Κυριακή 30 Αυγούστου 2015

Άλλες δέκα φάτσες για μπουνίδια

Λοιπόν, είναι επίσημο. Είμαι ο Τζορτζ Λούκας του μπλόγκιννννγκ, απλά με 94% λιγότερο Τζαρ Τζαρ. Θα σας χορτάσω τόσα σίκουελ, πρίκουελ και της-θειας-μου-το-μνί-κουελ που θα παρακαλάτε για έλεος. Ας δούμε λοιπόν άλλες δέκα φάτσες για μπουνίδια:
  • Ούντο Ντιρκσνάιντερ

    Επάγγελμα: 
    Γιαγμανός χεβιμεταλάς
    Κοιτάχτε εδώ έναν καλικάντζαρο. Ο τύπος είναι ένα κι ένα Μίλκο, η φάτσα του έχει το συμπυκνωμένο μίσος και την απύθμενη κακία από δεκαπέντε Ζωές Κωνσταντοπούλου, η φωνή του είναι βραχνή σαν να καπνίζει κάρβουνα και να τρώει κιμωλίες κι επιπλέον γεννήθηκε στη χώρα που έβγαλε τον Χίτλερ, τη Στάζι, τη Μέρκελ και τον Ότο Ρεχάγκελ. Ο θρύλος λέει ότι αν πεις τον Κλιγκονιανό γλωσσοδέτη που έχει για όνομα τρεις φορές μπροστά στον καθρέφτη θα εμφανιστεί μπροστά σου, γρήγορος σαν καρχαρίας, και θα σου κοπανήσει τις μπάλες στον τοίχο. Ο Ούντο Ντιρκσνάιντερ είναι το αποτέλεσμα που προέκυψε όταν ο Σατανάς γκάστρωσε τη Γεωργία Βασιλειάδου και στον όγδοο μήνα πήγε να της κάνει έκτρωση με το δεξί του κέρατο. Και γι'αυτό ο Ούντο αντιπροσωπεύει τη μεταλλική καρδιά. Ούντο, σε ρισπεκτάρουμε. Αλλά μείνε μακριά μας τα βράδια. 
  • Τσάρλι Σιν

    Επάγγελμα:
    Κοκάκιας
    Κάποιοι κακεντρεχείς λένε ότι αν ο Τσάρλι Σιν λεγόταν Τσάρλι Σκορδομπούτσογλου δε θα έπαιζε ούτε σε παράσταση δημοτικού σχολείου για την 25η Μαρτίου. Ο Κάρολας καθιερώθηκε στη δεκαετία του 80 και 90 ως παρακμιακός αλητάμπουρας που τραβάει τις γκόμεναι που πάσχουν απ'το σύνδρομο του κωλόπαιδου, και συχνά πυκνά σε φανταρο-ρόλους να πυροβολάει και να σκοτώνει χωρίς να πλερώνει. Στις μέρες μας έγινε γνωστός ως ο τύπος που πληρωνόταν ένα εκατομμύριο για να παριστάνει τον εαυτό του στους Δυόμιση Άντρηδοι, μέχρι που οι παραγωγοί συνειδητοποίησαν ότι δε φτάνει για όλους η κόκα και τον ξαπέστειλαν για να βάλουν στη θέση του τον Βράστον Κούτσερ. Τα αποτελέσματα ήταν γνωστά: το σιριαλάκι έγινε πιο πάτος κι απ'το Ρετιρέ, κι ο Τσάρλι ξανά προς την κόκα τραβά.
  • Κάρα Ντελεβίν

    Επάγγελμα:
    Περαδωθετζού της πασαρέλας
    Οκ, το ξέρω ότι στο χώρο του μόντελινγκ δεν έχει τόσο σημασία η ομορφιά της γυναίκας όσο το να μην ξεπερνάει τα 25 κιλά και να μπορεί να περπατήσει πάνω κάτω φορώντας το φόρεμα με τα πούπουλα άγριας καρακάξας του Νεπάλ ενώ έχει φάει μόνο μια ρώγα σταφύλι εδώ και τρεις μέρες. Αλλά...τι στον πούτσο παίζει με τα φρύδια σου, κοπέλα μου; Έκανες οντισιόν για τη Μαρία την Άσχημη και δε σε πήρανε; Ανήκεις σε καμία αίρεση που πιστεύει ότι η ψυχή του ανθρώπου κατοικοεδρεύει στα φρύδια του; Είσαι φανατική οπαδός της Νέας Δημοκρατίας και αποφάσισες με αυτόν τον τρόπο να αποδώσεις φόρο τιμής στον Εθνάρχη; Στα ζωγράφισε το γαμημένο Τζίγκλυμπαφ; Το μόνο καλό που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι δε θα χρειάζεται να αγοράσει μπατανόβουρτσες όταν θελήσει να βάψει το σπίτι της.
  • Κουέντιν Ταραντίνο

    Επάγγελμα: 
    Ποδολάγνος σκηνοθέτης
    Έχοντας ήδη γράψει για τις εμμονές του μικρού Κουέντιν με τη βία, το αίμα, τη λέξη "muthafucka", την αφήγηση σε κουλουβάχατη χρονολογική σειρά, τα τραγούδια που κυκλοφόρησαν μισό αιώνα πριν βγει η ταινία και τις ποδάρες της Ούμα Θέρμαν, έχω να πω ότι ο Ταραντίνος είναι πολύ έξυπνη πουτάνα. Κι αυτό φαίνεται στον τρόπο που επιλέγει να μας δείξει τη σκατόφατσά του. Είναι σαν να σου λέει "δεν έχω αρκετό ταλέντο για να πάρω τον πρωταγωνιστικό ρόλο, κι άμα το κάνω θα με πάρουνε με τις ντομάτες, οπότε θα δώσω στον εαυτούλη μου ένα τριτοτέταρτο ρολάκι που θα μπορούσε να λείπει κι εντελώς τελείως απ'την ταινία και θα με απολαύσει κι η μανούλα μου που το'χε καημό να με δει στην τελεόραση". Σατανάς λέμε ο πούστης.
  • Κρίστεν Στιούαρτ

    Επάγγελμα:
    Ερωμένη του βουρδούλακα
    Χέσε όλα τα άλλα που πάνε στραβά με το έκτρωμα που λέγεται Twilight. Πες ότι δεν είναι μια κακογραμμένη μαλακία που πουλάει φτηνή φαντασίωση σε χαζά κοριτσάκια. Πες ότι δεν είναι καν άσχημη ταινία. Είναι δυνατόν να μας περιμένουν να πιστέψουμε ότι ο Έντουαρντ Κάβλεν, ο γυαλιστερός βουρδούλακας, που είναι απέθαντος και γιος εκατομμυριούχου και θα μπορούσε να ρουφάει το αίμα οποιανής ήθελε, εκστασιάστηκε τόσο πολύ κι έγινε stalker για τα κάλλη... αυτηνής; Κατ'αρχάς η φάτσα της είναι πιο τετράγωνη κι απ'τον Μπομπ Σφουγγαράκη. Κατά δεύτερον το βλέμμα είναι μονίμως λες και την ξυπνήσανε στις πέντε η ώρα το πρωί μόνο και μόνο για να της πούνε ότι μπορεί να κοιμηθεί μέχρι τις δέκα. Και τρίτον και μακρύτερον, η τοστιέρα μου σκαμπάζει περισσότερη υποκριτική από τούτη τη σανίδα. Go figure.
  • Ζεράρ Ντεπαρντιέ

    Επάγγελμα:
    Γάλλος μυτόγκας
    Ο Ντεπαρντιέ είναι γνωστός για το ρόλο του ολίγον εύσωμου Οβελίξ στις ταινίες του Αστερίξ, καθώς και για τη συμμετοχή του σε διάφορες άλλες ασπρόμαυρες κουλτουριάρικες γαλλικές ταινίες που οι πρωταγωνιστές συζητούν τις κοινωνικές προεκτάσεις της αιμομιξίας καπνίζοντας Γκαυλόισες και τρώγοντας τυριά που βρωμάνε ποδαρίλα. Πιο πρόσφατα έκανε ντόρο όταν αποφάσισε να πάρει τη Ρωσική υπηκοότητα γιατί στη Γαλλία επιβάλανε υπερβολικούς φόρους στα εισοδήματα πάνω απ'το εκατομμύριο. Δυστυχώς για τον ίδιο, δεν έμελλε να γλιτώσει από τους φόρους, καθώς του επεβλήθη έκτακτη εισφορά και ΕΝΦΙΑ για τη μύτη του, οπότε για να αντεπεξέλθει οικονομικά τη νοίκιασε για διαφημιστικό χώρο (πηγή: Wikipedia). Και μετά σου λέει ο άλλος "γαλλική μυτούλα".
  • Ρένια Λουιζίδου

    Επάγγελμα:
    Αστροπελέκι
    Οκ, η Ρένια ήταν αρκούντως προβλεπέ σαν γκομενίτσα του Βλάση στους Απαράδεκτοι, αλλά αυτό δε λέει και πολλά για μια σειρά που μετέτρεψε σε σεξουαλικό υπονοούμενο την Παπαρήγα. Στη συνέχεια όλοι οι ρόλοι της ήταν φουλ ξινίλα και ένδειξη για το ποια σειρά δε χρειάζεται να δεις: γκόμενα του Κάκαλου στην αποτυχημένη δεύτερη σεζόν του Της Ελλάδος τα Παιδιά που κόπηκε στα δέκα επεισόδια, γυναίκα του Ακάλυπτου στο "Οι Παντρεμένοι Έχουν Ψυχή" (μπρρρ...), η "Not-Ελένη-Βλαχάκη" σε μια τραγική αντιγραφή του Κωνσταντίνου Και Ελένης που μόνο εγώ θυμάμαι, και φυσικά η Πρωτευουσιάνα, που ήταν η πρώτη φορά παγκοσμίως που ο Χάρης Ρώμας δεν ήταν ο πιο αντιπαθής άνθρωπος στο ίδιο του το σίριαλ. Τώρα παίζει τη λαϊκιά συμπεθέρα σε ένα σίριαλ που το βλέπει ο κόσμος μόνο γιατί περιμένει να αρχίσει η Μουρμούρα.
  • Κόρτνεϊ Λαβ

    Επάγγελμα:
    Χήρα πρεζάκια
    Μπορεί κανείς να πει ότι η Κόρτνεϊ Λαβ είναι η Γιόκο Όνο της δεκαετίας του '90. Αυτό δε σημαίνει ότι ο Κομπέης εξισώνεται με οτιδήποτε παραπάνω από ξεραμένο σκατό στην κωλότριχα του Λένον, αλλά ότι τόσο η Κόρτνεϊ όσο κι η Γιόκο δε σε αφήνουν να αποφασίσεις αν είναι περισσότερο ατάλαντες ή κακάσχημες. Όπως βλέπετε...ρε μαλάκες, με δουλεύετε. Τόση ώρα αντί για την Κόρτνεϊ έχω βάλει τη Νατάσα από το "Εμείς κι Εμείς" κι εσείς δε λέτε τίποτ...α, η Κόρτνεϊ είναι. Νέβερμαϊντ, που έλεγε κι ο μακαρίτης. Με μια καριέρα που απαρτίζεται κυρίως απ'το να παριστάνει την τραγουδίστρια σε μπάντα ονόματι Hole, που είναι ταιριαστό γιατί η μουσική τους ανοίγει τρύπες στον εγκέφαλό σου μόλις την ακούσεις, να φουσκώνει την πρεζόφατσά της με κολλαγόνο και να μπαινοβγαίνει στην απεξάρτηση, αποδεικνύει ότι ο Κομπέης σημάδεψε λάθος κεφάλι με την καραμπίνα.
  • Μπελαντόνα

    Επάγγελμα: Πουτσορουφήχτρα
    Οκ, απ'τη μία λες δε θα έπρεπε να παίζει ρόλο η φάτσα της πορνοστάρ γιατί στη μισή ταινία τη βλέπουμε...εχμ...από τη μέση και κάτω, και στην άλλη μισή τη βλέπουμε να σκουπίζει απ'τα μούτρα της τους μικρούς μελλοντικούς δικηγόρους ή γιατρούς που δεν πήραν ποτέ την ευκαιρία που τους άξιζε. Αλλά στ'αλήθεια τώρα, έχουμε μπροστά μας ένα ολόκληρο ίντερνετ τίγκα στην τσόντα και επιλέγουμε συνειδητά να την παίζουμε με αυτή τη σάπια; Μπορώ να βρω πιο ωραίες γκόμενες ακόμα και στη μηχανολογία. Άβυζη είναι, ψιλοάκωλη είναι, ωραία μούτρα δεν έχει, σε μια φάση γυρνούσε και με ξυρισμένο κεφάλι σαν τη Σινέντ Ο'Κόνορ...και το κενό στα δόντια σαν να γάμησε ο Πέτρος Φιλιππίδης την κόρη του Μικ Τζάγκερ. Μάθετε μπαλίτσα από τον άρχοντα ρε. Tori Black και ω Παοκάρα έχω τρέλα μες στο μυαλό λέμετε.
  • Ντι Σνάιντερ:

    Επάγγελμα:
    Τραβεστί χεβιμεταλάς
    Και κλείνουμε όπως ακριβώς αρχίσαμε: με μικρούς θεούληδες του Μέταλ (ο μεγάλος θεός του Μέταλ είναι φυσικά ένας και λέγεται Χάλφορντας). Πολλοί έχουν παρεξηγήσει τους Τουίστε Σίστε και δεν τους συμπεριλαμβάνουν στα ηθικά στοιχεία του Μέταλ, κυρίως γιατί στις ένδοξες μέρες της δεκαετίας του ογδόντα ο Ντι Σνάιντερ βαφότανε και ντυνότανε για να πάει να κάνει πεζοδρόμιο και να χρεώνει δέκα δραχμές την πίπα στους ναύτηδοι του Έκτου Στόλου-Γαύροι-πουστράκια-Αμερικανάκια. Μετά ξεβάφτηκε και αποκαλύφθηκε ότι ήταν ακόμα χειρότερος κάτω από τις τρεις στρώσεις σοβά. Αλλά δεν τον θέλουμε ούτε για να μας γαμήσει ούτε για να διαφημίσει σώβρακα Κάλβιν Κλάιν Μάιν. Τον θέλουμε γιατί we wanna rock και we're not gonna take it anymore από τα beauty standards της φαλλοκρατικής κενωνίας...σόρι, παρασύρθηκα.
Φιλικές συμμετοχές: Λιάνα Κανέλλη και Ριάνα.
.
.
.
...YES I JUST FUCKIN' DID!
Είμαι και ο κρότος.
Αυτά, και να προσέχετε μην πρωταγωνιστήσετε σε ταινία του Ταραντίνο με τον Τσάρλι Σιν και τη Νατάσα απ'το "Εμείς κι Εμείς" και το σάουντρακ παίζει απ'τους Αξέπτ.

Τετάρτη 19 Αυγούστου 2015

Yngwie Malmsteen's Rising Cock

Θέλω να σας θέσω ένα πολύ σοβαρό ερώτημα και να μου απαντήσετε με σοβαρότητα και υπευθυνότητα σαν να εξαρτάται η ζωή της γιαγιάς σας από αυτό.
-Η γιαγιά μου έχει πεθάνει.
Σαν να εξαρτάται η ζωή της άλλης γιαγιάς σας από αυτό.
-Κι η άλλη γιαγιά μου έχει πεθάνει.
...σαν να εξαρτάται η ακεραιότητα του τάφου της γιαγιάς σας.
-Την αποτεφρώσαμε.
Γαμώ τη Μπαναγία σας.
-Θα θέσεις το πολύ σοβαρό ερώτημα ή θα συνεχίσεις να βλασφημείς;
Θα το θέσω.
Τι είδους ανωμαλία είναι αυτή που εξωθεί κάποιον, χωρίς να του έχουν αγοράσει οι κολλητοί του τα εισιτήρια εν είδει φάρσας, να πάει να σκάσει τα ωραία του λεφτουδάκια για να ακούσει λάιβ τον Ίνγκβι Μάλμστην;

-...προφανώς είσαι μνημονιακός γερμανοτσολιάς ή πουλάς το κορμί σου ή κάτι τέτοιο κι έχεις λύσει όλα σου τα βιοποριστικά προβλήματα, αλλά ακόμα κι έτσι, Αυγουστιάτικα, ο σημαντικότερος προβληματισμός σου είναι ένας Σουηδός γκιθαρίστας που τον έχει ξεχάσει μέχρι κι ο Άγιος Πέτρος;
Αυτό ακριβώς. Αυγουστιάτικα. Η επιλογή ήταν ανάμεσα σε αυτό και στο να κάτσω να διαβάσω το ένα και μόνο ένα μάθημα που χρωστάω γιατί α) είμαι φύτουλας και β) βρίσκω μια σαδιστική ευχαρίστηση στο να επεκτείνω το ξύσιμό μου και το Σεπτέμβριο όσο οι υπόλοιποι πληβείοι ρουφάνε πούτσες καθηγητών για ένα πεντάρι.
-Ε, κάτσε διάβασε τότε.
Νοτ γκόνα χάπεν.
-Δηλαδή στ'αλήθεια δεν έχεις πιο σοβαρό ερώτημα να θέσεις;
Να πω την αλήθεια, έχω. Από πού κι ως πού το Καζακστάν συμμετέχει στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις ποδοσφαίρου;
-...και τι έλεγες για τον Μάλμστην;
Επιτέλους συμμορφωθήκατε.
Φυσικά ο προβληματισμός δεν αφορά μόνο τον Μάλμστην. Αφορά κι άλλους uber-pretentious μπουσταράδες του νεοκλασικού μέταλ, αποκαλούμενου έτσι γιατί πρωτοπαίχτηκε στις γραφικές μονοκατοικίες της Αρεοπαγίτου. Κάτι τύπους με ονόματα όπως Michael Angelo Batio.
Κάποιες φορές υπάρχει ένας πολύ ισχυρός συσχετισμός στο όνομα κάποιου. Ας πούμε, όταν ακούω ότι μια τύπισσα λέγεται Βαρβάρα, είναι προφανές ότι η τύπισσα είναι μαυροτσούκαλη, χαμηλοκώλα κι έχει μύτη-ποντιακό μπουγατσομάχαιρο.
Κι αν ένας τύπος λέγεται fuckin' Μιχαήλ Άγγελος χωρίς να είναι Χελωνονιντζάκι, τότε είναι σίγουρο ότι θα στο παίξει πιο της Αναγεννήσεως κι από το δρόμο που ξεκινάει απ'τα γραφεία των Χρυσών Αυγών και καταλήγει στον Ν.Σ.Σ. (google map it).
Απλά ο Μάλμστην έγινε το poster boy όλων αυτών των στερημένων, γιατί ήτανε μορφονιός και φορούσε το ξεκούμπωτο πουκάμισο με την τρούχα κάγκελο από μέσα σαν να ήταν ο Μποντζόβενος.
Κι επίσης στην παγκόσμια κλίμακα μουσικής αλαζονείας είναι σίγουρα κάπου στην πρώτη δεκάδα, αν και όχι στις δύο πρώτες θέσεις γιατί αυτές είναι καπαρωμένες σε ισοβαθμία για το υπόλοιπο της αιωνιότητας από τον Μπόνο και τον Λαρς Ούλριχ.
Αλλά μάλλον θα είναι τρίτος, γιατί ακούστε εδώ τον Σουηδικό ντολμά να προσπαθεί να επισκιάσει τον Ρόνι Φάκιν Τζέιμς Φάκιν Ντίο. Φάκιν.

Συμβουλή προς κάθε κιθαρίστα που θα θελήσει μελλοντικά να παίξει μαζί με τον Ντίο: όταν τραγουδάει ο Ντίο, εσύ βάζεις το πουλί σου μέσα στο παντελόνι και το βουλώνεις.
-Έχεις υπόψη σου ότι ο Ντίο έχει πεθάνει, έτσι;
ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΤΟ ΘΥΜΙΖΕΤΕ;
Εν πάση περιφτώσει, το θέμα μας εδώ δεν είναι ο Ντίο κι η λυπηρή έλλειψή του από το μεταλλικό στερέωμα, αλλά ο Μάλμστην. Και πιο συγκεκριμένα το γιατί θα πάει κανείς να ακούσει τον Μάλμστην λάιβ.
Ο σκοπός είναι να διαπιστώσουμε ότι παίζει κιθάρα με την ίδια ταχύτητα που ο μέσος άνθρωπος ανεβάζει τα βρακιά του και κλείνει τις εικοσιοχτώ καρτέλες Γερμανικής ποδολαγνικής τσόντας με το που ακούσει τη μάνα του να πλησιάζει; Σοβαρή διαπίστωση. Ελάτε εδώ να σας διαπιστώσω ότι ο Σόιμπλε είναι ανάπηρος.
Η αλήθεια είναι ότι ο Μάλμστην ανακάλυψε ότι είχε τα ταχύτερα δάχτυλα του κόσμου από τότε που ήταν μικρό και χαζό παιδάκι. Αφού χρησιμοποίησε το ταλέντο του αυτό για να τερματίσει το Contra χωρίς να πατήσει Πάνω-Πάνω-Κάτω-Κάτω-Αριστερά-Δεξιά-Αριστερά-Δεξιά-Βήτα-Άλφα, να αντιγράψει σημειώσεις πέντε χρόνων μηχανολογίας σε ένα απόγευμα και να καταστρέψει εφτά φούρνους μικροκυμάτων από τη βιασύνη του να ξεπαγώσει κεφτεδάκια Ικέα, σκέφτηκε "πώς θα χρησιμοποιήσω τα εξωφρενικά γρήγορα δάχτυλά μου για να βγάλω γκόμενα;".
Αυτή ήταν μια απολύτως φυσιολογική σκέψη που έκανε μετά την καταστροφική κατάληξη της μίας και μοναδικής φοράς που επιχείρησε να τραβήξει μαλακία, οπότε και αναγκάστηκε να παραμείνει ξαπλωμένος μπρούμυτα στο σουηδικό χιόνι για τις επόμενες δύο εβδομάδες.
Κι όπως έχω ξαναπεί, δεν υπάρχει μεγαλύτερος μουνομαγνήτης από την ηλεχτρική κιθάρα.
Φυσικά, νέα προβλήματα ανέκυψαν όταν ο Μάλμστην αποφάσισε να αρχίσει την κιθάρα, για παράδειγμα το ότι δεν υπήρχε κάποιο μουσικό είδος αρκετά γρήγορο για τα υπερφυσικά δάχτυλά του. Τι θα έπαιζε, Πινκ Φλόιντ και Φλίτγουντ Μακ; Plitch bease. Τέτοιες παπαρίτσες τις έπαιζε και με τα πόδια.
Οι μόνοι που έπαιζαν τότε πιο γρήγορα από 70 bpm ήταν οι πανκάδες, που βαρούσαν τα ίδια δύο ακόρντα μέχρι να ανοίξουν τρύπα στο χωροχρονικό συνεχές, κι ο προστάτης άγιος του ΚΠΣΑ Έντι Βαν Χέιλεν, που ως γνωστόν το Eruption είναι η μελωδία που αντήχησε από τα ουράνια όταν ο Αρθούρος ξεκάρφωσε από το βράχο το Καυλί του Εξκάλιμπερ.
Αυτό που έκανε λοιπόν ο Μάλμστην, επειδή όπως είπαμε κατέχει βραβείο αλαζονείας από την Έκθεση Θεσσαλονίκης, ήταν να εφεύρει εντελώς καινούριο είδος μέταλ. Και το έκανε αυτό παίρνοντας την κλασική μουσική και ταΐζοντάς την στεροειδή για άλογο ιπποδρόμου (που μετέπειτα θα κατέληγε κεφτεδάκι Ικέα).
Κοιτάχτε για παράδειγμα τον τίτλο του πρώτου βίντεο που παρέθεσα: Trilogy Suite op. 5. Ο δικός σου την έχει δει τόσο Μότσαρτ που θα έπρεπε να έχει πεθάνει στα 35 του από σύφιλη και να τον κάνει τραγούδι ο συμπαθής Αυστριακός τραγουδιστής των 80's Falco.
Αποτέλεσμα της αλαζονείας του αυτής είναι και το ότι ποτέ δε βάζει στίχους στις δικές του συνθέσεις. Τι, είσαι με τα καλά σου; Να επικεντρωθεί κανένας άνθρωπος σε βαρετές κι ανούσιες λέξεις και να του ξεφύγει έστω και μισό από τα 37 αρπέτζια που βαράω ανά δευτερόλεπτο; Δεν υπάρχει περίφτωση!
Οι μόνες εξαιρέσεις είναι όταν παίρνει τραγούδια άλλων καλλιτεχνών και τα ταΐζει στεροειδή, όπως έκανε, για κάποιον μυστήριο λόγο που πιθανότατα θα έχει να κάνει με σκοτεινές σεξουαλικές "εξυπηρετήσεις" στα δύο θηλυκά μέλη των ΑΒΒΑ, με τούτο εδώ:

Επομένως οι δύο επιλογές που έχει ο μέταλχεντ όταν παρακολουθεί λάιβ του Μάλμστην είναι είτε να παρακολουθεί στη μούγκα έναν τύπο με ξεκούμπωτο πουκάμισο να κάνει γλυκό έρωτα στην κιθάρα του (το μόνο θηλυκό που τον αγάπησε πραγματικά), ή να τραγουδάει στίχους που γράφτηκαν από την πέμπτη πιο γκέι μπάντα όλων των εποχών, μετά τους Right Said Fred, τους Frankie Goes to Hollywood, τους Village People και τους U2.
Γιες άι φάκιν σεντ ιτ. Οι U2 είναι πιο γκέι κι από τη μπάντα που τραγούδησε το YMCA.
Το άλλο πρόβλημα με τη μουσική του Μάλμστην είναι ότι, ακριβώς επειδή τα δάχτυλά του δεν μπορούν να κάτσουν ακίνητα για πάνω από χρονικό διάστημα κωλοτούμπας Συριζαίου, αντιμετωπίζει την ιδέα να παίξει την ίδια νότα παραπάνω από τέσσερις φορές στη σειρά με την ίδια βδελυγμία που αντιμετωπίζει κουτσουλιά στο καλό του ξεκούμπωτο πουκάμισο.
Τι εννοείς ότι αυτό το κάνουν όλοι οι υπόλοιποι κιθαρίστες του σύμπαντος και λέγεται riff; Να πα να γαμηθείς κι εσύ κι οι αιρετικές ιδέες σου, αντίχριστε! Θα σηκωθεί ο Τζεφ Χάνεμαν από τον τάφο και θα μας ανασκολοπίσει ενόσω θα πέφτει βροχή από αίμα.
Έτσι ο Μάλμστην δε σταματάει να βαράει αρπέτζια, αρπέτζια και κόντρα αρπέτζια, για δύο, τέσσερα, δεκατέσσερα συνεχόμενα λεπτά τη φορά, και λες εσύ από κάτω, "ο πούστης, δε θα σταματήσει να κάνει ένα τσιγάρο, να μυτάρει μια γραμμή, να φάει ένα Κιτ-Κατ βρε αδερφέ!".
Και δε σταματάει ο πούστης. Ντούρασελ. Μαρτυρίες λένε ότι μετά από κάθε λάιβ βαράει ένεση νοβοκαΐνης σε κάθε δάχτυλο ένα-ένα ξεχωριστά γιατί αλλιώς θα παραλύσουνε απ'την υπερπροσπάθεια κι αν παραλύσουνε και δεν μπορεί να παίξει κιθάρα θα τα βροντήξει όλα κάτω και θα πάει να γίνει μέλος του ISIS.
-Ναι, αλλά αν μη τι άλλο κατέχει την τεχνική!
Χμ...στάνταρ; Κατέχει την τεχνική ή απλά ανεβοκατεβάζει γρήγορα τα δάχτυλά του; Βλέπετε, είναι η τέλεια απάτη. Όποιος πει ότι μπορεί να ξεχωρίσει νότες που παίζονται σε ταχύτητα περιστροφής δραπανοκατσάβιδου (η μεγάλη λέξη της ημέρας, μια ευγενική χορηγία της Donaudampfschiffahrtsgesellschaft) είναι πιο ψεύτης κι από άνθρωπο που ισχυρίζεται ότι δεν του αρέσει η σοκολάτα.
Κι άντε πες, όταν τα ηχογραφεί στο στούντιο, τα περνάει εκατό φορές, άμα ξεφύγει και μισό αρπέτζιο το διορθώνουνε μετά στο κομπιούτερ και σου 'κανε ένα μαλλί κομπλέ. Αλλά όταν παίζει λάιβ; Στα-πα-πά-ρια-του. Κάτι η ποιότητα του ήχου που χάνεται στα διακόσια ντεσιμπέλ, κάτι κι οι μπύρες που θα έχουν πιει τα μεταλλικά πλήθη από κάτω, υπάρχει περίφτωση να καταλάβει κανείς ότι στο 2:33 δευτερόλεπτο έπαιξε ρε-λα-ρε αντί για ρε-λα-ντο δίεση;
Επομένως παίζει στα ίσια ο Μάλμστην απλά να κρατσανάει τα τάστα της κιθάρας και να παίζει στα λάιβ ό,τι του κατέβει στην κούτρα.
Ε ΟΧΙ ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ! Να μας κοροϊδεύουν οι πολιτικοί, να μας κοροϊδεύουν τα ΜΜΕ, να μας κοροϊδεύουν οι γκόμενες, να μας κοροϊδεύει η κοινωνία, να μας κοροϊδεύει κι ο Μάλμστην που έγινε πενήντα χρονών μαλάκας και δεν έμαθε να κουμπώνει ένα πουκάμισο; ΑΝΑΞΕΠΤΑΜΠΟΛ!
Από εδώ και στο εξής θα ακούω μόνο Πάολα.
Αυτά, και να προσέχετε μην αναθέσετε στον Μάλμστην να σας πληχτρολογήσει εργασία για τη σχολή και μετά κλαίτε τα δυόμιση χιλιάρικα που σκάσατε για το Macbook, κωλοχίπστερ αμερικανάκια.

Πέμπτη 13 Αυγούστου 2015

Κάτω απ'το πουκάμισό μου η καρδιά μου σβήνει

Ξέρετε ποιο είναι το μεγαλύτερο κακό που έχει προξενήσει στην Ελλάδα και στον πλανήτη Γη γενικότερα ο Γιάνης Μπαρουφάκης;
Αφήστε κάτω τις τσουγκράνες, δε θα αρχίσω πάλι τα πολιτικά.
Μιλάω για τα πουκάμισά του.
Ο ανώνυμος ιντερνετικός αστειάτορας δήλωσε ότι ο Μπαρουφάκης έχει στη ντουλάπα του ένα πουκάμισο τόσο ισχυρό που αν το φορέσει θα καταρρεύσει ο καπιταλισμός.
Και κρίνοντας από τα υπόλοιπα δείγματα που μας έχει δείξει...
...νιώθω ήδη τα ομόλογά μου και τις μετοχές μου σε οφσόρ εταιρείες να απειλούνται.
Αλλά το πρόβλημα δεν είναι αυτό. Αν τα φορούσε μόνος του, θα λέγαμε "με γεια του, με χαρά του".
Είδατε εσείς καμιά γκόμενα να φοράει τα...ας πούμε ενδιαφέροντα συνολάκια της Lady Gaga; Είμαι σίγουρος πως όχι, κυρίως γιατί η ίδια η Lady Gaga έχει δύο χρόνια να εμφανιστεί στο προσκήνιο, και με το ρυθμό που μας βομβαρδίζει η show biz με σταρλετίτσες και σταρλετίτσους, δύο χρόνια απουσίας σε καθιστούν εξίσου επίκαιρο με τους Duran Duran.

Το οποίο φυσικά είναι ένα τεράστιο ψέμα. Οι Duran Duran είναι διαχρονική αξία.
Αυτό που δεν είναι διαχρονική αξία είναι τα πουκάμισα του Γιάνη με το ένα νι, τα οποία είναι λες και τα βούτηξε από ένα χαρτόκουτο που βρήκε στα σκουπίδια έξω απ'το στούντιο που γυρίστηκαν οι μεγάλες επιτυχίες "Φέρτε Ούζα Να Κάνουμε...Καρπούζα" και "Τρίο στο Ψυγείο" που πούλησαν ίσαμε και τριακόσιες κόπιες (κι οι δυο μαζί) στα βιντεοκλάμπ το 1986.
Και το πρόβλημα, επιστρέφοντας στην πρόταση που θυμήθηκα να αρχίσω αλλά ξέχασα να κλείσω γιατί νιώθω ότι το πουκάμισο του Μπαρουφάκη με υπνώτισε (ΔΡΑΧΜΗ ΔΡΑΧΜΗ ΔΡΑΧΜΗ ΔΡΑΧΜΗ ΔΡΑΧΜΗ ΔΡΑΧΜΗ ΔΡΑΧΜΗ ΔΡΑΧΜΗ), είναι ότι οι εταιρείες άρχισαν να προσπαθούν να τα πουλήσουν στον απλό καθημερινό κάγκουρα.
Τα τελευταία χρόνια, το κυρίαρχο σχέδιο στα ανδρικά πουκάμισα, σε καταστήματα ρούχων "σουπερμάρκετ" του τύπου H&M, Bershka, Pull And Bear και τέτοια που βασικά ψωνίζεις μόνο γιατί είναι η πιο φθηνή επιλογή πριν παραιτηθείς εντελώς από την αξιοπρέπειά σου και αρχίζεις να ψωνίζεις απροκάλυπτα απ'την λαϊκή...
...το κυρίαρχο σχέδιο λοιπόν (κάποια στιγμή πρέπει να μάθω να κλείνω τις παρενθέσεις που ανοίγω) ήταν το καρό τύπου "τραπεζομάντιλο του πικνίκ" που παλιά το φορούσαν μόνο όσοι κόβανε, με τσεκούρι για έξτρα βαρβατίλα, πενηντάμετρα πεύκα στα χιονισμένα βουνά της Μοντάνα, με μόνη συντροφιά ένα κασετοφωνάκι που έπαιζε Lynyrd Skynyrd.

Εδώ θα σας εξομολογηθώ ότι μ'αρέσει να φοράω πουκάμισα-τραπεζομάντιλα. Χωρίς να έχω κόψει δέντρο στη ζωή μου. Έχω πιάσει στα χέρια μου λιγότερα τσεκούρια απ'τον Βορίδη. Σας δίνω δύο λεπτά για να με αποκαλέσετε τρισελεεινό χίπστερ που ακούει μόνο Mumford And Sons και συχνάζει σε τεϊοποτεία χωρίς να ντρέπεται, και συνεχίζουμε.
Αλλά όπως φαίνεται, ο κόσμος βαρέθηκε τα τραπεζομάντιλα. My oh my, ο κόσμος βαρέθηκε τα τραπεζομάντιλα. Κι ο trendsetter που τον ενέπνευσε να βαρεθεί τα τραπεζομάντιλα και να φορέσει κάτι νέο και τολμηρό έπρεπε, απ'όλους τους εφτά δισεκατομμύρια ανθρώπους της γης, να είναι ο Μπαρουφάκης.
Ας δούμε μερικά δείγματα-και να θυμάστε ότι, όσο κι αν σας μοιάζουν για γκόμενες τα μοντέλα, όλες οι φωτογραφίες είναι παρμένες από τα "ανδρικά" τμήματα των καταστημάτων.
Κατάστημα: Pull And Bear
Μοιάζει σαν: Άσπρα, κόκκινα, κίτρινα, μπλε, καραβάκια στο Αιγαίο (που έχει μολυνθεί από καταστροφική διαρροή σε εργοστάσιο τσιχλοφουσκών;) δεν τα βλέπετε καλέ.
Κατάστημα: Pull And Bear
Μοιάζει σαν: Μια όμορφη παραλία της Χαβάης, αφότου ένας τυφώνας γκρέμισε τους φοίνικες και μετά ένα αναμμένο τσιγάρο ενός ασυνείδητου καρβούνιασε τα πάντα.
Κατάστημα: Pull And Bear
Μοιάζει σαν: Το πάτωμα του κλουβιού με τις στρουθοκαμήλους στο ζωολογικό κήπο, αμέσως μετά την τρομοκρατική επίθεση της Αλ Κάιντα.
Κατάστημα: Pull And Bear
Μοιάζει σαν: Αυτό που βλέπεις στην οθόνη σου όταν μόλις έχει αρχίσει να καίγεται η κάρτα γραφικών του Ατάρι 2600. Ή θα μπορούσε να είναι ένας μπαζόκαδος γεμάτος σπασμένο γυαλί που αντανακλά στο ηλιοβασίλεμα. Αλλά βασικά είναι αυτό που βλέπει ο Μικ Τζάγκερ μόλις σουτάρει ένεση συμπυκνωμένου LSD απευθείας στο μάτι.

Το κατάστημα πάντως το κατηγοριοποιεί σαν flower printed, κι εγώ προσωπικά θα ένιωθα πιο ανδροπρεπής φορώντας σερβιέτα με φτερά παρά κάτι που αποκαλείται flower printed.
Κατάστημα: Bershka
Μοιάζει σαν: Το τελευταίο πράγμα που βλέπεις μπροστά σου πριν σε κατασπαράξει μια ορδή από σαρκοφάγα παγώνια.
Κατάστημα: Η&Μ
Μοιάζει σαν: Την παλιά τελεόραση που ζύγιζε τριακόσια κιλά, είχε ξύλινο κουτί και έπιανε μόνο ΕΡΤ και ΥΕΝΕΔ, όταν μόλις έχει πέσει κεραυνός στην κεραία του Υμηττού.
Κατάστημα: Η&Μ
Μοιάζει σαν: Την παλέτα του Μπομπ Ρος, αν αντί για χαρούμενα μικρά δεντράκια ζωγράφιζε τον ψυχισμό του Καρυωτάκη.
Κατάστημα: Η&Μ
Μοιάζει σαν: Το υγρό όνειρο του Χόμερ Σίμπσον.
Κατάστημα: Η&Μ
Μοιάζει σαν: Κάποιος να έβαλε στοίχημα ότι μπορεί να χωρέσει σε ένα και μόνο ρούχο όλες τις στάμπες που ξέμειναν από τα υπόλοιπα μπλουζάκια.
Κατάστημα: Zara
Μοιάζει σαν: Κάποιος να είδε ότι η σοκολάτα αρέσει στον κόσμο, το περιτύλιγμα με τις φούσκες αρέσει στον κόσμο, άρα θα φτιάξει σοκολατένιο bubble wrap και δε θα είναι καθόλου αποτυχία.
Κατάστημα: Zara
Μοιάζει σαν:...ΕΝΑ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ ΚΟΜΠΟΙ, κυρίες και κύριοι! Τηλεφωνήστε τώρα στη γκαλερί Μοιραράκη για να πάρετε αυτό το κομψοτέχνημα στην προνομιακή τιμή των 300 ευρώ μόνο!
Κατάστημα: Zara
Μοιάζει σαν: Αποικία από αμοιβάδες κάτω απ'το μικροσκόπιο. Ή τα εγκεφαλικά κύτταρα του Μπαρουφάκη κάτω απ'το μικροσκόπιο, σε πραγματικό αριθμό.
Κατάστημα: Zara
Μοιάζει σαν: Ένα και δύο πηδάω τα κύματα, μα αυτά τα κύματα σταματημό δεν έχουν.
Κατάστημα: Tommy Hilfiger
Μοιάζει σαν: Τη μητρική πλακέτα του ηλεκτρονικού εγκέφαλου από το USS Enterpri...για μισό λεπτό, αυτό το πράγμα είναι Tommy Hilfiger και κοστίζει εκατό ευρώ. Άρα μοιάζει σαν γαμώ τη Μπαναγία του.

Αυτά, και να προσέχετε μη δικαιώσετε τον Μπαρουφάκη...βασικά σε οτιδήποτε, αλλά τρεις φορές περισσότερο στις ενδυματολογικές του επιλογές.

Τρίτη 4 Αυγούστου 2015

Ταραντίνο: The Official Drinking Game

Απ'όλους τους σκηνοθέτες που γυρίζουν κάθε φορά την ίδια ταινία, με άλλο τίτλο και ελαφρώς διαφορετικά σκηνικά, κανείς δεν έχει καταφέρει να συνεχίσει το κόλπο με μεγαλύτερη επιτυχία απ'τον Κουέντιν Ταραντίνο.
Θες ότι έχει κάνει συμφωνία με τον διάολα; Θες ότι η συνταγή που έχει επιλέξει να χρησιμοποιεί και να βελτιώνει σε κάθε μία απ'τις ταινίες του είναι πιασιάρικη; Μήπως απλά κάνει όντως καλές ταινίες, αλλά είμαστε προκατειλημμένοι εναντίον του γιατί μας τη δίνει η αυταρέσκεια στη φάτσα του; Το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι σαν κοινωνία δεν μπορούμε να αντισταθούμε στις ταινίες του τυπά.
Κι ούτε κι εγώ θα το πω. Γουστάρω. Αλλά πρέπει να λέμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σύκα. Ο Ταραντίνο είναι συνταγή. Αν επιχειρούσε να σκηνοθετήσει ταινία που δεν έχει όλα αυτά που μάθαμε να λατρεύουμε να μισούμε πάνω του, θα πήγαινε τόσο καλά όσο το Die Hard με πρωταγωνιστή τον Adam Sandler, ή το Creeping Death τραγουδισμένο από τη Σακίρα.

Και ξέρετε πώς θα αξιοποιήσουμε καλύτερα τη συνταγή; Πολύ σωστά. Για να γίνουμε κουνουπίδι στα ξύδια! Οι κανόνες είναι, όπως και με την Πενταήμερη, την Εξεταστική και το Λεωφορείο, οι εξής πολύ απλοί: προμηθευόμαστε ικανή ποσότητα από φτηνιάρικο αλκοόλ των 10 ευρώ το μπουκάλι απ'τα Λιντλ, παίρνουμε τα σφηνοπότηρα ανά χείρας, βάζουμε το Ταραντίνειο έπος να παίζει και κατεβάζουμε σφηνάκι κάθε φορά που:
  • Πρωταγωνιστεί η Ούμα Θέρμαν.
  • Πρωταγωνιστεί ο Μάικλ Μάντσεν.
  • Πρωταγωνιστεί ο Τιμ Ροθ.
  • Πρωταγωνιστεί ο Σάμιουελ Λ. Muthafuckin' Τζάκσον.
  • Η ιστορία εκτυλίσσεται σε σειρά "ξεκινάμε απ'την Τρίτη, συνεχίζουμε στην Πέμπτη, γυρνάμε πίσω στη Δευτέρα, κάνουμε ένα flashback πριν από δεκαπέντε χρόνια, ξαναγυρνάμε στην Τρίτη, καταλήγουμε στην Παρασκευή και το τι έγινε την Τετάρτη το αφήνουμε στη φαντασία του θεατή".
  • Ξεκινάει μια συζήτηση για ένα άκυρο θέμα όπως το τι ψώνισαν οι χαρακτήρες απ'το σούπερ μάρκετ χθες ή τα κρυφά μηνύματα που περιέχονται στο U Can't Touch This του MC Hammer, η οποία δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την πλοκή και απλά τρώει δέκα λεπτά χρόνο απ'την ταινία.
  • Εξαιτίας αυτού η ταινία καταλήγει να κρατάει δυόμιση ώρες.
  • Οι πρωταγωνιστές εμφανίζονται να έχουν υπερβολικά υψηλές γνώσεις για ανούσιες pop culture λεπτομέρειες, αν κρίνει κανείς απ'το ότι είναι συνήθως πληρωμένοι δολοφόνοι ή κάτι τέτοιο κι άρα έχουν πιο ενδιαφέροντα πράγματα να κάνουν στη ζωή τους.
  • Κάποιος σημαδεύει τους πρωταγωνιστές από δύο μέτρα και αστοχεί.
  • Κάποιος πεθαίνει χωρίς προφανή λόγο.
  • Κάποιος πεθαίνει με προφανή λόγο.
  • Κάποιος πεθαίνει εντελώς στην τύχη.
  • Κάποιος πεθαίνει γενικότερα.
  • Ξεκινάει να παίζει ένα τραγούδι που βγήκε 30 χρόνια πριν την εποχή που εκτυλίσσεται η ταινία.
  • Κάποιος ανοίγει μια πόρτα και τρώει σφαίρα στο αμέσως επόμενο δέκατο του δευτερολέπτου.
  • Ένας απ'τους ήρωες κάνει διάλειμμα για να φουμάρει ένα απολαυστικό τσιγάρο Red Apple, σε ένα κίτρινο πακέτο με ένα σκουλήκι που καπνίζει.
  • Κάποιος προδίδει το αφεντικό του, κι ως αποτέλεσμα το αφεντικό τον κυνηγάει σε όλη τη διάρκεια της ταινίας για να τον σκοτώσει.
  • Κάποιος κυνηγάει τον εχθρό του σε όλη τη διάρκεια της ταινίας για να τον σκοτώσει, και τελικά στο τέλος συμφιλιώνονται, λες και βλέπουμε ταινία της fuckin' Disney.
  • Κάποιος απ'τους ήρωες δηλώνει ότι θέλει να αφήσει στην άκρη τη βιαιότητα της ζωής του και να ζήσει ήσυχα και έντιμα...
  • ...αλλά την αμέσως επόμενη στιγμή γίνεται κάτι και η ιστορία καταλήγει στο "θέλει η πουτάνα να κρυφτεί κι η χαρά δεν την αφήνει".
  • Σε κάποιον δευτεροτριτοτέταρτο ρόλο εμφανίζεται η εκνευριστική, αυτάρεσκη, στραβωμένη και κοπανημένη με λοστό σκατόφατσα του Κουέντιν Ταραντίνο.
  • Η κάμερα ζουμάρει στις πατούσες κάποιας γκόμενας.
  • Η κάμερα ζουμάρει ιδιαίτερα στις αποκρουστικές νούμερο 44 πατουσάρες της Ούμα Θέρμαν.
  • Οι μπάτσοι χρησιμεύουν μόνο σαν προπόνηση στο ξύλο για τους ήρωες.
  • Κάποιος ακρωτηριάζεται και το αίμα εκτοξεύεται απ'το κομμένο του άκρο σαν πυροσβεστική μάνικα.
  • Ένας βλαχοαμερικάνος redneck αποπειράται να βιάσει κάποιαν/κάποιον απ'τους πρωταγωνιστές.
  • Καταλήγει να πεθαίνει με αργό και βασανιστικό τρόπο.
  • Κάποιος υπόκειται σε φριχτά βασανιστήρια απαγορευμένα απ'τη συνθήκη της Γενεύης για κάποιον ασήμαντο λόγο του τύπου "δεν είπε καλημέρα στον πρωταγωνιστή" ή "έφτυσε την τσίχλα του στο πάτωμα" ή ακόμα και χωρίς να υπάρχει καν προφανής λόγος. Like, who needs that shit?
  • Ένα χαρούμενο τραγούδι παίζει από πίσω καθώς κάποιος υπόκειται στα προαναφερθέντα φριχτά βασανιστήρια.
  • Κάποιος αρχίζει να απαγγέλλει κάτι βαρύγδουπο όπως εδάφια της Βίβλου ή ποιήματα ή κάτι τέτοιο πριν φυτέψει μια σφαίρα σε καποιανού το κεφάλι.
  • Κάποιος επιλέγει να επιτεθεί στον αντίπαλό του με κατάνα, παρ'όλο που έχει την επιλογή από κυριολεκτικά εκατοντάδες πιο αποτελεσματικά όπλα.
  • Κάποιος που είναι εντελώς κι απροκάλυπτα κάθαρμα και ρεμάλι και απόβρασμα της κοινωνίας θα επικαλεστεί την ηθική σε κάποια στιγμή της ταινίας σε φάση "εντάξει, δεν είμαι τόσο μουνόπανο".
  • Κάποιος θα μας παρουσιαστεί στην ιστορία ως αυτός που είναι σωστός κι έχει το δίκιο με το μέρος του, παρ'όλο που βασικά είναι κι αυτός απόβρασμα της κοινωνίας.
  • Κάποιος ήρωας που θα έπρεπε κυριολεκτικά να έχει πεθάνει εκατό φορές με αυτά που του κάνανε επιστρέφει απ'τον άλλο κόσμο και σώζει την κατάσταση.
  • Γίνεται κάποια αναφορά σε κάποια άλλη, πιθανότατα καλύτερη ταινία.
  • Ξεκινάει να παίζει ένα τραγούδι από κάποια άλλη, πιθανότατα καλύτερη ταινία.
  • Παίζει η κλασική Ταραντίνεια λήψη που η κάμερα είναι μέσα στο πορτμπαγκάζ κι οι πρωταγωνιστές στέκονται και την κοιτάνε από πάνω.
  • Κάποιος/κάποιοι απ'τους πρωταγωνιστές εμφανίζονται να τρώνε αυγά και μπέικον σε ένα 50's diner με την κλασική χοντρή σερβιτόρα και το τζουκμπόξ στο βάθος.
  • Κάποιος κάθεται και φιλοσοφεί για το τι είναι η ζωή, τι είναι ο άνθρωπος, τι είναι ο κάβουρας, τι είναι το ζουμί του, πάνω από τα δέκα άτομα που έχει μόλις ξεπαστρέψει.
  • Κάποιος επαναλαμβάνει την ερώτηση που μόλις έκανε πιο δυνατά για έμφαση, κάτι που δείχνει τις σαφείς επιρροές του Δαλιανίδη στο έργο του Ταραντίνο.
  • Κάποιος ξεκινάει την ταινία φορώντας άσπρο πουκάμισο. Στο τέλος της ταινίας αυτό έχει γίνει κόκκινο.
  • Κάποιο αυτοκίνητο ξεκινάει την ταινία με άσπρη εσωτερική ταπετσαρία. Μαντέψτε τι χρώμα έχει γίνει στο τέλος.
  • Κάποιος καταλήγει στην ταινία με λιγότερα δόντια, χέρια, πόδια ή μάτια απ'όσα ξεκίνησε.
  • Κάποιος κλέβει καποιανού το όχημα για να φύγει, ακόμα και GTA-style, σπάζοντας το παράθυρο και πετώντας τον οδηγό έξω.
  • Οι πρωταγωνιστές κυκλοφορούν μέρα μεσημέρι στο δρόμο κουβαλώντας όπλα ή ακόμα και κατάνα και είναι πιο φυσιολογικό κι απ'το να βγάζεις βόλτα το σκύλο σου.
Υπάρχουν επιζήσαντες; Αλήθεια;...περίεργο. Πρέπει να το διορθώσουμε αυτό. 
Lightning round! Σφηνάκι κάθε φορά που:
  • Κάποιος λέει fuck.
  • Κάποιος λέει bitch.
  • Κάποιος λέει muthafucka.
  • Κάποιος λέει nigga.
  • Διπλή δόση αν αυτός που το λέει είναι λευκός.
Νομίζω ότι τώρα έχουμε καθαρίσει.
Αυτά, και να προσέχετε μη σας πετύχει η Ούμα Θέρμαν (προφανώς ξυπόλητη) και σας σκοτώσει με κλωτσιά στη μούρη ενώ παίζει το Sittin' On The Dock Of The Bay.