Πέμπτη 30 Απριλίου 2015

Varoufuck this shit

Τα έργα και οι ημέρες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ μπορούν να περιγραφούν με την ατάκα που είπε ο θανατοποινίτης του Αρκά στον δεσμοφύλακα που τον οδηγούσε στο απόσπασμα:
-Κάποτε θα τα θυμόμαστε όλα αυτά και θα γελάμε...
Αλλά ανάμεσα σε αλληλοαντικρουόμενες δηλώσεις, κωλοτούμπες, καταλήψεις, επεισόδια, τηλεοπτικές συνεντεύξεις και επιθέσεις σε βενζινάδικα, ένας είναι ο πραγματικός σταρ αυτού του θίασου.
Ο Γιάνης με το ένα νι.
Ο Γιάνης ο Βαρουφάκης.
Ο οποίος ερωτηθείς γιατί γράφει το όνομά του με ένα νι, ενώ όλοι οι υπόλοιποι Γιάννηδες με δύο, απήντησε με την εξής πολύ διασκεδαστική ιστορία: όταν ήταν στο δημοτικό, η δασκάλα του τον μάλωνε γιατί έγραφε το Γιάνης με ένα νι, κι έτσι αυτός από πείσμα όταν έγινε μεγάλος και παγκοσμίως γνωστός οικονομολόγος το έγραφε επίτηδες με ένα νι για να της την πει.
Όπως και κάθε άλλος φυσιολογικός άνθρωπος που, στα σαράντα του χρόνια, προγραμματίζει τις ενέργειές του με στόχο να την πει στη δασκάλα που είχε στο δημοτικό.
Hey! Teacher! Leave this kid alone!

Ο Πίσω από τις Λέξεις Τσίπρας διάλεξε τον Γιάνη ως υπουργό Οικονομικών με το σκεπτικό ότι είναι οικονομολόγος. Είναι ένα ενδιαφέρον και πρωτότυπο σκεπτικό, αν σκεφτεί κανείς ότι όλοι οι προηγούμενοι υπουργοί οικονομικών ήταν λαμόγια.
Πριν από αυτό, ο Γιάνης ήτανε γνωστός κυρίως ως τηλεμαϊντανός σε διάφορες ειδήσεις και Παπαδάκηδες, όπου έβγαινε και βασικά εξηγούσε ότι αν η Ελλάδα πάει στη δραχμή θα γίνει του μουνιού το πανηγύρι.
Τουλάχιστον αυτό θυμάται ο Σταύρος Θεοδωράκ...
-Α! ΟΥ! ΜΠΟΜΠΟΛΙΣΤΑΝ! ΘΑΝΑΤΟΣ!
...ης, ο οποίος σε ένα πολύ ενδιαφέρον κοινωνικό πείραμα διάβασε μια από τις εν λόγω συνεντεύξεις του Γιάνη ενώπιον της Βουλής χωρίς να πει ότι αυτά που διάβαζε ήταν λεγόμενα του Γιάνη.
Η αντίδραση των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ (τουλάχιστον του τμήματος αυτού που υποστηρίζει τη δραχμή, των οποίων ο αριθμός κυμαίνεται ανάλογα με τον καιρό, την απόδοση του Παναθηναϊκού και τη θέση της Αφροδίτης σε σχέση με τον Κρόνο) ήταν του τύπου "τι λέει αυτός ρε!" και "πετάχτε τον έξω".
Δεν ήταν παράδοξη αυτή η αντίδραση, αφού οι Συριζαίοι είναι ικανοί να υιοθετήσουν τη θεωρία της επίπεδης γης αν το Μπομπολιστάν πει ότι η γη είναι στρόγγυλη. Απλά μόλις ο Σταύρακας αποκάλυψε ότι αυτά που διάβαζε τα είχε πει ο Γιάνης, όλοι αυτοί που αντιδρούσαν ξαφνικά θυμήθηκαν ότι έχουν αφήσει το αμάξι τους στο παρκόμετρο.
Αλλά αυτό το άρθρο δεν είναι για τον Σταύρακα. Είναι για τον Γιάνη.
Ο οποίος, με το που βγήκε στη βουλή και ανακοινώθηκε ως υπουργός Οικονομικών ξαφνικά απέκτησε ένα κύμα από θαυμάστριες, τις λεγόμενες και Βαρουφίτσες.
Γιατί συνέβη αυτό;
Επειδή οι φεμινίστριες είναι ακόμα κατασκηνωμένες κάτω από το σπίτι μου μετά την τελευταία μου ανάρτηση, δε θα πω "γιατί είστε ηλίθιες", απλά ότι το 99% δίνει το κακό όνομα στις υπόλοιπες.
Και τι ζόρι τραβάω εγώ, θα μου πείτε. Δεν είναι ωραίος, αλλά αρέσει. Είναι φάση το αγόρι! Είναι αλήτης! Είναι μηχανόβιος! Φοράει το πουκάμισο έξω απ'το παντελόνι σαν να μην τρέχει τίποτα! Κυκλοφορεί χωρίς μπατσικό γύρω του! He's a cowboy! On a steel horse he rides!

Όπως θα έλεγε γεμάτος πόνο και καψούρα ο Στάθης Ψάλτης σε ένα πρόγραμμα πολύ σπέσιαλ με πολλά αχ και βαχ, Τσίπρα μ'ακούς; Πολύ κωλόπαιδο ο Γιάνης.
Ο Τσίπρας φυσικά το ήξερε. Κι επέλεξε το κωλόπαιδο για την κρίσιμη θέση του διαπραγματευτή, γιατί ως γνωστόν η προεκλογική δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ότι θα σκίσει τα μνημόνια.
Οι προεκλογικές δεσμεύσεις από την πραγματικότητα βέβαια απέχουν όσο ο Άρης Θεσσαλονίκης από την Α' Εθνική, αλλά αυτό δεν το είπε κανείς στον Γιάνη.
Βλέπετε, η μαντάμ Μέρκελ (sic!) είχε συνηθίσει από τους προηγούμενους υπουργούς οικονομικών να έρχονται και να της γλείφουν τη μπότα στο πίσω δωμάτιο αμέσως πριν τη συνέντευξη τύπου. Όταν ο Γιάνης έσκασε μύτη κι αντί να επαναλαμβάνει "yes mistress" με σκυμμένο κεφάλι τόλμησε να επιδείξει το παραμικρό ίχνος αλαζονείας, η Μέρκελ, ο Σόιμπλε κι ο Ντάισελμπλουμ φρύαξαν απ'το κακό τους.
Το πρόβλημα ήταν αλλού: δύο μόλις μέρες αφού ο Αλέξης έφερε την Ελπίδα και τραγούδησαν μαζί το Στη Ντισκοτέκ, συνειδητοποίησε ότι υποσχέθηκε να βάψει αυγά και το μόνο που είχε ήταν πορδές.
Αφού ο προσωπικός του γεωπόνος τον επιβεβαίωσε ότι δεν ήταν ακόμα η εποχή που ανθίζουν τα λεφτόδεντρα, ο Αλέξης έντρομος συνειδητοποίησε ότι θα έπρεπε να πληρώσει τον ουρανό, τα άστρα, την Άρτα και τα Γιάννενα έχοντας στο ταμείο τέσσερα κέρματα και ένα μισοφαγωμένο πιτόγυρο.
Αφού σκέφτηκε πολλές λύσεις όπως το να πουλήσει το κορμί του, να πλένει τζάμια στα φανάρια και να παίζει ακορντεόν στην Ομόνοια, αποφάσισε ότι το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να ρίξει τα μούτρα του, να ξανακολλήσει ένα-ένα με σελοτέιπ τα κομματάκια που έσκισε το μνημόνιο και να γλείψει τη μπότα της Μέρκελ.
Αλλά υπήρχε πρόβλημα. Ο Γιάνης, ο οποίος είχε δείξει τόση αποφασιστικότητα και πυγμή, ήταν πλέον καμένο χαρτί στους απέναντι. Ο Αλέξης δεν είναι ηλίθιος. Είναι πάρα πολλά άλλα πράγματα, αλλά δεν είναι ηλίθιος. Έτσι αποφάσισε να δώσει στον Γιάνη ένα γκεϊμπόι να παίζει και έδωσε σημαντικότερο ρόλο στο στέλεχος με το επικό ονοματεπώνυμο Ευκλείδης Τσακαλώτος.
Ο οποίος και αποτελεί την τρίτη ή τέταρτη σημερινή αναφορά σε κάποιο αριστούργημα του 80's κινηματογράφου.
Αλλά ο Γιάνης δεν υπήρχε περίπτωση να τα παρατήσει έτσι και να φύγει απ'το φως της δημοσιότητας. Να θυμάστε το όνομά του. Θα ζήσει για πάντα.

Έτσι, προχθές το βράδυ, πήρε την κυρά του αγκαζέ και πήγανε να φάνε σε ένα εστιατόριο στα Εξάρχεια.
Και οκ, τα Εξάρχεια δεν είναι ακριβώς το μέρος που περιμένει να βρει κανείς τα γκουρμέ εστιατόρια που σερβίρουν ξέρω γω φιλέτο από άαρντβαρκ μαριναρισμένο σε σως από γκότζι μπέρι, Σο φάκιν γουάτ! Ο Γιάνης είπαμε είναι αλήτηζ! Παίρνει τους καθωσπρεπισμούς και τους χύνει στα μούτρα! Ήθελε να πάρει την κυρά του και να την πάει να φάνε κοψίδια και σπληνάντερα!
Το θέμα είναι ότι θα μπορούσε να την είχε πάει εξίσου καλά στα Βλάχικα στη Βάρη, ή στη Χασιά, ή στο Μαραθώνα, ή στη Βαγδάτη, ή βασικά σε οποιοδήποτε άλλο μέρος του πλανήτη δεν περικλείεται από τις οδούς Αλεξάνδρας, Πατησίων, Ακαδημίας και Χαριλάου Τρικούπη.
Όπως ξέρει όποιος κατοικεί στην Ελλάδα και είναι πάνω από δύο χρονών, στα Εξάρχεια κατοικοεδρεύουν οι αναρχοαπαυτόνομοι. Κι αυτό δε σημαίνει απαραίτητα ότι απαγορεύεται να περνάμε από εκεί, αλλά όταν είσαι μέλος της φάκιν' κυβέρνησης και πηγαίνεις στα Εξάρχεια, πιθανότατα την επόμενη μέρα έχεις προγραμματισμένο να βάλεις την αγαπημένη σου κόκκινη φανέλα και να κάνεις περιήγηση στα γραφικά στενοσόκακα της Τούμπας.
Έτσι λοιπόν, διερχόμενοι περαστικοί αναρχοαπαυτόνομοι διαπίστωσαν ότι έχει αθηναϊκές πινακίδες βρίσκεται ο Βαρουφάκης μέσα και για κάποιον απροσδιόριστο λόγο μπήκαν μέσα κι άρχισαν να τον βρίζουν και να του πετάνε γυάλινα αντικείμενα.
Nobody could have seen that coming!
Όπως γλαφυρά περιγράφει ο ίδιος ο Γιάνης, τον συγκίνησε ιδιαίτερα η στάση της γυναίκας του που, με το που ξεκίνησαν τα όργανα, αυτή μπήκε μπροστά του για να τον προστατεύσει από την επίθεση.
Και οκ, οι φεμινίστριες ακόμα δεν έχουν φύγει κάτω απ'το σπίτι μου και δε θέλω να διαιωνίσω στερεότυπα περασμένων εποχών ότι ο άντρας φοράει τα παντελόνια και πρέπει να προστατεύει τη γυναίκα κι είμαστε πολιτισμένοι άνθρωποι...αλλά...
...
...ΑΛΛΑ ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΓΑΜΗΣΟΥ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ!
Δεν ντρέπεσαι; Εσύ τόσον καιρό μας παρίστανες τον γκραν γαμάω και τον αλητήριο και τον "κλεφτρόνι και τζέντελμαν" της κυβέρνησης κι ότι δε σε σκιάζει Μέρκελ καμιά, και μόλις έρχεται η ώρα να δείξεις το πραγματικό σου αντριλίκι, βάζεις για ασπίδα τη γυναίκα σου;
Ας έβαζες το Μακέδο!

Πέμπτο; Έκτο; Έχω χάσει το μέτρημα.
Αφού τέλος πάντων οι ανάρχες ξέμειναν από τασάκια να πετάξουν, ο Γιάνης ως άλλος Τζίζαντας Χριστός είπε "αφήστε τους να έρθουν κοντά μου" και τους εξήγησε ότι δεν έχει σημασία που είναι πλέον πολιτικός, γιατί πάντα σύχναζε στα Εξάρχεια και νιώθει Εξαρχειώτης και δεν τον εμποδίζει τίποτα να ξανάρθει.
Θα ξαναπάς στα Εξάρχεια, ε;
Όπως έλεγε κι η αρκούδα στο ανέκδοτο, "Γιάνη...δεν έρχεσαι στο δάσος για κυνήγι".
Αυτά, και να προσέχετε μη σας μαλώσει η δασκάλα σας στο δημοτικό και καταλήξετε για την υπόλοιπη ζωή σας να συστήνεστε ως Γηόργος Κονσταντηνήδης.

Δευτέρα 27 Απριλίου 2015

Hair of the Dog

Η μέρα που θα ξεμείνω από τραγούδια για να ταιριάξω με την ανάρτησή μου θα είναι και η μέρα που θα πεθάνω.

Χάρηκα κι εγώ λοιπόν ότι για ένα μεσημέρι στα δέκα χρόνια κατάφερα να πετύχω αστικό για το σπίτι μου που να επικρατούν σχετικά ανθρώπινες συνθήκες και να μην είναι φορτωμένο σαν νταλίκα με μοσχάρια στο Μπαγκλαντές.
Κι όπως μπαίνω μέσα, γυρνάω και βλέπω το θέαμα που μου πάγωσε τα σωθικά.
Τα λεωφορεία της Θεσσαλονίκης, χάρη σε κάποιον σχεδιαστή της Volvo που προφανώς δούλευε Πέμπτη πριν από τριήμερο δέκα λεπτά πριν σχολάσει κι είπε "δε γαμιέστε κι εσείς και το λεωφορείο σας", έχουν το ρεζερβουάρ στη μέση της καμπίνας, που σημαίνει ότι χάνονται τέσσερις θέσεις πάνω στη ρόδα και στο σημείο αυτό μπορεί να κάτσει μόνο άτομο που δεν έχει προλάβει το τελευταίο πρωτάθλημα του ΠΑΟΚ.
Αλλά αυτό πιθανότατα δεν ενδιέφερε κανέναν σας.
Πάνω σε αυτή τη ρόδα, όμως, καθόταν μια κοπέλα που φορούσε βερμούδα με αξύριστα πόδια.
Δεν πρόλαβα καν να γράψω την τελεία στην προηγούμενη πρόταση κι ήδη ακούω τον οργισμένο όχλο από τις φεμινίστριες που κραδαίνουν φλεγόμενα σουτιέν κι έρχονται κατά το σπίτι μου ετοιμάζοντας να με σταμπάρουν με το πυρακτωμένο σίδερο που γράφει "ΣΕΞΙΣΤΗΣ".
-Και ποιος είσαι εσύ, θλιβερέ και τρισάθλιε αγάμητε μηχανολόγε, που θα υπαγορεύσεις στις γυναίκες τι θα κάνουν με το σώμα τους! Τα άτριχα πόδια είναι προπαγάνδα του καπιταλισμού για να πουλάνε οι καπιταλιστές αποτριχωτικές κρέμες! ΑΠΑΝΩ ΤΟΥΣ!
Ναι, ε; Ας το δεχτούμε ότι φταίνε οι κακοί καπιταλιστές. Τον προηγούμενο αιώνα, όταν οι φεμινίστριες είχαν κάτι καινούριο να πουν στην κοινωνία και δεν ήταν Κνίτες με βυζιά, ένα απ'τα σημάδια που είχαν σαν δείγμα απελευθέρωσης ήταν το να καπνίζουν δημοσίως.
Ήταν άλλες εποχές. Ο καρκίνος ήταν δείγμα απελευθέρωσης.
Ξέρετε τι έκαναν οι καπιταλιστές; Άρχισαν να βγάζουν τσιγάρα και διαφημιστικές καμπάνιες για να πουλήσουν περισσότερους καρκινοσωλήνες στο γυναικείο κοινό. Πλέον η χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια δεν ήταν αποκλειστικό προνόμιο των φαλλοκρατών! Whoop-de-do!
Πάρτε το χαμπάρι. Όσο και να χτυπάτε τον κώλο σας χάμω, at the end, capitalism wins. Νόμος. Και δεν τα βάζεις με τον νόμο αν δεν είσαι οι Τζούντας φάκιν Πριστ.

-Εν πάση περιφτώσει, δεν είναι ο καπιταλισμός το θέμα μας. Το θέμα μας είναι ότι εσείς τα φαλλοκρατικά γουρούνια έχετε την απαίτηση να είμαστε εμείς άτριχες και περιποιημένες κι εσείς να βγαίνετε έξω λες και είστε αρκούδες. Double standards, motherfucker!
Ουάου! που θα'λεγε κι ο Μπαρουφάκης. Απ'όλα τα double standards που εφαρμόζονται στον πλανήτη γη, αυτό που σας πείραξε και θέλετε να εξαφανίσετε είναι το να μπορούν οι γυναίκες να βγαίνουν και να κυκλοφορούν με το πόδι του Νταρακλίτσα.
Δηλαδή ο κόσμος καίγεται και το πόδι χτενίζεται.
Κι έπειτα αυτή τη στιγμή στη Θεσσαλονίκη δεν έχει καν τον καιρό που ντε και καλά θα βάλεις βερμούδα αλλιώς θα ανεβάσεις εκατόν πεντακόσιους βαθμούς Κελσίου και θα πεθάνεις από spontaneous human combustion λες και είσαι ντράμερ των Spinal Tap.
Εφόσον είσαι κοπέλα και βαριέσαι να ξυρίσεις τα πόδια σου (μην ντρέπεστε, είστε χιλιάδες εκεί έξω και ζείτε ανάμεσά μας, η τεμπελοσκυλίαση δε γνωρίζει φύλο) μπορείς κάλλιστα να βάλεις μακρύ παντελόνι και να μην μάθει κανείς ότι βαριέσαι να κουνήσεις την πέτσα σου.
Αλλά όχι! Η τύπισσα έπρεπε να βάλει βερμούδα, χωρίς να έχει καν ζέστη, και να μας δείξει τον Καραπιάλη που κρύβει μέσα της σε όλο του το μεγαλείο. "Κοιτάξτε με! Έχω αξύριστα πόδια και τα δείχνω σε όλους σας! Παίρνω τις κοινωνικές νόρμες σας και τις κατουράω στη μάπα! Damn, if I were any more edgy everyone who touches me would bleed for three days!".
-Μα αυτό ακριβώς! Η αποτρίχωση είναι μια ηλίθια κοινωνική νόρμα που δεν προσφέρει τίποτα! 
Η οποία ηλίθια κοινωνική νόρμα ανάγεται στην αρχαία Αίγυπτο και την αρχαία Ελλάδα από τότε περίπου που σταματήσαμε να κυνηγάμε μαμούθ.
Από την άλλη, οι μισές απ'τις περιποιήσεις που κάνετε επειδή "σας τις επιβάλλουν τα φαλλοκρατικά γουρούνια", στην πραγματικότητα τις κάνετε για να ζηλέψουν οι φιλενάδες σας. Οι άντρες κατά βάση χέστηκαν.
Όχι, αλήθεια. Στηθείτε στην Αριστοτέλους και ρωτήστε όποιον άντρα περνάει μπροστά σας αν θα απέρριπτε μια γυναίκα επειδή έχει κυτταρίτιδα ή δυο-τρία παραπανίσια κιλά. Αν σας απαντήσει καταφατικά σε αυτή την ερώτηση, η αμέσως επόμενη ερώτηση θα πρέπει να είναι "και γαμάς καθόλου στη ζωή σου;".

Ή μήπως θεωρείτε φαλλοκρατική καταπίεση το μανικιούρ και το πεντικιούρ; Σας πληροφορώ ότι οι μόνοι άντρες που ενδιαφέρονται για το αν έχετε ωραίο πεντικιούρ είναι οι ποδολάγνοι, κι αυτοί είναι και δεν είναι το 5% του πληθυσμού.
Αν νιώθετε τόσο καταπιεσμένες από το 5% του πληθυσμού, τότε μάλλον εσείς επιλέγετε να καταπιεστείτε από μόνες σας.
Κι εντάξει, δεν αντιλέγω. Ας πούμε ότι είναι μια ηλίθια κοινωνική νόρμα τα άτριχα πόδια που δεν προσφέρει και καμία απολύτως ευκολία, γιατί η αποτρίχωση θέλει χρόνο που θα μπορούσες κάλλιστα να αξιοποιήσεις αγοράζοντας σουτιέν, οινόπνευμα και σπίρτα.
Ας πάμε σε ένα λίγο άσχετο παράδειγμα. Σε όλον τον ανεπτυγμένο κόσμο έχει επικρατήσει το σύστημα μονάδων SI, το οποίο έχει την ευκολία ότι όλες οι μονάδες κλιμακώνονται σε πολλαπλάσια του δέκα και διευκολύνουν πάρα πολύ τα μαθηματικά.
Σε όλον; Όχι! Υπάρχει το μικρό γαλατικό χωριό που αντιστέκεται. Κι αυτό το χωριό είναι οι ΗΠΑ. Οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι (κατά το "οι φίλοι μας τα ζώα") χρησιμοποιούν το δικό τους σύστημα, στο οποίο ένα μίλι ισούται με 5280 πόδια που ισούνται με 12 ίντσες το καθένα και μια λίβρα που ισούται με είκοσι οχτώ μπανάνες και δεν ξέρω γω τι.
Πήγαινε λοιπόν εσύ και κάτσε να εξηγήσεις στον Αμερικάνο ότι το σύστημα που χρησιμοποιεί είναι λανθασμένο και άβολο και θα έπρεπε να το αντικαταστήσει με το SI. Ξέρεις πώς θα αντιδράσει ο Αμερικάνος; Θα σου δείξει μεγαλοπρεπώς τα παχύσαρκα παπάρια του και θα παραγγείλει επιδεικτικά μπροστά σου δέκα λίβρες τηγανιτό μπέικον.
Κι είναι λογικό, γιατί αυτό που του μάθαιναν σε όλη του τη ζωή είναι να μετράει τα πράγματα με λίβρες και πόδια. Όλοι οι γύρω του κάνουν το ίδιο. Μπορεί να κάτσει και να καταναλώσει φαιά ουσία για να μάθει να μετράει σε κιλά και μέτρα, αλλά γιατί να το κάνει; Έτσι έχει καλωδιωθεί ο εγκέφαλός του.
Κι εμένα, με τον ίδιο τρόπο, έχει καλωδιωθεί ο εγκέφαλος μου να θεωρεί τα αξύριστα γυναικεία πόδια αντιαισθητικό θέαμα.
-Μα τα double standards!
Ναι, τι; Όπως ξαναείπα, υπάρχουν ένα κάρο double standards σε σύγκριση με τα οποία το double standard της αποτρίχωσης είναι μια κλανιά στα φουγάρα της Πτολεμαΐδας. Και τα περισσότερα από αυτά έχετε καταφέρει να τα αντιμετωπίσετε επιτυχώς.
Για την ακρίβεια, μέχρι να μας κατακτήσουν οι Τζιχαντιστές επειδή οι Αμερικάνοι την περίοδο του ψυχρού πολέμου ήταν ηλίθιοι και στην προσπάθειά τους να υποσκελίσουν τη Σοβιετική Ένωση κατάφεραν να ενισχύσουν την μόνη πληθυσμιακή ομάδα που ήταν χειρότερη από τη Σοβιετική Ένωση...

...μέχρι λοιπόν να μας κατακτήσουν οι Τζιχαντιστές και να επιβάλλουν μπούργκα, πολυγαμία και κλειτοριδεκτομή, έχετε εξαιρετική θέση στην κοινωνία.
Κι αν θέλετε να μιλήσουμε για double standards, κανένα απολύτως πρόβλημα.
Γιατί να πηγαίνουν μόνο οι άντρες στρατό;
Γιατί όταν έχετε κάποιο βαρύ αντικείμενο να κουβαλήσετε ζητάτε τη βοήθεια κάποιου άντρα και δεν το κουβαλάτε μόνες σας;
Γιατί να πληρώνουν οι άντρες στα ραντεβού;
Γιατί να κάνουν οι άντρες την πρώτη κίνηση σε ένα φλερτ;
Γιατί όταν προσπαθεί να σας μιλήσει ένας άντρας εσείς απαντάτε μονολεκτικά και περιμένετε από αυτόν να κουβαλήσει όλη τη συζήτηση;
Είναι ή δεν είναι όλα αυτά ηλίθιες κοινωνικές νόρμες και double standards?
Και τελικά ποια είναι η μυστική συνταγή του καβουροπάτι;
Σε όλες αυτές τις ερωτήσεις δε θα απαντήσετε εσείς που κραδαίνετε τα φλεγόμενα σουτιέν, γιατί δε σας συμφέρει (και γιατί δεν ξέρετε τη μυστική συνταγή του καβουροπάτι). Και δε σας συμφέρει γιατί έχετε μια σκληρή αλήθεια μπροστά σας που σας χαλάει το σύνδρομο καταδίωξης που έχετε λες και είστε ο Τζόι Ντι Μάιο.
Κι αυτή είναι η εξής: δεν είναι τα πάντα φαλλοκρατική προπαγάνδα και καταπίεση.
Δεν θέλουμε όλοι οι άντρες να σας έχουμε υποχείρια που θα μας φέρνετε τις παντόφλες στον καναπέ.
Απλά οι άντρες και οι γυναίκες δεν είναι το ίδιο φύλο. Ισότιμα φύλα ναι, βεβαίως. Αλλά όχι το ίδιο. Κι ο λόγος είναι μια ασήμαντη μικρή λεπτομέρεια που λέγεται αναπαραγωγή του είδους. Εμείς έχουμε πούτσα κι εσείς έχετε μουνί. Βιολογικά είμαστε διαφορετικοί κι αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει.
Κοινωνικά είμαστε ίσοι; Ίσως όχι ακόμα. Θα έπρεπε να είμαστε; Βεβαίως. Θα το πετύχετε αυτό με το να κυκλοφορείτε με αξύριστα πόδια; Όχι. Απλά θα πηδάμε όλοι τις αποτριχωμένες χαζογκόμενες και εσείς θα μείνετε με συντροφιά δέκα γάτες και θα νομίζετε ότι προσθέσατε το δικό σας λιθαράκι στην ισότητα των φύλων, ενώ στην πραγματικότητα κλάσατε μια μάντρα παπάρια στην κοινωνία.
Κι αν αυτό με κάνει σεξιστή, γούστο μου και καπέλο μου και θα το βάλω κι αυτοκόλλητο στον προφυλακτήρα του monster truck που θα οδηγώ στους αυτοκινητόδρομοι του Τέξας ακούγοντας Τζόνι Κας και πίνοντας Bud Light.
Αυτά, και να προσέχετε μην κοπείτε στο ξύρισμα.

Πέμπτη 23 Απριλίου 2015

We've got another thing coming


Ζούμε σε έναν σκληρό και άδικο κόσμο.
Εκατοντάδες άνθρωποι θαλασσοπνίγονται στην προσπάθειά τους να πουλήσουν σιντί σε μια καλύτερη κοινωνία.
Οι σκληρές διαπραγματεύσεις και το αγριωπό βλέμμα του Γιάνη με το ένα νι δεν έκαναν το μουνάκι της Μέρκελ να στάζει και τώρα η χώρα και το μέλλον μας βρίσκεται σε αδιέξοδο.
Η μόλυνση του περιβάλλοντος, η αλλοτρίωση, η αποξένωση, η ανθρωπιστική παιδεία κι άλλα θέματα της Έκθεσης Γ' Λυκείου μαστίζουν την κοινωνία μας.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο Σάκης Ρουβάς θα τραγουδήσει το Άξιον Εστί.
Η μία τραγωδία χτυπά πίσω απ'την άλλη, κι ακόμα κι ο πιο σθεναρός νους δεν μπορεί να μην κατακλυστεί από μαύρες και απαισιόδοξες σκέψεις.
Γι' αυτές τις στιγμές, λοιπόν, σας ζητώ να έχετε κατά νου αυτό:
Έρχεται.
-Ποιος έρχεται;
Αυτός. 1-0.
-Σοβαρά τώρα;
Δείτε και θα διαπιστώσετε ότι κυριολεκτώ απόλυτα.
Αυτό που ακούσατε. Έρχεται το ρομποτικό πέος.
Οκ, καταλαβαίνω ότι μιλάμε για την Εσπρέσο, την εφημερίδα που έχει για όνομα ένα είδος καφέ και δε θα δίσταζε να δημοσιεύσει πρωτοσέλιδο του τύπου "Σοκ! Ιστορικές έρευνες δείχνουν ότι ο Κολοκοτρώνης τον σούβλιζε τον Αθανάσιο Διάκο!".
Αλλά ας μην υποβαθμίζουμε τη σημασία της είδησης. Ως γνωστόν, εκτός του σκύλου, το πέος είναι ο καλύτερος φίλος του άνδρα. Εντός του σκύλου είναι λίγο δύσκολο να γαμήσει κανείς.
Και υπάρχουν κάποιοι άνδρες που έχουν τη δυστυχία ο καλύτερος φίλος τους να μην... εχμ... ανταποκρίνεται στο κάλεσμά τους την κρίσιμη στιγμή. Γι'αυτούς λοιπόν τους άνδρες η επιστήμη, αφότου προφανώς είχε λύσει όλα τα υπόλοιπα προβλήματα της ανθρωπότητας, κατασκεύασε έναν μηχανισμό για να τους βοηθήσει.
Το θέμα είναι ότι αυτή η είδηση θα μπορούσε να περιγραφεί και χωρίς να ακουστεί σαν μια ατάκα που θα πετούσε ο Άρνολντ Σβαρτζονέγρος στη Λυσσάρα Κόνορ ως πρωταγωνιστής της πορνοπαρωδίας "Σεξολοθρευτής 2: Η Μέρα της Στύσης".
Πώς θα παρουσιαζόταν η σχετική είδηση στην Καθημερινή ή στην Ελευθεροτυπία; "Ομάδα επιστημόνων κατασκεύασε μηχανισμό κατά της στυτικής δυσλειτουργίας". Απλό, κυριλέ και ξενέρωτο. Ακριβώς όπως πρέπει για εφημερίδα.
Αλλά όχι.
ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΡΟΜΠΟΤΙΚΟ ΠΕΟΣ.

Ο δημοσιογράφος που εμπνεύστηκε αυτόν τον τίτλο πρέπει να τιμηθεί με το βραβείο Πούλιτζερ.
Είναι μία από αυτές τις σπάνιες εκφράσεις που καταφέρνουν να ακουστούν ταυτόχρονα σαν απειλή και σαν υπόσχεση. Το μέγεθος της γελοιότητας είναι τέτοιο που κάνει τον κύκλο του σύμπαντος, βγαίνει από την τρίτη σκουληκότρυπα δεξιά απ'το διαγαλαξιακό βενζινάδικο κι επιστρέφει από την όχθη της awesomeness.
Πραγματικά, αυτή η φράση είναι λες και γράφτηκε αποκλειστικά και μόνο για να ειπωθεί σε πορνοπαρωδία. Και δεν είναι απαραίτητο να περιοριστεί στον Sperminator. Μπορεί να επεκταθεί σε οποιαδήποτε ταινία συμμετέχει έστω κι ένα ρομπότ.
Όπως ας πούμε στον Τρόμποκοπ. Ή στο Star Whores: Η Αόρατη Ψωλή. Ή στο Τρανσ-πόρνερς. Ή στο Dick-Strict 9. Ή στο PSALL-E της Χύσνεϊ.
-Εντάξει, καταλάβαμε, είσαι ανώμαλος.
Γαμώτο, κάποιος θα έπρεπε να μου προτείνει μια θέση σαν συγγραφέας πορνοπαρωδιών.
Βέβαια η προοπτική της φράσης "έρχεται το ρομποτικό πέος" δεν περιορίζεται μόνο στις τσόντες. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι κάποιο b-movie σαν την "Επίθεση του Γιγαντιαίου Μουσακά", μόνο που αντί για μελιτζάνες και μπεσαμέλ η φονική δύναμη που θέλει να καταστρέψει τη γη θα είναι μια στρατιά από ρομποτικά πέη.
Ω, θεέ μου...στον πληθυντικό είναι ακόμα πιο γελοίο!
Όχι! Όχι! Σας βρήκα και ακόμα πιο γελοία πιθανότητα χρήσης της φράσης "έρχεται το ρομποτικό πέος". Έστω ότι σε κάποια φάση της ιστορίας του ο Ολυμπιακός αποκτήσει τόσο δεμένη ομάδα που δουλεύει τόσο καλά τους αυτοματισμούς ανάμεσα στους παίκτες και τους διαιτητές που αποκτά από τους αθλητικογράφους το προσωνύμιο "Το ρομπότ".
Έτσι, την προηγούμενη μέρα από παιχνίδι μεταξύ Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού, το πρωτοσέλιδο του Γαύρου με μεγάλα γράμματα γράφει τη βαρύγδουπη δήλωση.
Πείτε το μαζί μου!
-ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΡΟΜΠΟΤΙΚΟ ΠΕΟΣ!
Μπράβο τα καλά παιδιά.

Αν και βέβαια αυτή η φράση χάνει πολύ όταν μεταδίδεται στο γραπτό λόγο. Πρέπει να ειπωθεί με το κατάλληλο ύφος. Γιατί αυτή η φράση δε γίνεται, όχι, δε σου επιτρέπει να την πεις έτσι απλά και βαριεστημένα όπως θα έλεγες ξέρω γω "έρχεται το λεωφορείο". Μη μπλέκουμε το λεωφορείο με το ρομποτικό πέος!
Για την ακρίβεια υπάρχουν οι εξής τρεις τρόποι για να εκστομίσεις τη φράση "έρχεται το ρομποτικό πέος", και ο ένας είναι πιο γελοίος από τον άλλον:
α) Τρομοκρατημένη White Anglo-Saxon Protestant νοικοκυρά:
-Βοήθεια! Έρχεται το ρομποτικό πέος! Somebody think of the children!
β) Επιβλητική φωνή χολυγουντιανού τρέιλερ με στόμφο χιλίων Γουίλιαμ Σάτνερ:
Αυτό το Σεπτέμβρη...σε όλες τις αίθουσες Οντεόν...έρχεται...το Ρομποτικό Πέος!
γ) Χαζοχαρούμενος παρουσιαστής σε τηλεμάρκετινγκ:
Βαρεθήκατε να ταλαιπωρείστε με τα συμβατικά πέη; Υπάρχει λύση! Έρχεται το Ρομποτικό Πέος!
Βασικά ξεχάστε τι είπα πριν. Δεν υπάρχει κανένας συναγωνισμός. Αυτό το τελευταίο ήταν το πιο γελοίο απ'όλα.
Δε χαίρεστε που έχω βρει κάτι να γεμίζω τον ελεύθερο χρόνο μου;
Ε...αυτή ήταν μια πολύ κακή διατύπωση για το σημερινό άρθρο.
Αυτά, και να προσέχετε τα νώτα σας.
Γιατί...
-Όχι. Σκάσε. Μην το πεις. Μην το διανοηθ...
ΕΡΧΕΤΑΙ ΤΟ ΡΟΜΠΟΤΙΚΟ ΠΕΟΣ!
-Γμφχθψηξζ.

Κυριακή 12 Απριλίου 2015

50 Shades of What The Fuck

Ευτυχισμένος ο νέος Πάσχας, καλοφάγωτος ο Λαυρέντης Μαγειρίτσας, έχει η σούβλα γυρίσματα και καλό σας Πάσχα στη Χίο.

Κι επειδή ένα από τα πράγματα για τα οποία φημίζομαι είναι ότι είμαι πάντα εντός θέματος, θέλω σήμερα, Κυριακή του Πάσχα, να σας μιλήσω για το κοινωνικό φαινόμενο του 50 Shades Of Gray.
Είναι αξιοσημείωτο το πώς, σε μια εποχή που η ανθρωπότητα έχει αποφασίσει συλλογικά ότι δε διαβάζει πλέον βιβλία, να γίνεται τέτοιος ντόρος γύρω από τη σπατάλη χαρτιού που λέγεται 50 Shades. Και μάλιστα η μόνη άλλη αλυσίδα βιβλίων που έχει σημειώσει τέτοιον πάταγο γύρω απ'το όνομά της είναι το Twilight.
Σε περίπτωση που έχετε την εντύπωση ότι η μόνη ομοιότητα μεταξύ 50 Shades και Twilight είναι ότι αμφότερα πουλάνε φτηνές και προχειρογραμμένες φαντασιώσεις σε χαζά κοριτσάκια, ας μάθετε ότι ένα από αυτά τα χαζά κοριτσάκια ήταν και η συγγραφέας του 50 Shades, E.L. James.
Η οποία ήταν Μαΐων περίπου 50 όταν ξεκίνησε να συγγράφει το αριστούργημά της "Το Αποχετευτικό Σύστημα στο Βυζάν..." συγνώμη, παρασύρθηκα, αν και το πασίγνωστο σύγγραμμα του Κωνσταντίνου Κατακουζηνού είναι λιγότερο για το βόθρο από τις Πενήντα Αποχρώσεις του Λευκού Πύργου.
-Δηλαδή;
Δηλαδή η μανδάμ, σε μια ηλικία που θα μπορούσε να είναι η μάνα σας, ξαναλέγω, καθόταν κι έγραφε fan fiction για το Twilight. Και σαν να μην ήταν τόσο σοβαρός κίνδυνος για την ανθρωπότητα οι Twi-moms (διάβαζε: στερημένες σαρανταπενηντάρες που πήρανε το Twilight για τις κόρες τους και κατέληξαν να παίζουν για πάρτη του αστραφτερού βουρκόλακα το σταφιδιασμένο τους μουνάκι), η τύπισσα την είδε Πόκεμον κι αποφάσισε να μετεξελίξει αυτό που έγραφε.
Και το μετεξέλιξε λέει;
Του γάμησε τη μάνα.
Η πρωταγωνίστρια του 50 Shades, Αναστέζια-δε-θυμάμαι-το-επίθετό-της, είναι ακόμα πιο ηλίθια απ'τη Μπέλα (κι όμως γίνεται), ο δισεκατομμυριούχος μπήχτης Κρίστιαν Γκρέι έχει ακόμα χειρότερες εμμονές απ'τον αστραφτερό βουρκόλακα (κι όμως...γίνεται...), κι οι ερωτικές σκηνές, παρ'όλο που δε συμπεριλαμβάνουν κανένα ον από τη μυθολογία της Τρανσυλβανίας, είναι ακόμα πιο ανώμαλες απ'τις αντίστοιχες του Twilight (κι όμως. Γίνεται.).
Η βασική υπόθεση του έργου δεν είναι τίποτα παραπάνω από τη φτηνιάρικη φαντασιωσεολογία (αυτή η λέξη υπάρχει άμα πιστέψεις αρκετά σε αυτήν) όπου το ασήμαντο μυρμηγκάκι, 21 ετών παρθενοπιπίτσα και τα τοιαύτα καταφέρνει να προσελκύσει στο αραχνιασμένο της μουνί τον πιο περιζήτητο εργένη του κόσμου.
Με τη διαφορά ότι ο εν λόγω πρίγκηπας, αντί να έρθει καβάλα στο άσπρο του αλόγατο, να της κάνει χειροφίλημα και μετά να την οδηγήσει σε ένα λιβάδι όπου θα της κάνει γλυκό έρωτα, τη δένει με γραβάτες στα κάγκελα του κρεβατιού και μετά της κάνει τα τρυφερά της κωλομέρια μπλε μαρέν.
Και για κάποιο λόγο αυτή η ανατροπή ήταν τέτοια που ακριβώς αυτή η αναγνώστρια Άρλεκιν, αυτή που ονειρευόταν τα άσπρα αλόγατα και αν κατά λάθος της έριχνες μια στον κώλο σου έκανε περιοριστικά μέτρα, ξαφνικά αποφάσισε ότι γουστάρει ίσαμε και δυο καντάρια ξύλο την ημέρα, ότι θέλει κόλπα με σκοινιά και λιωμένα κεριά και παραβίαση της πρωκτικής της ακεραιότητας.
Κι όπως λένε οι Depeche Mode, let's play master and servant.

Όπως όμως θα σας πει οποιοσδήποτε ασχολιόταν με τα BDSM κόλπα χωρίς να του το πει ένα βιβλίο πεντακοσίων σελίδων στο οποίο επαναλαμβάνεται δύο φορές ανά σελίδα η φράση "inner goddess", όταν τα παιχνίδια υποταγής και εξουσίας στο κρεβάτι/υπόγειο/δωμάτιο ξενοδοχείου στην Εθνική δε γίνονται με τις σωστές διαδικασίες, υπάρχει κίνδυνος να βρεθείς στη δυσάρεστη θέση να πρέπει να εξηγήσεις στον εφημερεύοντα γιατρό του ΚΑΤ πώς ακριβώς απέκτησες εγκαύματα τρίτου βαθμού στο εσωτερικό του πρωκτού σου.
Μη ρωτήσετε εμένα τι θέλει να πει ο ποιητής με τις "σωστές διαδικασίες" κι αν πρέπει να ξαναβιώσεις εκείνη τη φορά που πηγαινοερχόσουν στην ΔΟΥ τρεις μέρες για να σου δώσουν ένα πιστοποιητικό προκειμένου να παίξεις τουμπερλέκι με το τουρλωτό κωλαράκι της γκόμενάς σου.
Το θέμα είναι ότι ένα έντυπο πορνογράφημα, που ξεκίνησε απ'τη νοσηρή φαντασία μιας ηλίθιας νοικοκυράς που δεν ξεπέρασε ποτέ το εφηβικό στάδιο, κατέληξε να πυροδοτεί μια απ'τις πιο επικίνδυνες μόδες των τελευταίων ετών, μετά από εκείνη τη φάση που είχαν γίνει της μόδας τα ίμο και ένα σωρό μαλακισμένα χαρακώνονταν ακούγοντας My Chemical Romance.
Το επικίνδυνο, όπως καταλάβατε, ήταν το My Chemical Romance.
Και πλέον αυτή η μόδα έχει φτάσει στο απόλυτο σημείο γελοιότητας.
Και ξέρετε πώς το κατάλαβα;
Πηγαίνοντας στο σούπερ μάρκετ.
Και μάλιστα το εν λόγω σούπερ μάρκετ ήταν στην Ελασσόνα. Όχι ότι έχει κάποια σημασία ειδικά η Ελασσόνα. Θα μπορούσε εξίσου να βρίσκεται στους Γαργαλιάνους ή στην Αμφιλοχία ή στα Σφακιά ή στο Διδυμότειχο ή σε όλο και κάποιο μέρος που μέχρι πριν 30 χρόνια κρεμούσαν ακόμα το σεντόνι την πρώτη νύχτα του γάμου.
-Τι είναι αυτό ρε, μια φωτογραφία για μυρμήγκια;
Σωστά. Με τη δύναμη λοιπόν της Ζωγραφικής των Windows, θα σας κάνω μια μεγέθυνση για να καταλάβετε τι είναι.
Shameless merchandise, that's what it is!
Και μάλιστα εντελώς τελείως άσχετο με το αντικείμενο των βιβλίων και της ταινίας, που είναι ο σχεδόν-βιασμός της Αναστέζιας πώς-την-λένε κι ο πλήρης βιασμός των μυαλών μας.
Θα μπορούσε κάλλιστα να κυκλοφορήσει στα σεξ σοπ του κόσμου η "Επίσημη σειρά ερωτικών βοηθημάτων 50 Shades Of Grey" με μαστίγια, δονητές και τα συναφή σε ένα υπέροχο βαλιτσάκι και θα ήταν απολύτως προβλεπέ σαν μαρκετινίστικη κίνηση.
Αλλά...σαμπουάν και αφρόλουτρα; Αφού υποτίθεται ότι το 50 Shades έχει να κάνει με το βρώμικο σεξ.
Οκ, προσπαθήστε να ξεπεράσετε το προηγούμενο λογοπαίγνιο και προσπαθήστε να ακολουθήστε τη συλλογιστική μου πορεία. Μία σειρά από σαμπουάν και αφρόλουτρα πρώτα-πρώτα θα πρέπει να μυρίζει ωραία, έτσι;
Από την άλλη, πώς θα μύριζε ένας χώρος όπου μόλις έλαβε χώρα σχεδόν-συναινετικό σεξ; Ιδρωτίλα. Σίγουρα. Επίσης οι ευωδιαστές μυρωδιές από τον φρεσκοανοιγμένο πάτο της Αναστέζιας και την ψωλή του Γκρέι. Ίσως κάποιο λιπαντικό βιομηχανικής χρήσης, αν και πιο πιθανό ο δικός σου να την έπαιρνε ασάλιωτη. Μπορεί να της έχυνε και λιωμένο κερί. Ίσως να έκανε και κανένα τσιγάρο μετά για την κορύφωση της απόλαψης.
Αν εσείς θέλετε να μυρίζετε κάτι απ'όλα αυτά αμέσως μόλις έχετε τελειώσει το μπάνιο σας, τότε ή εγώ ή εσείς έχουμε παρεξηγήσει τελείως την έννοια της σωματικής καθαριότητας.
Ειλικρινά...δεν μπορώ να καταλάβω το μήνυμα της διαφημιστικής καμπάνιας. "Πλυθείτε με αυτό το αφρόλουτρο κι ο γκόμενός σας θα έρθει να σας κάνει πατσαβούρι για το ξεσκόνισμα, ακριβώς όπως ο Γκρέι, μόνο που δεν είναι δισεκατομμυριούχος αλλά φτωχομπινές Μπουρναζοκάγκουρας!".
Άσε δε που η μόνη άλλη περίπτωση που έχω δει προϊόντα μπάνιου να συνδυάζονται με ταινίες είναι με μικιμάου τύπου Η Μικρή Γοργόνα, το οποίο συμβαίνει γιατί τα πιτσιρίκια δε νιώθουν το κόνσεπτ της καθαριότητας και πρέπει να τα βάλεις να παίζουν με την αγαπημένη τους ταινία για να μπουν στη μπανιέρα και να μη βρωμάνε σαν ασβοί.
Αλλά εδώ μιλάμε για το ακριβώς αντίθετο της παιδικής ταινίας. Για την ακρίβεια, θα προτιμούσα να πιάσω τα υποθετικά μελλοντικά παιδιά μου να βλέπουν την Ανθρώπινη Σαρανταποδαρούσα παρά το 50 Shades.
Θα είχα να εξηγήσω πολύ λιγότερα πράγματα.
Αυτά, και να προσέχετε μη σας σπάσουν το αυγό και μη σας πετύχει κανένα βαρελότο.

Τετάρτη 8 Απριλίου 2015

Συμπάθεια για τον Διάολα

Όποιος πει ότι δεν περίμενε το τραγούδι, είναι ψεύτης, κλέφτης, υποκριτής και αντιπρόσωπος.

Ως γνωστόν, διάγουμε τη Μεγάλη Εβδομάδα, η οποία δε λέγεται Μεγάλη επειδή έχει εφτά μέρες συν μία δώρο, ούτε γιατί οι μέρες κρατάνε 25 ώρες η καθεμία, ούτε γιατί νομίζεις ότι διαρκεί όσο ένας μήνας, αλλά λόγω της σημασίας της που έχει στην Ορθόδοξη Θρησκεία.
Εν μέσω λοιπόν της γεμάτης θρησκευτική κατάνυξη και Πέτρο Γαϊτάνο εβδομάδας που διανύουμε, σήμερα θέλω να μιλήσουμε για μια παρεξηγημένη φιγούρα της θρησκείας: τον Διάολα.
-Τι στο Διάολα;
Το λογοπαίγνιο αυτό ήταν πιο στάνταρ κι απ'τον Ιησού απ'τη Ναζαρέτ με τον Ρόμπερτ Πάουελ και τους λοιποί που δείχνει ο ΑΝΤ1 αυτές τις μέρες τα βράδια.
Ο Διάολας λοιπόν. Για να δούμε την ιστορία του Διάολα θα πρέπει να ξεκινήσουμε από τις πολύ πολύ αρχές που περιγράφουν αι Ιεραί Γραφαί, όταν ο Θέοντας μια μέρα βαριότανε πολύ να ξύνει την θεϊκή του πέτσα και αποφάσισε να παίξει Σιμς με αληθινούς ανθρώποι.
Έτσι έφτιαξε τον Αδάμ και την Εύα, που μεταξύ μας ήταν λίγο ψιλοάχρηστη εφεύρεση ο Αδάμ γιατί θα μπορούσε να είχε φτιάξει την Εύα και την Αντζελίνα και μετά όλη η υπόλοιπη ιστορία της ανθρωπότητας θα ήταν μια κοινωνία από λεσβίες που θα παίζουν χαρούμενες μαξιλαροπόλεμο.
-Να βλέπεις λιγότερες τσόντες.
Ο Θεός, όταν έφτιαξα...ε, έφτιαξε τον Αδάμ και την Εύα, είχε στο μυαλό του δύο εντελώς άβουλες και ηλίθιες μαριονέτες των οποίων θα ήταν ο αφέντης λες και είναι κανένα άλμπουμ των Λεφτάλικα ξέρω γω. Ο μόνος σκοπός που είχανε αυτοί οι δύο ήτανε να περιφέρονται άσκοπα στον Κήπο της Εδέμ, ευτυχισμένοι μέσα στην απέραντή τους χαζομάρα, και ο Θεός να βλέπει τις ηλίθιες φάτσες τους και να χαίρεται.
Δυστυχώς, ο παντογνώστης και μόνος νοήμων Θεός είχε τη φαεινή έμπνευση να αφήσει μέσα στην Εδέμ το Δέντρο της Γνώσης και να περιμένει κιόλας να μην φάνε τους καρπούς του, κάτι το οποίο σε εσένα και μένα, τον σύγχρονο άνθρωπο τον βουτηγμένο στην αμαρτία, φαίνεται σαν να αφήνεις εμένα ελεύθερο με ένα θέμα στο οποίο μπορώ, με κάποια συλλογιστική πορεία των Μόντυ Πάιθονς, να χώσω τραγούδι των Van Halen και να μην το κάνω.

Εικάζω ότι το Δέντρο της Γνώσης θα είχε πολύ ωραία πρασινάδα και γι'αυτό το άφηνε μέσα.
Όπως είπαμε και προηγουμένως, όμως, ο Αδάμ κι η Εύα είχαν πλαστεί για να είναι τελείως ηλίθιοι. Και τελείως ηλίθιοι καθώς ήταν, δεν υπήρχε μέσα τους η περιέργεια να φάνε από το Δέντρο της Γνώσης που τους είχε απαγορευτεί ρητά να φάνε.
Και κάπου εκεί μπαίνει στην ιστορία μας ο Διάολας.
Ο Διάολας, γνωστός επίσης και με τα καλλιτεχνικά ψευδώνυμα Ασταρώθ, Βελζεβούλ, Οξαποδώ, Εωσφόρος, Τρισατάνικ Διαβολέιτορ και Ούντο Ντιρκσνάιντερ, ήταν αρχικά από τους πιο έμπιστους Άγγελους που έπλασε ο Θεός σαν υπασπιστές του, χαμηλότερα στην ιεραρχία μόνο από τον Άγγελο Αναστασιάδη.
Όπως όμως συμβαίνει με αυτούς που είναι για χρόνια ένα σκαλί κάτω απ'την ηγεσία (λέγε με Ευάγγελο Βενιζέλο), ο Διάολας έγινε υπερβολικά άπληστος και θέλησε να παραγκωνίσει τον θεό και να γίνει αυτός ο One And Only, που θα λατρεύουν και θα προσκυνούν οι μάζες των ανθρώπωνε.
Στην προεκλογική του εκστρατεία ο Διάολας υποσχότανε απεριόριστο αλκοόλ, σεξ κάθε είδους και ανωμαλίας, μπριτζόλες κάθε μέρα, λάιβ συναυλίες και το Grand Theft Auto V. Από την άλλη πλευρά, ο Θεός είχε να προσφέρει μόνο τον ηλίθιο κήπο του με τα ρυάκια που τρέχανε όλη μέρα μέσα στ'αυτιά σου και σ'έπιανε συνέχεια κατούρημα.
Αλλά, όπως είπαμε και πριν, ο Αδάμ κι η Εύα ήταν στοκάδια μέχρι τελευταίας ρανίδας της φαιάς ουσίας τους. Έτσι μια μέρα ο Διάολας έριξε καθαρτικό στον γκαϊφέ του Θεού, μπήκε κρυφά στον κήπο μεταμφιεσμένος σε οπαδό του ΟΦΗ και πλησίασε την Εύα.
-Εύα! Εύα!
-Φύγε από δω, βρωμερέ χούλιγκαν!
-Έλα να σε πω!
-Καλά, οπαδός του ΟΦΗ και μιλάς Θεσσαλονικιώτικα;
-Γαμώ την Mπ...αφού δεν έχει γεννηθεί ακόμα. Σου'φερα να φας ένα φρουτάκι από εκείνο το δέντρο!
-Ποιο δέντρο;
-Αυτό εκεί στην άκρη του κήπου, που έχει γύρω γύρω τα συρματοπλέγματα και την τάφρο με τον κροκόδειλα!
-Μα ο Θεός είπε να μην τρώμε από κείνο το δέντρο!
-Ναι, αλλά γιατί το είπε! Γιατί αυτό το δέντρο έχει τα πιο γλυκά και νόστιμα φρούτα! Να τρώει ο Θεός και της Εύας να μη δίνει!
-Τι; Φέρε!
Και το έφαγε. Και μετά έδωσε και στον Αδάμ να το φάει. Και συνειδητοποίησαν και οι δύο ότι αυτά που τους έταζε ο Διάολας τους άρεσαν περισσότερο.
Κι έτσι γκρεμίστηκε η σκάλα για τον Παράδεισο κι άνοιξε ο αυτοκινητόδρομος για την Κόλαση.

Σε περίπτωση που ρωτάτε γιατί ο Διάολας έγινε αμέσως τόσο δημοφιλής, η απάντηση ήταν απλή: ο άνθρωπος βαθιά μέσα του είναι ένα αθεράπευτο τεμπελόσκυλο. Ο Θεός έκανε πολύ αυστηρή πόρτα στο κλαμπ του: έπρεπε να μην κλέβεις, να μη μοιχεύεις, να μη φονεύεις, να μην τρως χοιρινό, να μη βάζεις δυνατά τη μουσική και να ανοιγοκλείνεις τον διακόπτη του μπάνιου δεκαεφτά φορές πριν φύγεις απ'το σπίτι.
Αντίθετα, ο Διάολας, σαν άλλος Κομπέης, έλεγε στα πλήθη "καμ ας γιου αρ" κι αυτοί έρχονταν, σε όλο το αμαρτωλό τους μεγαλείο. Ο Θεός έχανε έσοδα κι έπρεπε να ανακτήσει το κοινό του σύντομα.
Στην αρχή προσπάθησε να ακολουθήσει την τακτική του Πρετεντέρη ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ και έβαλε τα παπαγαλάκια του να διαδίδουν ότι η Κόλαση είναι ένα απαίσιο μέρος, με θερμοκρασία εκατόν οχτακοσίων βαθμών και με χωρίς αποσμητικά, με λίμνες από θειάφι και ποτάμια από καυτή λάβα, όπου όλη μέρα τα μεγάφωνα θα παίζουν νύχια που ξύνουν σε μαυροπίνακες και τις προσπάθειες της Γιόκο Όνο να πουλήσει "μουσική".
Η εκστρατεία τρομολαγνείας έπεσε στο κενό. Οι άνθρωποι συνέχιζαν να αμαρτάνουν.
Μετά ο Θεός είπε να τους πιάσει στο φιλότιμο κι έστειλε τον Τζίζαντα να κάνει το "God World Tour Year 33" όπου έκανε κάτι Γιουριγκελερίστικα κόλπα με κάτι ψάρια και μετά έλεγε κάτι διδάγματα του Τζον Λένον, ιμάτζιν ολ δε πίπολ, και τελικά να πεθάνει στο σταυρό καταδεικνύοντας τη θυσία που πρέπει να κάνει ο άνθρωπας για να βρεθεί κοντά στο θεό.
Τελικά ο μόνος που κατάλαβε κάποιου είδους θυσία από όλη αυτή την ιστορία ήταν τα αμνοερίφια, καθώς οι άνθρωποι δεν ίδρωσε το αυτάκι τους και συνέχισαν να χορεύουν με τον Διάολα.

Παρ'όλα αυτά, μετά τη θυσία του Τζίζαντα ορισμένοι τυπάδες που δε σταύρωναν γκόμενα ("σταύρωναν"...χε χε...καταλάβατε;) ούτε με αίτηση τη σακουλεύτηκαν αλλιώς τη δουλειά και από παιδιά των λουλουδιών το γύρισαν στον Αγιώργη που έσφαζε τους δράκοι επειδής έπιναν πολύ Lucifer in the Sky with Diamonds.
Για ένα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα οι αντιπρόσωποι του Θεού στη Γη έκαναν χριστιανικές δράσεις αγάπης όπως το να καταστρέφουν αρχαίους ελληνικούς ναούς, να σφάζουν άπιστους, να διοργανώνουν πολέμους ενάντια στους Αντίχριστους Μωαμεθανούς που είχαν βρει πιο ευρηματικούς τρόπους να είναι σκατόψυχοι και σκοταδιστές απ'ό,τι οι ίδιοι, να καίνε μάγισσες και να διδάσκουν ότι όποιος παίζει με το πουλάκι του τυφλώνεται και βγάζει τρίχες στις παλάμες.
Θα περίμενε κανείς ότι με τέτοιο επιθετικό μάρκετινγκ δε θα είχε μείνει κολυμπηθρόξυλο από την άλλοτε κραταιά αυτοκρατορία του Διάολα.
Αλλά όχι! Ο Διάολας επιβίωσε και, πότε παίρνοντας τη μορφή της Μαύρης Πανούκλας, πότε μπαίνοντας μέσα σε Αναγεννησιακούς ζωγράφους και Διαφωτιστές, πότε γράφοντας αντίστροφα υποσυνείδητα μηνύματα σε ροκ δίσκους και πότε δίνοντας το οκ για να προβληθούν τηλεριάλιτι σαν το Τζέρσι Σορ, είναι πάντα εδώ για να τραβήξει τους ανθρώποι στη γλυκιά αγκάλη της αμαρτίας.
Γι'αυτό, λοιπόν, λίγη συμπάθεια για τον Διάολα. Δείξτε του την αγάπη σας με ένα χειροκρότημα και μια θυσία δεκαεννιάχρονης παρθένας. Γιατί είναι η πιο σεξ-βία-μηχανολογία μορφή της ιστορίας.
Πιο πολύ κι από μένα.
Shout at the Devil!

Αυτά, και να προσέχετε μη σας πάρει ο Διάολας.

Σάββατο 4 Απριλίου 2015

ΠΑΟΚ you are αφού

Είμαι πραγματικά ασυγχώρητος. Τόσες μέρες σας άφησα μόνους, σαν ένα ουράνιο τόξο στο σκοτάδι.
Σήμερα είναι Σάββατο και ως εκ τούτου κατά πάσα πιθανότητα θα νομίζετε ότι σας περιμένει άλλη μια αναλυτική ανάλυση για το πώς μια άκυρη γκόμενα στο Seventeen-minus-nine-Sphere μου έριξε τέτοια επική χυλόπιτα που για να την πραγματοποιήσει χρειάστηκε να νοικιάσει αεροπλάνο για να γράψει με καπνό στον ουρανό της Θεσσαλονίκης "άντε γαμήσου ρε γλοιώδη πέφτουλα".
Αλλά θα σας μιλήσω για κάτι πολύ πιο απλό από αυτό.
Θα σας μιλήσω για αυτό που οι σύγχρονοι επιστήμονες αποκαλούμε (το α'πληθυντικό μπαίνει όχι γιατί λογίζω τον εαυτό μου σαν επιστήμονα με ενάμιση χρόνο σπουδών μηχανολογίας, αλλά γιατί έχω κάνει τη μαλακία επιστήμη) Σύνδρομο ΠΑΟΚ.
Υπάρχουν πολλά σύνδρομα που θα μπορούσε να ταυτοποιήσει κανείς με την έννοια, την ιδέα, το ιδανικό και τη θρησκεία που αποτελεί ο Πανθεσσαλονίκειος Αθλητικός Όμιλος Κωνσταντινουπολιτών. Μερικά από αυτά, ενδεικτικά, είναι η ικανότητα πόσης ρετσίνας αναμεμειγμένης με κοκακόλα, το σπάσιμο αυτοκινήτων που φέρουν Αθηναϊκές πινακίδες και το γενικότερο "πονάνε τα μυαλά μας".
Το συγκεκριμένο σύνδρομο που θα μελετήσουμε σήμερα ωστόσο έχει να κάνει με τις επιδόσεις της ποδοσφαιρικής ομάδας του ΠΑΟΚ.
Ως γνωστόν, το τελευταίο πρωτάθλημα του ΠΑΟΚ συνέπεσε με τη χρονιά που οι Λεφτάλικα καβαλούσαν την αστραπή αντί για το καλάμι.

Η επίσημη εκδοχή για την ξηρασία αυτή είναι ότι, όπως και για κάθε τι στραβό που συμβαίνει στη Θεσσαλονίκη, από τις καθυστερήσεις του μετρό μέχρι παρανυχίδα ή να σου έρθει ο καπνός απ'το τσιγάρο του δίπλα στα μούτρα, φταίει το κατεστημένο της Αθήνας.
Ας δούμε τώρα τα γεγονότα από τη φετινή αγωνιστική σεζόν.
Στις 3 Δεκεμβρίου του 2014, μια μέρα που θα μνημονεύεται με χρυσά γράμματα στην ιστορία, ο ΠΑΟΚ, μέχρι εκείνη τη στιγμή η ομάδα που παίζει το καλύτερο ποδόσφαιρο στη χώρα, αλώνει το γήπεδο Καραϊτάβλη με μια ευθύβολη σαν την ψωλή του Γκουσγκούνη σουτάρα του Περέιρα απ'τα 40 μέτρα κι ακυρωμένο γκολ του Τζανδάρη.
Με αυτή τη νίκη περνάει στους +5 βαθμούς και μετά από πολλά χρόνια έχει ξανά ελπίδες για πρωτάθλημα.
Την αμέσως επόμενη αγωνιστική ο Ολυμπιακός φέρνει χι μέσα στο γήπεδό του με τα Γιάννενα κι ο ΠΑΟΚ έχει έτσι τη δυνατότητα να πάει στο +7.
Και πάει στην Ξάνθη και τρώει τέσσερα γκολ.
Η συνέχεια ήταν εξευτελιστική: τα τρίμπαλα και τετράμπαλα έρχονταν το ένα μετά το άλλο και το μόνο που κατάφερε να κάνει ο Ιβάν ήταν να ξαναφέρει τον μόνιμο προπονητή Μαρτίου, Γ.Χ. Γεωργιάδη, ενόσω ο Αγγελάρας, απογοητευμένος από την Παναγιά που δεν του στάθηκε, το γύρισε στο βουντού με μια καρφίτσα μαύρη.
"Α...ου...Αθήνα...κατεστημένο...φραπέ...μπουγάτσα με κιμά...", ακούγεται αυτή τη στιγμή από Κλεάνθους μεριά, αλλά αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς μεταξύ μας, πρέπει να το πούμε χωρίς φόβο και πάθος: με το που μπόρεσε ο ΠΑΟΚ να κοιτάξει κατάματα την επιτυχία, αυτομάτως πανικοβλήθηκε, άρχισαν να τρέμουν τα πόδια του, να τραυλίζει, να κοιτάει τα παπούτσια του και άλλα πράματα που συμβαίνουν όταν η δασκάλα σηκώνει στον πίνακα το παιδάκι που χθες έπαιζε όλη μέρα Νιντέντο/μπάλα/το πουλάκι του.
Όταν έχεις τριάντα χρόνια να σηκώσεις έστω και κύπελλο παγωτού από τα Χάγκεν-ντας, μετά την αράζεις στη μιζέρια σου και, μόλις ο Βαγγέλας σε λυπηθεί λίγο κι αποφασίζει να σου δώσει μια ευκαιρία να χαρείς, εσένα σου πέφτει πιο βαριά κι από ιμάμ μπαϊλντί με πέντε κιλά κρομμύδι και έτσι τη σαβουρντάς στα σκουπίδια.
Και ως εκ τούτου γαμήθηκε όλο το ενδεκάθεο.
-Ενδεκάθεο;
Ποιος τον γαμεί και τον Άρη.
-Badum-tss.
Ναι, το ξέρω, είμαι θεός.
-Άρα το ενδεκάθεο ξαναγίνεται δωδεκάθεο.
Σκέφτηκες πολύ πριν την πετάξεις;
-Όχι. Αλλά πώς, τεράστιε και πάνσοφε Thomas The Barbarian, μεταφράζεται το "Σύνδρομο ΠΑΟΚ" έξω απ'τον κόσμο του ποδοσφαίρου;
Αυτή είναι μια πολύ καλή ερώτηση. Και το "αυτή είναι μια πολύ καλή ερώτηση" είναι η απάντηση που δίνεις όταν δεν ξέρεις την κανονική απάντηση και προσπαθείς να κερδίσεις χρόνο. Αλλά δε θα έπρεπε να σας αποκαλύπτω αυτά τα μυστικά του επαγγέλματος γιατί τώρα κατέχετε μια γνώση που θα έπρεπε να κατέχουν μόνο οι Μεγάλοι Παλαιοί.
Ας πάμε σε ένα υποθετικό παράδειγμα που θα έχει να κάνει με γκόμενες, γιατί οφ κορς θα έχει να κάνει με γκόμενες. Έστω ότι κοζάρετε μια γκόμενα, η οποία μπορεί ή μπορεί και να μη δουλεύει σαν σερβιτόρα σε cocktail bar.

Ε, κι αρχίζει τέλος πάντων το νταραβέρι, σου ξου μου του, κι έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα και Θεσσαλονικιώτικα, και προχωράει η κουβέντα, και δώστου τα σφηνάκια, και έρχεστε πιο κοντά, δύο πόντους, τέσσερις, δεκατέσσερις, ντάξει σ'αυτό μπορεί να φταίει που το κλαμπ είναι παστωμένο σαν αστικό λεωφορείο που απλά η μασχαλόβρωμα καλύπτεται απ'την τσιγαρίλα.
Και πλησιάζει μια στιγμή που το ηλεκτρικό δυναμικό του χώρου ανάμεσα σε σένα και στη γκόμενα έχει φτάσει τα εκατόν οχτακόσιες χιλιάδες βολτ και η αστραπή που καβαλούσαν οι Λεφτάλικα πριν καβαλήσουν το καλάμι είναι έτοιμη να σας χτυπήσει και τους δύο και να μείνετε με εγκαύματα τρίτου βαθμού.
Δίπλα απ'το κεφάλι σου ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος έχει εμφανιστεί σε ολογραμματική προβολή και σου απευθύνει τη θρυλική παρότρυνσή του: Χούφτωσ'την! Χούφτωσ'την!
Και τότε εσύ παθαίνεις Σύνδρομο ΠΑΟΚ.
Αντί να εκμεταλλευτείς την ένταση της στιγμής, να την αρπάξεις και να τη βρεις με το κορίτσι, να τη βρεις με το παιδί και να πέσετε τα δυο σας σ'αφασία, κάθεσαι και κοιτάς σαν το μαλάκα λες και ξαφνικά θυμήθηκες ότι ξέχασες να κλείσεις το θερμοσίφωνα.
Κι εκεί πέφτουν τα τέσσερα γκολ απ'την Ξάνθη. Η στιγμή χάνεται, η γκόμενα απομαγνητίζεται και την επόμενη στιγμή τη βλέπεις να κωλοτρίβεται στον επόμενο τυχαίο μαλάκα για ένα κερασμένο σφηνάκι γιατί είναι καργιόλα.
Αλλά δε φταίει η καργιόλα. Αυτή καλά κάνει και είναι καργιόλα. Εσύ ο μαλάκας φταις. Γιατί το Σύνδρομο ΠΑΟΚ είναι εκατό τοις εκατό προσωπική ευθύνη του πάσχοντος. Δεν πήρε αρκετές δόσεις τεστοστερόνης όσο κολυμπούσε ανέμελα στο μουνί της μάνας του κι ιδού τα αποτελέσματα.
-Και γιατί μιλάς πάλι για τον εαυτό σου στο τρίτο πρόσωπο;
Γιατί έτσι κάνουν όλοι οι μεγάλοι άνδρες της ιστορίας, όπως ο Ιούλιος Καίσαρας κι ο Thomas The Barbarian.
Αυτό που δεν έχει καταφέρει ακόμα ο Thomas the Barbarian να κολλήσει στη θεωρία αυτή το πώς οι Παοκτζήδες χρησιμοποιούν σαν έκφραση ενθάρρυνσης μεταξύ τους το "ΠΑΟΚ είσαι αφού", όταν σύμφωνα με τη θεωρία το να είσαι ΠΑΟΚ σημαίνει ότι κλάνεις πόμολα.
Όσοι έχετε κάποια πρόταση, καταθέστε την τηλεφωνικώς στην εκπομπή του έγκριτου συναδέλφου επιστήμονος της μαλακίας Κώστα Ραπτόπουλου "Ή στην Α' ή στη Β' όλοι παν για τη Μαρμίτα", ο οποίος προσφάτως έδωσε τα φώτα του στο τηλεπαιχνίδι "Άκου τι Είπαν" και μετά απ'αυτό εγώ έχω κλείσει σαν γυναίκα.
Αυτά, και να προσέχετε μη σας πετύχει ξώφαλτσα η συσσωρευμένη οργή της Παναγιάς για το ότι ο Αγγελάρας την επικαλείται επί ματαίω.