Για να σας βάλουμε σε Corfu mode:
Πώς πέρασες, αγορίνα;
Γαμάτα.
Και κατ'αρχάς τα σημαντικά: γάμησες;
Φυσικά, έπεσε άπειρο φλόκι λέμε, οι γκόμενες από σχολεία ένθεν κακείθεν έκαναν ουρά για να καβαλήσουν το σκληρό και ντούρο πέοντα του Thomas the Barb...ποιον πάω να κοροϊδέψω, ρε πούστη μου; Όχι.
Ποιος φταίει γι'αυτό;
Εγώ βασικά, αλλά επειδή ως γνωστόν για όλα φταίνε οι άλλοι, και εν προκειμένω οι πουτάνες οι γυναίκες, θα ρίξω όλο το φταίξιμο στη Χριστίνα.
Κεσκεσέ Χριστίνα;
Η Χριστίνα είναι μια κοπέλα από το σχολείο μου (όπως είμαι σίγουρος ότι δε θα το μαντεύατε ποτέ). Έχει τα πιο υπέροχα (κι εννοώ υπέροχα) κατάμαυρα μαλλιά που έχω δει, ύψος ένα κι εξήντα κάτι (το κάτι δεν το έχουμε προσδιορίσει ακόμα και εικάζω ότι θα παρεξηγηθεί αν το επιχειρήσω), είναι λεπτή αλλά όχι ανορέξω, και γενικά έχει ωραία χαρακτηριστικά, αν εξαιρέσει κανείς τη μύτη της, η οποία όπως έχει δηλώσει η ίδια είναι αποτέλεσμα σύγκρουσης με αδέσποτη μπάλα του μπάσκετ πριν από πολλά χρόνια και θέλει κάποια στιγμή να τη φτιάξει (και πολύ καλά θα κάνει, γιατί είναι σαν να βλέπεις Μερσεντές με προφυλακτήρα από τρακαρισμένο Φίατ Μουλτίπλα).
Εκτός από τη μύτη της, όμως, το πιο στραβό πάνω της είναι ο χαρακτήρας της. Αντιδραστική όσο δεν πάει, με μια ειρωνεία στο στόμα όλη την ώρα, παρεξηγιάρα από τις λίγες. Κι αυτό σας το λέω εγώ, που είμαι τόσο παρεξηγιάρης που παρεξηγιέμαι με το ότι παρεξηγιέται με το παραμικρό (παρεξηγησέψιον που θα λέγανε και στο 9gag). Είναι ικανή να σου κόψει την καλημέρα αν διαπράξεις το τρισμέγιστο λάθος να της πεις ότι προτιμάς Delena από Stelena (αν δεν ξέρετε, είναι το πολύ σοβαρό δίλημμα του ποιον σφίχτη άτριχο βρικόλακα θα διαλέξει η γκόμενα στο Vampire Diaries), κάτι που μου δημιουργεί υποψίες ότι εκείνη η μπάλα του μπάσκετ δεν ήταν τόσο αδέσποτη. Μιλάμε για πολύ marriage material όμως.
Η προϊστορία με τη Χριστίνα ξεκινάει από το Νοέμβριο περίπου με τη φάση "κρυφό καμάρι", στη συνέχεια εξελίσσεται σε "ο κόσμος το 'χει τούμπανο" και καταλήγει στο Μάρτιο, όπου εγώ μαθαίνω πλαγίως, γιατί εννοείται πως δεν υπήρχε περίπτωση ποτέ να φερθώ σαν άντρας και να της μιλήσω ανοιχτά, δε θα χαλάμε και τις καλές μας συνήθειες τώρα, ότι δεν ενδιαφέρεται γιατί είναι εμφανώς κακόγουστη και δεν ξέρει να διαλέγει άντρες. Παρ'όλα αυτά, εγώ από τον παππού μου το Θωμά εκτός από το όνομα πήρα και το αγύριστο κεφάλι, που σημαίνει ότι προσπάθησα να εκμεταλλευτώ τις περιστάσεις εκεί στην Κέρκυρα.
Δηλαδή, ρε τετράβλακα, μας λες ότι ενώ ήξερες ότι δε σε θέλει, συνέχιζες να της την πέφτεις;
Ε, να, πίστευα ότι κάτι η αποβολή του άγχους των προκείμενων εξετάσεων, κάτι το γενικότερο κλίμα ευφορίας, κάτι και το αλκοόλ, θα έπεφταν οι αντιστάσεις της. Δεν έπεσαν. Εισέπραξα την ίδια θέρμη με την οποία αντιμετώπιζαν οι ανθρακωρύχοι του Νιούκασλ τη Μάργκαρετ Θάτσερ. Όταν τελικά την τέταρτη μέρα αποφάσισα να την αφήσω να πάει στο διάολο, είχα ήδη χάσει πολύτιμο χρόνο, κι έμεινα εν τέλει με το πουλί στο χέρι.
Λογικό δεν είναι;
Το παράλογο θα ήταν να συνέβαινε τίποτα.
Άρα φασκελώνουμε ελεύθερα.
Φέρτε κι έναν καθρέφτη να φασκελώνω εγώ τον εαυτό μου.
Με τη Θεοδώρα δεν έκανες τίποτα;
Η Θεοδώρα, αγαπητέ κομράντε Ρασκόλνικωφ, μια βδομάδα πριν την εκδρομή τα έφτιαξε με έναν υποψήφιο ΣΣΑΣίτη, λες και χρειαζόταν κι άλλες αφορμές για να μας τα πρήζει 26 ώρες το 24ωρο για το πόσο ανώτεροι είναι οι υποψήφιοι ΣΣΑΣίτες από τα υπόλοιπα χόμο σάπιενς.
Εσύ τώρα μας λες ότι δε γάμησες, η γκόμενα που γουστάρεις σε έχει γραμμένο και η καλύτερη φίλη σου σε εκνευρίζει, και παρ'όλα αυτά πέρασες γαμάτα.
Ναι, μέσες-άκρες.
Άρα κάθε βράδυ γινόσουν ζαντολάστιχο.
Παραδόξως, όχι. Τις πρώτες τρεις νύχτες ήπια πολύ συγκρατημένα, δύο ποτά δηλαδή και μέχρι εκεί. Την τέταρτη νύχτα, πάλι, που ήπια λίιιιγο παραπάνω από όσο θα έπρεπε, ούτε έπεσα για ιερό προσκύνημα στον πορσελάνινο βωμό, ούτε βρέθηκα σε λιμνούλα με ξερατά κι ένα νεφρό να λείπει, ούτε ξύπνησα με πούτσες ζωγραφισμένες στο πρόσωπό μου. Οι μόνες παρενέργειες ήταν λίγη θολούρα, ένα ελαφρύ παραπάτημα και μια ομολογουμένως ανησυχητική παρόρμηση να τραγουδάω τα άσματα του μεγάλου συνθέτη των τριών συγχορδιών, του τραγουδιστή της μισής οκτάβας, του στιχουργού των εξής πολλών θεματικών αξόνων: δεν ξεπέρασα την πρώην μου, και εσχάτως νέου αγαπημένου του Κατάπτυστου της Κρήτης, κυρίες και κύριοι, δεν περιγράφω άλλο, Παντελή Παντελίδη. Δηλαδή εντάξει, Πρόεδρε του ΑΠΙ μπορείς να είσαι περήφανος για μένα, γιατί ήπια και δεν έγινα λιώμα...(γυαλιά ηλίου)...σε γκρεμό.
YEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH!
Αυτό πάντως είχε κάποια βάση, γιατί το ξενοδοχείο μας ήταν στο Κανόνι, που είναι κατά κάποιον τρόπο γκρεμός. Δεν το σώζω, ε;
Μικρέ, πες την αλήθεια. Πόσο τον έλιωσες τον Παντελίδη;
Δεν υπήρχε γλιτωμός, ρε παιδιά. Πρώτη μέρα, καθόμαστε ξενοδοχείο, μαζευόμαστε σε δωμάτιο με τον επίσημο κιθαρωδό της εκδρομής, έναν φοβερό τυπά, μαυριδερό με μούσια, ξέρετε μωρέ, από αυτούς που ρίχνουν τις γκόμενες ενώ δεν είναι ιδιαίτερα ωραίοι, και τι παίζει; Παντελίδης. Δεύτερη μέρα, πάμε στο Πειθαρχείο, ρεμπετάδικο με λάιβ μουσική, και τι παίζει; Παντελίδης. Τρίτη μέρα, πάμε στο Ελαία, παρακμιακό νταπαντουπάδικο, και τι παίζει; Παντελίδης. Τέταρτη μέρα, πάμε 54, μπροστά στο οποίο το Ελαία ήταν σαν το Ministry of Sound με το "Καφέ-Μπαρ ο Μήτσος" στην Καλαμπάκα, και λέω, του πούστη, δεν μπορεί κι εδώ μέσα να παίξει Παντελίδη. Κι όμως, you guessed it, Παντελίδης.
Ναι, καλά, δικαιολογία έψαχνες, πάω στοίχημα ότι έχεις ήδη κλείσει τραπέζι για Καρρά-Πάολα.
Συκοφαντίες και ψέματα από την αντιπολίτευση.
Και αν δεν έγινες ντέφι σε καθημερινή βάση πώς πέρασες τόσο ωραία;
Χόρεψα. Κι όταν λέω χόρεψα, εννοώ ξεβιδώθηκα. Με αποκορύφωμα φυσικά τη στιγμή που στο 54 σκίζει ξαφνικά στα δύο τον αέρα η φοβερότερη πολεμική ιαχή όλων των εποχών, μια κραυγή που παγώνει το αίμα και των γενναιότερων μαχητών και σκέφτονται οι All Blacks να την υιοθετήσουν αντί του haka.
ΚΟΛΟΤΕΡΟΡΙΤΑΑΑΑΑ!
Ε, και μετά γαμιέται ο Δίας, όλοι χοροπηδάνε σαν τα κατσίκια και τα υπόλοιπα τα ξέρετε.
Επιπλέον, αν έχεις καλή παρέα, τύφλα να 'χει το γαμήσι.
Πες μας τα βασικότερα highlights της εκδρομής.
Από πού να αρχίσω.
Νιώθω πιο ευάλωτη από ποτέ.
Μπορείτε να μου πείτε τι έχω πάθει με τον Παντελίδη;
Ότι φταίει η Χριστίνα είναι μάλλον ξεκάθαρο.
Τέλος πάντων. Χώνω;
Για χώσε.
Πώς πέρασες, αγορίνα;
Γαμάτα.
Και κατ'αρχάς τα σημαντικά: γάμησες;
Φυσικά, έπεσε άπειρο φλόκι λέμε, οι γκόμενες από σχολεία ένθεν κακείθεν έκαναν ουρά για να καβαλήσουν το σκληρό και ντούρο πέοντα του Thomas the Barb...ποιον πάω να κοροϊδέψω, ρε πούστη μου; Όχι.
Ποιος φταίει γι'αυτό;
Εγώ βασικά, αλλά επειδή ως γνωστόν για όλα φταίνε οι άλλοι, και εν προκειμένω οι πουτάνες οι γυναίκες, θα ρίξω όλο το φταίξιμο στη Χριστίνα.
Κεσκεσέ Χριστίνα;
Η Χριστίνα είναι μια κοπέλα από το σχολείο μου (όπως είμαι σίγουρος ότι δε θα το μαντεύατε ποτέ). Έχει τα πιο υπέροχα (κι εννοώ υπέροχα) κατάμαυρα μαλλιά που έχω δει, ύψος ένα κι εξήντα κάτι (το κάτι δεν το έχουμε προσδιορίσει ακόμα και εικάζω ότι θα παρεξηγηθεί αν το επιχειρήσω), είναι λεπτή αλλά όχι ανορέξω, και γενικά έχει ωραία χαρακτηριστικά, αν εξαιρέσει κανείς τη μύτη της, η οποία όπως έχει δηλώσει η ίδια είναι αποτέλεσμα σύγκρουσης με αδέσποτη μπάλα του μπάσκετ πριν από πολλά χρόνια και θέλει κάποια στιγμή να τη φτιάξει (και πολύ καλά θα κάνει, γιατί είναι σαν να βλέπεις Μερσεντές με προφυλακτήρα από τρακαρισμένο Φίατ Μουλτίπλα).
Εκτός από τη μύτη της, όμως, το πιο στραβό πάνω της είναι ο χαρακτήρας της. Αντιδραστική όσο δεν πάει, με μια ειρωνεία στο στόμα όλη την ώρα, παρεξηγιάρα από τις λίγες. Κι αυτό σας το λέω εγώ, που είμαι τόσο παρεξηγιάρης που παρεξηγιέμαι με το ότι παρεξηγιέται με το παραμικρό (παρεξηγησέψιον που θα λέγανε και στο 9gag). Είναι ικανή να σου κόψει την καλημέρα αν διαπράξεις το τρισμέγιστο λάθος να της πεις ότι προτιμάς Delena από Stelena (αν δεν ξέρετε, είναι το πολύ σοβαρό δίλημμα του ποιον σφίχτη άτριχο βρικόλακα θα διαλέξει η γκόμενα στο Vampire Diaries), κάτι που μου δημιουργεί υποψίες ότι εκείνη η μπάλα του μπάσκετ δεν ήταν τόσο αδέσποτη. Μιλάμε για πολύ marriage material όμως.
Η προϊστορία με τη Χριστίνα ξεκινάει από το Νοέμβριο περίπου με τη φάση "κρυφό καμάρι", στη συνέχεια εξελίσσεται σε "ο κόσμος το 'χει τούμπανο" και καταλήγει στο Μάρτιο, όπου εγώ μαθαίνω πλαγίως, γιατί εννοείται πως δεν υπήρχε περίπτωση ποτέ να φερθώ σαν άντρας και να της μιλήσω ανοιχτά, δε θα χαλάμε και τις καλές μας συνήθειες τώρα, ότι δεν ενδιαφέρεται γιατί είναι εμφανώς κακόγουστη και δεν ξέρει να διαλέγει άντρες. Παρ'όλα αυτά, εγώ από τον παππού μου το Θωμά εκτός από το όνομα πήρα και το αγύριστο κεφάλι, που σημαίνει ότι προσπάθησα να εκμεταλλευτώ τις περιστάσεις εκεί στην Κέρκυρα.
Δηλαδή, ρε τετράβλακα, μας λες ότι ενώ ήξερες ότι δε σε θέλει, συνέχιζες να της την πέφτεις;
Ε, να, πίστευα ότι κάτι η αποβολή του άγχους των προκείμενων εξετάσεων, κάτι το γενικότερο κλίμα ευφορίας, κάτι και το αλκοόλ, θα έπεφταν οι αντιστάσεις της. Δεν έπεσαν. Εισέπραξα την ίδια θέρμη με την οποία αντιμετώπιζαν οι ανθρακωρύχοι του Νιούκασλ τη Μάργκαρετ Θάτσερ. Όταν τελικά την τέταρτη μέρα αποφάσισα να την αφήσω να πάει στο διάολο, είχα ήδη χάσει πολύτιμο χρόνο, κι έμεινα εν τέλει με το πουλί στο χέρι.
Λογικό δεν είναι;
Το παράλογο θα ήταν να συνέβαινε τίποτα.
Άρα φασκελώνουμε ελεύθερα.
Φέρτε κι έναν καθρέφτη να φασκελώνω εγώ τον εαυτό μου.
Με τη Θεοδώρα δεν έκανες τίποτα;
Η Θεοδώρα, αγαπητέ κομράντε Ρασκόλνικωφ, μια βδομάδα πριν την εκδρομή τα έφτιαξε με έναν υποψήφιο ΣΣΑΣίτη, λες και χρειαζόταν κι άλλες αφορμές για να μας τα πρήζει 26 ώρες το 24ωρο για το πόσο ανώτεροι είναι οι υποψήφιοι ΣΣΑΣίτες από τα υπόλοιπα χόμο σάπιενς.
Εσύ τώρα μας λες ότι δε γάμησες, η γκόμενα που γουστάρεις σε έχει γραμμένο και η καλύτερη φίλη σου σε εκνευρίζει, και παρ'όλα αυτά πέρασες γαμάτα.
Ναι, μέσες-άκρες.
Άρα κάθε βράδυ γινόσουν ζαντολάστιχο.
Παραδόξως, όχι. Τις πρώτες τρεις νύχτες ήπια πολύ συγκρατημένα, δύο ποτά δηλαδή και μέχρι εκεί. Την τέταρτη νύχτα, πάλι, που ήπια λίιιιγο παραπάνω από όσο θα έπρεπε, ούτε έπεσα για ιερό προσκύνημα στον πορσελάνινο βωμό, ούτε βρέθηκα σε λιμνούλα με ξερατά κι ένα νεφρό να λείπει, ούτε ξύπνησα με πούτσες ζωγραφισμένες στο πρόσωπό μου. Οι μόνες παρενέργειες ήταν λίγη θολούρα, ένα ελαφρύ παραπάτημα και μια ομολογουμένως ανησυχητική παρόρμηση να τραγουδάω τα άσματα του μεγάλου συνθέτη των τριών συγχορδιών, του τραγουδιστή της μισής οκτάβας, του στιχουργού των εξής πολλών θεματικών αξόνων: δεν ξεπέρασα την πρώην μου, και εσχάτως νέου αγαπημένου του Κατάπτυστου της Κρήτης, κυρίες και κύριοι, δεν περιγράφω άλλο, Παντελή Παντελίδη. Δηλαδή εντάξει, Πρόεδρε του ΑΠΙ μπορείς να είσαι περήφανος για μένα, γιατί ήπια και δεν έγινα λιώμα...(γυαλιά ηλίου)...σε γκρεμό.
YEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH!
Αυτό πάντως είχε κάποια βάση, γιατί το ξενοδοχείο μας ήταν στο Κανόνι, που είναι κατά κάποιον τρόπο γκρεμός. Δεν το σώζω, ε;
Μικρέ, πες την αλήθεια. Πόσο τον έλιωσες τον Παντελίδη;
Δεν υπήρχε γλιτωμός, ρε παιδιά. Πρώτη μέρα, καθόμαστε ξενοδοχείο, μαζευόμαστε σε δωμάτιο με τον επίσημο κιθαρωδό της εκδρομής, έναν φοβερό τυπά, μαυριδερό με μούσια, ξέρετε μωρέ, από αυτούς που ρίχνουν τις γκόμενες ενώ δεν είναι ιδιαίτερα ωραίοι, και τι παίζει; Παντελίδης. Δεύτερη μέρα, πάμε στο Πειθαρχείο, ρεμπετάδικο με λάιβ μουσική, και τι παίζει; Παντελίδης. Τρίτη μέρα, πάμε στο Ελαία, παρακμιακό νταπαντουπάδικο, και τι παίζει; Παντελίδης. Τέταρτη μέρα, πάμε 54, μπροστά στο οποίο το Ελαία ήταν σαν το Ministry of Sound με το "Καφέ-Μπαρ ο Μήτσος" στην Καλαμπάκα, και λέω, του πούστη, δεν μπορεί κι εδώ μέσα να παίξει Παντελίδη. Κι όμως, you guessed it, Παντελίδης.
Ναι, καλά, δικαιολογία έψαχνες, πάω στοίχημα ότι έχεις ήδη κλείσει τραπέζι για Καρρά-Πάολα.
Συκοφαντίες και ψέματα από την αντιπολίτευση.
Και αν δεν έγινες ντέφι σε καθημερινή βάση πώς πέρασες τόσο ωραία;
Χόρεψα. Κι όταν λέω χόρεψα, εννοώ ξεβιδώθηκα. Με αποκορύφωμα φυσικά τη στιγμή που στο 54 σκίζει ξαφνικά στα δύο τον αέρα η φοβερότερη πολεμική ιαχή όλων των εποχών, μια κραυγή που παγώνει το αίμα και των γενναιότερων μαχητών και σκέφτονται οι All Blacks να την υιοθετήσουν αντί του haka.
ΚΟΛΟΤΕΡΟΡΙΤΑΑΑΑΑ!
Ε, και μετά γαμιέται ο Δίας, όλοι χοροπηδάνε σαν τα κατσίκια και τα υπόλοιπα τα ξέρετε.
Επιπλέον, αν έχεις καλή παρέα, τύφλα να 'χει το γαμήσι.
Πες μας τα βασικότερα highlights της εκδρομής.
Από πού να αρχίσω.
Νιώθω πιο ευάλωτη από ποτέ.
Μπορείτε να μου πείτε τι έχω πάθει με τον Παντελίδη;
Ότι φταίει η Χριστίνα είναι μάλλον ξεκάθαρο.
Τέλος πάντων. Χώνω;
Για χώσε.
- Τηλεφωνικές φάρσες μεταξύ δωματίων, ρε παιδιά. Ειδικά ένας συνονόματος έδωσε πόνο, ρέστα, παράσταση και τέθοια, παριστάνοντας, όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά ή ξεχωριστά το ένα από το άλλο, τον Τηλεκύβο (ξέρετε, εκείνο το ηλίθιο τηλεπαιχνίδι του ΑΝΤ1 που παίρνεις σε ένα 9011 κάτι και κερδίζεις λεφτά απαντώντας σε ερωτήσεις τύπου "φαγητό με κιμά και ζυμαρικά, ΣΤΙΤΣΙΟΠΑ"), τις αφιερώσεις του σταθμού Eros FM, την πιτσαρία, το γυράδικο, και σε κάποια φάση τον τύπο που πήρε στην πιτσαρία να του στείλουν έναν υδραυλικό γιατί του χάλασε η τηλεόρασή του κι έλιωσαν τα χιόνια. Αυτό που ακούσατε. Ή μπορεί και όχι, είχα ήδη πιει.
- Επική συζήτηση με συνοδό καθηγήτρια (τη γνωστή επίσημη αγαπημένη του ΚΠΣΑ με την κολόνια ακτίνας είκοσι χιλιομέτρων) σε προσπάθεια να αποδείξουν ότι αυτό που μυρίζει έτσι ΔΕΝ είναι ναργιλές.
- Συνοδός καθηγητής, φιλόλογος με παρουσιαστικό αρχαίου Έλληνα, αφού μαθαίνει ότι μαθήτρια στην οποία έχει "ιδιαίτερη" αδυναμία καπνίζει, ανοίγει την τσάντα της, της παίρνει τα τσιγάρα και μετά πάει και της κάνει τράκα για να δει την έκφρασή της όταν δεν τα βρει μέσα.
- Ο ίδιος λίγες μέρες αργότερα ποζάρει για φωτογραφίες στο Φρούριο με καπέλο φορεμένο λοξά και χειρονομίες swag.
- Οι τυπάδες που παίρνουν το μοναδικό τετράκλινο του ορόφου αποφασίζουν να εκμεταλλευτούν την τεράστια μπανιέρα, την οποία αποκαλούν τζακούζι, με τρόπο που εγείρει ιδιαίτερες αμφιβολίες για τον αντρισμό τους.
- Οι ίδιοι αποφασίζουν ότι είναι πολύ αστείο να περιφέρονται στους διαδρόμους με τα μποξεράκια και να επιδεικνύουν τις πούτσες τους (κι εννοώ πραγματικά τις πούτσες τους) σε ανυποψίαστα θύματα.
- Οι ίδιοι επαναφέρουν στη μόδα το σύνθημα "άντρας είναι αυτός που τον έφαγε και δεν του άρεσε".
- Οι ίδιοι, κοροϊδεύοντας μαθήτρια από ΕΠΑΛ που έψαχνε έναν Παπαδόπουλο, αρχίζουν να φωνάζουν τον Παπαδόπουλο σε άκυρες στιγμές και να αλληλοαποκαλούνται Παπαδόπουλοι (είμαστε ίσως το μόνο σχολείο στην Ελλάδα που δεν έχει Παπαδόπουλο).
- Οι ίδιοι υιοθετούν σαν επίσημο σλόγκαν της εκδρομής τη φράση-αίνιγμα "πάω να χέσω", κολλώντας την παντού και σε άκυρες στιγμές.
- Η Αναστασία, συμμαθήτρια που μοιάζει και ακούγεται σαν Στρουμφάκι, παίρνει το μικρόφωνο στο ρεμπετάδικο και τραγουδάει, αν έχετε τον Κθούλου σας, την Πριγκιπέσα.
- Λιγούρηδες από ΕΠΑΛ που ήρθε εκδρομή στο ίδιο ξενοδοχείο την πέφτουν στις μουνάρες του σχολείου μας με το να κατέβουν σε λάθος μπαλκόνι (της Θεοδώρας αν δε με απατάει η μνήμη μου με έναν ψυχολόγο και δύο νταλικέρηδες) και να δείξουν τους κώλους τους.
- Ο Θωμάς, μαθητής που διατηρεί μπλογκ με την επωνυμία Και Που 'Σαι Ακόμα, έχει πιει λίιιιγο παραπάνω απ'όσο θα έπρεπε, με αποτέλεσμα να γυρνάει σε άκυρα δωμάτια και να τραγουδάει το Συνοδεύομαι συνοδεία του επίσημου κιθαρωδού της εκδρομής.
Έγιναν κι άλλα, αλλά ήταν μάλλον ήσσονος σημασίας. Το σημαντικό ήταν ότι πέρασα καλά, δεν άφησα τίποτα να με επηρεάσει, ήμασταν μια ωραία ατμόσφαιρα κι αυτό περνάει και στο κοινό.
Η Κέρκυρα πώς σου φάνηκε;
Τρωγότανε μωρέ. Και το φαγητό τους επίσης. Αν φτιάχνανε και τα πιτόγυρα μεγαλύτερα καλά θα ήταν.
Λοιπόν, άιντε τώρα, άσε τις Κέρκυρες, τα μπλογκ, τις Χριστίνες και τους Παντελίδηδες και διάβαζε.
Εντάξει, μαμά.
Αυτά, και να προσέχετε μην ανέβουν φωτογραφίες σας στο Facebook όπου είστε τέρμα σούρα ενώ διαβεβαιώνατε τους γονείς σας ότι δεν ήπιατε τίποτα.