Παρασκευή 12 Απριλίου 2013

Πενταήμερη: Bigger, Longer and Uncut

Για να σας βάλουμε σε Corfu mode:

Πώς πέρασες, αγορίνα;
Γαμάτα.
Και κατ'αρχάς τα σημαντικά: γάμησες;
Φυσικά, έπεσε άπειρο φλόκι λέμε, οι γκόμενες από σχολεία ένθεν κακείθεν έκαναν ουρά για να καβαλήσουν το σκληρό και ντούρο πέοντα του Thomas the Barb...ποιον πάω να κοροϊδέψω, ρε πούστη μου; Όχι.
Ποιος φταίει γι'αυτό;
Εγώ βασικά, αλλά επειδή ως γνωστόν για όλα φταίνε οι άλλοι, και εν προκειμένω οι πουτάνες οι γυναίκες, θα ρίξω όλο το φταίξιμο στη Χριστίνα.
Κεσκεσέ Χριστίνα;
Η Χριστίνα είναι μια κοπέλα από το σχολείο μου (όπως είμαι σίγουρος ότι δε θα το μαντεύατε ποτέ). Έχει τα πιο υπέροχα (κι εννοώ υπέροχα) κατάμαυρα μαλλιά που έχω δει, ύψος ένα κι εξήντα κάτι (το κάτι δεν το έχουμε προσδιορίσει ακόμα και εικάζω ότι θα παρεξηγηθεί αν το επιχειρήσω), είναι λεπτή αλλά όχι ανορέξω, και γενικά έχει ωραία χαρακτηριστικά, αν εξαιρέσει κανείς τη μύτη της, η οποία όπως έχει δηλώσει η ίδια είναι αποτέλεσμα σύγκρουσης με αδέσποτη μπάλα του μπάσκετ πριν από πολλά χρόνια και θέλει κάποια στιγμή να τη φτιάξει (και πολύ καλά θα κάνει, γιατί είναι σαν να βλέπεις Μερσεντές με προφυλακτήρα από τρακαρισμένο Φίατ Μουλτίπλα).
Εκτός από τη μύτη της, όμως, το πιο στραβό πάνω της είναι ο χαρακτήρας της. Αντιδραστική όσο δεν πάει, με μια ειρωνεία στο στόμα όλη την ώρα, παρεξηγιάρα από τις λίγες. Κι αυτό σας το λέω εγώ, που είμαι τόσο παρεξηγιάρης που παρεξηγιέμαι με το ότι παρεξηγιέται με το παραμικρό (παρεξηγησέψιον που θα λέγανε και στο 9gag). Είναι ικανή να σου κόψει την καλημέρα αν διαπράξεις το τρισμέγιστο λάθος να της πεις ότι προτιμάς Delena από Stelena (αν δεν ξέρετε, είναι το πολύ σοβαρό δίλημμα του ποιον σφίχτη άτριχο βρικόλακα θα διαλέξει η γκόμενα στο Vampire Diaries), κάτι που μου δημιουργεί υποψίες ότι εκείνη η μπάλα του μπάσκετ δεν ήταν τόσο αδέσποτη. Μιλάμε για πολύ marriage material όμως.
Η προϊστορία με τη Χριστίνα ξεκινάει από το Νοέμβριο περίπου με τη φάση "κρυφό καμάρι", στη συνέχεια εξελίσσεται σε "ο κόσμος το 'χει τούμπανο" και καταλήγει στο Μάρτιο, όπου εγώ μαθαίνω πλαγίως, γιατί εννοείται πως δεν υπήρχε περίπτωση ποτέ να φερθώ σαν άντρας και να της μιλήσω ανοιχτά, δε θα χαλάμε και τις καλές μας συνήθειες τώρα, ότι δεν ενδιαφέρεται γιατί είναι εμφανώς κακόγουστη και δεν ξέρει να διαλέγει άντρες. Παρ'όλα αυτά, εγώ από τον παππού μου το Θωμά εκτός από το όνομα πήρα και το αγύριστο κεφάλι, που σημαίνει ότι προσπάθησα να εκμεταλλευτώ τις περιστάσεις εκεί στην Κέρκυρα.
Δηλαδή, ρε τετράβλακα, μας λες ότι ενώ ήξερες ότι δε σε θέλει, συνέχιζες να της την πέφτεις;
Ε, να, πίστευα ότι κάτι η αποβολή του άγχους των προκείμενων εξετάσεων, κάτι το γενικότερο κλίμα ευφορίας, κάτι και το αλκοόλ, θα έπεφταν οι αντιστάσεις της. Δεν έπεσαν. Εισέπραξα την ίδια θέρμη με την οποία αντιμετώπιζαν οι ανθρακωρύχοι του Νιούκασλ τη Μάργκαρετ Θάτσερ. Όταν τελικά την τέταρτη μέρα αποφάσισα να την αφήσω να πάει στο διάολο, είχα ήδη χάσει πολύτιμο χρόνο, κι έμεινα εν τέλει με το πουλί στο χέρι.
Λογικό δεν είναι;
Το παράλογο θα ήταν να συνέβαινε τίποτα.
Άρα φασκελώνουμε ελεύθερα.
Φέρτε κι έναν καθρέφτη να φασκελώνω εγώ τον εαυτό μου.
Με τη Θεοδώρα δεν έκανες τίποτα;
Η Θεοδώρα, αγαπητέ κομράντε Ρασκόλνικωφ, μια βδομάδα πριν την εκδρομή τα έφτιαξε με έναν υποψήφιο ΣΣΑΣίτη, λες και χρειαζόταν κι άλλες αφορμές για να μας τα πρήζει 26 ώρες το 24ωρο για το πόσο ανώτεροι είναι οι υποψήφιοι ΣΣΑΣίτες από τα υπόλοιπα χόμο σάπιενς.
Εσύ τώρα μας λες ότι δε γάμησες, η γκόμενα που γουστάρεις σε έχει γραμμένο και η καλύτερη φίλη σου σε εκνευρίζει, και παρ'όλα αυτά πέρασες γαμάτα.
Ναι, μέσες-άκρες.
Άρα κάθε βράδυ γινόσουν ζαντολάστιχο.
Παραδόξως, όχι. Τις πρώτες τρεις νύχτες ήπια πολύ συγκρατημένα, δύο ποτά δηλαδή και μέχρι εκεί. Την τέταρτη νύχτα, πάλι, που ήπια λίιιιγο παραπάνω από όσο θα έπρεπε, ούτε έπεσα για ιερό προσκύνημα στον πορσελάνινο βωμό, ούτε βρέθηκα σε λιμνούλα με ξερατά κι ένα νεφρό να λείπει, ούτε ξύπνησα με πούτσες ζωγραφισμένες στο πρόσωπό μου. Οι μόνες παρενέργειες ήταν λίγη θολούρα, ένα ελαφρύ παραπάτημα και μια ομολογουμένως ανησυχητική παρόρμηση να τραγουδάω τα άσματα του μεγάλου συνθέτη των τριών συγχορδιών, του τραγουδιστή της μισής οκτάβας, του στιχουργού των εξής πολλών θεματικών αξόνων: δεν ξεπέρασα την πρώην μου, και εσχάτως νέου αγαπημένου του Κατάπτυστου της Κρήτης, κυρίες και κύριοι, δεν περιγράφω άλλο, Παντελή Παντελίδη. Δηλαδή εντάξει, Πρόεδρε του ΑΠΙ μπορείς να είσαι περήφανος για μένα, γιατί ήπια και δεν έγινα λιώμα...(γυαλιά ηλίου)...σε γκρεμό.
YEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAH!
Αυτό πάντως είχε κάποια βάση, γιατί το ξενοδοχείο μας ήταν στο Κανόνι, που είναι κατά κάποιον τρόπο γκρεμός. Δεν το σώζω, ε;
Μικρέ, πες την αλήθεια. Πόσο τον έλιωσες τον Παντελίδη;
Δεν υπήρχε γλιτωμός, ρε παιδιά. Πρώτη μέρα, καθόμαστε ξενοδοχείο, μαζευόμαστε σε δωμάτιο με τον επίσημο κιθαρωδό της εκδρομής, έναν φοβερό τυπά, μαυριδερό με μούσια, ξέρετε μωρέ, από αυτούς που ρίχνουν τις γκόμενες ενώ δεν είναι ιδιαίτερα ωραίοι, και τι παίζει; Παντελίδης. Δεύτερη μέρα, πάμε στο Πειθαρχείο, ρεμπετάδικο με λάιβ μουσική, και τι παίζει; Παντελίδης. Τρίτη μέρα, πάμε στο Ελαία, παρακμιακό νταπαντουπάδικο, και τι παίζει; Παντελίδης. Τέταρτη μέρα, πάμε 54, μπροστά στο οποίο το Ελαία ήταν σαν το Ministry of Sound με το "Καφέ-Μπαρ ο Μήτσος" στην Καλαμπάκα, και λέω, του πούστη, δεν μπορεί κι εδώ μέσα να παίξει Παντελίδη. Κι όμως, you guessed it, Παντελίδης.
Ναι, καλά, δικαιολογία έψαχνες, πάω στοίχημα ότι έχεις ήδη κλείσει τραπέζι για Καρρά-Πάολα.
Συκοφαντίες και ψέματα από την αντιπολίτευση.
Και αν δεν έγινες ντέφι σε καθημερινή βάση πώς πέρασες τόσο ωραία;
Χόρεψα. Κι όταν λέω χόρεψα, εννοώ ξεβιδώθηκα. Με αποκορύφωμα φυσικά τη στιγμή που στο 54 σκίζει ξαφνικά στα δύο τον αέρα η φοβερότερη πολεμική ιαχή όλων των εποχών, μια κραυγή που παγώνει το αίμα και των γενναιότερων μαχητών και σκέφτονται οι All Blacks να την υιοθετήσουν αντί του haka.
ΚΟΛΟΤΕΡΟΡΙΤΑΑΑΑΑ!
Ε, και μετά γαμιέται ο Δίας, όλοι χοροπηδάνε σαν τα κατσίκια και τα υπόλοιπα τα ξέρετε.
Επιπλέον, αν έχεις καλή παρέα, τύφλα να 'χει το γαμήσι.
Πες μας τα βασικότερα highlights της εκδρομής.
Από πού να αρχίσω.
Νιώθω πιο ευάλωτη από ποτέ.
Μπορείτε να μου πείτε τι έχω πάθει με τον Παντελίδη;
Ότι φταίει η Χριστίνα είναι μάλλον ξεκάθαρο.
Τέλος πάντων. Χώνω;
Για χώσε.
  • Τηλεφωνικές φάρσες μεταξύ δωματίων, ρε παιδιά. Ειδικά ένας συνονόματος έδωσε πόνο, ρέστα, παράσταση και τέθοια, παριστάνοντας, όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά ή ξεχωριστά το ένα από το άλλο, τον Τηλεκύβο (ξέρετε, εκείνο το ηλίθιο τηλεπαιχνίδι του ΑΝΤ1 που παίρνεις σε ένα 9011 κάτι και κερδίζεις λεφτά απαντώντας σε ερωτήσεις τύπου "φαγητό με κιμά και ζυμαρικά, ΣΤΙΤΣΙΟΠΑ"), τις αφιερώσεις του σταθμού Eros FM, την πιτσαρία, το γυράδικο, και σε κάποια φάση τον τύπο που πήρε στην πιτσαρία να του στείλουν έναν υδραυλικό γιατί του χάλασε η τηλεόρασή του κι έλιωσαν τα χιόνια. Αυτό που ακούσατε. Ή μπορεί και όχι, είχα ήδη πιει.
  • Επική συζήτηση με συνοδό καθηγήτρια (τη γνωστή επίσημη αγαπημένη του ΚΠΣΑ με την κολόνια ακτίνας είκοσι χιλιομέτρων) σε προσπάθεια να αποδείξουν ότι αυτό που μυρίζει έτσι ΔΕΝ είναι ναργιλές.
  • Συνοδός καθηγητής, φιλόλογος με παρουσιαστικό αρχαίου Έλληνα, αφού μαθαίνει ότι μαθήτρια στην οποία έχει "ιδιαίτερη" αδυναμία καπνίζει, ανοίγει την τσάντα της, της παίρνει τα τσιγάρα και μετά πάει και της κάνει τράκα για να δει την έκφρασή της όταν δεν τα βρει μέσα.
  • Ο ίδιος λίγες μέρες αργότερα ποζάρει για φωτογραφίες στο Φρούριο με καπέλο φορεμένο λοξά και χειρονομίες swag.
  • Οι τυπάδες που παίρνουν το μοναδικό τετράκλινο του ορόφου αποφασίζουν να εκμεταλλευτούν την τεράστια μπανιέρα, την οποία αποκαλούν τζακούζι, με τρόπο που εγείρει ιδιαίτερες αμφιβολίες για τον αντρισμό τους.
  • Οι ίδιοι αποφασίζουν ότι είναι πολύ αστείο να περιφέρονται στους διαδρόμους με τα μποξεράκια και να επιδεικνύουν τις πούτσες τους (κι εννοώ πραγματικά τις πούτσες τους) σε ανυποψίαστα θύματα.
  • Οι ίδιοι επαναφέρουν στη μόδα το σύνθημα "άντρας είναι αυτός που τον έφαγε και δεν του άρεσε".
  • Οι ίδιοι, κοροϊδεύοντας μαθήτρια από ΕΠΑΛ που έψαχνε έναν Παπαδόπουλο, αρχίζουν να φωνάζουν τον Παπαδόπουλο σε άκυρες στιγμές και να αλληλοαποκαλούνται Παπαδόπουλοι (είμαστε ίσως το μόνο σχολείο στην Ελλάδα που δεν έχει Παπαδόπουλο).
  • Οι ίδιοι υιοθετούν σαν επίσημο σλόγκαν της εκδρομής τη φράση-αίνιγμα "πάω να χέσω", κολλώντας την παντού και σε άκυρες στιγμές.
  • Η Αναστασία, συμμαθήτρια που μοιάζει και ακούγεται σαν Στρουμφάκι, παίρνει το μικρόφωνο στο ρεμπετάδικο και τραγουδάει, αν έχετε τον Κθούλου σας, την Πριγκιπέσα.
  • Λιγούρηδες από ΕΠΑΛ που ήρθε εκδρομή στο ίδιο ξενοδοχείο την πέφτουν στις μουνάρες του σχολείου μας με το να κατέβουν σε λάθος μπαλκόνι (της Θεοδώρας αν δε με απατάει η μνήμη μου με έναν ψυχολόγο και δύο νταλικέρηδες) και να δείξουν τους κώλους τους.
  • Ο Θωμάς, μαθητής που διατηρεί μπλογκ με την επωνυμία Και Που 'Σαι Ακόμα, έχει πιει λίιιιγο παραπάνω απ'όσο θα έπρεπε, με αποτέλεσμα να γυρνάει σε άκυρα δωμάτια και να τραγουδάει το Συνοδεύομαι συνοδεία του επίσημου κιθαρωδού της εκδρομής.
Έγιναν κι άλλα, αλλά ήταν μάλλον ήσσονος σημασίας. Το σημαντικό ήταν ότι πέρασα καλά, δεν άφησα τίποτα να με επηρεάσει, ήμασταν μια ωραία ατμόσφαιρα κι αυτό περνάει και στο κοινό.
Η Κέρκυρα πώς σου φάνηκε;
Τρωγότανε μωρέ. Και το φαγητό τους επίσης. Αν φτιάχνανε και τα πιτόγυρα μεγαλύτερα καλά θα ήταν.
Λοιπόν, άιντε τώρα, άσε τις Κέρκυρες, τα μπλογκ, τις Χριστίνες και τους Παντελίδηδες και διάβαζε.
Εντάξει, μαμά.
Αυτά, και να προσέχετε μην ανέβουν φωτογραφίες σας στο Facebook όπου είστε τέρμα σούρα ενώ διαβεβαιώνατε τους γονείς σας ότι δεν ήπιατε τίποτα.

Σάββατο 6 Απριλίου 2013

Πενταήμερη: The Official Drinking Game

Όπως ίσως σας έχω ξαναπεί, τη Δευτέρα εγκαταλείπω την ερωτική πόλη για να διαδώσω το μεγαλείο μου στο μαγευτικό νησί της Κέρκυρας. Γι'αυτό σας ετοίμασα αυτό που λέει ο τίτλος. Οι οδηγίες είναι σαφείς: πίνετε ένα σφηνάκι αλκοολούχο της αρεσκείας σας κάθε φορά που στη διάρκεια της εκδρομής συμβαίνει ένα από τα παρακάτω:
  • Στον πηγαιμό κάποιος που λέει ανέκδοτα καλύτερα απ'τους άλλους αναλαμβάνει να λέει ανέκδοτα από το μικρόφωνο του πούλμαν.
  • Ο οδηγός του πούλμαν κάνει παρατήρηση στη γαλαρία να ησυχάσουν.
  • Η γαλαρία τον γράφει στ'αρχίδια της.
  • Κάποιος εμφανίζει τάπερ με κεφτέδες ή τυροπιτάκια που τον φόρτωσε η μάνα του.
  • Το περιεχόμενο του εν λόγω τάπερ εξαφανίζεται σε δώδεκα δευτερόλεπτα.
  • Κάποιος σουρωμένος διαβεβαιώνει από τηλεφώνου τη μάνα του ότι είναι ο μόνος που δεν πίνει.
  • Κάποια γκόμενα παίρνει τα δωδεκάποντα ανά χείρας και περπατάει ξυπόλητη για το υπόλοιπο της βραδιάς.
  • Κάποιος προσπαθεί να πηδήξει από μπαλκόνι σε μπαλκόνι.
  • Συνοδός καθηγητής χτυπάει την πόρτα στις τρεις το πρωί για να πάνε όλοι στα δωμάτιά τους, αλλά κανείς δεν πάει πουθενά.
  • Συνοδός καθηγητής διηγείται στα παιδιά ιστορία από τα σχολικά του χρόνια.
  • Κάποιος κάνει παραγγελιά στον επίσημο κιθαρωδό της εκδρομής Πυξ Βλαξ.
  • Ο επίσημος κιθαρωδός της εκδρομής παίζει Πυξ Βλαξ.
  • Κάποιος κάνει παραγγελιά στον επίσημο κιθαρωδό της εκδρομής Παντελίδη.
  • Ο επίσημος κιθαρωδός της εκδρομής παίζει Παντελίδη.
  • Κάποιος άσχετος από κιθάρα θα πάρει την κιθάρα του επίσημου κιθαρωδού της εκδρομής και θα επιχειρήσει με παταγώδη αποτυχία να παίξει τα πρώτα είκοσι δευτερόλεπτα του Smoke on the Water.
  • Κάποιος, κάπου, με κάποιον τρόπο, σπάει, χαλάει, καίει ή καταστρέφει κάτι.
  • Κάποιος ξερνάει.
  • Κάποιος βγάζει βρώμα ότι κυκλοφορούν χασίσια στο ξενοδοχείο.
  • Κάποιος έχει φέρει χασίσια στο ξενοδοχείο.
  • Κάποιος την πέφτει σε ένα απερίγραπτο μπάζο γιατί "πενταήμερη χωρίς να γαμήσεις δε γίνεται".
  • Τρώει χυλόπιτα και πνίγει τον πόνο του στο ποτό.
  • Κάποιος την πέφτει σε άκυρες τουρίστριες του ξενοδοχείου.
  • Τρώει χυλόπιτα και πνίγει τον πόνο του στο ποτό.
  • Κάποιος ντροπαλούλης κι ευαισθητούλης βρίσκει επιτέλους το θάρρος να εξομολογηθεί την καψούρα του στην κοπέλα που του αρέσει.
  • Ναι, το μαντέψατε, τρώει χυλόπιτα και πνίγει τον πόνο του στο ποτό.
  • Κάποιος υπόσχεται σε όλους τους φαγόντες χυλόπιτα και πνίξαντες τον καημό τους στο ποτό ότι θα κανονίσει αυτός να γαμήσουν.
  • Δεν πραγματοποιεί την υπόσχεσή του.
  • Καποιανού η μάνα τον παίρνει τηλέφωνο Ν του Αβογκάντρο φορές τη μέρα για να μάθει αν περνάει καλά, αν κοιμήθηκε καλά, αν ήταν φρόνιμος, αν υπακούει τους συνοδούς, αν έφαγε τους κεφτέδες που του ετοίμασε, αν τυχόν τον παρέσυραν οι άλλοι στο ποτό και το τσιγάρο, τι καιρό κάνει εκεί πέρα, αν ντύνεται ζεστά, πόσο ήρθε το Φενέρμπαχτσε-Ανταλιασπόρ και να θυμηθεί να πει στον άλλον και να πάει να γαμηθεί γιατί ποτέ του δε θα δει δυο μάτια αντρικά να κλαίνε.

    (συγχωρέστε με γι'αυτό, αλλά αυτές τις πέντε μέρες με περιμένει ΠΟΛΥΣ Παντελίδης. Πρέπει να προετοιμαστώ ψυχικά. Και πάλι συγχωρέστε με)
  • Κάποιος προσπαθεί να μεθύσει τους συνοδούς.
  • Κάποιος προσπαθεί να κλειδώσει τους συνοδούς σε ένα δωμάτιο.
  • Κάποιος προσπαθεί να ρίξει καθαρτικό στους καφέδες των συνοδών.
  • Κάποιος τραβάει μισή τζούρα από ναργιλέ και μετά βήχει για τρία χρόνια.
  • Οι συνοδοί προσπαθούν να κάνουν ξενάγηση στο πούλμαν, αλλά όλοι κοιμούνται.
  • Κάποια ή κάποιος επιστρέφει στο αρχικό του δωμάτιο με λιγότερα ρούχα απ'ό,τι έφυγε.
  • Κάποια κάνει το πρώτο της βήμα στο μαγευτικό ταξίδι για το Brazzers, και μετά κυνηγάει τους πάντες και τα πάντα για να σβήσουν τα αποδεικτικά στοιχεία.
  • Κάποια ξυπνάει δίπλα σε κάποιον και τον χαστουκίζει γιατί την εκμεταλλεύτηκε ενόσω ήταν μεθυσμένη.
  • Κάποιος στο μπουφέ του πρωινού φορτώνει δέκα πιάτα και μετά παίρνει και δεύτερο γύρο.
  • Κάποιος φέρνει δέκα κουτιά καπότες, καυχιέται ότι θα τις χρησιμοποιήσει όλες και τελικά τις κάνει μπαλόνια.
  • Κάποια παρέα αποφασίζει να παίξει το κλασικό και αγαπημένο παιχνίδι "ο πρώτος που θα αποκοιμηθεί ξυπνάει με πούτσες ζωγραφισμένες στο πρόσωπό του".
  • Κάποιος κυκλοφορεί για μια ολόκληρη μέρα με πούτσες ζωγραφισμένες στο πρόσωπό του γιατί τα μαλακισμένα οι φίλοι του χρησιμοποίησαν ανεξίτηλο μαρκαδόρο.
  • Κάποιος ανοίγει καβγά με άλλο σχολείο και καταλήγει στο νοσοκομείο.
  • Κάποιος έξυπνος ταβερνιάρης επιχειρεί να χρεώσει 200 ευρώ για πέντε μπριζόλες καουτσούκ κι ένα τζατζίκι από πηγμένα χύσια ρινόκερου.
  • Κάποιοι μαλάκες μαθητές πληρώνουν 200 ευρώ για πέντε μπριζόλες καουτσούκ κι ένα τζατζίκι από πηγμένα χύσια ρινόκερου.
  • Κάποιος σαβουρώνει από το δωμάτιο σαπουνάκια, πετσέτες, μπαταρίες από τηλεκοντρόλ, γλόμπους από φωτιστικά, μολύβια, Αγίες Γραφές κι εκείνα τα μικροσκοπικά μπουκαλάκια ουίσκι που κάνουν είκοσι ευρώ το ένα.
  • Κάποιος θα παραπονεθεί, κάποιος θα γκρινιάξει, κάποιος θα τσακωθεί, κάποιος θα τραυματιστεί, κάποιος θα κλάψει, κάποιος θα βρίσει, κάποιος θα τα κάνει όλα λαμπόγυαλο, όλοι όμως στο πούλμαν του γυρισμού θα συμφωνήσουν ότι ήταν οι ωραιότερες πέντε μέρες της μέχρι τώρα ζωής τους.
Ο last man standing (δηλαδή ο Πρόεδρος του Α.Π.Ι. (Αλκοόλ σε Ποσότητες Ιλιγγιώδεις)) κερδίζει ένα μαντολάτο που θα φέρω απ'την Κέρκυρα. Σε περίπτωση που υπάρξει κι άλλος μπέκρουλας που επιβιώσει από όλο αυτό, το βραβείο θα μοιραστεί στα δύο. Άιντε, και καλοφάγωτο.
Υ.Γ. Ναι, κύριε Χωστήρα. Αυτό ήταν λίστα. Άι και γαμήδια τώρα.
Αυτά, και να προσέχετε, να ακούτε τους συνοδούς, να μην πιείτε πολύ, να μην καπνίσετε, να μην πιάσετε κουβέντα με αγνώστους και για όνομα του Κθούλου φορέστε προφυλακτικό, οι καιροί είναι δύσκολοι και μόνο για να ταΐζουμε κουτσούβελα δεν είμαστε τώρα.

Τετάρτη 3 Απριλίου 2013

Σάλτσες και τέθοια

Εικάζω ότι δεν έχετε το χρόνο να με ακούτε να γκρινιάζω για τα πάντα και το τίποτα όλα μαζί.
Γι'αυτό, αν και είμαι ένας από εκείνους τους μελοδραματικούς ανόητους και μερικές φορές το μυαλό μου μου παίζει παιχνίδια, σήμερα θα πάω κατευθείαν στο κυρίως θέμα, χωρίς πολλές πολλές σάλτσες.
Κάτι που είναι ειρωνικό, γιατί το θέμα μου σήμερα είναι οι σάλτσες.
Κι όταν λέω σάλτσες δε λέω για κέτσαπ, μουστάρδα, μπολονέζ, αυγολέμονο, βραστό αγριογούρουνο με σάλτσα μέντας ή λοιπές που τρώγονται. Μιλάω για τις λεκτικές σάλτσες.
Ναι, είμαι τόσο χίπστερ που γράφω για φαινόμενα που σχετίζονται με τη γραφή.
Οι λεκτικές σάλτσες, λοιπόν. Όπως και οι σάλτσες στο φαγητό (με εξαίρεση την κέτσαπ, την οποία μισώ με όλο μου το είναι και θέλω να μου βρείτε ποιος την ανακάλυψε για να χέσω στον τάφο του.) χρησιμεύουν για να νοστιμίσουν το κυρίως πιάτο ή αλλιώς "ζουμί" της υπόθεσης.
Τώρα κάποιοι θα σας πουν ότι οι σάλτσες δείχνουν ότι το κυρίως πιάτο που έχεις να σερβίρεις δεν είναι καλό και πας να το καλύψεις με φιοριτούρες και λοιπές γκεουλίστικες αηδίες κι ότι ο άντρηδος ο σωστός, ο βαρύς, ο μάγκας, ο τσεκουράτος, ο τα λέω χύμα και δε μασάω, λέει λίγα λόγια και σωστά.
Κι η αλήθεια είναι ότι αυτό το επιχείρημα έχει μια λογική βάση, γιατί όσο περισσότερα λένε μερικοί τόσο λιγότερο νόημα κουβαλάνε τα λεγόμενά τους, ειδικά όταν τυγχάνουν παράγοντες Εδεσσαϊκού:

Αυτό ακριβώς, τίποτε άλλο.
Από την άλλη, ωστόσο, τη σήμερον ημέρα της εκπούστευσης των πάντων από τα κατεχόμενα από τους Οβραιοσιωνιστές μίντια, οι άντρηδοι οι σωστοί, οι βαριοί και τέθοια δεν υπάρχουσι, ή μάλλον υπάρχουσι αλλά όχι εκεί που κοιτάνε οι μοσχοαναθρεμμένες με Κοσμοψώλιταν και Σούπερ Καυλερίνα (αλήθεια, κυκλοφορεί ακόμα αυτό;) χαζογκόμενες.
Και στην τελική, αν δε βάζαμε και λίγη σάλτσα, θα βαριόμασταν.
Τι ακριβώς εννοούμε, όμως, όταν λέμε ότι κάποιος χρησιμοποιεί σάλτσες;
Η σάλτσα είναι, κατά βάσιν, ό,τι μπορείς να βουτήξεις το ξυράφι του Όκαμ, να το πετσοκόψεις από μία πρόταση, παράγραφο ή ό,τι έχεις τέλος πάντων και να σου μείνει το νόημα. Για παράδειγμα, πάρτε αυτή την πρόταση.
Πρόταση χωρίς σάλτσες: Οδηγούσα χθες προς τη δουλειά μου και είδα μια πολύ ωραία μελαχρινή, και μου έκανε εντύπωση.
Πρόταση με σάλτσες: Πήγαινα που λες χθες στο γραφείο, σε αυτόν τον καριόλη τον διευθυντή μου τον Χατζηπαπαροφλαντζόπουλο, να δουλέψω πάλι χαμαλίκι για τρεις κι εξήντα και μετά να έχεις και την άλλη να γκρινιάζει που δεν της παίρνεις γούνα δώρο, γούνα λέει, δεν είσαι καλά κυρά μου, γούνα ο Βαγγέλας; Έχουμε και μια οικολογική συνείδησις, μανδάμ. Και που λες πήγαινα στο γραφείο και είδα μπροστά μου να περνάει ένας μουναρομούναρος...κόντεψα να μείνω ρε μαλάκα. Έχεις δει ποτέ στις ειδήσεις του Σταρ μια τραγουδιάρα αραπίνα λάγνα ερωτιάρα, πώς τήνε λένε μωρέ, Μπιγιονσέ, άι γεια σου. Ένα μελαχρινό μωρό από δω ίσαμε την Καλαμαριά, μαυριδερό και λαχταριστό σαν σοκολατίνα, και βυζάρες τούρμπο να λέμε. Κάγκελο ο Βαγγέλας. Ευτυχώς είχε φανάρι και δεν ήρθε κανείς από πίσω με τα χίλια να με σουτάρει να τρέχουμε στα νοσοκομεία. Πήρανε τώρα όλοι ένα κωλόχαρτο λαδώσανε τους εξεταστές να πούμε και γίνανε οδηγοί, ασταδγιάλα πια.
Φυσικά, ο τρόπος που μιλάει ο Βαγγέλας του παραδείγματος είναι τραβηγμένος απ'τις μουνότριχες, δηλαδή δεν παίζει με καμία κυβέρνηση να βρείτε άνθρωπο που να ξελαστιχώνει τόσο πολύ τις συζητήσεις του, απλά το έβαλα έτσι για να ιλουστράρω και να επιδείξω καλύτερα το πόιντ μου. Άλλωστε, και μόνο το να συγκρίνεις μια τυχαία γκόμενα στο δρόμο με τη Μπιγιονσέ είναι χειρότερη ιεροσυλία από τα δεκατριάχρονα που πάνε στο βίντεο κλιπ του Bohemian Rhapsody και γράφουν από κάτω "Dis shit sucks, Bieber is da fuqin best SWAG YOLO".
Αυτή τη στιγμή ετοιμάζω μια μεγάλη έρευνα που θα δείχνει την επίδραση των σαλτσών στον τρόπο γραφής των ανθρώπων και στην πουτάνα κενωνία άδικο κόσμο γενικότερα. Μέχρι να επεξεργαστώ τα στατιστικά στοιχεία, πάρτε τον Πέτγουεϊ να τραγουδάει το Φωτιά με Φωτιά.
Μια φορά τον προτιμώ απ΄τον Κιάμο.
Το τελικό συμπέρασμα είναι ότι οι σάλτσες είναι απαραίτητο στοιχείο της κοινωνικής συμβίωσης, όπως μπορούν να σας διαβεβαιώσουν ο Μάστερ Τζι, ο Διπρόσωπος, ο Χωστήρας, ο Slash, η φίλη μου η Θεοδώρα (η οποία είναι πλέον, όπως ίσως καταλάβατε, το δεύτερο μέλος της λίστας "Γυναίκες που θα υπάρχουν σε κάθε γαμημένη ανάρτηση του ΚΠΣΑ με ή χωρίς προφανή λόγο" και μη με ρωτήσετε ποια ήταν η πρώτη και όχι, δεν είμαι ερωτευμένος με τη Θεοδώρα, σκάσε Ρασκόλνικωφ), 29 κατασκευαστές πλυντηρίων, η συντακτική ομάδα της εφημερίδας "Τα Νέα της Πέρα Κωλομπουρδοραχούλας" και ο Μόργκαν Φρίμαν.
Οι σάλτσες πρέπει να κυβερνήσουν τον κόσμο. Θα οργανώσω συναυλία υποστήριξης στη σάλτσα, με τραγουδιστή τον Κακοφωνίξ τον Βάρδο, κιθαρίστα τον Παντελίδη και φιλική συμμετοχή σόλο μαγιονέζα από τον Πάτρικ, και εννοείται πως η προστασία της σάλτσας θα αποτελέσει βασική προτεραιότητα της Μ.Α.Λ.Α.Κ.Ι.Α., μαζί με την κατάργηση των Πανελληνίων και την επιστροφή του τιτάνα των γηπέδων τα πάντα όλα Νίκου Αλέφαντου στην ενεργό προπονητική δράση μπας και μάθουν μερικοί μερικοί λίγο μπαλίτσα. Σας τα εξηγώ ωραία; Φυσικά σας τα εξηγώ ωραία, δε θα μου πείτε εσείς, τιποτένια κι αδαή παιδαρέλια.
Αυτά, και να προσέχετε μην βρείτε κι εσείς εκείνο το μελαχρινό μωρό από δω μέχρι την Καλαμαριά και προκαλέσετε κυκλοφοριακό κομφούζιο καθώς θα κοιτάτε σαν ξελιγωμένοι, λιγούρηδες.