Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2014

Κατερίνες πολλές, μα ποτέ αρκετές


25 του Νοβέμπερ σήμερα (για τον οποίο μήνα, ίσως και να μην το ξέρατε, οι Γκαντσερόζες έχουν σχετικό τραγούδι το οποίο δεν ανεβάζει κάθε κάγκουρας στην αρχική του μόλις μπει ο Νοβέμπερ για να παριστάνει τον ψαγμένο) και γιορτάζουν οι Κατερίνες. Σκέφτηκα λοιπόν να κάνω ένα αφιέρωμα σε μεγάλες Κατερίνες της ιστορίας και της μυθολογίας, αρχίζοντας βεβαίως από την...
  • Κ. +
    Η μικρή και τριανταφυλλένια αυτή Κατερίνα είχε κάποτε ένα μπλογκ με έναν τίτλο που στα γαλλέζικα σημαίνει "η πονήρω" και μια φωτογραφία προφίλ η οποία απεικόνιζε μια καλόγρια με στρινγκ. Ένα κορίτσι σεμνό και ρομαντικό ταυτόχρονα. Ίσως θα θυμάστε το περσινό μου αφιέρωμα. Από τότε έχουν αλλάξει πολλά πράματα. Η Κατερίνα δεν είναι πια η μπουγατσούλα μου, η καρυδοπιτούλα μου και λοιπά σιροπιαστά, γιατί μπήκε στη μέση ένας Εδουάρδος απ'την Αγγλία, αυτή τη χώρα των ξενέρωτων που πίνουν χλιαρή μπίρα και τρώνε βραστό αγριογούρουνο με σάλτσα μέντας (η αλήθεια είναι πως όλη μου η πληροφόρηση για τη ζωή στην Αγγλία προέρχεται από το σχετικό τεύχος του Αστερίξ) και τα χάλασε όλα, παρ'όλα αυτά η ανάμνησή της θα είναι στην καρδιά μου μέχρι να πάρει πρωτάθλημα ο ΠΑΟΚ και να ολοκληρωθεί το μετρό της Θεσσαλονίκης. Γιατί τι να μας κάνει η νύχτα, μια νύχτα δε μας φτάνει.
  • Κέιτ Μίντλετον
    Γνωστή και σαν Δούκισσα του Κέμπριτζ (της Πλακεντίας είναι σταθμός του Μετρό στην Αγία Παρασκευή), η Κέιτ γνώρισε τον πρίγκιπα της Αγγλίας Γουίλιαμ όταν σπουδάζανε μαζί σε κάποιο κολλέγιο που σπουδάζουν οι πρίγκιπες και, χωρίς να την νοιάζουν καθόλου οι τίτλοι, τα λεφτά κι η επιρροή που έχει ένα μέλος της βασιλικής οικογενείας, ερωτεύτηκε αμέσως την θεληματική του φαλάκρα. Ο γάμος τελέστηκε με κάθε επισημότητα το 2011 όταν κατά διαβολική σύμπτωση ήμανε κι εγώ στο Λονδίνο (γιατί χωρίς την παρουσία μου δε θα στέριωνε το νοικοκυριό), αλλά σύμφωνα με έγκυρες φήμες η Ελισάβετ δεν εγκρίνει την νύφη του εγγονού της. Εγώ πάντως είμαι πάντα με αυτόν που θα καταφέρει να τσαντίσει την Ελισάβετ.
  • Αικατερίνη της Ρωσίας
    Σύμφωνα και φωνήεντα με τους Μπόνεϊ Μ, ο Ρασπούτιν ήταν αγαπητικός της Ρωσίδας Αυτοκράτειρας.

    Σύμφωνα πάλι με τα κρυφά κατάστιχα της ιστορίας, την ίδια θέση μπορούν να πουν ότι κατέχουν το 75% του τότε πληθυσμού της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Η Μεγάλη Αικατερίνη ήταν σύμφωνα με τον μύθο από τις μεγαλύτερες λυσσάρες της ιστορίας, μαζί με την Εμμανουέλα Αγγουράκη. Η επίσημη εκδοχή για τον θάνατό της είναι ότι έπεσε απ'το άλογο. Η ανεπίσημη είναι ότι το άλογο έπεσε πάνω της. Καθώς ικανοποιούσε τις αχόρταγες ορέξεις της. Και μετά κάποιοι λέγανε για την Τσιτσιολίνα.
  • Κατερίνα Στικούδη
    Όσοι δεν έχουν παίξει μαλακία με τη Στικούδη, να σηκώσουν το χέρι τους-μόνο που αυτό είναι αδύνατο, γιατί προφανώς τότε θα είναι κουλοί. Αλλά υπάρχει ένα πολύ σημαντικό πρόβλημα με την Κατερίνα Στικούδη. Όπως όλες οι πρωτοκλασάτες βίζιτες που σέβονται τον εαυτό τους, έτσι και το Κατερινάκι έπρεπε να βρει ένα glamorous day job για να μη γράφει η επαγγελματική της κάρτα σκέτο "βίζιτα". Κι αυτό που έπρεπε να διαλέξει ήταν να γίνει η Νίκι Μινάζ της Ελλάδας, κάτι το οποίο ποτέ κανείς δε ζήτησε, γιατί η Νίκι Μινάζ που υπήρχε ήδη ήταν παραπάνω από όσες Νίκι Μινάζ μπορεί να αντέξει ο πλανήτης. Εν πάση περιπτώσει, έχω μια πούτσα τόση, κι η Στικούδη μου την έκανε άλλη τόση. Αρκεί να πάψει να παριστάνει την τραγουδίστρια.
  • Κατερίνη
    Πόλις της Μακεδονίας, απέχουσα περί τα 70 χιλιόμετρα από τη μεγαλούπολη (αν και ένα τιμώμενο πρόσωπο του σημερινού άρθρου θα διαφωνήσει) Θεσσαλονίκη. Όπως έλεγε και μια αφίσα που με ενέπνευσε κάποτε για ένα άρθρο, όποιος δεν πίνει είναι από την Κατερίνη. Εκτός από τους μη-πότες, η Κατερίνη είναι γνωστή και για την Παραλία της, η οποία είναι δημοφιλής προορισμός καλοκαιρινού κλάμπινγκ για όσους κάγκουρες της Θεσσαλονίκης δε γουστάρουν να πάνε Χαλκιδική (αυτούς τους 20 τέλος πάντων). Η σύνδεση με τη Θεσσαλονίκη γίνεται μέσω του αυτοκινητόδρομου, με τρένο, με γαϊδούρι, με εκπαιδευμένα γίδια, με ταχυδρομικά περιστέρια και σύμφωνα με τις τελευταίες εξαγγελίες του Μπουτάρη, με ειδικά τοποθετημένους καταπέλτες.
  • Η Ρίνα Κατερίνα του Μπίγαλη

    Εδώ έχουμε μια ιστορία αγάπης και πόνου. Ας με συγχωρέσουν οι έτεροι καλτ τραγουδιστές Γιάννης Γιοκαρίνης και Μιχάλης Ρακιντζής, αλλά δεν ξέρω πότε γιορτάζουν η Ευλαμπία και ο Πουφ για να κάνω τα αντίστοιχα αφιερώματα. Ας επιστρέψουμε όμως στην Κατερίνα. Ο Κώστας Μπίγαλης περνάει ένα δράμα. Δεν μπορεί να σταματήσει να σκέφτεται την Κατερίνα. Του έχει κάνει χοντρή ζημιά η μεναγκό ρε παιδί μου, τέτοια που η θύμησή της είναι λεπίδα. Και τον κόβει δυο κομμάτια. Τέσσερα. Δεκατέσσερα. Κακούργα Κατερίνα. Τον κατέστρεψες τον άνθρωπο. Και δεν έφταναν όλα αυτά, αλλά έπρεπε να γίνει και διαφήμιση του Τζάμπο. Δηλαδή καλά να κόβει δυο κομμάτια τέσσερα δεκατέσσερα τον Μπίγαλη, εμείς τι την φταίξαμε;
  • Σούπερ Κατερίνα
    Το περιοδικό που μεγάλωσε γενιές και γενιές έφηβων κοριτσακίων, με θέματα ποικίλης ύλης όπως ο Σάκης (ένας είναι ο Σάκης), ο Μάκης, ο Λάκης, ο Τάκης και λοιποί γυμνασμένοι και αποτριχωμένοι καλλιτέχνες που απευθύνονται σε ηλικίες και IQ 12 έως 18, τραγούδια των One Direction, των NSYNC, των Μπήτληδων ή όποιου άλλου boy band είναι στη μόδα, πρακτικές συμβουλές για το τι χρώμα είναι φέτος της μόδας στα νύχια, καθώς φυσικά και τα περιβόητα κουίζ του τύπου "αν ήσουν αλοιφή που βάζουμε στα σάντουιτς θα ήσουν τζατζίκι, ρώσικη ή τυροσαλάτα;". Δυστυχώς, αυτό το περιοδικό έχει πάψει πλέον να εκδίδεται, γιατί δεν υπάρχουν πλέον έφηβες: η μετάβαση γίνεται κατευθείαν από κοριτσάκια σε πηδιόλες. Σημεία των καιρών. Όποιος με πει κωλόγερο θα τον κυνηγήσω με τη μαγκούρα μου.
  • Κέιτι Πέρι
    Βυζιά. Μεμέ. Στήθια. Μαστάρια. Boobs. Boobies. Titties. Knockers. Βυζγοιά. Ε...κι αυτά είναι όλα όσα έχω να πω για την Κέιτι Πέρι, αλλά επειδή έχω να γεμίσω την παράγραφο θα πω κι άλλα. Την Κατερίνα Πέρι τη μάθαμε το 2008, όταν και κυκλοφόρησε το εντελώς αθώο τραγούδι "I Kissed A Girl" που δεν είχε σκοπό να προκαλέσει κανενός πορνόμυαλου αντρός την σεξουαλική φαντασία, και μετά συνέχισε με αναλόγως heavy metal άσματα όπως το "Baby you're a firework" που είναι σαφής αναφορά στους Def Leppard και το Roar, to οποίο περιέχει τον στίχο "I've got the eye of the tiger" χωρίς ωστόσο να εμφανίζεται ο Σιλβέστερ Σταλόνε και να παίζει μπουνιές με τα βυζιά της Κέιτι ή κάτι τέτοιο. Τρέξε γύρεψε.
  • Η "Δημήτρη-Κλείσε-Την-Κάμερα" Κατερίνα

    Εντάξει. Τι να πει κανείς γι'αυτό το κορίτσι. Ένα μεγάλο ευχαριστώ από σύσσωμο το αντρικό φύλο στον ήρωα Δημήτρη, που με σθένος και τόλμη αρνήθηκε να κλείσει την κάμερα και χάρισε στην ανθρωπότητα αυτό το διαμαντάκι. Αυτήν την κοριτσάρα όλο νάζι και τσαλίμι, που κοιτάζει την κάμερα με αυτό το άγριο το βλέμμα, το βλέμμα της αγριόγατας. Η κάμερα του Δημήτρη απαθανατίζει το ταξίδι της Κατερίνας στην απελευθέρωση, από τις τσιριτσάντζουλες και τα "δεν έχω φωτογένεια" στο να αποτινάξει τις ντροπές και να καβαλικέψει την περήφανη ψωλή του Δημήτρη με τη σούφρα της. Για ολόκληρο το βίντεο ψάξτε σε κάποιο ενημερωμένο τσοντοσάιτ και θα το βρείτε, εγώ δεν ποστάρω εδώ νουσουφουγού λίνκια.
  • Κατερίνα Βρανά
    Κανονικά το όνομα αυτής της κατηγορίας θα έπρεπε να ήτανε "η Κατερίνα Βρανά και τα μαλλιά της", γιατί η Κατερίνα Βρανά και τα μαλλιά της αποτελούν δύο ξεχωριστές και αυτόνομες οντότητες, αλλά επειδή τα μαλλιά της δε φέρουν το όνομα Κατερίνα δε θα μας απασχολήσουν σήμερα. Η Κατερίνα Βρανά ζούσε σαν μια απλή Ελληνοπούλα στα Λονδίνα, κι έγινε γνωστή στο ευρύ κοινό από την παράσταση stand up comedy "Feta With The Queen", της οποίας το κόνσεπτ είναι σαν το τραγούδι "Englishman In New York", αν ο Στινγκ ήταν Έλληνας και δεν ήταν ξενέρωτος. Εγώ πάντως την έμαθα από εκείνο το βιντεάκι του Μάικιους για το Fast And The Furious όπου έσκασε ακάλεστη και παρίστανε (ή ήταν όντως) την παντελώς άσχετη από αυτοκίνητα γκόμενα. 
  • Καταλίνα από το GTA San Andreas
    ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΓΚΑΡΙΟΛΑ...οκ, ας δείξω ψυχραιμία. Η Καταλίνα εμφανίστηκε στη ζωή του Καρλ Τζόνσον όταν έφυγε από το Λος Σάντος και κατέληξε σε κάτι βλαχοχώρια της Αλαμπάμα. Συνολικά διήρκεσε τέσσερις αποστολές και έμεινε στην ιστορία του παιχνιδιού ως μια ανικανοποίητη λυσσάρα με βίαια σεξουαλικά γούστα, που δεν έχανε ευκαιρία να βρίσει τον CJ και να υποβαθμίσει τον ανδρισμό του, που πυροβολούσε όποιον έβρισκε μπροστά της και παρ'όλα αυτά κατάφερνε να βγει από πάνω. Όταν δε ήρθε ο πρώην της (πρωταγωνιστής του Vice City αν δεν απατώμαι) να την πάρει και να την εξαφανίσει επιτέλους από προσώπου γης να ησυχάσουμε, η ΓΚΑΡΙΟΛΑ έπαιρνε από καιρό σε καιρό τον CJ τηλέφωνο για να του πει ότι δεν της λείπει καθόλου ή για να την ακούσει να γαμιέται. Τέτοιες μαλακίες κάνετε μερικές και βγάζετε το κακό όνομα σε όλες. Να πα να γαμηθεί η ΓΚΑΡΙΟΛΑ. Με τσάντισε. Δεν έχει άλλες Κατερίνες. Τέλος. Πάμε για ύπνο, Κατερίνα.
Αυτά, και να προσέχετε μη μπλέξετε με καμιά Κατερίνα και σας κόψει δυο κομμάτια. Τέσσερα. Δεκατέσσερα.

Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2014

Κλαρίνο μέχρι το Πεκίνο

Όπως ίσως σας έχω ξαναπεί, έχω την κακιά συνήθεια να ακούω ραδιόφωνο. Κι όχι όποιο κι όποιο ραδιόφωνο, αλλά το 1055 Rock, το ροκ ραδιόφωνο της Θεσσαλονίκης που είναι ροκ και παίζει ροκ και μόνο ροκ και αποκλειστικά ροκ και αποκλειστικά και μόνο ροκ και θα συνέχιζα μέχρι να γράψω τη λέξη ροκ χίλιες πενήντα πέντε φορές αλλά βαριέμαι.
Αυτή την εβδομάδα λοιπόν το συγκεκριμένο ροκ ραδιόφωνο έπαιζε μια προώθηση, διαγωνισμούς για προσκλήσεις και ζωντανή συνέντευξη από μια μπάντα ονόματι Villagers Of Ioannina City, η οποία και είχε συναυλία χθες το βράδυ κάπου στη Θεσσαλονίκη.
Το θέμα μας σήμερα είναι το μουσικό είδος το οποίο παίζουν οι Villagers Of Ioannina City, το οποίο είναι stoner, αλλά with a twist, σαν την Pepsi Twist που δίνει μια ευχάριστη νότα λεμονιού στο αναψυκτικό που τόσο πολύ αγαπήσατε και κάνει το καλύτερο Τούμπα Λίμπρε που μπορείτε να φανταστείτε.
(Η Pepsi μου τα έσκασε για τη διαφήμιση).
Επιστρέφοντας όμως σε αυτό που λέγαμε, το twist είναι ότι οι Villagers Of Ioannina City παίζουν μεν stoner, αλλά το συνδυάζουν με ελληνικό στίχο και, εδώ είναι όλο το ζουμί, παραδοσιακά ηπειρώτικα κλαρίνα.
Εδώ μπορείτε να απολαύσετε ένα δείγμα της δουλειάς τους.

Και...η υπομονή μου εξαντλήθηκε. Και την τελευταία φορά που είχε συμβεί αυτό, η Πολυτεχνική Σχολή του ΑΠΘ έμεινε κλειστή για τρεις μέρες, ένα εργοτάξιο του Μετρό κατέρρευσε και όλα τα σούπερ μάρκετ της Θεσσαλονίκης ξέμειναν από φέτα Ελασσόνας.
Ρε είστε με τα μυαλά σας;
Ρε την παλεύουτε καθόλου;
Είναι δυνατόν να περάσαμε τόσες δεκάδες χιλιετίες εξέλιξης του ανθρώπινου είδους και του πολιτισμού για να καταλήξουμε να παίζουμε ροκ με ηπειρώτικα κλαρίνα;
Το κλαρίνο, σαν ηχόχρωμα, είναι σαν τις αντζούγιες στην πίτσα: δεν τις τρώνε όλοι, κι αυτοί που τις τρώνε αξίζουν μόνο τον οίκτο και την περιφρόνηση.
Δηλαδή, εντάξει. Δεν είπαμε να μην πειραματίζονται οι μουσικοί. Εδώ ο Μπον Σκοτ κατάφερε να συνδυάσει ροκ τραγούδι με γκάιντα, και η γκάιντα είναι το πιο φριχτό μουσικό όργανο που υπάρχει στην από εδώ μεριά του Interstellar.

Αυτό όμως έγινε για ένα τραγούδι, και μετά κατά πάσα πιθανότητα ο Μπον Σκοτ συνειδητοποίησε ότι έκανε μαλακία και αποφάσισε να πνίξει τον πόνο του στο ποτό με τα αποτελέσματα που όλοι ξέρουμε.
Οι τυπάδες που αποκαλούνται Villagers Of Ioannina City (που πιθανότατα υιοθέτησαν αυτό το όνομα γιατί δεν ήξεραν πώς μεταφράζεται το "Παγουράδες" στα αγγλικά) δεν προσπαθούν καν να συνδυάσουν το κλαρίνο ώστε να κολλήσει με τη ροκ μουσική.
Αυτοί παίζουν τις ξεκούρδιστες κιθάρες τους απ'τη μία μεριά, κι απ'την άλλη ο παππούς του ντράμερ, που τον καλούν κάθε χρόνο σαν επίτιμο καλεσμένο στο πανηγύρι του Πάπιγκου, παίζει τα δημοτικά τραγούδια που ήξερε από όταν ήτανε μικρός κι έβοσκε πρόβατα στις πλαγιές της Πίνδου.
Και κατά πάσα πιθανότητα οι δύο αυτές μεριές δεν είναι καν στο ίδιο δωμάτιο την ώρα της ηχογράφησης.
Επίσης υπάρχει η πιθανότητα να παίζουν το κλαρίνο με τον πρωκτό τους, έχοντας καταναλώσει ικανές ποσότητες φασολάδας.
Και δεν είμαι ο τύπος που θα αρχίσει να τσακώνεται για το ποιος είναι πραγματικά μέταλ και ποιος είναι τρου και ποιος είναι wimp and poser leave the hall και τέτοιες ιστορίες (αν ψάχνετε γι'αυτό απευθυνθείτε στον Snake Plissken, θα σας εξυπηρετήσει καταλλήλως).
Αλλά κλαρίνα; Κλαρίνα γαμώ τα γαλακτομπούρεκα απ'το Διεθνές; Επειδή είστε Γιαννιώτες και καλά; Τότε όποιος καλλιτέχνης είναι από τη Θεσσαλονίκη να βγαίνει στη σκηνή τρώγοντας μια μπουγάτσα.
Άι σιχτίρ γαμώ την Κυρα-Φροσύνη σας με τσαντίσατε.
Πάω να φάω κανένα γαλακτομπούρεκο.
Αυτά, και να προσέχετε μην πνιγείτε στη λίμνη των Ιωαννίνων.

Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2014

Dancing With The Stars: Greek Football Edition

Disclaimer: Από τον τίτλο και μόνο του παρόντος (ο οποίος δείχνει ξεκάθαρα ότι θα διαβάσετε μια κριτική ματιά πάνω στα σονέτα του Λορέντζου Πλατείας Μαβίλη), δηλώνω ότι είμαι απόλυτα προετοιμασμένος για σχόλια που θα μου λένε ότι είμαι πρωινατζού κι ότι το επόμενο βήμα είναι μακροσκελείς αναρτήσεις για το στρινγκάκι της Μαντόνα, όπως επίσης και για σχόλια ότι το ποδόσφαιρο είναι προϊόν υποκουλτούρας κι ασχολούνται με αυτό μόνο οι κάγκουρες του Μπουρναζίου. Bring it on, bitches.
Όσο για τα κορίτσια που βαριούνται να διαβάζουν για ποδοσφαιρικά, θα προσπαθήσω να βρω τους ποδοσφαιριστές όσο πιο ημίγυμνους γίνεται.
And...let's dance!

  • Κλαούντιο Ρανιέρι
    Ένας προπονητής-μετρ της τακτικής, που τα τελευταία δέκα χρόνια έχει απολυθεί από όχι μία ή δύο αλλά έξι! ομάδες υψηλού επιπέδου, με αναλόγως υψηλού επιπέδου αποζημιώσεις. Η τελευταία-και ίσως πιο θεαματική-πράξη της μεγαλοφυούς κομπίνας του ήταν η Εθνική Ελλάδος, στην οποία, για να καταφέρει να απολυθεί, κάλεσε παίκτες από ομάδες Β'Εθνικής, παίκτες που έχουν να παίξουν ποδόσφαιρο έξι μήνες (ή από τότε που γεννήθηκαν) καθώς επίσης και τους Νίκας, Μανίκας, Λιας, Καραμπαλίκας, Γενικολιάς, Βουρδουμπάς, Κεντρικόπουλος και μπροστά μόνος του ο Νίκωνας. Έπαιξε επίσης τεσταρισμένα και αποδεδειγμένα στο σύγχρονο ποδόσφαιρο συστήματα όπως 4-2-4 (??) κι έτσι προσέφερε στο ποδοσφαιρόφιλο κοινό της Ελλάδας μαγικές στιγμές όπως η εντός έδρας ήττα από τα Νησιά Φερόε, στην οποία απεδείχθη ότι ο δάσκαλος, ο ξυλουργός κι ο μαρμαράς παίζουν καλύτερο ποδόσφαιρο από τον κλαρινογαμπρό, τον κλαρινογαμπρό και τον κλαρινογαμπρό. Γι'αυτά του δε τα κατορθώματα θα εισπράξει από την ΕΠΟ το μηδαμινό ποσό των πεντακοσίων χιλιάδων. Άξιος.
  • Γιώργος Καραγκούνης
    Ποιος θα ξεχάσει τις γεμάτες χάρη και στιλ αέρινες κινήσεις του "Τυπάρα" κάθε φορά που έπεφτε λίγο έξω ή λίγο μέσα από την μεγάλη περιοχή του αντιπάλου, για να κερδίσει έξυπνα από τον διαιτητή ένα φάουλ κι έτσι να δώσει μια πολυπόθητη για την Εθνική μας ευκαιρία να σκοράρει, την οποία πιθανότατα δε θα ξαναέβρισκε σε όλο το υπόλοιπο ματς; Ο Γιώργος, η ψυχή της Εθνικής μας, ο τεράστιος αυτός άνθρωπας (το άνθρωπος είναι πολύ λίγο για να αποδώσει πόσο άνθρωπας ήταν ο Γιώργαρος) έχει κερδίσει με το σπαθί του και τη θεαματική βουτιά του μια θέση στο DWTS-GFE (όσοι σκεφτήκατε αμέσως GirlFriend Experience είστε πρόστυχοι κι ανώμαλοι κι άρα σας γουστάρω).
  • Πάτρικ Ογκουνσότο-Θωμάς Μάτσιος
    Δύο από τους μεγαλύτερους χειριστές της Ελληνικής γλώσσας που γνωρίσαμε τα τελευταία χρόνια, κοντά στον Βαγγέλη Φατσέα της τηλεοπτικής σειράς "Φραπέ της Χαράς" και τον Στρατηγό Άνεμο της κομμένης γράνας Βύρωνα Πολύδωρα, θα προσδώσουν αμείωτο ενδιαφέρον στην παρακολούθηση του σόου: κάθε εβδομάδα θα διεξάγεται ένας διαδραστικός διαγωνισμός μέσω Twitter, στην οποία όποιος θεατής καταφέρει να αποκρυπτογραφήσει τις μετά το χορευτικό μέρος δηλώσεις των δύο διαγωνιζόμενων κερδίζει κάποιο βραβείο όπως 500 ευρώ, ένα σετ home cinema ή έναν χρυσόδετο τόμο με τα αποφθέγματα του Πάτρικ Ογκουνσότο και του Θωμά Μάτσιου,
  • Τσόρι Ντομίνγκεζ
    Τι θα πει ποιος είναι αυτός; Τι θα πει δεν είναι σταρ; Δεν μπορεί να μην είναι σταρ ένας παίχτης που στο ντέρμπι αιωνίων Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός το Μάρτιο του 2014, μαζί με τις καρδιές των εκατομμυρίων φιλάθλων του Ολυμπιακού, κέρδισε και το Όσκαρ της μεγάλης ανατροπής:
  • Γιώργος Σαμαράς

    Ένας ποδοσφαιριστής που με την εξαιρετικά προσεγμένη κώμη του, την πολυσυζητημένη σχέση του με την σέξι κι όποιος αντέξει (...) αοιδό (...) Ελένη Φουρέιρα (η οποία μη σας ξανακούσω να λέτε ότι είναι Αλβανή, είναι προφανές ότι η κοπέλα γεννήθηκε στο Ρεσίφε και μεγάλωσε στο Ρίο Ντε Τζανέιρο) και φυσικά την διεθνή του καριέρα στο παγκόσμιο ποδοσφαιρικό μεγαθήριο της Σέλτικ (γνωστή από σήμερα και σαν "Ολυμπιακός της Σκωτίας" από εμένα) θα προσδώσει την απαραίτητη δόση γκλαμουριάς στο σόου. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε την πρόσφατη διαφήμιση στην οποία έδειξε ότι η πιτυρίδα εμποδίζει σημαντικά την ποδοσφαιρική απόδοση. Και, αν κρίνουμε από τα τελευταία του ματς, πρέπει να αντιμετωπίζει πολύ σημαντικό πρόβλημα με την πιτυρίδα.
  • Κώστας Μήτρογλου και το παπάκι του

    Ο παίκτης που τα τελευταία χρόνια είχε κερδίσει από την εξέδρα το παρατσούκλι "Μητρογκόλ", και τώρα κερδίζει νέα ακόμα πιο ευφάνταστα παρατσούκλια όπως "Μητροχασογκόλ" και "Μητροάουτ"δέχτηκε να συμμετάσχει στο σόου μας με μοναδικό όρο ότι δε θα αποχωριστεί το αγαπημένο του GLX, που σε τόσες δύσκολες στιγμές τον έχει συντροφεύσει. Έτσι θα απολαύσουμε τον αγαπημένο ποδοσφαιριστή να παρουσιάζει στην πίστα χορευτικές κινήσεις και πόζες όπως σούζα με το μηχανάκι, παντιλίκια, οκτάρια, σούζα με τη μπροστινή ρόδα καθώς και την θρυλική στο ελληνικό φοκλκόρ κίνηση "πλαγιάζω τη μηχανή, τρίβεται το σκουλαρίκι μου στην άσφαλτο και με τις σπίθες που πετάγονται ανάβω τσιγάρο".
  • Ριβάλντο Βίτορ Μπόρμπα Φερέιρα
    Ένας από τους μεγαλύτερους μάγους της τεχνικής που πέρασε ποτέ από τα Ελληνικά γήπεδα, τα τσαλίμια που έκανε με τη μπάλα κι η εκπληκτική αίσθηση του γκολ και της πάσας που διέθετε πάντα τον καθιστούν μια από τις βασικές ατραξιόν του σόου. Δυστυχώς, ως γνωστός φραγκοφονιάς σκληρός διαπραγματευτής, ο Ρίμπο δε δέχτηκε να πάρει λιγότερα από τέσσερα εκατομμύρια ευρώ για κάθε επεισόδιο και έτσι αποφάσισε να συμμετάσχει στο αντίστοιχο σόου του Καζακστάν. Επειδή όμως τον έχουμε βάλει ήδη πρώτο όνομα στη μαρκίζα και τώρα δεν μπορούμε να κάνουμε πίσω, θα τον αντικαταστήσουμε με τον Πίου και θα ελπίσουμε απλά ότι ο κόσμος δε θα καταλάβει τη διαφορά.
  • Πάμπλο Γκαρσία
    Μια από τις πιο αγαπητές φυσιογνωμίες στον λαό του ΠΑΟΚ (ο ΠΑΟΚ δεν έχει κόσμο, έχει λαό), στο ίδιο επίπεδο με τον Κούδα, το Δημόπουλο το Φονιά και τον Γιώργο Μπατατούδη (βρείτε ποιος δεν ταιριάζει και κερδίστε έναν κατοικίδιο δικέφαλο αετό απευθείας από το Τσέρνομπιλ). Ο άνθρωπος που, καλύτερα από κάθε άλλον, ενσάρκωσε το ιδεώδες του "Τούμπα-Ιράν-Καμπότζη-Βιετνάμ". Τα μέλη της Θύρας 4 πίνουν Τούμπα Λίμπρε στο όνομά του. Ο παίκτης αυτός, εάν τελικά δεχτεί την πρότασή μας να συμμετάσχει, είναι από τα πρώτα φαβορί για να κερδίσει τον διαγωνισμό, αφενός μεν λόγω της μεγάλης απήχησης που θα έχει στην ψηφοφορία του κοινού, αφετέρου δε διότι όποιος κριτής τολμήσει να του βάλει χαμηλό βαθμό θα έχει να κάνει με τη σιδερένια γροθιά του.
  • Διαιτητής
    Αλήθεια, ποιον Έλληνα διαιτητή να πρωτοεπιλέξει κανείς για να εκπροσωπήσει τον κλάδο στο σόου; Τον Ηλία Σπάθα, που επανακαθόρισε την έννοια του οφσάιντ; Τον Τάσο Σιδηρόπουλο, που σε παιχνίδι Τσάμπιονς Λιγκ κατάφερε να δώσει κάρτα σε λάθος παίχτη (!); Τον Παπουτσέλη μήπως, τον πρώτο διδάξαντα στις καθαρές και ξάστερες διαιτητικές αποφάσεις; Γιατί όχι τον Καλογερόπουλο, που δίδαξε ισονομία δείχνοντας κόκκινη κάρτα σε παίκτη του ΠΑΟΚ και κίτρινη σε παίκτη του Ολυμπιακού για την ίδια ακριβώς παράβαση; Υπάρχει βέβαια κι ο Γιάχος, ο οποίος έδειξε στον τελικό κυπέλλου του Αστέρα ότι ο καθένας μπορεί να γίνει τερματοφύλακας αν το θέλει πραγματικά. Εμένα δε μου πάει καρδιά να αφήσω έξω κανέναν, οπότε θα τους δεχτούμε όλους και θα βγάλουμε περισσότερα επεισόδια.
Και κριτές ποιοι θα είναι;
Σωστά. Για κριτές λοιπόν θα έχουμε:
  • Άγγελος Αναστασιάδης
    Για να κρίνει με θρησκευτική ευλάβεια τους διαγωνιζόμενους.
  • Νίκος Αλέφαντος
    Μάθε μπαλίτσα από τον άρχοντα, ρε!
  • Χιου Ντάλας
    Ο Σκωτσέζος αρχιδιαιτητής (χωρίς το -αιτητής) που θα αναμορφώσει το ελληνικό ποδόσφαιρο και θα ολοκληρώσει το μετρό της Θεσσαλονίκης.
  • Κώστας Ραπτόπουλος
    Για να μη φάει κανείς όλο το μέλι.
  • Και γκεστ ο Τάκης Τσουκαλάς
    Με ειδική αποστολή να ανακοινώνει τις αποχωρήσεις με τον γνωστό του αμίμητο τρόπο: ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ!
Αυτά, και να προσέχετε μην το επόμενό μου άρθρο είναι μια μακροσκελής ανάλυση για το στρινγκάκι της Μαντόνα.

Τρίτη 11 Νοεμβρίου 2014

Hello Kniti

Είναι κάποιες φορές που οι πραγματικοί τσιμεντένιοι τοίχοι λένε πράγματα πιο ενδιαφέροντα από τους ηλεκτρονικούς του φουμπού.
Ένας από αυτούς ανήκει στο τμήμα μηχανολόγων του Απουθού. Το φυλλάδιο αυτό ενημερώνει τη φοιτητιώσα νεολαία για μια εκδήλωση του ΚΚΕ, η οποία σαν στόχο έχει να ξεκαθαρίσει ορισμένες ιστορικές ανακρίβειες, και δυστυχώς δεν πρόλαβα να παρευρεθώ γιατί ήμουν πολύ απασχολημένος με το να έχω καλύτερα πράματα να κάνω, αλλά σας προσκαλώ να το απολαύσετε μαζί μου.
Λοιπόν...παραιτούμαι. Έφτασε η στιγμή που τελικά η πραγματικότητα ξεπερνάει τον συγγραφέα, κι ο συγγραφέας δεν έχει πλέον τι να πει κι έτσι καθίσταται πια άχρηστος. Δε μου μένει πλέον τίποτε άλλο παρά να αποσυρθώ σε μια μικρή γραφική λίμνη στην Ιαπωνία, όπου κάτω από τον ίσκιο μιας κερασιάς θα βρίσκω τη γαλήνη ψαρεύοντας χταπόδια.
...
...ή μάλλον όχι. Δεν μπορώ να το αφήσω να περάσει έτσι. Γιατί αν το αφήσω να περάσει έτσι και δεν αφήσω τον οργισμένο δαίμονα μέσα μου να ξεθυμάνει, θα καταλήξω να κοπανάω τα αρχίδια μου στον τοίχο.

Διάβασα, διάβασα και ξαναδιάβασα αυτή την πρόταση που λέει "Ο φασισμός-ναζισμός ήταν γέννημα του καπιταλισμού, μια άγρια και εκμεταλλευτική μορφή διαχείρισης του συστήματος", όπως και την άλλη που λέει "στόχος όλων των κρατών ήταν η ανατροπή του εργατικού καθεστώτος της Σοβιετικής Ένωσης". Αυτή τη στιγμή είμαι στην 27η επανάληψη και ακόμα δεν έχω καταλάβει αν τα μάτια μου κάνουν πουλάκια ή αν έπαθα πρόωρη δυσλεξία. 
Ουσιαστικά αυτό που μας λέει αυτό το φυλλάδιο είναι ότι ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος έγινε για να μπορέσουν οι καπιταλιστές α)να αναπτύξουν τις οικονομίες τους μετά την κρίση του '30 και β) και κυριότερο, να γκρεμίσουν τον σοσιαλιστικό παράδεισο που προσπαθούσε να δημιουργήσει ο οραμαριστής Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Τζουγκασβίλι, γνωστός και σαν Στάλιν.
Ρε παιδιά. Ρε παιδιά. Είπαμε να πίνουμε κανένα αφορολόγητο φού και φού, αλλά εσείς την κροκοδειλιάσατε τελείως τη φάση. Στέγνωσαν η Σκόδρα και το Ελμπασάν. Στην Τέσσερα έχει σημάνει κόκκινος συναγερμός. Ψάχνουν οι άνθρωποι να στρίψουν και δεν έχει μείνει ούτε κοτσάνι. Μέχρι κι ο Άγγελος Αναστασιάδης κατεβάζει Παναγίες.
Αν από αυτές τις προτάσεις που επισήμανα αντικαταστήσεις τον καπιταλισμό με τα Νεφελίμ, τον Χίτλερ με τον Πολέμαρχο και τον κομμουνισμό με τους Ελ, αυτή η θεωρία θα μπορούσε να την είχε βγάλει κάλλιστα ο Λιακόπουλος.
Γιατί οκ, πες ότι το πρώτο μέρος ισχύει, γιατί πράγματι ο πόλεμος απαιτεί να πέσει αυξημένο βάρος στη βιομηχανία (όπλα, πυρομαχικά, πολεμικά οχήματα, πλοία και αεροπλάνα, τσιγάρα και φωτογραφίες από την γυναίκα σου που έχεις αφήσει πίσω στην πατρίδα κι αν την δείξεις σε κανέναν θα φας σφαίρα στο αμέσως επόμενο πλάνο), δημιουργώντας έτσι θέσεις εργασίας τόσο στη βιομηχανία όσο και σε αυτά καθεαυτά τα μέτωπα.
Για να γίνουν βέβαια όλα αυτά θα πρέπει να υπάρχει και μια αρχική δόση ρευστού που να τα χρηματοδοτεί, το οποίο ρευστό με την κρίση του '30 είχε στεγνώσει, αλλά εντάξει μωρέ, οι κακοί καπιταλιστές έκαναν συμφωνία με τον γεροδιάολα και τους τα έδωσε.
Και ρωτάω τώρα εγώ με το φτωχό μου το μυαλό, που δεν ξέρω και πολλά πολλά από αυτά, το ότι λίγα χιλιόμετρα δυτικά από τους Σοβιετικούς ήταν ένας αστείος τυπάκος ονόματι Χίτλερ, ο οποίος απειλούσε να σφάξει όλη την Ευρώπη, δεν έχει να κάνει τίποτα με τον Β' Παγκόσμιο;
Και σε αυτό απαντάει μια άλλη καταγγελία-καταπέλτης των ηρωικών Κνιτών.
"Μας λένε ψέματα αυτοί που υποστηρίζουν ότι έφταιγε ο μανιακός Χίτλερ και η δίψα του για αίμα".
Μα φυσικά! Ο Χίτλερ δεν ήταν ούτε κατά διάνοια αιμοδιψής μανιακός! Όπως άλλωστε δεν ήταν αιμοδιψείς μανιακοί και οι Ιωσήφ Στάλιν, Μάο Τσε Τουνγκ, Κιμ Ιλ-Σουνγκ και απόγονοι, Πολ Ποτ, Νικολάι Τσαουσέσκου, Ενβέρ Χότζα, Γιόζιπ Μπροζ "Τίτο", Ερνέστο "Τσε" Γκεβάρα και μερικοί άλλοι που αυτή τη στιγμή μου διαφεύγουν.
Όχι, όχι. Ο Χίτλερ ήταν το poster boy αυτού που αποκαλούμε ισορροπημένη, συγκροτημένη και ψύχραιμη προσωπικότητα.

Μερικά χαζοεκατομμυριάκια Εβραίοι που γίνανε σαπούνια ήταν μια ιστορική λεπτομέρεια που δε σημαίνει απολύτως τίποτα.
Και φυσικά αυτός ο τύπος δε θα είχε κανένα απολύτως πρόβλημα να γίνει το πειθήνιο σκυλάκι των κακών καπιταλιστών Ρούσβελτ και Τσώρτσιλ.
Το λέει άλλωστε και η ίδια η λέξη Ναζισμός, που όπως όλοι μας ξέρουμε προέρχεται από μια αρχαία Σαξονική ρίζα που χοντρικά σημαίνει "θυσιάζω νεαρές παρθένες στο βωμό του καπιταλιστικού συστήματος" και σε καμία περίπτωση δεν είναι σύντμηση της λέξης Nationalsozialismus, όπως ισχυρίζονται ορισμένοι κακοήθεις.
Το κόμμα απ'το οποίο προήλθε ο Χίτλερ λεγόταν "Γερμανικό Εργατικό Κόμμα", λέει; Σύμπτωση.
H αυτοκινητοβιομηχανία που ιδρύθηκε από την Χιτλερική Γερμανία και άκμασε στην διάρκειά της λεγότανε Volkswagen, δηλαδή Αυτοκίνητο του Λαού; Σύμπτωση ρε κι αυτό.
Το ότι πριν το ξέσπασμα του πολέμου η Γερμανία και η Σοβιετική Ένωση υπέγραψαν σύμφωνο να μην επιτεθεί η μία στην άλλη; Κι αυτό σύμπτωση...
Το ότι μετά το ξέσπασμα του πολέμου, αλλά πριν η Γερμανία γυρίσει κόντρα στην ΕΣΣΔ, Χίτλερ και Στάλιν φέρονται να κανόνιζαν πώς θα μοιράσουν τον κόσμο μεταξύ τους όταν θα κέρδιζαν τον πόλεμο, ε να μην είναι κι αυτό σύμπτωση;
Όχι, αυτό είναι ολοκάθαρη συκοφαντία. Φάνηκε άλλωστε από το πόσο υπεράνω υπήρξε ο Στάλιν, όταν οι Δυτικοί του πρότειναν να μοιράσει την ηττημένη πλέον Γερμανία στα δύο.
Ούτε ένα γραφικό χωριουδάκι της Βαυαρίας δεν πήρε ο Στάλιν υπό τη σφαίρα επιρροής του. Τι να το κάνει άλλωστε;
Αλλά ας επιστρέψουμε στο φυλλάδιο.
Οι Κνίτες, που για κανένα λόγο δε θα είχαν συμφέρον να παραποιήσουν καμία ιστορική πραγματικότητα, μας λένε ότι οι Αγγλία, Γαλλία και ΗΠΑ χρηματοδοτούσαν τη Ναζιστική Γερμανία με "επενδύσεις των μονοπωλίων τους".
Κάθε φορά που ένας κομμουνιστής διαμαρτύρεται για "καπιταλιστικά μονοπώλια", ο Παναγριώτατος Θεσσαλονίκης Άνθιμος εγκαλεί τον Μπουτάρη για "έλλειμμα θρησκευτικής ανεκτικότητας".
Αλλά ας υποθέσουμε ότι ακόμα κι αυτό είναι αλήθεια. Ότι δηλαδή οι κακοί καπιταλισταί όχι απλά ήθελαν να νικήσει ο Χίτλερ τους καλούς κομμουνιστές, αλλά κι ότι τους βοηθούσαν επενδύοντας πάνω τους. 
Πώς κολλάει σε όλη αυτή τη σατανική σκευωρία ότι σε όλη τη διάρκεια του πολέμου το Λονδίνο βομβαρδιζόταν καθημερινά από τη Λουφτβάφε; Γιατί ακόμα κι αν ο Χίτλερ ήταν τόσο αιμοδιψής και παρανοϊκός που δε θα δίσταζε να βομβαρδίσει ακόμα κι αυτούς που τον βοηθούσαν (που δεν ήτανε μωρέ αιμοδιψής παρανοϊκός...), ο Τσώρτσιλ θα έπρεπε να του είχε βάλει το μπαστούνι του στον κώλο.
Τόση εμπάθεια να είχε πια με τους δύσμοιρους κομμουνιστές που θα ανεχόταν να του βομβαρδίσει ο Χίτλερ την πρωτεύουσά του, μόνο και μόνο για να χάσει τον πόλεμο η Σοβιετική Ένωση και να συντριβεί έτσι ο κομμουνιστικός παράδεισος;
Συμπτώσεις ρε παιδάκι μου, συμπτώσεις...
Ή θα μας πει ότι η Αμερική έσπρωχνε την Ιαπωνία. Η οποία Ιαπωνία, σύμφωνα με τους κακούς καπιταλιστές ιστορικούς, ήταν και η αφορμή που η Αμερική μπήκε στον πόλεμο λόγω της καταστροφής του Περλ Χάρμπορ, και η οποία στο τέλος του πολέμου-αφού είχε ηττηθεί ο Χίτλερ, άρα είχαν αποτύχει τα σατανικά τους σχέδια εναντίον του εργατικού καθεστώτος της Σοβιετικής Ένωσης- έφαγε δύο πυρηνικές βόμβες στο κεφάλι.
Θα ήθελα πολύ να δω πώς φέρεται η Αμερική σε αυτούς που δεν σπρώχνει.
Για την ιστορία του πράγματος, παρατίθεται και το δεύτερο μισό αυτού του ιστορικού ντοκουμέντου, το οποίο όμως δε λέει τόσο κεφαλαιώδους σημασίας πράματα, απλά μας λέει ότι ουσιαστικά στο ΚΚΕ οφείλουμε που δε μας λένε Φρίτσηδες σήμερα, κάτι που άλλωστε το ξέραμε ήδη (δεν το ξέραμε;).
"Γι'αυτό, μαθαίνουμε την αλήθεια!"
Εντάξει. I rest my case πλέον. I've paid my dues time after time κι άλλα τέθοια που λέει ο Μέρκιουρης στο We Are The Champions.
Μετά από αυτό, το επόμενο που έχουμε να ακούσουμε είναι ότι το Τείχος του Βερολίνου το χτίσανε οι Δυτικοί για να αναχαιτίσουν τα κύματα των πολιτών που, εξουθενωμένοι και τσακισμένοι από τις κακουχίες και τις στερήσεις του κακού καπιταλισμού, είδαν τον παράδεισο της Ανατολικής πλευράς κι έτρεχαν-κατά κύματα!-να ζήσουν σε ένα μέρος όπου θα είχαν την ευτυχία να παίρνουν κωλόχαρτο με δελτίο.
Τι θα σου πει άραγε κάποιος που ζούσε στην Ανατολική Γερμανία ή τη Σοβιετική Ένωση, αν τον ρωτήσεις τι γνώμη έχει για τον κομμουνισμό;
Και το χειρότερο δεν είναι ούτε ότι υπάρχουν άνθρωποι που γράφουν τέτοιες απερίγραπτες μπούρδες, ούτε ότι υπάρχουν άνθρωποι που τα διαβάζουν και τα πιστεύουν, αλλά ότι και οι δύο αυτές ομάδες ανθρώπων ανήκουν κι έχουν θέση στους κόλπους του πανεπιστημίου.
Αυτά, και να προσέχετε μην επενδύσετε στο Χίτλερ για να χτυπήσει τον κακό κομμουνισμό κι αντ'αυτού βομβαρδίσει εσάς.

Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2014

Καιάδας part 2048: Kill 'em All


Όπως κάθε φορά που μένω για λίγο καιρό από ιδέες για να γράψω κάτι πρωτότυπο, η σίγουρη λύση είναι πάντα μια καλή, γερή, δυνατή δόση μισανθρωπιάς στον έτσι που χάραξε ο πρώτος διδάξας τέτοιος Μάικιους. Πάμε λοιπόν για άλλη μια φορά να ευχηθούμε κακό μαύρο ψόφο στις κοινωνικές ομάδες που ακολουθούν.
  • Σε αυτούς που πιάνουν συζήτηση μπροστά στην πόρτα
    Ναι, φίλε μου, συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Ο Άγγελος Αναστασιάδης πρέπει οπωσδήποτε στον επόμενο αγώνα της Παοκάρας να παίξει σύστημα 4-4-3. Απλά κάνε στην άκρη να περάσω, απόψε θα σε ξεπεράσω. Ναι ρε παιδί μου, συμμερίζομαι απόλυτα τον πόνο σου που αυτός ο μπάσταρδος ο καθηγητής σε έκοψε στο μάθημα που δεν είχες ανοίξει βιβλίο αλλά ήσουν σίγουρος ότι πέρασες με την επιφοίτηση από την Παναγία που σου ήρθε στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων, απλά στην άλλη πλευρά της πόρτας με περιμένει η μάνα σου να μου πάρει πίπα και βιάζομαι. Σίγουρα, ναι, το πιστεύω ότι η Δαπίτισσα που σου συστήθηκε προχθές στο Home 9-11 και την κέρασες ένα Κοσμοπόλιταν θέλει να την κάνεις σουβλάκι κοτομπέικον. Απλά αν δεν κάνεις στην άκρη να περάσω, θα σου γαμήσω κανένα κολυμπηθρόξυλο.
  • Σε αυτούς που δεν προχωράνε παραμέσα στο διάδρομο του λεωφορείου
    Έχεις μπροστά σου ένα μεγάλο μπλε πράγμα το οποίο έχει τρία ζευγάρια ρόδες και μπροστά γράφει 32 Κ. Ηλιούπολη-Αριστοτέλους. Αυτό το πράγμα είναι ένα λεωφορείο, το οποίο, όπως μας πληροφορεί ο Κάπταιν Όμπβιους, πηγαίνει από την Κάτω Ηλιούπολη στην Αριστοτέλους. Αυτό το πράγμα λοιπόν έχει πόρτες. Ναι, το ξέρεις αυτό. Αυτό που δεν ήξερες, και θα σου ανοίξω τα μάτια τώρα και ελπίζω να με ευγνωμονείς γι'αυτό, είναι ότι υπάρχει και υπόλοιπο λεωφορείο εκτός απ'τις πόρτες. Λέγεται διάδρομος και χρησιμεύει για να στέκονται άνθρωποι μέσα. Οπότε αν κουνηθείς τη συγκλονιστική απόσταση των δύο μέτρων, θα μπορέσουμε κι εμείς να μπούμε μέσα στο λεωφορείο και να πάμε στις δουλειές μας σαν άνθρωποι, απολαμβάνοντας τη μασχαλίλα του διπλανού μας. Κι όλοι είναι ευτυχισμένοι. Γκέγκε;
  • Στην Τάργια Τούρουνεν
    Η Τάργια Τούρουνεν ήταν γνωστή ως η τραγουδίστρια των Nightwish, μιας μπάντας την οποία ακούνε μόνο γκόμενες που το δέρμα τους έχει το ίδιο χρώμα με το μακιγιάζ του Τζιν Σίμονς και φοράνε διχτυωτά καλσόν στα χέρια τους. Και λέω ήταν γιατί η Τάργια δεν αποτελεί πλέον μέλος της μπάντας και κατά συνέπεια αποφάσισε να βγει στη γύρα για να μαζέψει κανένα φράγκο πριν ακόμα την ξεχάσουν κι οι ίδιες οι γκοθούδες που την άκουγαν. Έτσι το περασμένο Σάββατο έδωσε στη Θεσσαλονίκη σόλο συναυλία με εισιτήριο 25 ευρώ, κάτι το οποίο είναι η μεγαλύτερη αρπαχτή που έχουμε δει στην Ελλάδα από τότε που ήρθε ο Ριβάλντο, γιατί ακόμα και μια τύπισσα που συγγράφει μπλογκ με καταθλιπτική ποίηση υπό το ψευδώνυμο Raven δεν μπορεί να μην έχει καλύτερο τρόπο να ξοδέψει 25 ευρώ.
  • Σε αυτούς που θυμούνται το November Rain κάθε Νοέμβριο

    ...οι οποίοι είναι οι ίδιοι που θυμούνται το Wake Me Up When September Ends κάθε Σεπτέμβριο και γίνονται όλο και πιο πρωτότυποι κάθε χρόνο που περνάει. Σήμερα το πρωί κατάφερα σε δύο διαφορετικά ράδια σε μια χρονική απόσταση είκοσι λεπτών να πετύχω δύο φορές το November Rain. Λες και δεν υπάρχουν άλλα τραγούδια που κολλάνε με τη φθινοπωρινή διάθεση. Και μάλιστα και οι δύο μεταδώσανε το τραγούδι χωρίς το τελικό σόλο-κιθαριστικό χύσιμο στη μάπα από τον μικρό θεούλη Σλας, το οποίο είναι και το μόνο ενδιαφέρον σημείο των εννιά λεπτών που κρατάει αυτό το πράγμα, οπότε είναι σαν να τρως ένα ολόκληρο πιάτο νερόβραστο πιλάφι, να βρίσκεις από κάτω ένα κομμάτι κρέας και να λες "δε θα το φάω, θα το πετάξω στο σκύλο". Αχάριστοι άνθρωποι.
  • Στις γκόμενες που φοράνε μπλουζάκια από μπάντες που δεν ξέρουν
    Από τότε που ο Κομπέης τίναξε τα μυαλά του στον αέρα, και κατά συνέπεια η Παγκόσμια Ομοσπονδία Ψαγμένων αποφάσισε ότι δεν υπήρχε, δεν υπάρχει και δεν πρόκειται να υπάρξει στον αιώνα τον άπαντα σημαντικότερη μπάντα από τους Νιρβάνα, τα μπλουζάκια Νιρβάνα αποτελούν την λιγότερο ψαγμένη λύση για τις γκόμενες που θέλουν να δειχτούν ψαγμένες. Ή με τους Ραμόουνς. Βλέπεις εσύ ο άνθρωπος ο ροκάς ο σωστός ο πρόστυχος το γκομενίδιο απέναντι να φοράει μπλουζάκι Ραμόουνς, πας πλησιάζεις, ρωτάς για πικαπ-λάιν και καλά "ποιο είναι το αγαπημένο σου τραγούδι των Ραμόουνς", και γυρνάει και σου λέει "ε...το God Save The Queen". Άσ'το, κοπελιά. Αφού δεν το κατέχεις το άθλημα, πάνε φόρα κανένα μπλουζάκι Παντελίδη και μην πουλάς τρελίτσα.
  • Στον τρακαδόρο που σου παίρνει το τελευταίο τσιγάρο/πατατάκι/τσίχλα/ό,τι
    Εντάξει ρε φίλε, άνθρωποι είμαστε όλοι, κάποια στιγμή θα τύχει να ξεμείνουμε ή να λιγουρευτούμε ένα πατατάκι και θα ζητήσουμε απ'τον πλησίον μας. Ο Χριστούλης είπε ότι ο έχων δύο χιτωνάκια να δίνει το ένα χιτωνάκι. Αλλά αν έχει μείνει μόνο ένα από τα επίμαχα τεμάχια στο πακέτο του ιδιοκτήτη, αυτό ανήκει δικαιωματικά σε αυτόν που πλήρωσε για να αγοράσει το πακέτο. Είναι από τους άγραφους κανόνες της κοινωνικής συμβίωσης που έχουμε καθιερώσει εδώ και χιλιάδες χρόνια για να μπορούμε να οργανωθούμε σε ανώτερες δομές και να μη σφαζόμαστε μεταξύ μας, κι έρχεσαι εσύ να αναιρέσεις τόσες χιλιάδες χρόνια εξέλιξης; Μείνε άκαπνος, ζητιάνεψε από κάποιον άλλον, στην τελική βρες καμιά δουλειά και μην είσαι ψωμύλος. Τσαντιρόγιουφτε απ'το Ζεφύρι.
  • Στους καβατζόπουστες της αριστερής στροφής
    Το πρόβλημα με τις αριστερές στροφές σε δρόμους υψηλής κυκλοφορίας είναι ότι, για να διαταράσσεται όσο γίνεται λιγότερο η ροή του απέναντι ρεύματος, ο χρόνος που χρειάζεται για να ανάψει το φανάρι είναι σαν τραγούδι των Dream Theater. Ευτυχώς, οι γενναίοι και ατρόμητοι Έλληνες οδηγοί που δε μασάνε από τέτοια βρίσκουν τη λύση. Έρχονται τρέχοντας από την μεσαία λωρίδα, νομίζεις ότι θα συνεχίσουν για ευθεία και μόλις περάσουν αυτόν που είναι πρώτος στο φανάρι για αριστερά, βγάζουν αριστερό φλας (γιατί πάνω απ'όλα είναι η νομιμοφροσύνη) και χώνονται πρώτοι στο φανάρι, σε θέση τόσο καταφανώς οφσάιντ που μέχρι κι ο Σπάθας θα τη σφύριζε. Μπράβο ρε φίλε. Εσύ είσαι ο έξυπνος κι όλοι οι υπόλοιποι είμαστε οι μαλάκες. Από κει και πέρα, γαμώ την περούκα σου που την έβγαλες, παλιομαλάκα.
  • Σε αυτούς που δέρνονται για οπαδικά
    Ρε παιδιά, ας είμαστε σοβαροί μεταξύ μας. Το ποδόσφαιρο δεν είναι παρά ένα θέαμα. Και το ελληνικό ποδόσφαιρο συγκεκριμένα δεν είναι καν ενδιαφέρον θέαμα. Αλλά εντάξει λες, το να αφιερώσεις δύο ώρες κάθε Κυριακή απόγευμα για να δεις έντεκα κλαρινογαμπρούς που φοράνε στολή με ένα χρώμα να παίζουν μπάλα με άλλους έντεκα κλαρινογαμπρούς που φοράνε στολή με ένα άλλο χρώμα, λες δε γαμιέται. Το να αφιερώνεις ώρες ολόκληρες από τη ζωή σου, να μπαίνεις στα σχόλια του Gazzetta και να βρίζεις αυτούς που υποστηρίζουν τους κλαρινογαμπρούς που φοράνε το αντίθετο χρώμα απ'τους δικούς σου, μέχρι να δέρνεσαι και να κλείνεις ραντεβού θανάτου, είναι χρόνος που θα μπορούσες να είχες πάει σε ένα στούντιο στη νέα Δυτική Είσοδο και να ξελαμπικάρει το μυαλό σου μια και καλή.
  • Σε όποιον ντεν αρέσουν οι Μάνογουορ
    ...να πάει να γκαμητεί.
  • Σε αυτούς που αφήνουν ειρωνικό μουστάκι
    Και μιλάω φυσικά για τους γαμημένους χίπστερς. Παλιότερα οι μόνοι άνθρωποι που είχαν μουστάκια ήταν οι τζέντελμεν του Βικτωριανού Λονδίνου, οι Πασόκοι της δεκαετίας του '80, ο Λέμυ Κιλμίστερ κι ο Φρέντι Μέρκιουρι. Αλλά ξαφνικά ξεπήδηξε το κίνημα του "anti-mainstream" και του ειρωνικού...ό,τι, και έχει γεμίσει ο τόπος με κάτι τύπους με ηλίθια μουστάκια, που κυκλοφορούν παντού με ποδήλατα, φοράνε φουλάρια και καμπαρντίνες και συχνάζουν σε τεϊοποτεία στην πλατεία Μαβίλη όπου κάθονται με τις ώρες και συζητάνε για την σημασία της παιδοφιλίας στο έργο του μεγάλου Πολωνού σκηνοθέτη Γιόζεφ Γκαμοκριστόφ. Αυτό που δεν τους έχει πει κανείς είναι ότι το να μην είσαι mainstream πλέον έχει γίνει πολύ mainstream, ένα παράδοξο που θα δημιουργήσει μια τεράστια μαύρη τρύπα στα μικροσκοπικά μυαλουδάκια τους.
  • Στους παραγωγούς που συνεχίζουν να προβάλλουν το Two And A Half Men
    Η αρχή του τέλους για την εν λόγω σειρά ήρθε όταν απολύθηκε ο Τσάρλι Σιν, γιατί...ε...εδώ που τα λέμε ο οποιοσδήποτε θα απέλυε τον Τσάρλι Σιν, και στη θέση του προσλήφθηκε ο Βράστον Κούτσερ (τον οποίο εφεξής θα αποκαλώ Σάμι Χέιγκαρ κι όποιος κατάλαβε κατάλαβε). Την προηγούμενη σεζόν πλακώθηκε κι ο Τζέικ με τους παραγωγούς, και στη θέση του φέρανε μια τύπισσα, η οποία λέει είναι ξώγαμο του Τσάρλι και επίσης είναι λεσβία, γιατί λέει έχει κληρονομήσει τον womanizing χαρακτήρα του πατέρα της. Αν αυτό δεν είναι το πιο μαλακισμένο σεναριακό τέχνασμα που έχετε ακούσει ποτέ, εγώ σηκώνω τα πόδια ψηλά. Κι έτσι από τους ορίτζιναλ χαρακτήρες έχει μείνει μόνο ο Άλαν, ο οποίος ήταν και ο μόνος απ'τους ορίτζιναλ χαρακτήρες που η ίδια του η φάτσα αποζητάει ένα μπουκέτο στα δόντια. Το Κανάλι 67 κόπηκε με λιγότερες αφορμές.
  • Σε αυτούς που ζητάνε συνέχεια ζωές στο Candy Crush
    Οκ, σε καταλαβαίνω. Το Candy Crush είναι πιο εθιστικό κι από την πρέζα και το σύστημα που έχουν με το να έχεις μόνο πέντε ζωές διαθέσιμες και να χρειάζεσαι μισή ώρα για να αναπληρωθεί η κάθε ζωή είναι απάνθρωπο. Λογικό είναι να βγεις στους δρόμους και να ζητάς μισό ευρώ για να πάρεις μια τυρόπιτα ή να βάλεις βενζίνη στο παπί. Απλά να θυμάσαι ότι κάθε φορά που μου έρχεται μια ειδοποίηση στο Facebook, εγώ την πατάω νομίζοντας ότι έγινε κάτι σημαντικό (ξεχνώντας ότι ποτέ δε γίνεται κάτι σημαντικό στο Facebook) και βλέπω να γράφει ότι θες ζωή στο Candy Crush, φαντάζομαι κι από ένα ακόμα μέλος της οικογένειάς σου να στριφογυρνάει σε μια μεγάλη σούβλα κι εγώ να τσιμπολογάω τις πετσούλες από τα μπούτια, πίνοντας μπύρες και χορεύοντας υπό τους ήχους της Γωγώς Τσαμπά.
  • Στη Τζαμποσακούλα
    Θυμάστε που έγραφα για μια ηλίθια ραδιοφωνική διαφήμιση και είπα ότι "ευτυχώς θα ησυχάσουμε απ'τις διαφημίσεις του Τζάμπο μέχρι τα Χριστούγεννα"; Ε, πάρ'τα μαλάκα, για να μάθεις να κάνεις προβλέψεις. Το πολυκατάστημα παιχνιδιών, ρούχων και της Παναγιάς τα ράμματα, με μεγάλες επιτυχίες στο ενεργητικό του όπως το Αναστατώνομαι της Στανίση κι η Αθερίνα του Μπίγαλη, ξαναχτύπησε με ένα καινούριο τραγούδι, το οποίο είναι μια ωδή στην Τζαμποσακούλα.

    "Γλυκιά Τζαμποσακούλα μου, εσύ είσαι η ψυχούλα μου"; Καλά ρε μαλάκες, είναι δυνατόν να γράφετε τέτοια πράματα χωρίς ναρκωτικά; Είναι δυνατόν να περιμένετε να νιώσουμε συναισθηματική φόρτιση και ταύτιση με μια γαμημένη πλαστική σακούλα; Πάω στοίχημα ότι αυτός που έβγαλε αυτό το σποτ έχει στο πορτοφόλι του δύο χρησιμοποιημένες καπότες και τις βλέπει σαν παιδιά του. Κάτι τέτοια έβλεπε ο Ντίο κι έπαθε καρκίνο. Ασταδγιάλα να πα να γαμηθείτε. Δεν ασχολούμαι άλλο. I'm out of here.
Αυτά, και να προσέχετε μη χωθεί στο αριστερό φανάρι μπροστά σας η Τάργια Τούρουνεν που τραγουδάει το November Rain και σας κάνει τράκα το τελευταίο σας τσιγάρο.