτυρίες λένε ότι μετά από κάθε λάιβ βαράει ένεση νοβοκαΐνης σε κάθε δάχτυλο ένα-ένα ξεχωριστά γιατί αλλιώς θα παραλύσουνε απ'την υπερπροσπάθεια κι αν παραλύσουνε και δεν μπορεί να παίξει κιθάρα θα τα βροντήξει όλα κάτω και θα πάει να γίνει μέλος του ISIS.
-Ναι, αλλά αν μη τι άλλο κατέχει την τεχνική!
Χμ...στάνταρ; Κατέχει την τεχνική ή απλά ανεβοκατεβάζει γρήγορα τα δάχτυλά του; Βλέπετε, είναι η τέλεια απάτη. Όποιος πει ότι μπορεί να ξεχωρίσει νότες που παίζονται σε ταχύτητα περιστροφής δραπανοκατσάβιδου (η μεγάλη λέξη της ημέρας, μια ευγενική χορηγία της Donaudampfschiffahrtsgesellschaft) είναι πιο ψεύτης κι από άνθρωπο που ισχυρίζεται ότι δεν του αρέσει η σοκολάτα.
Κι άντε πες, όταν τα ηχογραφεί στο στούντιο, τα περνάει εκατό φορές, άμα ξεφύγει και μισό αρπέτζιο το διορθώνουνε μετά στο κομπιούτερ και σου 'κανε ένα μαλλί κομπλέ. Αλλά όταν παίζει λάιβ; Στα-πα-πά-ρια-του. Κάτι η ποιότητα του ήχου που χάνεται στα διακόσια ντεσιμπέλ, κάτι κι οι μπύρες που θα έχουν πιει τα μεταλλικά πλήθη από κάτω, υπάρχει περίφτωση να καταλάβει κανείς ότι στο 2:33 δευτερόλεπτο έπαιξε ρε-λα-ρε αντί για ρε-λα-ντο δίεση;
Επομένως παίζει στα ίσια ο Μάλμστην απλά να κρατσανάει τα τάστα της κιθάρας και να παίζει στα λάιβ ό,τι του κατέβει στην κούτρα.
Ε ΟΧΙ ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ! Να μας κοροϊδεύουν οι πολιτικοί, να μας κοροϊδεύουν τα ΜΜΕ, να μας κοροϊδεύουν οι γκόμενες, να μας κοροϊδεύει η κοινωνία, να μας κοροϊδεύει κι ο Μάλμστην που έγινε πενήντα χρονών μαλάκας και δεν έμαθε να κουμπώνει ένα πουκάμισο; ΑΝΑΞΕΠΤΑΜΠΟΛ!
Από εδώ και στο εξής θα ακούω μόνο Πάολα.
Αυτά, και να προσέχετε μην αναθέσετε στον Μάλμστην να σας πληχτρολογήσει εργασία για τη σχολή και μετά κλαίτε τα δυόμιση χιλιάρικα που σκάσατε για το Macbook, κωλοχίπστερ αμερικανάκια.

9 σχόλια:

  1. ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ!!!!
    Ενάξει μικρέ σε παραδέχομαι, με αποζημίωσες για την προηγούμενη πατάτα με τα πουκάμισα.
    Αλλά κοίτα όμως, άλλο να είσαι απλός μπουρμπουλήθρας σαν τον Μάλμστιν κι άλλο να είσαι μπουρμπουλήθρας με 4 κιθάρες ταυτόχρονα, οπότε το Μαϊκαλάζελο Μπάτιο να μην τον βάζεις στο στόμα σου γιατί συν τοις άλλοις γαμούσε και την Lita Ford και έχουνε και παιδιά ναπουμε.....oversize dat lil' biach

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι πως το θέτεις έχεις δίκιο. Αν ο Ντονατέλο...ε...Μικελάτζελο έχει αγγίξει όντως έστω και με την άκρη του καυλιού του το επικό θεόμουνο που λέγεται Λίτα Φορντ, εγώ του παίρνω πίπα.

      Διαγραφή
  2. Η διασκευή του Gimme Gimme είναι ωραία. Το άλλο το έκλεισα, το βαρέθηκα πριν το πρώτο λεπτό. Άσε που 7 λεπτά κομμάτι φωνάζει "αρτιστίκ παπαριά που μπήκε στο δίσκο γιατί οι κριτικοί σκίζουν εσώρουχα με δαύτες". 7 λεπτά κομμάτι. Στο λάιβ πώς δε παθαίνει τενοντίτιδα, τόσες ώρες χράτσα χρούτσα;
    Έχω και μια απορία: πώς γίνεται να συνδυάσεις νεοκλάσικ (στο Μαρούσι) μέταλ με μπύρες; Κανένα τσαγάκι πάει με την περίσταση. Ή κανένας δυνατός καφές μήπως και κρατηθείς μέχρι το τέλος της συναυλίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι μπύρες είναι το στάνταρ ποτό ημών των μεταλλάδων. Όταν είναι πριν τις δώδεκα το μεσημέρι πίνουμε γκαϊφέ, εκτός απ'τον Πρόεδρο ΑΠΙ που είναι επώνυμος αλκοολικός. Να σου θυμίσω εδώ αμαθεστάτη νεαρά ότι το Master of Puppets κρατάει οχτώμιση λεπτά και το Victim of Changes κοντά στα οχτώ.

      Διαγραφή
    2. Ναι, εσένα περιμέναμε να μας πεις ποιο είναι το στάνταρ των μεταλάδων ξέρω γω.
      Δε λέω, σπουδαία κομμάτια και τα δυο, αλλά πλέον το 7 λεπτά κομμάτι σημαίνει αυτό που είπα. Έχω κάνει κοτζάμ διατριβή, τι με πέρασες;

      Διαγραφή
    3. Σε είχα ικανή να πας στο Rainbow και να ζητάς Malibu ανανά.

      Διαγραφή
    4. Δεν πίνω κοκτέιλς, παρά μόνο πολύ σπάνια, άντε σε τίποτα γενέθλια ή διακοπές. Είναι πολύ μέινστριμ για εμένα. Θέλω να ξεχωρίζω, με μαύρη Fix στο χέρι - ή και με σκέτη, συμβιβάζομαι.

      Διαγραφή
  3. Θα το παραδεχτώ και ας με κράξεις: Μια και είχα στη μπλάτη μου 10 χρόνια κλασσικής κιθάρας, όταν έπιασα ηλεκτρική στα 16, μάντεψε τι άκουγα. Όλους αυτούς. Όλη μέρα Malmsteen. Aυτό το Rising Force το χα κάψει. Μετά έπιανα Satriani. Mετα Steve Vai. Mετά ξανα μανά Malmsteen. Και κάτι άλλους που αυτή τη στιγμή μετά από τόσα χρόνια χαίρομαι που έχω ξεχάσει. Πρέπει να υπάρχει κάπου μια κασσέτα που μου χε γράψει ενας καμμένος με όποιον γνωστό και άγνωστο βιρτουόζο υπήρχε τότε στις αρχές των 90ς. Τι μου θύμησες τώρα. Να προσπαθώ να βγάλω το flight of the bumblebee στην ηλεκτρική. Τζίφος. (Και υπόψην, 1 χρονο πριν το πτυχίο της κλασσικής και με καβλάντα να παίζω τα πάντα στη μισή ταχύτητα για να τα μαθαίνω καλύτερα. Το asturias, τον Villa Lobos και κάτι σπουδες του Παγκανινι τα χα για πρωινο. Όταν λέω μισή ταχύτητα εννοώ απο 16α σε 32α. Μην παρεξηγιομαστε..). Μετά βρήκα γκόμενα και παράτησα την κιθάρα :p

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάλι καλά που βρέθηκε η γκόμενα και σε έσωσε. Απ'του Ούλι Τζον Ροθ τα δόντια γλίτωσες.

      Διαγραφή

Ξέρετε, πολλές φορές συμβαίνει τα σχόλια να είναι ακόμη πιο έξυπνα, εύστοχα ή ουσιαστικά από την εγγραφή καθεαυτή. ΟΧΙ ΕΔΩ. Αν σας έρθει καμιά εξυπνάδα, κρατήστε την για τον εαυτό σας.