Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2012

...απλά πράγματα!

Κανονικά μια ανάρτηση που μιλάει για απλά πράγματα δε θα έπρεπε να έχει πρόλογο γιατί ο πρόλογος χρησιμεύει στο να επεξηγεί το για τι πράγμα μιλάει η ανάρτηση κι εφόσον η ανάρτηση μιλάει για απλά πράγματα θα ήταν μάλλον υποκριτικό η ίδια να μην είναι απλή καθεαυτή αλλά από την άλλη δε θα μπορούσα να την αφήσω χωρίς πρόλογο γιατί οι δέκα εντολές του καλού μπλόγκερ που μόλις έβγαλα από τον κώλο μου λένε ρητά ότι απαγορεύεται να βγάζεις αναρτήσεις χωρίς προλόγους κι αυτοί οι πρόλογοι ας λένε ό,τι σκατά θέλουνε κανείς δε νοιάζεται χρησιμεύουν απλά για να γεμίζουν τη σελίδα και να φαίνεται μπούγιο και πάω στοίχημα ότι μετά από τόση ώρα κανείς δε θυμάται ποιο είναι το θέμα και αυτή πιθανότατα ήταν η πιο σύνθετη πρόταση που διαβάσατε σε ολόκληρη την ταπεινή και μίζερη ζωή σας.
  • Queen-We Will Rock You:

    Συνήθως έχουμε στο μυαλό μας ότι η καλή μουσική πρέπει να περιλαμβάνει κιθάρες με τέσσερις χιλιάδες χορδές, ντράμερ με πέντε χέρια και τον Ραχμάνινοφ για πληκτρά. Και μετά βγαίνει κι ο Φρέντυ-Θεέ-Πάρε Την ΠΑΕ-Μέρκιουρι και μας γαμάει τον πάτο με τον πιο legen-wait-for-it-dary τρόπο. Το 75% του τραγουδιού είναι απλά ένα σκέτο και γελοιωδώς εύκολο beat που θα μπορούσε να το παίξει ακόμα κι η Meg White σε κώμα, και στο τέλος έχει ένα σόλο που κάθε μέτριος κιθαρίστας μπορεί να παίξει. Αλλά με το που ξεκινήσει κάποιος έτσι, ατ ράντομ που λέμε κι εμείς στα ελληνικά, να κοπανάει μια σκληρή επιφάνεια, ντουπ-ντουπ-νταπ, μέσα σε ένα χώρο με άλλα άτομα, όλοι θα παρατήσουν τις δουλειές τους και θα τραγουδήσουν όλοι μαζί το γουιγελράκγια! Κι όχι, το μυστικό συστατικό της επιτυχίας δεν είναι η φωνάρα του Φρέντυ, γιατί αν υπήρχε κάποιος που μπορούσε να καταστρέψει το τραγούδι ήταν σίγουρα η Μπρίτνεη στο διαφημιστικό της Πέπσι...και ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ! (η γνώμη μου για το εν λόγω διαφημιστικό δεν έχει επηρεαστεί ούτε στο ελάχιστο από την παρουσία μιας συγκεκριμένης μελαψής κυρίας, παρά τις κακοήθειες που μπορεί να ισχυριστούν μερικοί)
  • Ariel Atom:
    Συνήθως, όταν ακούμε "απλό αυτοκίνητο" σκεφτόμαστε κάτι Λάντα, κάτι παλιά Μπητλ και τα συναφή, και όταν ακούμε "υπεραυτοκίνητο" σκεφτόμαστε εκατόν πενήντα χιλιάδες αεροτομές,  σώμα από ανθρακονήματα, λεπτομέρειες από χρυσάφι και θέσεις από δέρμα εξωγήινου, σωστά; Και μετά ήρθε μια μικρή Αγγλική βιομηχανία που δεν την ξέρει ούτε η μάνα της, και αποφάσισε να βγάλει κι αυτή ένα υπεραυτοκίνητο. Η τεχνική τους ήταν να συναρμολογήσουν μια μηχανή, ένα τιμόνι, τέσσερις ρόδες και ένα κάθισμα...αυτό. Το αποτέλεσμα φαίνεται ξεκάθαρα στη φάτσα του Τζέρεμι Κλάρκσον:

    Και φυσικά, στα χέρια του εξημερωμένου οδηγού αγώνων, που κάποιοι λένε ότι του έχει απαγορευτεί η είσοδος σε όλα τα σουβλατζίδικα της Ελλάδας και ότι μπορεί να τραγουδήσει την Αστερόεσσα καλύτερα από την Κριστίνα Αγκιλέρα, έκανε τον ταχύτερο γύρο που έχει καταγραφεί στην ιστορία του Top Gear. Bugatti Veyron, πάρε τα 1001 άλογά σου και βάλ'τα ένα ένα στον πάτο σου.
  • Η τελική αποστολή στο GTA San Andreas:
    Σε γενικές γραμμές, η Rockstar φαίνεται να έδωσε στους συγγραφείς της την εξής οδηγία: "Βρείτε τον πιο περίπλοκο τρόπο για να γίνει η δουλειά, και μετά κάντε τον ακόμα πιο περίπλοκο". Για παράδειγμα, ο CJ πρέπει να κλέψει ένα φορτηγό χρηματαποστολής για να μεταφέρουν τα λεφτά από τη ληστεία του Caligula:
    Επιλογή 1: Ο CJ πηγαίνει εκεί που είναι παρκαρισμένο το φορτηγό, το παίρνει και φεύγει.
    Επιλογή 2: Ο CJ πηγαίνει σε μια στρατιωτική βάση (γεμάτη με στρατιώτες, όπως με πληροφορεί ο Captain Obvious), κλέβει ένα γερανοφόρο ελικόπτερο με την οδηγησιμότητα μιας αεριωθούμενης μπανιέρας, αρπάζει το φορτηγό από αέρος και το προσγειώνει στο εγκατελειμμένο αεροδρόμιο στη μέση της ερήμου, όπου αν δεν το προσγειώσει σωστά αρπάζει φωτιά και πρέπει να τα ξανακάνει όλα από την αρχή.
    Μαντέψτε ποια επιλογή χρησιμοποιήθηκε στο παιχνίδι.
    Θα περίμενε κανείς λοιπόν, ότι η τελική αποστολή, που παραδοσιακά είναι και πιο δύσκολη, θα ήθελε να παλέψεις με εκατό θιβετιανούς μοναχούς μάστερ του κουνγκ-φου, να σκαρφαλώσεις στην κορυφή του ψηλότερου ουρανοξύστη του κόσμου, να καβαλήσεις έναν ιπτάμενο ρινόκερο, να επικαλεστείς τη δύναμη, να κλέψεις από τον Μπιγκ Σμόουκ το δαχτυλίδι και να το ρίξεις σε ένα ηφαίστειο. Αντ'αυτού, απλά μπουκάρεις στο άντρο του Μπιγκ Σμόουκ, γαζώνεις Μπάλας, σκοτώνεις τον Μπιγκ Σμόουκ, γαζώνεις κι άλλους Μπάλας και κυνηγάς τον Τένπενυ. Έτσι δεν είναι καλύτερα, ρε παιδιά;
  • Ποδόσφαιρο:
    22 μαλακοβιόληδες, μια μπάλα και δυο τέρματα. Τι πιο απλό, γαμώ την κολυμπήθρα που βαφτίσανε τον Μπεκενμπάουερ; Παρακαλούνται οι κυρίες που διαβάζουν το θεϊκό μπλογκ μου να μην διανοηθούν καν να εκστομίσουν τη μαγική λέξη "οφσάιντ". Αν θες να δώσεις την μπάλα σε συμπαίκτη σου που είναι πιο μπροστά από σένα, θα πρέπει ανάμεσα στο συμπαίκτη σου και το τέρμα να είναι τουλάχιστον δύο παίκτες της αντίπαλης ομάδας, αλλιώς δε μετράει η πάσα και η μπάλα πάει στους αντίπαλους. ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΛΑΒΑΙΝΕΙΣ; Αλλά, ακόμα κι αν δεχτούμε ότι το οφσάιντ είναι σύνθετος κανόνας, το ποδόσφαιρο είναι το πιο απλό άθλημα (θεωρητικά ο στίβος είναι, αλλά ο στίβος είναι πιο πολύ κόπια του Breaking Bad παρά άθλημα) που υπάρχει. Όσες φορές προσπάθησα να καταλάβω τους κανονισμούς του american football, μετά από δέκα δευτερόλεπτα ήμουν στο πάτωμα, χτυπιόμουν κι έβγαζα αφρούς από το στόμα. Και, ας μην κοροϊδευόμαστε: όσο και να λέμε και να ξαναλέμε για το Total Football της Μπαρτσελόνα που οι παίκτες βάζουν κάτω τη μπάλα και αλλάζουν μεταξύ τους τόσες πάσες που μέχρι κι ο Σωτηρακόπουλος δεν μπορεί να καταλάβει ποιος έχει τη μπάλα, θα μας εντυπωσιάσει πολύ περισσότερο αυτός που θα τραβήξει τη μπάλα ένα σουτ από τη μέση του γηπέδου και θα στείλει τον αντίπαλο τερματοφύλακα για βρούβες.
  • Οι μαθηματικοί τύποι του Αϊνστάιν:
    Ίσως να μην το ξέρατε, αλλά ο Αϊνστάιν ήταν ιδιοφυΐα (άλλη μια ευγενική χορηγία του Captain Obvious). Ο άνθρωπος, τον οποίον οι καθηγητές του καταδίκαζαν ως άχρηστο και προορισμένο για την αποτυχία (μπράβο, εκπαιδευτικό σύστημα της προπολεμικής Γερμανίας!), κατάφερε να διανοηθεί ότι ο χρόνος επιβραδύνεται και ο χώρος συρρικνώνεται όταν κινείσαι με ταχύτητες πολύ κοντά σε αυτή του φωτός. Το διανοείστε; Μπόρεσε να φανταστεί πώς είναι να κινείσαι με ταχύτητα τριακοσίων χιλιάδων χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο! Κι όχι μόνο αυτό, αλλά κατάλαβε ότι η ύλη είναι συμπυκνωμένη ενέργεια και τούμπαλιν, και εξέφρασε το ποσό της ενέργειας που περιέχει η ύλη με μια εξίσωση. Αν νομίζατε ότι αυτή η εξίσωση έχει μέσα διαφορικά, ρίζες, λογαρίθμους, σκατά, της Παναγιάς τα φρύδια τέλος πάντων, πάρτε τη γείωσή σας στη μάπα, γιατί η εξίσωση είναι το E=mc^2, που το ξέρουν ακόμα και τα πεντάχρονα στο νηπιαγωγείο. Βέβαια ας μην ξεχνάμε ότι αυτός που δίδαξε στον Αϊνστάιν τα μαθηματικά που ήξερε ήταν ο Καραθεοδωρή. Παντού υπάρχει ένας Έλληνας. Όταν αυτοί ανακάλυπταν το κρέας, εμείς είχαμε ήδη χοληστερίνη.
  • Μακαρόνια με κιμά:
    Όχι το τραγούδι του Σάκηηηη, ηλίθια όντα, το φαγητό. Έχουμε μάθει όλοι μέσα στην υποκρισία και νομίζουμε ότι ωραίο γεύμα είναι το φιλέτο αυτιστικής στρουθοκαμήλου στον ατμό, γαρνιρισμένο με κεράσια από τη Νότια Αμερική, αποξηραμένα φύλλα μαριχουάνας και σάλτσα από τα πηγμένα χύσια του Γκόρντον Ράμσεϊ. Κι όμως, δεν μπορεί να υπάρχει άνθρωπος που να μην νιώθει ένα ρίγος ευτυχίας στην ψυχή του με ένα πιάτο μακαρόνια, που είναι το πρώτο πράγμα που μαθαίνει κανείς να μαγειρεύει, και σάλτσα κιμά, που στην ουσία είναι κιμάς, ντομάτα και κρεμμύδι ριγμένα σε μια κατσαρόλα (εκτός ίσως από τους χορτοφάγους, αλλά οι χορτοφάγοι δεν είναι άνθρωποι, οπότε δε μετράνε). Προσωπικά, πρέπει να καταβάλω συνειδητή προσπάθεια για να μην πάρω την κατσαρόλα με τη σάλτσα κι αρχίσω να την τρώω έτσι σκέτη, με το κουτάλι. Και μετά, εννοείται, έχουμε και το "Super-Mega-Muthafucking Μακαρόνια με κιμά" ονόματι παστίτσιο. Απλά ρίχνεις τα μακαρόνια με κιμά μέσα σε ένα ταψί, τα σκεπάζεις με μπεσαμέλ (που αν και είναι κάπως πιο σύνθετη πλέον την πουλάνε έτοιμη σε φακελάκια), ψήνεις για δύο ώρες στους εκατόν ογδόντα (ή έτσι νομίζω, δε δοκίμασα ποτέ) και μετά παίρνεις ένα σφουγγάρι και καθαρίζεις τον τοίχο από το σπέρμα.
  • Ένα άσπρο μπλουζάκι κι ένα τζιν:
    Εδώ και δεκαετίες, η γυναικεία μόδα προσπαθεί να μας πείσει ότι όσο περισσότερα μπλιμπλίκια φοράει κάποια, τόσο καλύτερα είναι. Έχουμε επιζήσει από βάτες, κρόσσια, στρασάκια, γκλίτερ, δαντέλες, φραμπαλάδες, πούτσες μπλε και δεν ξέρω γω τι. Πριν ενάμισι αιώνα είχαν φούστες με διάμετρο δύο μέτρα, με αποτέλεσμα όταν έπιαναν φωτιά τα κτήρια να μην μπορούν να περάσουν από τις πόρτες και να καίγονται σαν τα ποντίκια (φεμινισμός στα καλύτερά του). Σήμερα έχουμε να αντιμετωπίσουμε τα πράσινα φωσφοριζέ ρούχα που είναι σαν υπογραμμιστικοί μαρκαδόροι και τα τζιν που είναι σαν να δέχτηκαν επίθεση από πεινασμένο μπουλντόγκ. Κι ας μην ξεχνάμε τις νέες μόδες που ξεκίνησε η Lady Gaga, η οποία έχει ντυθεί από Κέρμιτ ο Βάτραχος μέχρι βιτρίνα χασάπικου. Και γενικώς, οι γυναίκες δείχνουν να μην καταλαβαίνουν ότι το μόνο που χρειάζεται μια πραγματικά ωραία γυναίκα για να τρελάνει τα πλήθη είναι ένα άσπρο μπλουζάκι κι ένα τζιν, κάτι που μας δείχνει η Nelly Furtado (η οποία για κάποιο λόγο όσο μεγαλώνει τόσο μου θυμίζει την Courteney Cox, και δεν μπορεί να είναι ιδέα μου) στο 2:20 του βίντεο που ακολουθεί:

    Ένα παλιό καλό βίντεο, από την εποχή που οι ποπ τραγουδίστριες έκαναν τα βίντεό τους σέξι κι όχι απλά περίεργα. Αυτό κι εκείνη η πόρνη η Φέργκι στο My Humps, τότε που οι Black Eyed Peas δεν ήταν εντελώς τελείως για τον πούτσο, σημάδεψαν τη ζωή μου. Ευτυχισμένα, ανέμελα χρόνια...αν κάνω σαν κωλόγερος που θυμάται τα νιάτα του ειδοποιήστε με.
Αυτά, και να προσέχετε μη βγει αποστολή στο καινούριο GTA να πρέπει να κερδίσετε μια ποδοσφαιρική ομάδα με ροζ φωσφοριζέ φανέλες, τον Σάκηηηη για παίκτη και τον Φρέντι Μέρκιουρι για προπονητή σε ένα διαστημόπλοιο που πάει με την ταχύτητα του φωτός και το οδηγεί ο Τζέρεμι Κλάρκσον.

Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2012

In Flying Spaghetti Monster We Trust

Εδώ και κάτι εβδομάδες οι Μουσουλμάνοι επιδίδονται στο αγαπημένο τους σπορ (διαδήλωση μετά καψίματος του οτιδήποτε θυμίζει Δύση) γιατί κάποιος γύρισε μια ταινία που προσβάλλει το Μωάμεθ.
Αφού πρώτα σας ενημερώσω ότι πενταπλασιάστηκαν τα περιστατικά πλεούμενων που παίρνουν επικίνδυνες κλίσεις εξαιτίας της αφόδευσης των επιβαινόντων σε αυτά, ας μπούμε στο ψητό.
Αγαπητοί Μουσουλμάνοι, με όλο το σεβασμό που θα μπορούσε να τρέφει ένας άνθρωπος προς τους ανθρώπους που δεν ήταν αρκετά τυχεροί για να γεννηθούν με λειτουργικό εγκέφαλο, δεν νομίζετε ότι κάπου κάνετε λίγο λάθος; Μα, φυσικά, τι ανόητος που είμαι, είναι προφανές ότι όταν κάποιος προσβάλλει τα πιστεύω σου και την προσωπικότητά σου, το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να κάψεις τυχαίους συμπατριώτες του.
Έτσι χάσαμε τον πρέσβη.
Ζωή σε λόγου μας.
Και καλά σαράντα.
Βέβαια οι άνθρωποι έχουν κι αυτοί τους λόγους τους. Βλέπεις, το Κοράνι διδάσκει ότι ο σωστός Μουσουλμάνος πρέπει να διαδώσει στους άπιστους την πίστη με το σπαθί (ή με το Καλάσνικοφ, η θρησκεία δεν πρέπει να μένει πίσω από τις τεχνολογικές εξελίξεις) και όποιος πεθάνει διαδίδοντας την πίστη τον περιμένουν στον Παράδεισο 72 παρθένες.
Παρθένες, ε; Γιατί παρθένες; Ποιος θέλει παρθένες; Οι παρθένες δεν έχουν καμία απολύτως εμπειρία, κάθονται εκεί σαν κούτσουρα, φοβούνται, πονάνε, μυξοκλαίνε, άσε που γεμίζει ο τόπος αίματα. Αν ήμουν εγώ καμικάζι βομβιστής της Αλ Κάιντα, θα περίμενα ως ανταμοιβή για τον κόπο μου να μου δώσουν 72 Νίνες Χάρτλεϊ. Ή και μία Νίνα Χάρτλεϊ, δε με χαλάει ιδιαίτερα.
Και φυσικά, στο μεταξύ, πρέπει κάθε μέρα, πέντε φορές τη μέρα, να γυρνάνε προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση και να συνομιλούν με το φανταστικό τους φίλο, και μια φορά τον χρόνο να πάνε και να ποδοπατιούνται στο μέρος που είναι η συγκεκριμένη κατεύθυνση.
Και επειδή συμβαίνουν αυτά, δικαιούνται να μπαίνουν στα ελληνικά πανεπιστήμια με 4000 και 5000 μόρια.
Για το πόσο γαμιέται η ελληνική παιδεία τα έχουμε ξαναπεί όμως. Σήμερα το θέμα μας είναι η οργανωμένη θρησκεία, και το γεγονός ότι ξεκίνησα ειδικά με τους Μουσουλμάνους και όχι με οποιουσδήποτε άλλους παλαβιάρηδες έχει να κάνει ότι είναι hot stuff right now και δε με χαλάει κιόλας να αυξήσω τα χτυπήματα στο Google.
ΕΣΕΙΣ, Χριστιανοί, εσείς, που κάθεστε τόση ώρα πίσω από τις οθόνες σας και γελάτε με τα καραγκιοζιλίκια των Μουσουλμάνων τρώγοντας ποπκόρν, νομίζετε ότι είστε καλύτεροι; Ας πάμε μια βόλτα αρχικά στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, για να μην σας ζορίσω απ'την αρχή, κι ας δούμε τι γίνεται.
Έχουν τη φράση "In God We Trust" τυπωμένη στα λεφτά τους, μέχρι φυσικά να αντιληφθούν ότι υπάρχει κάποια άλλη χώρα με έλλειμμα δημοκρατίας οπότε και τυπώνουν "In Money We Trust" στο θεό τους. Επίσης υπάρχει σοβαρό ποσοστό του πληθυσμού που πιστεύει ότι θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία ο Ευφυής Σχεδιασμός, γιατί η εξέλιξη που έχει μόνο κάτι εκατομμύρια αποδεικτικά στοιχεία είναι μια απάτη των Οβραίων και δεν κάνει να τη διδάσκουμε στα παιδιά μας. Μια χαρά ως εδώ.
Έχουν αναγνωρισμένη αίρεση που αποστρέφεται κάθε τεχνολογική πρόοδο. Και τώρα θα μου πείτε, "τι σε πείραξαν οι Άμις; Το ψωμί σου τρώνε; Κάθονται ήσυχα ήσυχα στα χωριά τους, αρμέγουν τα ζωντανά τους, καλλιεργούν τη γης και δεν ενοχλούν κανέναν". Κι έχετε δίκιο. Άλλωστε, το είπε κι ο Γουίρντ Αλ. We've been spending most our lives living in an Amish paradise.
Και φυσικά κάθε πόλη, προάστιο ή χωριό που σέβεται τον εαυτό του θα έχει κι από έναν σύλλογο γριές καρακάξες που τους τη δίνει να βλέπουν άνθρωπο να χαμογελάει και θέλουν να απαγορεύσουν τα πάντα εκτός του να πηγαίνεις στην εκκλησία, κι άντε βαριά βαριά να αναπνέεις, να τρως και να κοιμάσαι (γιατί αν τα κόβανε κι αυτά θα πέθαιναν όλοι και άντε μετά βρες πρόβατα να έρχονται κάθε Κυριακή να σου τα ακουμπάνε).
Σαν ένα από τα καινούρια επεισόδια του Μπομπ Σφουγγαράκη (που δε συγκρίνονται με τα παλιά και λοιπά που λένε τα τρολ του Malakeius) που ένας τέτοιος σύλλογος απαγόρευσε το καβουροπάτι στο Βυθό του Μπικίνι, και μόλις εμφανίζεται στον Τραγανό Κάβουρα η αρχικαρακάξα λέει επί λέξει αυτό: "Είμαστε ο Σύλλογος Γυναικών του Βυθού του Μπικίνι Ενάντια Σε Κάθε Τι Ευχάριστο"!
Βέβαια οι πραγματικοί σύλλογοι έχουν το τακτ να μην λένε τόσο χύμα τους πραγματικούς καταχθόνιους σκοπούς τους, μήπως και τσιμπήσει κανένα κορόιδο.
Αλλά σαν να ακούω μερικούς εκεί πίσω να λένε "Και τι μας τα λες όλα αυτά; Αμερική είμαστε;" Όχι βέβαια. Είμαστε πολύ χειρότερα. Το γεγονός ότι δεν έχουμε διαμάχη για τον Ευφυή Σχεδιασμό (αλλά κανείς ποτέ δε διδάχθηκε την Εξέλιξη στη σχολική βιολογία), δεν έχουμε televangelists (εκτός αν ο Λιακό και η μεγάλη μορφή της τηλεόρασης της Θεσσαλονίκης ονόματι Νίκος Κωνσταντινίδης μετράνε) και τα χαρτονομίσματα του Ευρώ δε γράφουν πάνω "Ο Κακός Μας Ο Καιρός Γαρ Εγγύς" ή κάτι τέτοιο δε σημαίνει ότι ο μέσος Νεοέλλην είναι λιγότερο Χριστιανοταλιμπάν από το μέσο Αμερικλάνο.
Ας κάνουμε ένα πείραμα. Πόσοι από τους γνωστούς σας ξέρουν ότι το να υποβάλλεις το παιδί σου στο κινέζικο βασανιστήριο της κολυμπήθρας δεν είναι ούτε αναγκαία ούτε ικανή συνθήκη (που λέμε κι εμείς οι μαθηματικοί) για να αποκτήσει το παιδί σου όνομα και να μην το φωνάζουν "ψιτ";  Α, τόσοι πολλοί;
Αλλά ακόμα κι αν βγουν στην τηλεόραση και το λένε είκοσι έξι ώρες το εικοσιτετράωρο, αναρτήσουν διαφημιστικές πινακίδες στο δρόμο και βάλουν Ζέπελιν να πετάνε πάνω απ'τα κεφάλια μας και να στέλνουν ραδιοσήμα στον εγκέφαλό μας ότι η βάπτιση ΔΕΝ είναι υποχρεωτική, όλοι θα τρέξουν σαν τους μαλάκες να κάνουν τα παιδιά τους "δούλους του θεού", και μετά, για να δείξουν πόσο δεμένοι είναι με το Χριστιανισμό, θα ξαναπάνε στην Εκκλησία, το επόμενο Πάσχα.
Το πόσο βαθιά ριζωμένη στην ψυχή του Νεοέλληνα είναι η ψύχωση με το να παριστάνει το Χριστιανό μου προξενεί αηδία. Θυμάμαι πριν κάτι μήνες που καθόμασταν σε ένα παγκάκι στο σχολείο με κάτι παιδιά και λέγαμε μαλακίες στο διάλειμμα. Δύο κοπέλες, που τα έχουν με δύο παπάρες αντίστοιχου νοητικού επιπέδου, συζητούσαν πώς σκοπεύουν να είναι ο γάμος τους με τους συγκεκριμένους δύο παπάρες (μετά υποθέτω ότι η κακιά μάγισσα πεθαίνει απ'το κακό της, το κοιμισμένο βασίλειο ξυπνάει, και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς χειρότερα).
Και φυσικά, σε συζήτηση που έχει να κάνει με γάμο, δε θα μπορούσε να μην αναφερθεί η λέξη "εκκλησία". Εγώ, επειδή αν δεν το έλεγα θα έσκαγα, λέω ότι υπάρχει και η επιλογή του πολιτικού γάμου. Χαλαρά όμως, έτσι; Ούτε έβγαλα αφρούς από το στόμα, ούτε χριστοπαναγίες κατέβασα, τίποτα. Απλά είπα ότι δεν είναι απαραίτητο να εκτελέσουν τους γάμους που τόσο σίγουρους έχουν σε εκκλησία.
Η απάντηση που πήρα ήταν μορφασμοί αηδίας.
Δεν μπορώ να πω ότι δεν περίμενα να δω τέτοια αντίδραση. Το πρόβλημα ήταν ότι την περίμενα από τη γιαγιά μου, η οποία είναι ογδόντα παρά, ζει όλη της τη ζωή σε ένα χωριό που το έχει ξεχάσει κι ο Χάρος και μετά βίας ξέρει να διαβάζει. Και πάντως όχι από δεκαεφτάχρονες και υποτίθεται μορφωμένες γυναίκες. Μου έκανε την ίδια εντύπωση που σχημάτισα όταν άκουσα ότι ο Σερτζ Τανκιάν είναι χορτοφάγος από σεβασμό στη Μητέρα Γη. Νταλαρισμός είπατε; Δεν αρκεί η λέξη για να περιγράψει αυτό το πράγμα.
Αλλά έτσι είναι. Να επιτελέσουμε το χριστιανικό μας "καθήκον" δίνοντας ένα σκασμό λεφτά σε έναν τράγο για να απαγγείλει μερικές μπούρδες, ε, κι όταν ξαναθυμηθούμε ότι είμαστε Χριστιανοί, ε, τι διάλο; Το Πάσχα τι το έχουμε;
Το μεγάλο κακό με το Χριστιανισμό, βέβαια, δεν είναι ο απλός, καθημερινός τύπος που θυμάται πόσο Χριστιανός είναι μόνο άμα πάθει κάτι. Βέβαια κι αυτοί είναι μεγάλο κακό, γιατί δίνουν τη δύναμη στους χάρντκορ να λένε "είμαστε το 97%, άντε και γαμηθείτε". Το πρόβλημα που μου τη δίνει στα νεύρα είναι οι εν λόγω χάρντκορ.
Άνθρωποι που έχουν πάρει τα παραληρήματα ενός τρελόγερου και τον έχουν αναγάγει σε προφήτη, άγιο και δεν ξέρω εγώ τι. Η νέα ιεραρχία της Ορθοδοξίας πάει: Αγία Τριάδα-Παναγία-Άνθιμος-Παΐσιος-Όλοι οι υπόλοιποι. Ρε παιδιά, καμιά μπούρδα να περάσει η ώρα έλεγε ο άνθρωπος, μην τα παίρνετε τόσο τοις μετρητοίς.
Άνθρωποι που έχουν το θράσος να αποκαλούν την θρησκεία των αρχαίων Ελλήνων ειδωλολατρική ενώ οι ίδιοι δε χάνουν λιτανεία για λιτανεία, προσκυνούν κόκκαλα πεθαμένων, φιλάνε εικόνες που αναβλύζουν μύρο, Chanel no 5, του πουλιού το γάλα, δεν ξέρω τι σκατά, αλλά κατά τ'άλλα δεν είναι ειδωλολάτρες.
Και για τι εικόνες μιλάμε, ε; Αποθέωση της τέχνης, της ομορφιάς, της προοπτικής, του μεγαλείου και της υψηλής αισθητικής!

Τι ομορφιά! Τι υψηλή τέχνη! Ένας κακομούτσουνος σκατόγερος να σε κοιτάει με το βαθύ βλέμμα της αγελάδας και να σου προτείνει το μεσαίο δάχτυλο σαν ένδειξη του τι σε περιμένει στην Κόλαση επειδή τρως κρέας τις Παρασκευές. Αυτό κι αν είναι ομορφιά!
Ώρες ώρες δηλαδή ζηλεύω τους καθολικούς. Όσο εδώ θεωρείται "εκκλησιαστική τέχνη" αυτό το πράγμα, αυτοί έχουν πράγματα σαν κι αυτό:

Διάολε, ακόμη κι αυτό είναι καλύτερο απ'τις "ορθόδοξες" αγιογραφίες!

Μετά, βέβαια, θυμάμαι ότι οι χάρντκορ καθολικοί αυτομαστιγώνονται τη Μεγάλη Παρασκευή για να βιώσουν τα Πάθη, οπότε το βουλώνω και γυρνάω στα εδώ ζωάδια.
Ειδικά οι πρώτοι Χριστιανοί, οι μεγάλοι δάσκαλοι και "πατέρες" της Εκκλησίας, ξεπερνάνε τα επίπεδα της απλής βλακείας. Οι άνθρωποι ήταν διεστραμμένοι. Μισούσαν την ανθρώπινη φύση και όλες τις εκφάνσεις της. Μισούσαν την ίδια τη ζωή! Θεωρούσαν ότι ο σωστός άνθρωπος πρέπει να ζει τη ζωή του περιμένοντας να πεθάνει!
Εδώ μιλάμε ότι έγραψαν ολόκληρα δοκίμια για το πώς θα πρέπει να τιμωρείται η βέβηλη πράξη του αυνανισμού, καθώς και το σε πόσες κατηγορίες χωρίζεται. Βέβαια! Για να ξέρετε, χωρίζεται σε τρεις κατηγορίες. Η πρώτη είναι η κλασική πατροπαράδοτη που την παίζεις μόνος σου. Η δεύτερη είναι να σου την παίξει κάποιος άλλος (γνωστό και σαν handjob από τα θύματα της ξενομανίας), και η τρίτη είναι το "κοπάνισμα εις τα μηρία", γνωστή και σαν "μαλακία του κουλού".
Όλες τις μαλακίες καλύψανε, εκτός από αυτήν που τους δέρνει.
Ρε "πατέρες", δεν είναι όλοι ανοργασμικοί σαν κι εσάς. Πάρτε το χαμπάρι. Ο άντρας (και η γυναίκα, αλλά για τη γυναίκα δεν ανέλυσαν σε τόσο βάθος τη μαλακία, και τα παράπονά σας στη Σιμόν ντε Μποβουάρ) πρέπει να εκσπερματώνει τακτικά για λόγους σωματικής και ψυχικής υγείας. Αν δεν, ο προστάτης βαράει κόκκινο, και τελικά την πληρώνουν οι γίδες και τα ανήλικα αγοράκια.
Θρησκεία της αγάπης σου λέει μετά. Αγάπη είναι να μισείς τον εαυτό σου; Αγάπη είναι να απαγορεύεις στον άνθρωπο να είναι άνθρωπος; Αγάπη είναι να απαγορεύεις τη ζωή; Αγάπη είναι ο ιδρώτας στο μπλουζάκι σου;
Αγάπη είναι να αποδέχεσαι τον άλλον όπως είναι και να μην κοιτάς αν είναι μαύρος, άσπρος, χριστιανός, άθεος, πούστης ή δεν τρώει μερέντα (καλά, αυτός που δεν τρώει μερέντα αξίζει οστρακισμό, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας). Αγάπη δεν είναι να επιβάλεις στον εαυτό σου ηλίθιους κανόνες "ηθικής" που έχουν να σου προσφέρουν ένα καμαρωτό τίποτα (όσο για το ότι "χωρίς θεό δεν υπάρχει ηθική", είναι το ίδιο έγκυρο σαν επιχείρημα με το "δε χρειάζομαι αυτά τα παπούτσια, αλλά τ'αγόρασα, γιατί τα είχε σε έκπτωση"). Αγάπη είναι τα ερωτευμένα ζευγάρια στους δρόμους, τα λουλούδια που ανθίζουν στα πάρκα, η μουσική που ακούγεται στις πλατείες, τα πουλάκια που κελαηδούν στους στύλους της ΔΕΗ, η ανοιξιάτικη λιακάδα,  τα ηλιοβασιλέματα στις παραλίες, τα σοκολατάκια με γέμιση κεράσι και η Μπιγιονσέ. Όχι, δε βρήκα ακόμα γκόμενα. Απλά παρασύρθηκα από την ποιητική δύναμη του λόγου μου. Κάτι που δε θα καταφέρει ποτέ να κάνει κανένας παπάς, καμία Βίβλος, κανένα Ευαγγέλιο και καμία κωλόγρια που θεωρεί ότι θα εξασφαλίσει τη θέση της στον Παράδεισο με το να σε στραβοκοιτάει όταν παραγγέλνεις σουβλάκι τη Σαρακοστή. Κάτω η Εκκλησία, ζήτω η Μπολονέζ.
Αυτά, και να προσέχετε μη θεωρήσει κανένας Μουσουλμάνος ότι προσβάλλετε τη θρησκεία του.

Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2012

Τα 10 πιο γαμάτα τραγούδια των νάιντηζ

Τη δεκαετία του 90 συνέβησαν κάποια πράγματα πολύ ωραία. Ας πούμε, γεννήθηκα. Επίσης, ξεκίνησε το Family Guy, το South Park, ο Μπομπ Σφουγγαράκης, βγήκε το πρώτο Μάτριξ, κατέρρευσε ο υπαρκτός σοσιαλισμός και για μια περίοδο όλος ο κόσμος ασχολιόταν με τα φλόκια του Μπιλ Κλίντον. Ωραία πράματα. Και φυσικά, στη δεκαετία του 90 βγήκαν πολύ αξιόλογες μουσικές. Ας δούμε τις δέκα καλύτερες από δαύτες, σε τυχαία σειρά γιατί δεν μπορώ να τις ξεχωρίσω, τις έχω όλες σαν παιδιά μου.
  • No Doubt-Don't Speak:

    Υπήρχε κάποτε μια εποχή που η Γκουέν Στεφάνι ήταν μια αξιοπρεπής ροκ τραγουδίστρια. Μετά βγήκε το Hollaback Girl, το οποίο προσωπικά στη λίστα με τις τραγωδίες που χτύπησαν τον πλανήτη στον 21ο αιώνα το κατατάσσω ανάμεσα στη Φουκουσίμα και το Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου, κι η Γκουέν έγινε άλλη μια κακή κόπια της Μπρίτνεης και της Κριστίνας, χωρίς κανείς να της το ζητήσει. Τέλος πάντων, εμάς στο μυαλό μας θα ζει για πάντα η ανάμνηση της ταλαντούχας και rawk Γκουέν, τότε που έβγαζε καλή μουσική, μέσα από το Don't Speak. Και πραγματικά, αυτό είναι που αρμόζει στο τραγούδι. Να μη μιλάω. Ξέρετε τι σκέφτομαι. Δε χρειάζεστε τους λόγους μου. Νομίζω ότι δεν υπάρχει ανθρώπινο ον που μπορεί να αντισταθεί στη γοητεία του Don't Speak. Αν υπάρχει κάποιος που δεν επηρεάστηκε έστω και καθόλου απ'το Don't Speak, τότε μπορώ άφοβα να υποθέσω ότι δεν έκλαψε στο θάνατο του Μουφάσα, δεν πανηγύρισε όταν η Ελλάδα πήρε το ευρωπαϊκό και γενικά είναι ένα ρομπότ κατασκευασμένο στη μακρινή Ιαπωνία για να παριστάνει τον άνθρωπο. Κι είναι κρίμα ρε αναίσθητα φαλλοκρατικά γουρούνια.
  • Guns n Roses-November Rain:

    Η αλήθεια είναι ότι οι Guns n Roses είναι μια υπερεκτιμημένη μπάντα. Ολόκληρη η αλήθεια είναι ότι ο Άξελ Ρόουζ είναι ο Κριστιάνο Ρονάλντο της ροκ των 80-90s. Ένας σχετικά ταλαντούχος αλλά άγρια υπερεκτιμημένος τύπος, που ασχολείται υπερβολικά με το μαλλί του και η εγωκεντρικότητά του είναι ικανή να διαλύσει τα πάντα (τι θέση είναι η Ρεάλ στο φετινό πρωτάθλημα είπαμε;). Αλλά δεν μπορείς να μην αναγνωρίσεις το November Rain. Θα ήταν σαν να μην αναγνωρίζεις το Ολοκαύτωμα, ή το ότι η Έμα Γουότσον είναι θρησκεία, λατρεία και τα λοιπά, ή ότι οι Σίμπσονς έχουν τραβήξει πολύ παραπάνω απ'όσο θα έπρεπε και πλέον παίζονται απλώς για να παίζονται (ή για να μπορεί να λέει η Lady Gaga ότι συμμετείχε και σε τηλεοπτικό σίριαλ, δεν ξέρω). Τα πρώτα εφτά λεπτά του άσματος είναι μια μάλλον χαλαρή, καλή μεν αλλά χαλαρή, μπαλάντα, κάτι που περίμενες να ακούσεις απ'τους Coldplay, και νιώθεις λίγο μαλάκας, γιατί από τους Guns n Roses δεν προσδοκείς να ακούσεις μπαλάντα όπως δεν προσδοκείς να δεις chick-flicks από τον Ταραντίνο. Κι εκεί που νομίζεις ότι αυτό ήταν όλο, ΤΣΑΚ! Πάρε το καθαρό, αλύπητο, αντρίκειο ροκ σου στη μάπα και σκάσε. Έτσι ξηγιέται ο Σλας, κι έτσι γαμάνε αυτοί που σας χρωστάνε.
  • Metallica-Nothing Else Matters:

    Είναι προφανές ότι δεν μπορούσα να μη συμπεριλάβω τους Μετάλικα. Το ερώτημα είναι, γιατί αυτό το συγκεκριμένο, και γιατί ακόμα ένα μπαλαντοειδές;  Γιατί α) τα κατεξοχήν γκαγκανιάρικα κομμάτια τους βγήκαν πριν αρχίσουν να πετάνε τους μπασίστες τους από τα παράθυρα ή τέλος πάντων την προηγούμενη δεκαετία, και β) το One δε μου λέει τίποτα. ΝΑΙ, ΚΑΛΑ ΑΚΟΥΣΑΤΕ, ΤΙΠΟΤΑ! Και στην τελική δικό μου δεν είναι το μπλογκ; Εσείς τι ανακατεύεστε; Είπα εγώ ποτέ ότι είμαι υπέρμαχος της Δημοκρατίας; Αίμα τιμή Χρυσή Αυγή άμα λάχει ναούμ. Και στην τελική το κομμάτι είναι η απόδειξη ότι το παρεάκι του Μήτσου Χέτφιλντ, του Κερκ Χάμετ, του Ιάσονα Νιούστεντ και του Σκρουτζ Ούλριχ, πριν τους χτυπήσει ο κεραυνός που άλλοτε καβαλούσαν και γίνουν σαν τους Backstreet Boys με δερμάτινα, ήξεραν να γράφουν και μπαλάντες που μιλάνε στην ψυχή σου. Αν ποτέ κάνω σχέση με γυναίκα και αυτή η γυναίκα επιλέξει να με παρατήσει γιατί τόσο ξέρει η καριόλα, θα περάσω τη φάση του πένθους παίζοντας αυτό το τραγούδι στο ρηπήτ όλη μέρα. Αυτό, και το Fuck You του Cee-Lo Green, σε περίπτωση που ο λόγος που η καριόλα με παρατήσει είναι για άλλον άντρα. Αν είναι για άλλη γυναίκα, θα βάλω κάμερα στην κρεβατοκάμαρά της και θα φάμε όλοι καλά.
  • Seal-Kiss from a Rose:

    Το τραγούδι αυτό η αλήθεια είναι πως δε μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση, όχι όση μου κάνει το Don't Speak τελοσπάντω. Όμως δε θα μπορούσα να μην το συμπεριλάβω γιατί είναι το αγαπημένο του Χωστήρα. Είναι το μόνο άσμα που έχει καταφέρει να ρίξει το "αγκρρρ, είμαι ο γαμιάς της Κρήτης, είστε όλοι παιδιά μου γιατί έχω γαμήσει όλων τις μαμάδες σας και τέθοια" στοιχείο της πολύπλευρης περσόνας που λέγεται Χωστήρας σε χειμερία νάρκη και να αναδείξει μέσα του τον ευαισθητούλη, λίγο κουλτουριάρη, λίγο "μυστήριο τρένο", λίγο κρυπτογκέι Μανώλη, που κάθεται ένα βράδυ δίπλα στο παράθυρο του σπιτιού του, με καταρρακτώδη βροχή απ'έξω, και ατενίζει το υπερπέραν, καθώς καπνίζει σαν αράπης και πίνει σαν νεροχύτης, κι ένα δάκρυ κυλάει στο απολλώνιο πρόσωπό του καθώς αναλογίζεται ότι δε θα βρει ποτέ το δικό του ρόδο να τον φιλήσει. Μετά από λίγο βέβαια η αυταρέσκειά του επικρατεί και ο μικρός Χωστήρας γίνεται πάλι το ίδιο κτήνος που ο κόσμος του είναι Ρωσίδες, σέρφινγκ και πρωινατζούδες, αλλά και μόνο για τα λίγα δευτερόλεπτα που κράτησε η επίδραση, το τραγούδι αυτό αξίζει κύδος.
  • System of a Down-Sugar:

    Η Αρμενία δεν είναι γνωστή στον κόσμο για ιδιαίτερα πολλά πράγματα. Αυτά για τα οποία είναι γνωστή στον κόσμο περιλαμβάνουν κατά βάση τη Γενοκτονία, την οικογένεια Καρντάσιαν και τους System of a Down. Η Γενοκτονία πονάει, η οικογένεια Καρντάσιαν αποτελεί ντροπή για το ανθρώπινο είδος, άρα τι μας μένει; Πολύ σωστά. Βέβαια το Sugar δεν είναι ακριβώς το καλύτερο τραγούδι του συγκροτήματος, από την άλλη όμως όλες οι άλλες επιλογές που είχα από τη δεκαετία του 90 ήταν το Spiders κι αν έβαζα άλλο ένα μπαλαντοειδές στη σειρά θα με κατηγορούσατε ότι το γύρισα από μπετζίνα σε πετρέλαιο. Κατά τα λοιπά, το τραγούδι είναι η γνωστή κριτική στην Αμερική με στίχους που η πραγματικότητα είναι ότι δεν έχουν κάποιο ιδιαίτερο νόημα αλλά με λίγη καλή θέληση και δημιουργική φαντασία όλο και κάτι θα πιάσεις, ο Σερτζ Τανκιάν είναι ο Σερτζ Τανκιάν και το κομμάτι είναι ό,τι πρέπει για το ντεμπούτο μιας μπάντας που την επόμενη δεκαετία θα κάνει το φιλοθεάμων rawk κοινό να ζήσει στιγμές μεγαλείου μέχρι που θα ζηλέψουν τη δόξα του St. Anger και θα επιδοθούν στο να απογοητεύουν τους πιστούς οπαδούς τους.
  • Rammstein-Du Hast:

    Η Γερμανία, ενώ είναι γνωστή στον κόσμο για πολλά πράγματα, η μουσική της δε συγκαταλέγεται σε αυτά. Για την ακρίβεια, αν εξαιρέσεις τον Μπετόβεν και τους Ράμσταϊν, η γερμανική μουσική έχει να επιδείξει μερικές από τις μεγαλύτερες γελοιότητες στο χώρο της μουσικής και της κομμωτικής, τον στίχο "I'm serious as cancer when I say rhythm is a dancer", και το τσουλάκι-κακέκτυπο της Μπρίτνεης Lena Meyer-Landrut, που κέρδισε μια Γιουροβύζιον, και...αυτό. Και πάμε τώρα στους Ράμσταϊν (εδώ να ομολογήσω ότι ναι, αυτό είναι το μόνο τραγούδι της μπάντας που έχω ακούσει, μη με σκοτώσετε). Είναι ένα άγριο και αντρουά κομμάτι ροκ, μέταλ, τι σκατά θέλετε βαριέμαι να κάνω ταξινομήσεις. Στην αγριότητα και την αντρίλα που αποπνέει το άσμα συνεισφέρει βέβαια τα μάλα και η φύση της γερμανικής γλώσσας, που ακόμη κι αν λες "μωρό μου, αγαπουλίνι μου, αγαπησιάρικη αγάπη μου, είσαι το φως της ζωής μου, αν με αφήσεις θα πεθάνω, θέλω να γίνεις η μάνα των παιδιών μου, γούτσου-γούτσου" ακούγεσαι σαν να λες "καημένε Εβραίε, μόλις τελειώσω με το καυλί που έχω να σου ρίξω, ο πρωκτός σου θα μοιάζει με σβάστικα από τα ράμματα".
  • Nirvana-Come As You Are:

    Για κάποιο λόγο το να κάνεις μουσικό αφιέρωμα στα νάιντηζ και να μη συμπεριλάβεις τους Νιρβάνα φαίνεται πιο ιερόσυλο κι από το να πας στην Αμερική, να φτύσεις στα μούτρα του Ομπάμα, να κάψεις την Αστερόεσσα, να χέσεις στην κορυφή του όρους Ράσμορ, πάνω στο κεφάλι του Ουάσινγκτον, και να σκουπιστείς με το πρωτότυπο της Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας. Αλλά όχι. Αυτή τη φορά ΔΕΝ, επαναλαμβάνω ΔΕΝ έχει Smells Like Teen Spirit. Το ακούσαμε, το ξανακούσαμε, το ξαναματακούσαμε, μέχρι και σε τρέιλερ για τάλεντ σόου είχε παίξει σε μια φάση, φτάνει πια. Δε θέλω και πολύ να μπω στο πρώτο αερόπλανο για Αμερική και να πάω να κατουρήσω τον τάφο του Κομπέιν, αφού πρώτα χορέψω Μακαρένα πάνω του. Και φτάνει πια το επιχείρημα "η μουσική του σήμερα είναι χάλια γιατί έχει Μπίμπερ κι η μουσική του 90 ήταν αριστουργηματική γιατί είχε Νιρβάνα". Αν αρκούσαν οι Νιρβάνα για να καλύψουν όλο το σκατό που είχε βγει στα νάιντηζ, θα έπρεπε να μας πάρει όλους ο διάολος. Και τέλος πάντων το Come As You Are είναι ένα ωραίο grunge κομμάτι. Τέλος.
  • Coolio-Gangsta's Paradise:

    Καθώς περπατούσα στην κοιλάδα στη σκιά του θανάτου, έριξα μια ματιά στη ζωή μου και συνειδητοποίησα ότι το Gangsta's Paradise είναι η απάντηση της ραπ στους επικριτές της. Είναι ο εκπρόσωπος τύπου της ραπ, είναι ο Ηλίας Κασιδιάρης της (και τώρα επισήμως το γάμησα τελείως). Κατ'αρχάς, σε αντίθεση με μερικούς-μερικούς ονόματα δε λέμε υπολήψεις δε θίγουμε will the real Slim Shady please stand up, η χειρότερη βρισιά που θα ακούσετε στη διάρκεια του Gangsta's Paradise είναι το fool, and I pity the fool who thinks fool is a bad word. Κατά δεύτερον, όσο τα σημερινά ανίερα καθίκια το βρίσκουν σκόπιμο να "ραπάρουν" για το πόσα απιθανικομμύρια δολάρια Ζιμπάμπουε κόστισε το αυτοκίνητό τους και ότι χθες το βράδυ ήπιαν τόση μαριχουάνα που έγιναν ακόμη πιο ηλίθιοι απ'όσο ήταν, αν αυτό γίνεται, o Κούλης (απ'το Coolio) μας λέει εν ολίγοις ότι η ζωή του γκάνγκστα είναι πόνος, άσκοπος πόνος, και σου χώνει το νόημα τόσο βαθιά στον πάτο που χτυπάει προστάτη και τα υπόλοιπα τα ξέρετε. Γιατί κάποτε η ραπ είχε νόημα, και σήμερα βλέπεις το Μηδενιστή να ραπάρει για αστέρια, ζωγραφιές, ουρανούς κι αρχίδια. Και μια που τ'αναφέραμε, ψόφο σε όλες τις "τραγουδίστριες" που νομίζουν ότι η fake Αμερικλάνικη προφορά είναι αυτό που χρειάζεται το ελληνικό τραγούδι.
  • Marilyn Manson-Sweet Dreams (Are Made of This):

    Αν εξαιρέσουμε τον Weird Al και το It's My Life της Γκουέν Στεφάνι πριν γίνει κι αυτή μια αυτάρεσκη ξεπουλημένη πόρνη της Ιρλανδίας, οι περισσότερες διασκευές τραγουδιών, ιδίως όταν το αρχικό κομμάτι συνουσιάζει, δέρνει και τα συνδυάζει και τα δύο σε S&M τσόντες, έχουν στον ψυχισμό μου την ίδια επίδραση που είχε στον Αραβικό Κόσμο η ταινία με τον Μωάμεθ. Με το αρχικό κομμάτι στην προκειμένη περίπτωση να είναι το Sweet Dreams των Eurythmics, ένα από τα λίγα δείγματα ηλεκτρονικής μουσικής της δεκαετίας του 80 που δεν είναι εντελώς προϊόν κοκτέιλ μπάφου, κοκαΐνης και αντικαταθλιπτικών, οι πιθανότητες να μου αρέσει μια διασκευή του ήταν όσες κι οι πιθανότητες να διασχίσεις τη Θεσσαλονίκη από τη μία άκρη στην άλλη, Παρασκευή μεσημέρι, με λεωφορείο, σε λιγότερο από μισή ώρα. Κι όμως, ο ανωμαλιάρης που λέγεται Μέριλιν Μάνσον, τα κατάφερε. Το καλύτερο ήταν όταν κατάφερα να πετύχω τη συγκεκριμένη ωδή να παίζει στο ραδιόφωνο του περήφανου Χιουντάι μας, σε σταθμό που κινείται στο μαγευτικό κόσμο του έντεχνου, στις εφτάμιση η ώρα το πρωί. Αυτό κι αν είναι ξύπνημα.
  • Haddaway-What is Love:

    Η αλήθεια είναι ότι παιδεύτηκα για να βρω ποιος θα εκπροσωπήσει στο τοπ τεν την dance και τα συναφή μουσική της δεκαετίας. Με επιλογές όπως Ace of Base, Dr Alban, 2 Unlimited, Snap και Vanilla Ice, κόντευα να τα παρατήσω, ώσπου θυμήθηκα αυτό το κομμάτι. Ο τύπος που το τραγουδάει κατάφερε να κάνει ακριβώς τίποτα στην υπόλοιπη καριέρα του, αλλά δεν έχει σημασία. Είναι χορευτική μουσική, και ταυτόχρονα είναι μουσική. Όχι, δεν είναι τόσο αυτονόητο, αν νομίζετε ότι είναι δεν έχετε περάσει ούτε απ'έξω από κλαμπ, καφετέρια ή ρουχάδικο την τελευταία τριετία. Μπορεί η θεματολογία να μην είναι ιδιαίτερα πρωτότυπη, όμως όταν είσαι ψιλοσουρωμένος και γύρω σου αιθέριες υπάρξεις λικνίζονται σαν να μην υπάρχει αύριο δεν σε νοιάζει η θεματολογία. Και τέλος, πάντα θα μου θυμίζει το GTA San Andreas, για τον απλούστατο λόγο ότι το είχα βάλει στο User Track Player. Και τώρα που το είπα, Big Smoke, είσαι μεγάλο αρχίδι. Κυριολεκτικά μεγάλο. Εύχομαι εκεί στο διάολο που πήγες να σας ταΐζουν μόνο μαρούλια, καρότα και γκρέιπφρουτ.
Αυτά, και να προσέχετε μην μου τη δώσει και μετά δυο-τρεις μέρες βγάλω και λίστα με τα 10 χειρότερα της δεκαετίας του 90, κάτι που θα γίνει και δεν τη γλιτώνετε και θα σας δείξω εγώ, θα δείτε τι θα πάθετε.

Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2012

Οι φυλές των Ελλήνων μαθητών: The Next Generation

Όσα από τα πιστά μου Ορκ έχετε την κακιά συνήθεια να διαβάζετε το kai-pou-sai-akoma.pblogs.gr, θα έχει υποπέσει στην αντίληψή σας μια ανάρτηση-τραγική απομίμηση του "Έλληνες συμμαθητές σε κατηγορίες" του Malakeius. Εγώ λοιπόν είμαι σήμερα εδώ, σε μια τραγική κρίση βαρεμάρας, να βγάλω μια νέα βελτιωμένη έκδοση με μπλε και πράσινους κόκκους, που θα διεισδύσει βαθύτατα στην ψυχοσύνθεση του πλάσματος που λέγεται Έλληνας μαθητής, το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκκαλο, και τέθοια. Όσοι από εσάς δεν προλάβατε να ζήσετε την εποχή που η Μάντσεστερ δεν είχε προπονητή τον Τσιχλάκια, πιθανότατα και να ταυτιστείτε. Αλλά πιθανότατα και όχι, γιατί, ελλείψει σφαιρικής και αντικειμενικής άποψης για το σύνολο του σχολικού πληθυσμού της χώρας, θα κάνω το next best thing: θα περιγράψω μερικούς συμμαθητές μου.
  • Ο κάγκουρας:
    Με τον όρο "κάγκουρας" μπορούμε να περιγράψουμε το μισό ανδρικό πληθυσμό των λυκείων της χώρας χαλαρά και χωρίς βλάβη της γενικότητας (πόσο μ'αρέσει να χώνω μαθηματικούς όρους σε άσχετα κείμενα). Ο σχολικός κάγκουρας είναι συνήθως αρκετά ήπιος στο aspect του "κωλοφτιαγμένα αυτοκίνητα", σε όλα τα υπόλοιπα όμως όλη η Ελλάδα γι'αυτόν είναι ένα Μπουρνάζι. Ο αρχετυπικός κάγκουρας ασχολείται με τα αθλητικά παραπάνω απ'όσο θα έπρεπε (παραπάνω από δύο λεπτά την ημέρα δηλαδή) και το θεωρεί μαγκιά να ανεβάζει στο facebook του φωτογραφίες με αυτόν και την καθυστερημένη παρέα του να καπνίζουν ναργιλέ (και με το "καπνίζουν" εννοώ "τραβάνε ένα τέταρτο της τζούρας και μετά βήχουν για τις επόμενες δύο μέρες"). Η αίσθηση του χιούμορ του φτάνει μέχρι το Λαζόπουλο και το Ράδιο Αρβύλα, ενώ οι πιο ψαγμένοι μπορεί και να έχουν δει και το "300-Greek Parody" 27832 φορές. Μουσικά ο κάγκουράς μας τοποθετείται στη λαϊκοπόπ που όλοι λατρεύουμε να μισούμε, αλλά δε λέει ποτέ όχι και σε μπιτάκια τύπου "Mamacita Buena" (Claydee ή όπως αλλιώς λέγεσαι παπάρα που βγάζεις αυτές τις αηδίες, σε γαμώ και κλάνεις). Στυλιστικά έχουμε να κάνουμε με το γνωστό τρίπτυχο "κολλητό μπλουζάκι-σκισμένο τζινάκι-γυαλί από Πάκι" και κάνει πλούσια τη Λορεάλ ή δεν ξέρω γω ποιος άλλος σκατά βγάζει ζελέ για μαλλιά. Οι επιδόσεις του είναι μέτριες, ως αγαπημένο μάθημα έχει τη γυμναστική και στοχεύει να μπει σε μια σχολή της κακιάς πυρκαγιάς για να πηγαίνει στα πάρτι της ΔΑΠ. Τέλος, είναι ο πιο δημοφιλής τύπος του σχολείου, για τον απλούστατο λόγο ότι έχει γαμήσει, γυναίκα, χωρίς να της δώσει λεφτά στο τέλος.
  • Ο αλήτης με τη χρυσή καρδιά:
    Κάθε σχολείο έχει από έναν τέτοιο. Κατ'αρχήν, αν τον πετύχεις στο σχολείο πριν τις 10 το πρωί, μπορείς άφοβα να παίξεις ένα Τζόκερ. Μοναδική εξαίρεση είναι η περίοδος των καταλήψεων, στην οποία θα πάει από τις πέντε το πρωί (μην πω κι απ'το προηγούμενο βράδυ) για να βάλει λουκέτο στην πόρτα και να κρεμάσει το πανό "Λευτεριά στους αγωνιστές για την ανεξαρτησία της Νότιας Οσετίας", που δεν έχει καμία σχέση με τους λόγους της κατάληψης (τη λούφα δηλαδή) αλλά κουβέντα να γίνεται. Δε διαβάζει ποτέ, στο μάθημα κοιμάται ή παίζει με το κινητό του, κουβαλάει πάντα μια τσάντα με τα ίδια τρία βιβλία μέσα χωρίς να την ανοίγει καν, και για να περάσει την τάξη επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, τη φιλανθρωπία ορισμένων καθηγητών και τα σωστό-λάθος που θα του σφυρίξει το φυτό της τάξης στις τελικές εξετάσεις. Κυκλοφορούν γι'αυτόν διάφορες ιστορίες για το ότι καπνίζει χόρτο και κάθε Κυριακή στη θύρα 4 τα κάνει όλα πουτάνα, ιστορίες που συνήθως είναι αληθινές. Παρ'όλα αυτά, θα σου φερθεί εντάξει αν του φερθείς εντάξει, όπως οφείλει να κάνει κάθε αληθινός μάγκας που σέβεται τον εαυτό του, και σε αντίθεση με τους νταήδες του κώλου, που έχουν σαν χόμπι να σπάνε τους απουσιολόγους κάθε φορά που τρώνε απουσία, αλλά το κάρμα είναι πουτάνα, και αυτούς που δέρνανε αύριο μεθαύριο θα τους σερβίρουν πλαστικό στα Mcdonalds.
  • H σκυλογκόμενα:
    Το κορίτσι αυτό είναι σκυλί. Και το χαίρεται. Και δε μιλάμε τώρα για Κιάμους, Οικονομόπουλους και λοιπές παπαρίτσες. Ξεκίνα από Βασίλη (ένας είναι ο Βασίλης) και προχώρα ευθεία στα τρίσβαθα του απέραντου φάσματος του Canis Lupus Familiaris. Για αυτή την κοπέλα, η ζωή είναι τσιφτετέλι. Μότο της είναι το "ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε κι ό,τι αρπάξει ο κώλος μας", το οποίο εφαρμόζει και στη σχολική της ζωή, όπου κάνει ότι την πέφτει στο φυτό της τάξης για να της κάνει τις ασκήσεις. Αγαπημένες της ασχολίες, εκτός φυσικά από τη συμμετοχή σε κάθε είδους μπουζουκοεκδήλωση και σχολικό χορό, αποτελούν το κομμωτήριο, η μανικιουρίστα, η χαλάουα (που πρέπει να είναι επισήμως η πιο γκέι λέξη της ελληνικής γλώσσας) και το ψάρεμα κομπλιμέντων, γιατί συνήθως η κοπέλα είναι και από τις νούμερο ένα φαντασιώσεις των μπάκουρων του σχολείου (βλέπε και τη "Full Moon" από κάτω), αλλά, ακόμη κι αν δεν είναι, θα είναι εύκολη. Κι αυτό, όταν η μόνη γκόμενα που είχες ποτέ ήταν η Χουφταλία η Πενταδάχτυλη, σου αρκεί.
  • Η Full Moon:
    Όσοι δεν κατάλαβαν το λογοπαίγνιο, δε θα τους εξηγήσω, γιατί δε θα καταλάβουν ποτέ. Η κοπέλα είναι θεά λέμε, αφού στήθηκε μια φορά μπροστά σε έναν καθρέφτη, έφυγε, στήθηκε κι η Μπιγιονσέ κι ο καθρέφτης έσπασε (είχα δύο ολόκληρες αναρτήσεις να κολλήσω κάπου μια αναφορά στη Μπιγιονσέ και δεν κάνει). Συνήθως είναι αυτή με τα μεγαλύτερα βυζιά ή αυτή που είχε βγάλει πρώτη βυζιά ή κάτι σχετικό με βυζιά τέλος πάντων. Προσέξτε όμως! Επ'ουδενί δεν είναι εύκολη! Μπορεί να αλλάζει γκόμενο κάθε που βάζει γκολ ο Μέσι (αν και όχι απαραίτητα, εγώ ξέρω μια που τα έχει εδώ και ενάμιση χρόνο με τον ίδιο μαλάκα), αλλά μην έχεις την εντύπωση ότι θα γυρίσει να κοιτάξει εσένα που έχεις ακμή μέχρι τον κώλο και μπαίνεις σε λεωφορεία στη Βασιλίσσης Όλγας στις δύο το μεσημέρι μπας και ακουμπήσεις κανένα θηλυκό. Συνοδεύεται πάντα από δύο-τρεις όχι-και-τόσο-full-moon protégés, ενώ αν έχει πεοφόρους στον στενό κοινωνικό της κύκλο είναι ή friendzonαρισμένοι μπάκουροι ή οι κολλητοί του γκόμενου αυτής της εβδομάδας. Κι αυτή ασχολείται με μαλλιά, νύχια κτλ περισσότερο από όσο ασχολείται η Χρυσή Αυγή με τους Πακιστανούς, με τη διαφορά όμως ότι αυτή δε νιώθει την ανάγκη να αποδείξει τίποτα. Είναι Full Moon και το ξέρει. Άντε χάσου από μπροστά της, πληβείε, που είχες το θράσος να μολύνεις τον εναέριο χώρο της με τα λάγνα σου μάτια.
  • Ο "γιατί δε με αγαπά καμία":
    Ο τύπος αυτός στο δημοτικό και το γυμνάσιο ήταν ή το παιδί της καρπαζιάς ή το καημένο παιδάκι που βλέπατε να κάθεται μόνο του κάτω από ένα δέντρο και να ατενίζει το υπερπέραν όσο τα υπόλοιπα παιδάκια παίζαν μπάλα με πατημένο κουτί κοκακόλας (στο δημοτικό) ή κοιτούσαν τα βυζιά όποιας είχε βγάλει βυζιά (στο γυμνάσιο). Ως εκ τούτου, ακόμα κι αν στο Λύκειο κατάφερε να ανοιχτεί και να κάνει παρέα με δύο άτομα, η αυτοπεποίθησή του είναι στο όριο του 1/x καθώς το x τείνει στο άπειρο (0, για όσους δε σκαμπάζουν μαθηματικά) και αν απαριθμήσω τα κόμπλεξ και τις ανασφάλειές του ο τάφος του Φρόιντ θα ξεχειλίσει απ'το σπέρμα. Η αγαπημένη του τακτική για καμάκι είναι, μόλις διαπιστώσει ότι η τάδε του αρέσει, να αρχίσει να της στέλνει μηνύματα στο facebook για τη μία μαλακία πίσω απ'την άλλη, αυτή να μην απαντάει, αυτός να κάθεται και να τον τρώει η στεναχώρια, και να την κοιτάει με ύφος "αχ, σε παρακαλώ, έλα να μου την πέσεις, γιατί εγώ δεν έχω τα αρχίδια και φοβάμαι ότι αν το κάνω θα πέσει αστεροειδής στο σπίτι μου και θα μας πλακώσει" όση ώρα υποτίθεται ότι παρακολουθεί μαθηματικά κατεύθυνσης. Φυσικά, η τακτική αυτή δεν επιτυγχάνει ποτέ, κι ο φίλος μας ή θα μείνει μπάκουρος στον αιώνα τον άπαντα, ή θα καταλήξει στη λύση της mail-order bride απ'την μαγευτική Ρωσία.
  • Ο φιδέμπορας:
    Όλοι λίγο πολύ έχουν πουλήσει παπά κάποια στιγμή σε ό,τι έχει να κάνει με τις σεξουαλικές επιδόσεις τους, αλλά ο Snake Merchant (δεν γνωρίζω αν υπάρχει συγγένεια με τον Snake Plissken) he fucked it and it died. Η μεγάλη αυτή μορφή, που ο Βαρώνος Μυνχάουζεν τον έχρισε άξιο διάδοχό του και οι πανελίστες των ειδήσεων του Μέγκα κλαίνε κάθε βράδυ που δε θα μπορέσουν ποτέ να τον φτάσουν, έχει πάρει όλες τις γκόμενες της περιοχής μία προς μία, έχει κάρτα ελευθέρας στο μπουρδελοντίστρικτ της περιοχής, όπου σταθεί κι όπου βρεθεί πετάγονται γκόμενες μέσα από τους θάμνους και ζητάνε να κάνουν το παιδί του, με δυο λόγια, βρέχει moonιά στον πούτσο του. Όλα αυτά βέβαια στην πολύ μεγάλη και δημιουργική φαντασία του, στην οποία είναι επίσης Πρόεδρος της Αμερικής, ο άνθρωπος που έδειρε τον Τσακ Νόρις και ο Καρλ Τζόνσον. Όταν δεν είναι απασχολημένος με το να ισχυρίζεται ότι γαμάει ό,τι έχει μήτρα, τη βρίσκει με το να φέρνει ταλαίπωρες καθηγήτριες στο αμήν πετώντας (αρκετά επιτυχημένες πολλές φορές) εξυπνάδες. Αλλά δε γαμείς; Αν δεν πούμε καμιά μαλακία, πώς θα περάσουν εφτά ώρες μάθημα; (τώρα το για το κατά πόσον γίνονται όντως οι εφτά ώρες μάθημα, αυτό είναι another priest's Holy Gospel).
  • Ο "τζάμπα τα πεντοχίλιαρα":
    Ο άνθρωπος (που λέει ο λόγος) έχει τσακωθεί με τον ανδρισμό. Τα βράδια για να κοιμηθεί αντί για προβατάκια μετράει αλογάκια, αρσενικά αλογάκια, με μεγάλες, ντούρες, αλογίσιες ψωλές. Το πρωί, όμως, όχι μόνο δε θα το παραδεχθεί, αλλά αν τολμήσεις έστω και να υπαινιχθείς ότι δεν είναι εκατό τοις εκατό αρσενικό, θα σε πάει στο διευθυντή, κι αν είναι κι ο διευθυντής λίγο αρχίδι, θα φας και καμιά αποβολή που δε θα ξέρεις από πού σου κατέβηκε. Όπως καταλάβατε, το κορίτσι δεν είναι η απλή, χαλαρή λούγκρα με την αλέγκρα διάθεση και τους χαριτωμένους αστεϊσμούς. Μιλάμε για αδερφάτο φάσης Πουλόπουλου και βάλε. Μιλάμε για το γνωστό και σιχαμερό μίασμα που δε θα διστάσει να κουτσομπολέψει, να πετάξει κακίες, να διαδώσει φήμες, να καταραστεί, να προδώσει, να κάνει κοπάνα όλη η τάξη κι αυτός να κάτσει για μάθημα, και γενικά να κερδίσει επάξια το ολόψυχο μίσος όλου του σχολείου. Το μοναδικό άτομο που ίσως τον συμπαθήσει και τον αποδεχτεί θα είναι μια αναλόγων πεποιθήσεων superbitch, στην οποία περίπτωση καλύτερα να βρείτε τρύπα να κρυφτείτε, γιατί το τσουνάμι κακίας και χολής που θα επακολουθήσει θα ταράξει σύγκορμα τα ήδη σάπια σχολικά κτήρια, κοινώς την πουλέψαμε.
  • Ο/Η "τσουκνίδα με γλώσσα":
    Είναι φυτό. Και τσιμπάει. Η γλώσσα είναι για να γλείφει. Η τραγική αυτή φυσιογνωμία έχει συνειδητοποιήσει ότι είναι ένα λυπητερό ανθρωπάριο που στηριζόμενο στις δικές του ικανότητες θα καταφέρει ένα τίποτα με μπόλικο καθόλου. Γι'αυτό επιδίδεται σε ανηλεή και εντελώς αναξιοπρεπή κολακεία προς οποιονδήποτε έχει την παραμικρή εξουσία. Έχει για ήρωά του τον τύπο από τη διαφήμιση του Μάγκνουμ με τον "φανταστικό τροχονόμο", δεν πάει πενταήμερη για να διαβάσει για τις Πανελλήνιες (τελικά θα είναι τυχερός αν περάσει σε καμιά Σχολή Μπρικοσυγκολλητών) κι αν κατά λάθος κάποιος καθηγητής αψηφήσει το σάλιο που έχει χυθεί και του βάλει 19,9 σε κάποιο διαγώνισμα θα κλειδωθεί σε μια τουαλέτα και θα κλαίει μέχρι να πάρει η ΑΕΚ πρωτάθλημα. Ταυτόχρονα μισεί όλους όσους δείχνουν απροθυμία να τσιμπουκώσουν τους πάντες για να πάρουν ένα βαθμό και κρύβει μέσα του τέτοια κακία που αν έβλεπε ένα σχολικό λεωφορείο γεμάτο παιδάκια στην άκρη ενός γκρεμού κι ήταν ο μόνος εκεί γύρω θα έπαιρνε ποπκόρν και θα απολάμβανε το θέαμα. Αν είναι κοριτσάκι συνήθως θα είναι και θεούσα με ό,τι αυτό συνεπάγεται (φούστες και αξύριστα πόδια), ενώ αν είναι αγοράκι θα είναι κάτι σαν τον Κάρλτον Μπανκς του Fresh Prince of Bel Air, αλλά χωρίς το χορό, γιατί δε χαίρεται ποτέ, εκτός βέβαια από τις στιγμές που βλέπει τους άλλους δυστυχισμένους.
  • Το μέταλλο:
    Το ον αυτό, που παίζει σε αναλογία ανδρών-γυναικών 95-5, αρέσκεται στο να ακούει μεταλλικά άσματα. Αυτή τη συνήθεια την ξεκίνησε γύρω στα 9 του, όταν είδε το εξώφυλλο ενός μεταλλάδικου δίσκου και νόμισε ότι είχε γίνει σατανιστής. Από τότε μέχρι και σήμερα, εξακολουθεί να νομίζει ότι έχει γίνει σατανιστής. Ο κόσμος του φτάνει μέχρι τη Σιδηρά Παρθένο, τα Όπλα και Ρόδα (που δεν είναι μέταλ αλλά άντε πες του το) και φυσικά τους Μετάλικα, ενώ υπάρχουν και σπάνια δείγματα που είναι πραγματικά καμένοι και φτάνουν μέχρι και Ρότιν Κράιστ. Αν κάποιος από αυτούς ξέρει και κάποιο όργανο, θα φτιάξει δικιά του μπάντα με δυο τρεις κολλητούς, η οποία θα έχει ακριβώς τρία λάιβ σε σχολικές γιορτές της κοντής ψωλής που της φταίνε οι τρίχες και μετά θα καταλήξουν όλοι μαζί σε ένα μπαρ να αναρωτιούνται τι απέγιναν τα όνειρά τους. Τα θηλυκά της συνομοταξίας είναι κατά πάσα πιθανότητα μπάζα. Στην απίθανη περίπτωση που πετύχετε την όμορφη ή έστω εμφανίσιμη ή έστω "θα της τον ακουμπούσα μετά τρεις βότκες" θα πιστέψετε ότι αξίζει να το κυνηγήσετε, αλλά τελικά δεν αξίζει, γιατί θα σας φτύσει κατάμουτρα για να πάει να τα φτιάξει με έναν μαλακοβιόλη που στην τελική είναι και χειρότερος από σας. Όχι εγώ, ένας φίλος μου.
  • Η ευαίσθητη-είμαι-μυστήριο-τρένο:
    Η κοπελιά δεν είναι η ωραιότερη στο σχολείο. Ούτε η δεύτερη. Δεν είναι ούτε στις πρώτες πέντε. Ή στις δέκα. Ή στις είκοσι. Ναι, τέλος πάντων, καταλάβατε. Θα έχει μερικά κιλά παραπάνω (όχι πολλά, καμιά τριανταριά), θα είναι φάτσα-μπουγάτσα (ΑΥΤΗ είναι σωστή χρήση της μπουγάτσας σε φράση που δεν έχει να κάνει με το να αγοράσεις μπουγάτσα, μαλάκες Αθηναίοι), κάτι θα έχει τέλος πάντων που θα οδηγεί τους ανώριμους και ηλίθιους έφηβους μακριά της, γι'αυτό κι αυτή θα το ρίξει στην κουλτούρα. Γράφει στιχάκια από μελαγχολική ποίηση σε όλα της τα τετράδια, σνομπάρει αυτά που ακούνε οι mainstream συμμαθήτριές της (π.χ. Μύρωνα Στρατή εκείνες τις δύο εβδομάδες που ο Μύρωνας Στρατής θεωρούταν ότι έχει καριέρα), το Instagram είναι ο αγαπημένος της σύμμαχος, τάσσεται υπέρ κάποιου από τα 800 αριστερά ανθυποκομματίδια, δε χάνει φεστιβάλ της ΚΝΕ ακόμα κι αν την έχει χτυπήσει αυτοκίνητο κι είναι σε κώμα στο νοσοκομείο και κατά πάσα πιθανότητα έχει μπλογκ όπου αμπελοφιλοσοφεί σε μια απέλπιδα προσπάθεια να τη θεωρήσει κανείς έξυπνη και της δώσει μια ευκαιρία. Πιθανότατα, απογοητευμένος καθώς θα είσαι από τις χυλόπιτες που σου ρίξανε όλες οι υπόλοιπες, να σκεφτείς να της δώσεις μια ευκαιρία. ΜΗΝ το κάνεις. Δεν αξίζει. Χαλάς την πιάτσα. "Κι αν εμένα στην τελική μ'αρέσει ο Αλκίνοος;" Πάρε φόρα και πήδα απ'το παράθυρο. Εκατό τοις εκατό επιτυχία.
Αυτά, και να προσέχετε μη θελήσετε να κάνετε κοπάνα για να πάτε μπουζούκια μαζί με τη full moon αλλά τελικά σας πιάσουν οι αναστολές σας, σας καρφώσει στο διευθυντή η τσουκνίδα, σας την μπει ο φιδέμπορας που του φάγατε τη γκόμενα, βγάλει η αδερφή βρώμα σε όλο το σχολείο για τη χυλόπιτα που αναπόφευκτα θα φάτε, σας την πέσει το κουλτουρομπάζο και σας αρχίσει στο κήρυγμα ο μεταλλάς για το πώς οι τρου τύποι ακούν μόνο Μέιντεν.

Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2012

Αρχαίο πνεύμα αθάνατο

Ως γνωστόν, οι αρχαίοι Έλληνες εφηύραν τα πάντα.
Εφηύραν  τα μαθηματικά, τη φυσική, τη χημεία, την ιστορία, τα κείμενα νεοελληνικής λογοτεχνίας, το θέατρο, τον κινηματογράφο, την τηλεόραση, τα αυτοκίνητα, τα αεροπλάνα, τα κινητά τηλέφωνα, το ίντερνετ, τις χρονομηχανές, τα allstar, τους Ευχούληδες, την πίτσα με μπέικον και τους Guns N Roses (οι οποίοι είχαν συγκλονίσει την αρχαία Αθήνα με άσματα όπως το "Μαιμακτηριώνος Όμβρος" ή το "Ηλυσίων Πεδίων Άστυ" μέχρι που ο Άξων Ρόδο έγινε ματαιόδοξος και τα γάμησε όλα).
Μετά όμως ήρθαν οι Χριστιανοί. Οι Χριστιανοί εκείνη την εποχή ήταν όλοι Άμις και γι'αυτό μισούσαν κάθε μορφή τεχνολογικής προόδου, γι'αυτό κατέστρεψαν τα πάντα και μαζί και τις αποδείξεις π.χ. αγγεία που απεικόνιζαν διαφημίσεις για το νέο μοντέλο της Δίας Μότορς που μπαίνει και στον πράσινο δακτύλιο, προκειμένου να μην μπορέσει κανείς στο μέλλον να αναπαράγει τα τεχνολογικά επιτεύγματα των αρχαίων Ελλήνων που αποτελούσαν βλασφημία προς το θεό τους. Βέβαια μετά είδαμε όλοι τι έγινε αλλά δε γαμείς.
Σήμερα, λοιπόν, ο Thomas the Barbarian θα σας παρουσιάσει μερικούς από τους μεγαλύτερους και πιο γαμάουα αρχαίους Έλληνες με το δικό του μοναδικό τρόπο (φράση-κλισέ από κριτικές σε περιοδικά για εξίσου κλισέ δημιουργούς που όποιος την εκστομίζει θα έπρεπε να πυροβολείται στο άδειο κεφάλι του με sniper rifle-το οποίο είναι επίσης εφεύρεση των αρχαίων Ελλήνων). Η σειρά δε θα είναι αλφαβητική γιατί βαριέμαι και γιατί το Μάιο δίνω Πανελλήνιες και κάποια στιγμή πρέπει να κλείσω το ρημάδι και να πάω να διαβάσω.
  • Αρχιμήδης:
    Ο Αρχιμήδης ήταν ο μεγαλύτερος εφευρέτης όλων των εποχών. Ο Λεονάρντο ντα Βίντσι μπροστά του ήταν ότι είναι κι ο Αλέξανδρος Τζιώλης μπροστά στον Ντιέγκο Μαραντόνα. Ένα καμαρωτό τίποτα. Ο Αρχιμήδης, που λέτε, εκτός που ανακάλυψε την άνωση των υγρών, ξεσκέπασε την λαμογιά που πήγε να παίξει ένας ταπεινός χρυσοχόος στο βασιλιά κι ανέπτυξε ένα σωρό μαθηματικές μεθόδους που όταν τις άκουσε ο Αϊνστάιν πήγε στον Καραθεοδωρή και του τις έτριψε στη μούρη, ήταν και δημιουργός όπλου που αντανακλούσε τις ακτίνες του ήλιου, τις συγκέντρωνε σε δέσμες και έκαιγε τα καράβια των Ρωμαίων. Τύφλα να'χουνε τα όπλα λέιζερ των εξωγήινων δηλαδή. Και μην κοιτάτε που το δοκίμασαν στο Μυθμπάστερς και το βγάλανε ότι είναι μούφα. Οι Μυθμπάστερς είναι εγκάθετοι των Οβραίων, έλεος δηλαδή, όλα εγώ θα σας τα λέω;
  • Λεωνίδας:
    Ο Λεωνίδας, όταν δε σκούζανε οι μπάρες στα γυμναστήρια της αρχαίας Σπάρτης, κυβερνούσε την αρχαία Σπάρτη με σιδηρά πειθαρχία, όπως πρόσταζαν οι νόμοι της. Μια ωραία μέρα λοιπόν, εκεί που έπινε το μέλανα ζωμό του (ο οποίος μέλανας ζωμός ήταν πρόδρομος του φραπέ) και ψωλαρμένιζε με τους λοιπούς Σπάρτανς και χαζεύανε τα γκομενάκια, σκάει status update στο φέισμπουκ του από τους Αθηναίους, "Mas thn pesane oi Perses. Elate 8ermopyles. 8a pesei matsoyki" (και ναι, οι αρχαίοι Έλληνες είχαν ανακαλύψει ΚΑΙ τα greeklish. Λάθη είμαστε, ανθρώπους κάνουμε). Ο Λέο μάζεψε τα παλικάρια του, τον Μπάμπη το Σουγιά, το Μήτσο το Λεπίδα, τον Κώστα τον Γκοτζίλα και τον Πεταλούδα τον Νίκο, καβάλησαν τις Γιαμάχες τους, έφτασαν Θερμοπύλες και ξεκίνησαν να τον μπήγουν σε Περσικούς κώλοι. Μέχρι που ο Εφιάλτης (τον οποίο δεν τον παίζανε τα αγοράκια και δεν του τον παίζανε τα κοριτσάκια) έδωσε στους Πέρσες τσιτάκι και οι γενναίοι Σπαρτιάτες έπεσαν ηρωικά στη μάχη.
  • Αλέξανδρος:
    Ο Άλεξ για μερικούς ήτο ο μεγαλύτερος στρατηλάτης του κόσμου. Άλλοι, πάλι, κρίνουν την ιστορική του πορεία με άλλο τρόπο. Σου λέει, "για κάτσε ρε φίλε. Για να αντιμετωπίσει μια αόριστη απειλή, πήγε στη Μέση Ανατολή και τα έκανε όλα πουτάνα; Πα'να πει πως είναι ο Γιώργης ο Μπους". Κι αυτό είναι ένα μεγάλο ψέμα, γιατί ο Αλέκος έλυσε κοτζάμ Γόρδιο Δεσμό, κι ο Dubya δεν μπορεί ούτε τα κορδόνια του να λύσει. Που δηλαδή άμα δεν υπήρχε ο ΓΑΠ δε θα χρειαζόταν καν να κάνουν διαγωνισμό για τον πιο ηλίθιο αρχηγό κράτους. Ο Αλέκος, που λέτε, τα έβαλε με τη μεγαλύτερη αυτοκρατορία της εποχής, και τους έκανε γιουσουφάκια, αποτελειώνοντας μετά ενάμιση αιώνα το έργο του Λέο. Στην Αίγυπτο, που έβλεπαν την Περσική κυριαρχία με πολύ κακό μάτι, τον υποδέχθηκαν σαν σωτήρα και τον ανακήρυξαν και Φαραώ. Η φράση που του είπαν οι Αιγύπτιοι για να τον υποδεχθούν, "Έλα, Αλέκο!" έμεινε στην ιστορία και την σφετερίστηκε και η Ηλεκτρονική Αθηνών για σλόγκαν. Αλλά, όπως έχουμε ξαναπεί, ήταν και γκαντέμης. Προπό έπαιζε Ισπανία-Λιχτενστάιν κι ερχότανε διπλό. Τι να λέμε δηλαδή.
  • Σωκράτης:
    Ο Σωκράτης, όπως μας πληροφορεί η Ελπίδα, ήταν σούπερ σταρ:

    Το "Εν Οίδα ότι Ουδέν Οίδα" έμεινε στην ιστορία σαν ένα ηχηρό χαστούκι στον ξερολισμό και την αυταρέσκεια των πορδήθεν φιλοσόφων της εποχής (ο Σπιρτούλης από τα Στρουμφάκια έχει βάλει πάνω από το κρεβάτι του στο μανιτάρι που έχει για σπίτι μια φωτογραφία του Σωκράτη και πετάει βελάκια κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί και ονειρευτεί ότι κάποια μέρα επιτέλους θα ψοφήσει ο Παπαστρούμφ και η εξουσία του Στρουμφοχωριού θα γίνει επιτέλους δική του, μουαχαχαχαχαχαχα (σατανικό γέλιο με κεραυνούς και εκκλησιαστικό όργανο)). Ο άθρωπας ήταν από τους θεμελιωτές της φιλοσοφίας και του πολιτισμού γενικότερα κι εμείς για να τον τιμήσουμε το μόνο που έχουμε κάνει είναι να δώσουμε το όνομά του σε ένα δρόμο πουτάνες, ζάκια και Πακιστανούς μικροπωλητές λαθραίων τσιγάρων; Και ταυτόχρονα λίγο παρακάτω δικαιούται δικό του δρόμο ο Χαρίλαος Τρικούπης, που το μόνο που κληροδότησε στον πολιτισμό αυτής της χώρας ήταν το χρέος και η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων; Ενίσταμαι!
  • Αριστοφάνης:
    Πατέρας της σάτιρας, της κωμωδίας και κανα-δυο εξώγαμων, τα έργα του που έφτασαν ως τις μέρες μας περιλαμβάνουν τους Αχαρνής, των οποίων το σάουνττρακ υπογράφει ο Μιχάλης Μενιδιάτης, τους Ιππής, μια παρέα οπαδών της ΑΕΛ, τις Νεφέλες, που αντιπροσώπευαν τη μαλακία της αρχαίας Αθήνας που πάει σύννεφο, τους Σφήκες, μια συγκινητική ιστορία για την άνοδο των New Orleans Hornets στη δόξα, την Ειρήνη, που ήταν μια παλιά του γκόμενα, τους Όρνιθες, που εμπνεύστηκε από το σύνθημα "Κότες, κότες, μαλάκες Πειραιώτες", τη Λυσιστράτη, που μας παρουσιάζει την πρώτη φεμινίστρια της ιστορίας, τις Θεσμοφοριάζουσες, που μας παρουσιάζουν το πρώτο τραβέλι της ιστορίας, τους Βατράχους, ένα ντοκιμαντέρ για το περίφημο μοντέλο της Σιτροέν, τις Εκκλησιάζουσες, μια παρέα θείτσες που συχνάζουν στον Άι Γιάννη το Ρώσο, και τον Πλούτο, το διάσημο σκύλο της Ντίσνεϊ. Από τους κριτικούς της εποχής, μάλιστα, αποκαλούταν "ο σύγχρονος Λαζόπουλος" (ναι, εντάξει, το γάμησα, κι η ιεροσυλία έχει τα όριά της, αλλά δεν μπόρεσα να κρατηθώ).
  • Εύφημοι μνείες γιατί βαριέμαι να γράφω παραγράφους για όλους:
  • Στον Πυθαγόρα, που έβγαλε το Πυθαγόρειο Θεώρημα (ναι, ξέρω ότι νομίζατε ότι το έβγαλε ο σουβλατζής της γειτονιάς σας, αλλά, όσο απίστευτο κι αν ακούγεται, ο Πυθαγόρας το έβγαλε). 
  • Στον Ιπποκράτη, που ανακάλυψε τις περισσότερες μεθόδους της σύγχρονης ιατρικής, από την εγχείρηση ανοιχτής καρδιάς μέχρι το φακελάκι. 
  • Στον Σοφοκλή, που με τα έργα του έριχναν οι Αρχαίοι Αθηναίοι τόσο δάκρυ που δεν χύθηκε ούτε στις υπερπαραγωγές με το παιδί του λαού Νίκο Ξανθόπουλο, τη Μάρθα Βούρτση και το μικρό Βασιλάκη Καΐλα. 
  • Στον Περικλή, που πήρε την Αθήνα και την έκανε ανθρώπινο μέρος, κι αμέσως μετά έκανε τον Πελοποννησιακό πόλεμο και τα διέλυσε όλα. 
  • Στον Αριστοτέλη, που καταπιάστηκε με ό,τι επιστήμη και φιλοσοφική θεωρία μπορεί κανείς να φανταστεί και γι'αυτό ίδρυσαν προς τιμήν του Πανεπιστήμιο με σήμα τον Άγιο Δημήτριο. 
  • Στον Θεμιστοκλή, που με το "πάταξον μεν, άκουσον δε" έγινε Βολταίρος πριν απ'το Βολταίρο και υπάγετε συνουσιασθήναι διαφωτιστές. 
  • Στον Οδυσσέα, που με το μυαλό του κατάφερε να αλώσει την Τροία, παρ'όλο που είχε να γαμήσει δέκα χρόνια. 
  • Στον Μένιππο, που ήταν ο πρώτος (και μάλλον ο τελευταίος) που σκέφτηκε το αυτονόητο: ότι "Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος". 
  • Στο Δημόκριτο, που έβγαλε την ατομική θεωρία κι αν δεν ήταν αυτός σιγά μην ήταν εδώ σήμερα οι Αμερικάνοι να τρώνε τα νύχια τους από αγωνία μην τους ρίξει καμιά πυρηνική το Ιράν για να μάθουν να είναι άπιστοι κι ο καιρός γαρ εγγύς κι ο Αλλάχ ου ακμπάρ. 
  • Στον Ικτίνο και τον Καλλικράτη, που έφτιαξαν τον Παρθενώνα και μετά έκαναν κονέ με τα ταξιδιωτικά γραφεία της Ιαπωνίας για να έρχονται εδώ οι κιτρινιάρηδες και να φωτογραφίζουν μέχρι και τ'αδέσποτα. 
  • Στο Σόλωνα, που έβγαλε νόμο για την απαλλαγή των φτωχών απ'τα χρέη κι αυτά ακούει ο Τσίπρας και τον ψηφίζουν όλοι που έπαιρναν τα μαλακοδάνεια τόσα χρόνια μπας και τη βγάλουν καθαρή. 
  • Και φυσικά στον Όμηρο, τον πρώτο ράπερ της ιστορίας, που όχι μόνο έγραφε δεκαπέντε χιλιάδες αράδες τραγούδια, αλλά ήταν και γκαβούλιακας, που πα να πει ότι δεν μπορούσε να τα διαβάσει, γιατί δεν είχαν εφευρεθεί ακόμα τα Braille, και τα μάθαινε απ'έξω, δεκαπέντε χιλιάδες αράδες τραγούδια, κι εσείς κωλόπαιδα παραπονιέστε που πρέπει να μάθετε τρεις τύπους φυσική.
Αυτά, και να προσέχετε μη σας ταράξουν τους κύκλους, σας προδώσει ο Εφιάλτης, σας διαλύσουν την αυτοκρατορία, σας ποτίσουν κώνειο και δώσουν το όνομά σας σε έναν καθυστερημένο που βγαίνει και λέει ανέκδοτα για κλανιές στην τηλεόραση και τον βλέπει η μισή Ελλάδα.

Σάββατο 8 Σεπτεμβρίου 2012

Πράγματα που θα κάνω όταν θα κατακτήσω τον πλανήτη

Ακολουθεί ένα μικρό απόσπασμα από το σύνταγμα του πλανήτη όταν εγώ, ο Thomas the Barbarian, εκθρονίσω όλους τους ηγέτες του κόσμου και γίνω δικτάτορας. Όποιος θελήσει να γίνει υπουργός της παγκόσμιας κυβερνήσεώς μου όταν υλοποιηθούν τα σατανικά μου σχέδια, να το δηλώσει από τώρα, γιατί θα τηρηθεί αυστηρή σειρά προτεραιότητας. Και τώρα στο ψητό:
  1. Απαγορεύεται οι βιζιτούδες να αυτοαποκαλούνται τραγουδίστριες, ηθοποιοί, μοντέλες και τα συναφή. ΝΑΙ, ΣΕ ΣΕΝΑ ΜΙΛΑΩ, ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΤΙΚΟΥΔΗ!
  2. Απαγορεύεται να περιέχουν οι πίτσες περίεργα υλικά όπως ανανά. Ο ανανάς χρησιμεύει μόνο για χυμούς, για κομπόστες και για την κάλυψη των στεγαστικών αναγκών τηλεοπτικών υποβρύχιων σπόγγων.
  3. Απαγορεύεται οι άνδρες να αποτριχώνουν τα χέρια, τα πόδια και το στέρνο τους, εκτός εάν δεν έχουν πρόβλημα να κυκλοφορούν με ταμπέλα "Είμαι ντιγκιντάνγκας". Και όχι, δε θα επιδειχθεί επιείκεια στους μπόντι μπίλντερς, γιατί θα απαγορευτεί και το μπόντι μπίλντινγκ.
  4. Απαγορεύονται οι επεμβάσεις αφαίρεσης τατουάζ. Όσοι κάνουν τατουάζ που στην πορεία αποδειχθεί ότι δεν ήταν το κινέζικο ιδεόγραμμα για το "ειρήνη, δύναμη και τόλμη" αλλά για το "βάζω φιάλες υγραερίου στον κώλο μου", θα υπομένουν την κοινωνική κατακραυγή για όσο διαρκέσει η μίζερη ζωή τους.
  5. Αποποινικοποιείται η μαριχουάνα. Έτσι οι καυλοπιτσιρικάδες που την πίνουν για να βροντοφωνάξουν το δικό τους μικρό Fuck the Police θα ξενερώσουν και θα μειωθεί η χρήση της. Επιπλέον θα φορολογηθεί και θα μπουν έσοδα στα ταμεία του κράτους. Και τέλος θα δικαιωθεί ο Μπομπ Μάρλεϊ. Τι άλλο θέλετε.
  6. Απαγορεύονται τα Fiat Multipla. Όλα τα συγκεκριμένα αυτοκίνητα θα καταστραφούν σε ειδικά εργοστάσια στην Κίνα και οι λαμαρίνες τους θα χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή στρατού από Τρανσφόρμερς. Στους ιδιοκτήτες τους θα διανεμηθούν για τις μετακινήσεις τους ποδήλατα χωρίς σέλα ως τιμωρία για την κακογουστιά τους.
  7. Απαγορεύονται τα τούρκικα σίριαλ. Ακόμα και στην Τουρκία. Η τούρκικη τηλεόραση (όπως κι όλες οι υπόλοιπες) θα μεταδίδει τους λόγους του Δικτάτορα, την κυβερνητική προπαγάνδα κατά της ηλιθιότητας και τις υπόλοιπες ώρες επαναλήψεις των Simpsons.
  8. Απαγορεύονται τα ακορντεόν, οι λατέρνες και επιβάλλονται αυστηροί περιορισμοί στη χρήση της φυσαρμόνικας. Εξαιρείται το τραγούδι στο βίντεο που ακολουθεί, λόγω του καλτ χαρακτήρα και ενός εκ των λίγων γαμάτων ελληνικών σίριαλ του οποίου υπήρξε σάουνττρακ:
  9. Δημιουργούνται για όσους διαπράττουν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας (όπως ο Τζάστιν Μπίμπερ) ποινικές αποικίες στη Σελήνη. Κάτι σαν την Αυστραλία του 18ου αιώνα για τη Βρετανική Αυτοκρατορία δηλαδή, αλλά με λιγότερο οξυγόνο. Δεν μπορεί να ξόδεψε τόσα λεφτά η ΝΑΣΑ για να στείλει τον άνθρωπο στο φεγγάρι κι εμείς να μείνουμε έτσι.
  10. Δημιουργείται το "Σ.Α.Π.Α.Κ.Ι.Α" (Σώμα Αποπλάνησης Παρθένων Ανδρών Καμένων με Ιντερνετικά Αρχαιομαγικοκοσμοπαίχνιδα) που θα πληρώνεται ειδικά για αυτό που λέει ο τίτλος. Ίσως οι καμένοι να δουν ότι τους αρέσει, να ξεκολλήσουν από τη DOTA και να κάνουν και κάτι χρήσιμο.
  11. Απαγορεύεται αυστηρώς η λήψη φωτογραφιών με duckface. Οι παραβάτιδες θα προσλαμβάνονται αμισθί στο "Σ.Α.Π.Α.Κ.Ι.Α".
  12. Απαγορεύονται τα φεστιβάλ της ΚΝΕ. Ο νόμος αυτός μπορεί να τροποποιηθεί σε περίπτωση που η ΚΝΕ καταθέσει πρόταση για φεστιβάλ με Metallica, Judas Priest, Ozzy Osbourne, τα εναπομείναντα μέλη των Queen και τους System of a Down πριν πάθουν νταλαρισμό.
  13. Απαγορεύονται όλες οι πτυχές της ιαπωνικής κουλτούρας, εκτός από τα διάφορα ηλεκτρονικά μπλιμπλίκια, τα αυτοκίνητα που δε χαλάνε ούτε με πυρηνικό ολοκαύτωμα (too soon?) και το Κάστρο του Τακέσι.
  14. Απαγορεύονται αυστηρά για οποιονδήποτε δεν είναι σχολικός τροχονόμος τα φωσφορίζοντα ρούχα. Επίσης οι βράκες, οι γαλότσες UGG, τα ξεβαμμένα τζιν με σκισίματα που κοστίζουν περισσότερο από τα κανονικά και ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ήταν της μόδας τη δεκαετία του 80.
  15. Απαγορεύεται η χρήση των αστικών λεωφορείων από γριές ανάμεσα στις 8 το πρωί και τις 6 το απόγευμα. Προβλέπεται ποινή προσπάθειας ανεύρεσης ραντεβού με γιατρό του ΕΟΠΥΥ σε λιγότερο από δύο χρόνια και χωρίς χρήση του "και ένα, και τέσσερα, και πέντε πέντε τέσσερα".
  16. Απαγορεύονται τα κωλοφτιαγμένα Χιουντάι, Κία, Ντάτσουν και δε συμμαζεύεται. Ο X to the Z Xzibit εκτελείται, όλες οι κόπιες του Pimp my Ride καίγονται στην πλατεία Times για παραδειγματισμό και το Μπουρνάζι τίθεται σε καραντίνα.
  17. Απαγορεύεται δια ροπάλου η λέξη YOLO. Όσοι αψηφήσουν το νόμο τιμωρούνται με το να τους ντύσει ο στυλίστας του Steve Urkel και να τους παρατήσει στη μέση του Κόμπτον.
  18. Απαγορεύεται το σκυλάδικο. Αν έχω τα κέφια μου μπορεί να δημιουργήσω ειδικές ζώνες ελεύθερης σκύλευσης (αυτιών και εγκεφάλων) στην Κυνοσάργους, το Isle of Dogs του Λονδίνου και την επαρχία Τσιουάουα στο Μεξικό. Οι σκυλάδες στον υπόλοιπο κόσμο θα φάνε φόλα.
  19. Το Iphone ποινικοποιείται. Οι έμποροι κλείνονται στη φυλακή και τα Apple Genius αντιμετωπίζονται ως βαποράκια. Θα δημιουργηθούν ειδικά κέντρα απεξάρτησης για να αποφευχθούν φαινόμενα "ρε ψηλέ, έχεις μισό ευρώ να πάρω μια τυρόπιτα;"
  20. Δημιουργείται υποχρεωτικό μάθημα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στα σχολεία το οποίο επικεντρώνει στην αντισύλληψη, την αποφυγή αφροδισίων νοσημάτων καθώς και στο να καταλάβουν οι νέες γενιές ότι το να γαμάς ό,τι κινείται είναι εξίσου μαγκιά με το να τρως ένα πιάτο νερόβραστο κουνουπίδι.
  21. Καταργούνται όλα τα προνόμια των πολυτέκνων. Δεν κατάλαβα δηλαδή. Επειδή εσένα ο φανταστικός σου φίλος σου είπε ότι δεν κάνει να φοράς καπότα πρέπει να σε πληρώνει το κράτος; Άι πάγαινε.
  22. Η ανορθογραφία κατατάσσεται πλέον στα ποινικά αδικήματα, η δε κατά συρροήν ανορθογραφία στα κακουργήματα. Όσοι έχουν στο ιστορικό τους παραπάνω από πέντε καταδίκες για κακοποίηση της γλώσσας, θα αποστέλλονται στη Σιβηρία να σκάβουν για πετρέλαιο.
  23. Οι χορτοφάγοι είναι ελεύθεροι να διατρέφονται σύμφωνα με τις προτιμήσεις τους αρκεί να μην πρήζουν τ'αρχίδια των άλλων. Η μη συμμόρφωση με το νόμο τιμωρείται με επ' αόριστον εγκλεισμό σε σουβλατζίδικο.
  24. Οι παπάδες φορολογούνται όπως κι όλος ο κόσμος. Επίσης, καραγκιοζιλίκια του τύπου "συνεισφέρετε στον έρανο για την αποπεράτωση της ανακαίνισης του ναού" επισύρουν ποινή αποστολής του παπά που είχε την εν λόγω φαεινή ιδέα σε ιεραποστολή στη Μέκκα, με την αστερόεσσα στους ώμους.
  25. Οι καθηγητές των πανεπιστημίων υποχρεούνται να παραδίδουν τα μαθήματά τους και να βαθμολογούν ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων. Όσοι δε συμμορφωθούν αποπέμπονται από τις θέσεις τους και υποχρεούνται να προσφέρουν κοινωνική εργασία καθαρισμού των κλουβιών με τους ελέφαντες στους ζωολογικούς κήπους.
  26. Όλα τα αυτοκίνητα θα εξοπλίζονται με ειδικό μηχανισμό ώστε, σε περίπτωση που ο κάτοχός τους θελήσει να κάνει με το αυτοκίνητο διαδρομή μικρότερη του χιλιομέτρου, αυτό να εκρήγνυται. Λιγότερη κίνηση, περισσότεροι χώροι στάθμευσης, λιγότεροι μαλάκες. Και ξαναρωτάω, τι άλλο θέλετε.
  27. Απαγορεύεται η τηλεοπτική και ραδιοφωνική διαφήμιση του Τζάμπο και της Q. Σε περίπτωση που τα έσοδα των καναλιών δε βγαίνουν, έχουν το δικαίωμα να διαφημίζουν τσιγάρα. Και μη μου πει κανείς ότι τα τσιγάρα βλάπτουν την υγεία, γιατί πάρτε αυτό...

    ...πάρτε κι αυτό...

    ...μαλμπουράκι κανείς;
  28. Απαγορεύεται η προβολή οποιασδήποτε ταινίας στην οποία συμμετέχει η Μεγκ Ράιαν, η Σάντρα Μπούλοκ ή ο Χιου Γκραντ. Οι απαγορευμένες ταινίες θα προβάλλονται μόνο σε καταδίκους στα σωφρονιστικά καταστήματα και μόνο σε περιπτώσεις πολύ σοβαρών αδικημάτων (π.χ.τριπλός φόνος, εξαπόλυση χημικού πολέμου, υποβολή ανυποψίαστων χρηστών του ίντερνετ σε rickroll).
  29. Το Jackass θα ξαναξεκινήσει, αλλά αυτή τη φορά αυτοί που θα επιδίδονται στο να πετάνε από ταράτσες, να πίνουν κοκακόλα με Μέντος ή να βάζουν αναμμένες ρουκέτες στον κώλο τους δε θα είναι σταθεροί παρουσιαστές, αλλά διάφοροι τυχαίοι αντιφρονούντες. Όσοι τυχεροί κατορθώσουν να επιζήσουν για ολόκληρο επεισόδιο, συνεχίζουν μέχρι να πεθάνουν. (τι νομίζατε, θα τους έδινα χάρη; Κι εσείς για μαράκες ψάχνετε;)
  30. Η φοροδιαφυγή θα παταχθεί. Όποιος αποκρύψει έστω και μισό ευρώ από το εισόδημά του στη φορολογική του δήλωση θα τιμωρείται με καταναγκαστική εργασία σε εργοστάσιο μετατροπής φασολάδας σε μεθάνιο ή με συμμετοχή ως Ballas στο San Andreas-The Movie, το οποίο θα γυριστεί με αληθινές σφαίρες για περισσότερο ρεαλισμό.
  31. Ο στρατός καταργείται. Την άμυνα του πλανήτη σε τυχόν επίθεση εξωγήινων αναλαμβάνει ο στρατός από Τρανσφόρμερς του άρθρου 6. Οι στρατόκαυλοι και όσοι νιώθουν ότι δε θέλουν να πάνε τζάμπα οι ώρες που ξόδεψαν τερματίζοντας το Black Ops, μπορούν να νοικιάσουν το Ιράκ και να σκοτώνονται μεταξύ τους μέχρι να μείνει μόνο ένας.
  32. Απαγορεύεται οι γυναίκες να ζυγίζουν είκοσι κιλά και να προεξέχουν τα κόκκαλά τους έξω από το δέρμα τους. Όσες δε συμμορφωθούν εντός τριών μηνών θα χρησιμοποιηθούν ως στέκες για μπιλιάρδο.
  33. Κανένας πολίτης δε δικαιούται περισσότερα από δύο δάνεια και τρεις πιστωτικές. Αν κάποιος κατορθώσει να ξεγελάσει το σύστημα, θα προσλαμβάνεται στις μυστικές υπηρεσίες γιατί θα είναι και γαμώ τους χάκερ. Όταν μας τελειώσουν οι θέσεις, τους υπόλοιπους τους σκοτώνουμε.
  34. Οι λευκοί απαγορεύεται να αυτοαποκαλούνται ράπερ, γιατί απλούστατα δεν είναι. Όσοι λευκοί εξακολουθούν να νομίζουν ότι είναι ράπερ και μάλιστα βγάλουν και μουσικό δίσκο με "ραπ" θα έχουν τη μεγάλη χαρά να βιώσουν μια μέρα απ'τη ζωή του Notorious B.I.G, την 9η Μαρτίου του 1997.
  35. Όποιος θέλει να διαιωνίσει το ανθρώπινο είδος, πρώτα θα δίνει ειδικές εξετάσεις που θα πιστοποιούν ότι είναι άνθρωπος υγιώς σκεπτόμενος, μη ψυχοπαθής, που δε θα παρακολουθούσε ποτέ τις ειδήσεις του Σταρ, με σταθερή πηγή εισοδήματος και αρκετά ώριμος για να μεταλαμπαδεύσει πολιτισμικές αξίες σε μικρά παιδιά. Σε περίπτωση που κάποιος κάνει παιδί χωρίς να πληροί τις παραπάνω προϋποθέσεις, στειρώνεται και το παιδί του το παίρνει η Πρόνοια ή η Αντζελίνα Τζολί με τον Μπραντ Πιτ, όποιος είναι πιο κοντά εκείνη την ώρα.
  36. Απαγορεύεται οι λίστες να έχουν μονό αριθμό περιεχομένων. Αυτός βασικά είναι και ο μόνος λόγος ύπαρξης του συγκεκριμένου νόμου. Απλά μου τελείωσε η έμπνευση και δε θέλω να το καταλάβετε.
Αυτά, και να προσέχετε μην κατακτήσω όντως τον κόσμο, γίνετε υπουργοί της κυβέρνησής μου και κάποια στιγμή κάποιος αποφασίσει να μιμηθεί τη δόξα του V for Vendetta και την πουλέψαμε όλοι.

Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου 2012

Αγαπητές γυναίκες...(οι 25 εντολές που δεν πρέπει να λείπουν από κανένα σπίτι)

Σαν άλλος Μωυσής κατεβαίνω από το όρος Σινά με τις 25 εντολές σε ένα φλασάκι (γιατί μαλάκας να κουβαλάω πέτρινες πλάκες δεν είμαι). Και μετά από ένα μουσικό διάλειμμα...

...δώστε βάση, γιατί δεν έχω πολλή όρεξη και βαριέμαι κιόλας.
  1. Ου πάρεις μπλαζέ-τάχα-μου-σέξι υφάκι: Ξέρετε ποιο εννοώ. Το γνωστό "τρώω πέντε Μπιγιονσέ για πρωινό κι άλλες δέκα για μεσημεριανό". Αυτό που είσαι σαν να σου έχουν βάλει μια ιδρωμένη κάλτσα κάτω από τη μύτη. Εντάξει, κοπέλα μου, είσαι μουνάρα, το καταλάβαμε, το εμπεδώσαμε, σε λίγο θα το βάλουνε θέμα και στις Πανελλήνιες. Τώρα κατέβασε λίγο τη μυτούλα, γιατί όποιος καβαλάει πολλά καλάμια κάποιο θα του μπει στον κώλο.
  2. Ου κατεβάσεις μούτρα επειδή ο άλλος ξέχασε τα γενέθλιά σου: Ναι, είναι προφανές ότι είσαι το κέντρο του κόσμου, σου πέρασε όμως για μια στιγμή ότι ο άλλος μπορεί να έχει πολλά στο κεφάλι του και απλώς να του διέφυγε το κοσμοϊστορικό γεγονός της γέννησής σου; Μα και βέβαια δε σου πέρασε, κάτι ηλίθιες ερωτήσεις που κάνω κι εγώ, αφού ποτέ δεν έχεις τίποτα στο κεφάλι σου. Παρεξηγήθηκες; Πιες λιγάκι ξύδι, και τσίμπα κι ένα αρχίδι(το πώς τις κατέχω τις ομοιοκαταληξίες δε λέγεται).
  3. Ου πάθεις ακατάσχετη λογοδιάρροια: Όταν σε ρωτάω πώς ήταν η μέρα σου, ενδιαφέρομαι να ακούσω πώς ήταν η μέρα σου. Αυτό που δεν ενδιαφέρομαι να ακούσω είναι το πόσο μαλάκας είναι ο πρώην σου, το χρώμα που έκανε το μαλλί της η φίλη σου η Κούλα, μια αναδρομή στα παιδικά σου χρόνια κι η επιστημονική ανάλυση της Λίτσας Πατέρα για το πώς μερικές μπάλες καυτού υδρογόνου καθορίζουν το πόσοι θα σε πηδήξουν αυτό το μήνα και αν θα αρπάξεις βηχαλάκι. Όχι, καθόλου.
  4. Ου χρησιμοποιήσεις τις εξής κατάπτυστες φράσεις: μαλακομαγνήτης, θες να μείνουμε φίλοι, γλυκούλι, γκομενικά/σχεσιακά, δεν υπάρχει, καθώς και το "είμαι καλά/δεν έχω τίποτα" κι όλες οι παραλλαγές του, όταν μόλις πριν από δέκα δευτερόλεπτα έσπασες ένα βάζο και πέταξες το σκύλο του άλλου από το παράθυρο. ΔΕΝ είσαι καλά. Όλοι το καταλαβαίνουμε αυτό. Το γιατί είναι το πρόβλημα, γιατί ο τελευταίος που επιχείρησε να καταλάβει τώρα είναι καθηλωμένος σε καροτσάκι και μιλάει μέσω υπολογιστή.
  5. Ου βάψεις τα μαλλιά σου: Υπάρχουν κάποιες γυναίκες που τις αναδεικνύει το ξανθό περισσότερο από το φυσικό τους χρώμα, το ίδιο ισχύει και για το κόκκινο. Οι υπόλοιπες με βαμμένο μαλλί είναι ή όσο αδιάφορες ήταν πριν ή ακόμα χειρότερες. Αν είσαι διακόσια πενήντα κιλά, έχεις τρίχες μέχρι και μέσα από τα βλέφαρα και στο πρόσωπό σου έχει περισσότερες κρεατοελιές παρά δέρμα, δε θα βελτιώσεις και πολλά αν βάψεις το μαλλί καναρινί.
  6. Ου κάνεις δίαιτα αν δεν είσαι σαν πλανήτης: Κοίταξε, μπορεί να έχεις την εντύπωση ότι όλοι οι άντρες θα σε κυνηγάνε όπως ο Μπους τον Μπιν Λάντεν αν φαίνονται τα κόκκαλά σου, αλλά α) όσο μαρούλι και να φας τα κόκκαλά σου δε θα φανούν ποτέ, χώνεψέ το, β) η συντριπτική πλειοψηφία των ανδρών προτιμά καμπύλες από ευθείες και γ) αφού έτσι κι αλλιώς η δίαιτα θα ξεκινήσει Δευτέρα και θα τελειώσει Τρίτη, τι το κουράζεις;
  7. Ου μετατραπείς σε Σίλικον Βάλεϊ: Αν πω ότι οι περισσότεροι άντρες δεν αρέσκονται στο να βλέπουν, να ζουλάνε και να γλείφουν μεγάλα, στρογγυλά και ζουμερά μεμέ θα πω ψέμα και θα μεγαλώσει η γαλλική μυτούλα μου. Άλλο όμως μεγάλα και ζουμερά κι άλλο φουσκωμένα με τρόμπα. Αν περπατάς και γέρνεις μπροστά, αν το νούμερο του σουτιέν σου μοιάζει σαν αριθμός κυκλοφορίας αυτοκινήτου ή αν μικρά αντικείμενα τίθενται σε τροχιά γύρω από το στήθος σου, τότε μάλλον έχεις ξεφύγει.
  8. Ου κουτσομπολέψεις τον σύντροφό σου: Το να πεις στις φίλες σου ότι χθες ο Μητσάρας αντιμετώπισε αστοχία υλικού την κρίσιμη στιγμή, εκτός κι αν κάποια από τις φίλες σου είναι ο Θάνος Ασκητής, δεν πρόκειται να λύσει το πρόβλημα. Το πιθανότερο είναι ότι οι φίλες σου σαν καλές κουτσομπόλες θα τα πουν από δω, θα τα πουν από κει, θα φτάσουν στους φίλους του Μητσάρα και θα τον φωνάζουν τζούφιο. Αυτό θες; Να του προκαλέσεις ανεπανόρθωτα ψυχολογικά τραύματα; Κακούργα!
  9. Ουκ αρχίσεις να κλαις όταν δεις ότι χάνεις έναν καυγά: Θυμάσαι τον πόλεμο του Ιράκ, που ο Σαντάμ έριξε χημικά όπλα στους Αμερικάνους κι έκτοτε καθιερώθηκε ως αθέμιτο όπλο; Αυτό ακριβώς είναι τα δάκρυα. Ένα όπλο βλαβερό, σατανικό και 100% θανατηφόρο, που θα έπρεπε να χρησιμοποιείται μόνο σε πολύ ακραίες περιπτώσεις, αν όχι καθόλου, και σίγουρα όχι σε διαφωνίες μεγέθους "πάλι δεν πήγες να πάρεις κωλόχαρτο, παλιομαλάκα".
  10. Ου βασανίσεις το boyfriend με τις κινηματογραφικές επιλογές σου: Αν θες να δεις το Σεξ εντ δε Τεκνατζούδες, το Αίσχος, κάποια ταινία γαλλικού κινηματογράφου ή την καινούρια ταινία της Σάντρα Μπούλσχιετ, πάρε τις παρτσακλές φιλενάδες σου και πήγαινε. Αλλιώς, το boyfriend διατηρεί κάθε δικαίωμα να σε υποβάλλει στους Αναλώσιμους, τη Μέρα Ανεξαρτησίας, τους Τρανσφόρμερς και τα "Μεγάλη των Μπάτσων Σχολή". Και τα εφτά.
  11. Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος: Κοίτα, κατανοώ ότι σε ξεβόλεψε που τόσο καιρό είχες βρει το μαλάκα με την αστείρευτη πηγή χρημάτων (βλέπε τράπεζες, διακοποδάνεια) και πήγαινες και ψώνιζες σαν τις προαναφερθείσες Τεκνατζούδες, αλλά ξεκόλλα. Ο άλλος δε δύναται ή δε θέλει πια να δώσει. Και στην τελική, ακόμα κι αν θέλει και δύναται, εσύ δεν ήσουν που το έπαιζες δυναμική και οικονομικά ανεξάρτητη απ'τους άντρες; Όχι; Α, ήταν η σατανική δίδυμη αδερφή σου. Συγγνώμη.
  12. Ου παριστάνεις ότι ασχολείσαι με το ποδόσφαιρο: Αν όντως ασχολείσαι κι ενδιαφέρεσαι, με γεια σου με χαρά σου και με το καλό στο Μπερναμπέου. Αν πάλι θεωρείς ότι ασχολούμαι= δηλώνω την ίδια ομάδα που είναι ο γκόμενος, ρωτάω εκατόν πενήντα φορές το λεπτό "εμείς είμαστε αυτοί με τα μαύρα, ε;" και δηλώνω σε κάθε ευκαιρία πόσο κουκλί είναι ο Κρέσιτς, τότε το Αμερικανάκι που αποκαλεί football το άθλημα με την ωοειδή μπάλα και τους μελλοντικούς ταμίες των Burger King ασχολείται πιο πολύ από σένα.
  13. Ου μας τα πρήξεις με την περίοδό σου: Μη νομίζεις ότι δεν καταλαβαίνουμε πόσο πονάς. Κι εμείς δεν το βρίσκουμε δίκαιο που στα εκατό χιλιάδες χρόνια εξέλιξης η φύση δεν βρήκε πιο πρακτικό τρόπο διαχείρισης των νεκρών ωαρίων από την ακατάσχετη αιμορραγία. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να παρατήσουμε όλες τις δουλειές μας για να σου φέρνουμε σοκολάτες, να σου κάνουμε αέρα και να σε ακούμε να γκρινιάζεις μέχρι να μας έρθει κι εμάς περίοδος.
  14. Ουκ αναρωτηθείς τι απέγιναν οι πραγματικοί άντρες: Οι πραγματικοί άντρες, μανδάμ, μετατράπηκαν στα σιχαμερά και γλοιώδη μετροσέξουαλς κατόπιν απαιτήσεως εσού και των ομοίων σου, που πιστεύατε ότι διαβάζατε στην Κοσμοψώλιταν. Επίσης, αν με το "πραγματικοί άντρες" εννοείς αυτούς που γυρνάνε στο σπίτι, σου ρίχνουνε δυο χαστούκια και σε στέλνουνε στην κουζίνα να τους μαγειρέψεις, μην ξαναπείς μισή γαμημένη κουβέντα περί φεμινισμού γιατί σε πήρε ο διάολος.
  15. Ουκ επιζητήσεις τον τέλειο άντρα, τον άντρα το σωστό, τον πρόστυχο, τον έξυπνο τον γοητευτικό: Ο τέλειος άντρας δεν είναι πουθενά. Γι'αυτό κάτσε μαζί μου και μη ζητάς πολλά. Ακόμα κι αν βρεις τον πανέξυπνο, πανέμορφο και πάμπλουτο τύπο, που δεν πίνει, δεν καπνίζει, δε βλέπει ποδόσφαιρο, δεν ξεχνάει τα γενέθλιά σου, αγαπάει τα παιδιά και τα χνουδωτά σκυλάκια και σου στέκεται σούζα, θα με βαρεθείς σε δέκα μέρες και θα τρέξεις πίσω από το πρώτο τσογλάνι που θα βρεις. Γι'αυτό κόβε το παραμύθι.
  16. Ουκ εφαρμόσεις δύο μέτρα και δύο σταθμά: Ισότητα δεν ήθελες, πουλάκι μου; Δικαίωμα ψήφου και εξισωμένα εργασιακά δικαιώματα δεν ήθελες, πουλάκι μου; Εφόσον λες ότι έχεις τις απαιτούμενες ικανότητες για να ψηφίσεις, συμπεραίνω ότι έχεις και τις απαιτούμενες ικανότητες για να κατεβάσεις το καπάκι της τουαλέτας, να ανοίξεις μια πόρτα ή να αγοράσεις επιτέλους κάτι με δικά σου λεφτά, έτσι για ποικιλία. Ιμπόσιμπουλ ιζ νάθινγκ που λέει κι η Αντίντας.
  17. Ουκ ομιλήσεις σαν λιμενεργάτης: Μπορεί να είμαι του δόγματος "δεν υπάρχουν πρόστυχες λέξεις, μόνο πρόστυχοι άνθρωποι" και να θεωρώ ότι το καντήλι στις σωστές περιστάσεις είναι επιβεβλημένο, ως και λυτρωτικό, όταν όμως απευθύνεσαι στην κολλητή σου ως "ρε μαλάκα" και μιλάς σαν παιδάκι της τρίτης δημοτικού που μόλις ανακάλυψε τις βρισιές, προς τα έξω βγάζεις την ίδια θηλυκότητα με τον Ρον Τζέρεμι, ή για ακόμα πιο καλτ τον Κώστα Τσάκωνα.
  18. Ου ψάξεις το κινητό του συντρόφου σου: Θυμάσαι που είχες διαβάσει στην Κόσμο ότι οι σχέσεις πρέπει να βασίζονται στην αμοιβαία εμπιστοσύνη; Αυτό που ξέχασε να σου πει η Κόσμο είναι ότι αν ψάχνεις τα μηνύματα του άλλου, βάζεις ντετέκτιβ να τον ακολουθούν ή εμφυτεύεις τσιπάκια στο χέρι του για να τον παρακολουθείς με το GPS, αυτό δεν εμπνέει αμοιβαία εμπιστοσύνη, αυτό εμπνέει τον άλλον να σε αρχίσει στις σφαλιάρες και να'χει και δίκιο.
  19. Ουκ αγοράσεις παραπάνω ρούχα από όσα χρειάζεσαι: Εδώ έχουμε δύο άλλες απαράβατες εντολές: το "Ου φορέσεις το ίδιο φόρεμα σε δύο διαφορετικές κοινωνικές εκδηλώσεις" και το "Ουκ εμφανιστείς σε κοινωνική εκδήλωση φορούσα το ίδιο φόρεμα με άλλη παρευρισκόμενη". Μόνο που, guess what, κανείς δε νοιάζεται! Δεν είναι ντροπή, δεν είναι όνειδος, γι'αυτό σταμάτα να παίρνεις ρούχα που κάνουν 300 ευρώ, θα τα φορέσεις μία φορά και μετά από δεκαπέντε χρόνια θα επιχειρήσεις να τα ξαναφορέσεις και θα κλαις επειδή δε θα σου κάνουν.
  20. Ουκ επιδοθείς σε shopping therapy μετά του boyfriend: Αν για κάποιο λόγο θες να καείς στην κόλαση και παραβείς την εντολή 19, τουλάχιστον άσε το φουκαρά απ'έξω. Τι τον θες; Να σου λέει τη γνώμη του; Ό,τι και να σου πει εσύ θα το ερμηνεύσεις στραβά και θα βάλεις τα κλάματα. Να σου κουβαλάει τα πράγματα; Εσύ τόσα που παίρνεις δε χρειάζεσαι άντρα να στα κουβαλάει, εταιρεία μετακομίσεων χρειάζεσαι. Μήπως να τον τιμωρήσεις για κάτι που έκανε ή δεν έκανε με το να τον σέρνεις δεξιά κι αριστερά; Ναι, αυτό είναι.
  21. Ου σχηματίσεις την εντύπωση ότι έχεις πάντα δίκιο: Ο νόμος που λέει "Η γυναίκα έχει πάντα δίκιο" δεν ψηφίστηκε ακόμα, γιατί απλούστατα είναι λανθασμένος και ηλίθιος (όχι ότι αυτό εμπόδισε ποτέ τους νομοθέτες μας να ψηφίσουν νόμους αλλά λέμε τώρα). Δίκιο έχει αυτός του οποίου η άποψη είναι αληθής ή τέλος πάντων υποστηρίζεται με καλύτερα επιχειρήματα. Που πάει να πει ότι κάποιες φορές δε θα έχεις δίκιο. Όχι, αλήθεια.
  22. Ου τοποθετήσεις άνδρες στη friendzone: Αν όντως πιστεύεις ότι το "καλό-παιδί-αλλά-λίγο-μαλάκας" που σε περιτριγυρίζει εσχάτως, σε φέρνει σπίτι από τη δουλειά και σου κάνει χατίρια αποζητά μόνο τη φιλία με τη λαμπρή προσωπικότητά σου και ουχί να σε βάλει κάτω και να σου αλλάξει τα πετρέλαια, τότε έχεις από εμένα το ελεύθερο να πάρεις φόρα και να πηδήξεις από την Ακρόπολη, γιατί ηλιθιότητα σαν και τη δικιά σου δεν πρέπει να διαιωνιστεί.
  23. Ου προσποιηθείς τον οργασμό: Και εσύ δε θα νιώσεις ευχαριστημένη, και ο άλλος θα νιώσει ότι τον θεωρείς μαλάκα (όχι ότι δεν είναι, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας αυτή τη στιγμή) και κανείς δε θα περάσει καλά. Προσπάθησε να του εξηγήσεις πώς φτάνεις στην κορύφωση και τι ζητάς τέλος πάντων. Αν πάλι ούτε εσύ η ίδια δεν έχεις καταλήξει πώς και αν τελειώνεις ποτέ, τότε συνέχισε να προσποιείσαι, καλά το πας, μόνο λίγο πιο μπάσο θέλει το "αχ, αχ, αχ!" και είσαι εντάξει.
  24. Ουκ απευθύνεις στο boyfriend ερωτήσεις-παγίδες: Για παράδειγμα, το "μήπως πάχυνα;" Δεν ξέρουμε, δε μας νοιάζει, μπορεί και να δείχνεις καλύτερη με ένα-δυο κιλά παραπάνω και στην τελική αν νομίζεις ότι πάχυνες άσε κάτω το χάμπουργκερ και μη μας τα κάνεις χάμπουργκερ. Ή το "Τι γνώμη έχεις για τις φίλες μου;" Έχω τη γνώμη ότι είναι όλες τους ηλίθιες καρακάξες, κι αν συνεχίσεις να πας γυρεύοντας για καυγά θα γίνεις επάξια αρχηγός τους.
  25. Ουκ αναγάγεις το γάμο σε αυτοσκοπό σου: Ο γάμος δεν είναι καταξίωση, είναι απλά μια τελετή για να τ'αρπάζουν οι παπάδες, τα νυφικάδικα και τα κέντρα δεξιώσεων. Πίστεψέ με, δε θα πάθεις τίποτα αν σ'αφήσει αστεφάνωτη. Κανείς δε θα σε πιάσει στο στόμα του, γιατί κανείς δε νοιάζεται, αλλά και να σε πιάσει, πάλι κανείς δε νοιάζεται. Αν πάλι επιμένεις να πρήζεις τον Βρασίδα και να κλαις τα βράδια που δε σου κάνει την πρόταση, πάρε τις όμοιές σου, βρείτε ένα νησί στον Ειρηνικό, φτιάξτε το δικό σας κράτος και βάλτε και το If you like it then you should have put a ring on it για εθνικό ύμνο άμα θέλετε.

    (κι εσύ σκάσε. Δεν σου φτάνει το δαχτυλίδι απ'τον αράπη; Άντε μην τα πάρω τώρα και σε στείλω κι εσένα στη μάνα σου)
Αυτά, και να προσέχετε μην καεί το σπίτι σας στην ανεξέλεγκτη πυρκαγιά που προκλήθηκε από φεμινίστριες που κάψανε ομαδικά τα σουτιέν τους επειδή συνέχεια κράζω τις γυναίκες και ποτέ τους άντρες αλλά κάποια στιγμή θα γίνει κι αυτό όταν ξεβαρεθώ και θα ησυχάσουμε όλοι.

Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου 2012

Λευτεριά στους γκαντέμηδες

Εδώ και αρκετό καιρό το πισί που μου αγόρασε ο πατέρας μου για χίλια διακόσια ευρώ το ένδοξο 2004 που πήραμε το Γιούρο και κάναμε τους Ολυμπιακούς δουλεύει σαν δημόσια υπηρεσία τον Αύγουστο. Η κάρτα ήχου πάει σαν λεωφορείο στην Εγνατία: μία προχωράει, τρεις σταματάει. Το φλας πλέιερ παίζει τα βίντεο όταν και αν του καυλώσει. Τα προγράμματα παγώνουν πιο πολύ κι από τη Σιβηρία τα Χριστούγεννα, στο χρόνο που χρειάζεται για να ανοίξει χτυπάω τρεις φραπέδες και εδώ και δύο μέρες κάνω εκκαθάριση και ανασυγκρότηση δίσκου μπας και βγάλει παρέλαση.
Το καινούριο κρούσμα ήταν με τον οδηγό CD, ο οποίος είναι εντελώς καμένος, σαν κι εμένα αλλά χειρότερα. Το πρόβλημα είναι ότι εγώ χρειάζομαι να ακούσω μερικά CD, κι έτσι είπα να τα περάσω σε έναν άλλον υπολογιστή κι από κει να τα μεταφέρω με USB stick. Μετά όμως ανακαλύψαμε ότι είχαμε έναν εξωτερικό οδηγό CD καταχωνιασμένο κάπου και τον δοκιμάσαμε. Δούλευε τζιτζί, υπήρχε όμως πρόβλημα ότι μετά αν ήθελα να βάλω φλασάκι δε θα χωρούσε. Έτσι το βγάζω, ψάχνω να βρω αν έχει καμία θύρα ελεύθερη από πίσω, δεν είχε. Το ξαναβάζω, κι όπως φαίνεται στο μεταξύ το πιάσαν οι ντροπές και δεν αναγνωρίζεται από τα Windows. Δοκιμάζω την αλάνθαστη χακεράδικη μέθοδο λύσης προβλημάτων "Σβήσ'το και ξανάνοιξέ το", χωρίς επιτυχία. Πάω και το βάζω στο λάπτοπ, δουλεύει μια χαρά. Το ξαναβάζω στο δικό μου, πιο τίποτα κι από το περιεχόμενο της λίστας πραγμάτων για τα οποία μπορεί να είναι περήφανος ο ΓΑΠ από τη θητεία του ως πρωθυπουργός της Ελλάδας.
Με δυο λέξεις, έχω έναν εξωτερικό οδηγό CD ο οποίος δουλεύει σε όλα τα κομπιούτερ του σπιτιού ΕΚΤΟΣ από αυτό στο οποίο το χρειάζομαι να δουλέψει.
Ίσως αυτή τη στιγμή πιστεύετε ότι είμαι ο μεγαλύτερος γκαντέμης του κόσμου-ή, επειδή υπάρχουν άνθρωποι στην Αφρική που δεν ξέρουν αν θα τους προλάβει πρώτα η πείνα, το AIDS, το μη πόσιμο νερό ή οι παρατημένες νάρκες, ο μεγαλύτερος γκαντέμης του Δυτικού κόσμου. Και μπορεί να είμαι. Γι'αυτό σήμερα θα κάνω ένα μεγάλο αφιέρωμα στους γκαντέμηδες.
Προσοχή όμως! Μη συγχέετε τους γκαντέμηδες με τους γρουσούζηδες. Ο γκαντέμης είναι ένας κατά βάθος καλός άνθρωπος που τον κυνηγάει η κακοτυχία, κάτι σαν τον Ντόναλντ Ντακ αν διαβάζατε κόμικς, αλλά τον κυνηγάει μόνο του. Ανεβαίνει έναν Γολγοθά. Ποινήν εκτίει. Αγγαρεία κάνει. Και κερδίζει εν τέλει τη συμπάθεια του αναγνωστικού κοινού. Ο γρουσούζης, πάλι, είναι ο σκατόψυχος που όπου πάει σκορπάει τη λύπη και τη δυστυχία γύρω του. Να θυμάστε: Τον γκαντέμη πολλοί αγάπησαν, τον γρουσούζη ουδείς.
Και για να μην αναρωτηθείτε πού είναι ο Μητσοτάκης, θα χρησιμοποιηθεί ως μονάδα μέτρησης γκαντεμιάς στο S.I., όπου το ένα Μητσοτακοβόλτ ή MtV για συντομία (ironic, ain't it?) ισοδυναμεί με το ποσό γκαντεμιάς που προσφερόμενο σε μία γκαντεμογεννήτρια παράγει ένα Δρακουλόμπ ηλεκτρικού φορτίου. Όπως καταλαβαίνετε όσοι σκαμπάζετε από γκαντεμοφυσική, το MtV είναι εξαιρετικά μεγάλη μονάδα γκαντεμιάς, οπότε δε μιλάμε πια για απλές μαλακιούλες τύπου "έχασα το λεωφορείο" ή "η γκόμενα που γούσταρα τα έφτιαξε με έναν μαλάκα" ή "τραβάω δεκάρι από δώδεκα". Μιλάμε για χάρντκορ καταστάσεις!
  • Μπαρτσελόνα στο Τσάμπιονς Λιγκ 2011-12:
    Η Μπαρτσελόνα ως γνωστόν είναι η υπερδιαστημική ομαδάρα που παίζει ποδόσφαιρο σαν από πλέι στέσιον κι όποιος δεν του αρέσει δεν έχει ιδέα τι πάει να πει total football και καλύτερα να πάει να κλειστεί σε ένα γυναικωνίτη και να αφοσιωθεί στο αγωνιστικό κέντημα. Η υπερδιαστημική ομαδάρα λοιπόν έφτασε στους ημιτελικούς του τσουλού με αντίπαλο την Τσέλσι. Λέγανε όλοι στη μαγευτική Βαρκελώνη, "πάμε για Μόναχο". Ανηφορίζουνε Λονδίνο, τους λένε οι Λονδρέζοι "Ποιος θα πάει Μόναχο; Αυτός! 1-0". Κατεβαίνουμε στο Καμπ Νου, ρίχνουν στο πρώτο ημίχρονο δυο μπαλάκια οι υπερδιαστημικοί, λένε "Τώρα πάμε Μόναχο". Τσίμπα ένα αρχίδι, τους λένε οι Λονδρέζοι (από αυτά που είχαν σφηνωμένα στον κώλο τους μάλλον). Βάζουν γκολάκι στο 45+1, και μετά πάνε και αράζουν όλοι μπροστά στο τέρμα έτσι μωρέ να μη νιώθει μοναξιές ο Τσεχ. Περνάνε μεν με το εκτός έδρας γκολ, αλλά η Μπαρτσελόνα τους παίζει στα δέκα μέτρα απ'το τέρμα και είναι σίγουρο ότι θα βάλει γκολ. Δε βάζει. Ε, και στο ενενήντα συν βγαίνει μπροστά ο Τόρες (ο ίδιος Τόρες που εκείνη την εποχή είχε γίνει πιο ανέκδοτο στο Λονδίνο κι απ'τον Γιαννάκη Οκκά), τους ρίχνει μια ισοφάριση, η Τσέλσι Μόναχο κι η Μπάρτσα καναπέ. Δε σας χάλασε κιόλας.
    Βαθμός γκαντεμιάς: 0,8 ΜtV
  • Μέγας Αλέκος:
    Ο Αλέκος, που λέτε, πέρα από μέγας σφαγέας και στυγνός δικτάτορας όπως ισχυρίζεται κάθε τρεντοαριστερός που σέβεται τον εαυτό του, είχε κατακτήσει όλο τον κόσμο, τόσο που λέγεται ότι όταν ο Λεονάρντο ντι Κάπριο τόλμησε να εκστομίσει τη φράση "I'm the King of the World" στην κουπαστή του Τιτανικού, τον Αλέκο τον έπιασε τέτοιο γέλιο που κόντεψαν να τον δέσουνε με Γόρδιο Δεσμό. Αφού λοιπόν ο Αλέκος και τα στρατά του κατέκτησαν ό,τι ήξεραν ότι υπάρχει και έφτασαν μέχρι την Ινδία, την οποία πολύ κακώς δεν κατέκτησαν γιατί θα μπορούσαμε σήμερα να είχαμε γλυτώσει απ'το Μπόλιγουντ, τους έπιασε νοσταλγία (κι ίσως ένα κόψιμο από τα φαγητά που έτρωγαν εκεί) και ξεκίνησαν να γυρίζουνε. Ε, και πάνω που έλεγε ο Αλέκος "επιτέλους, θα γυρίσω πίσω κι εκείνα τα κωλόπαιδα που με κοροϊδεύανε και μου ρίχνανε σύννεφο φατούρο όταν έλεγα ότι θα κατακτήσω τον κόσμο θα το βουλώσουν", τον πιάνει ένας πυρετός στο δρόμο και πεθαίνει, και μετά οι υποψήφιοι διάδοχοι δεν μπόρεσαν να τα βρουν (κάτι σαν τις εκλογές του Μαΐου ένα πράμα), πήραν ο καθένας ένα κομμάτι και του γαμήσανε την αυτοκρατορία. Εδώ που τα λέμε, Σκοπιανοί, είστε σίγουροι ότι θέλετε τέτοιο γκαντέμη για εθνικό ήρωα; Όχι, γιατί κι εμείς εδώ έχουμε το Μητσοτάκη, αλλά δεν του στήνουμε κι αγάλματα (-ίσως γιατί δεν πέθανε...-τι εννοείς δεν πέθανε;).
    Βαθμός γκαντεμιάς: 1,4 MtV
  • Μάικολ:
    Ο Μάικολ, αν εξαιρέσεις ότι ήταν ο μεγαλύτερος αστέρας της ποπ μουσικής, την οποία σήμερα αξιώνουν να εκπροσωπούν κάτι αποβράσματα σαν τον Μπίμπερ, κι ότι είχε αρκετά εκατομμύρια για να χτίσει λούνα παρκ στην αυλή του, ήταν γκαντέμης σε όλα του. Η Μπίλι Τζιν πήγε να του φορτώσει το μπάσταρδό της, ένα θρίλερ είδε και μετά βγήκαν τα ζόμπι και τον κυνηγούσανε, μία διαφήμιση για την Πέπσι πήγε να γυρίσει κι αρπάξανε φωτιά τα μαλλιά του (και γι'αυτό πίνουμε πάντα Κόκα Κόλα), τη μύτη του πήγε να σιάξει και τον κάνανε σαν ανάποδο γαμώτο, λευκός πήγε να γίνει κι έγινε σαν όρθιο γαμώτο. Μέχρι και για παιδεραστία τον κατηγορήσανε-εμείς βέβαια δεν τα πιστεύουμε αυτά, αλλά καλού κακού μην αφήνετε τους γιους σας κοντά στη Νέβερλαντ. Αλλά φυσικά το τελειωτικό χτύπημα ήρθε το 2009, όπου ο Μάικολ, βλέποντας την καριέρα του να έχει πάρει την κατιούσα εδώ και χρόνια, αποφάσισε να κάνει ένα δυναμικό comeback με 50 συναυλίες στο Λονδίνο, οι οποίες ξεπούλησαν αμέσως, ε, και μετά πέθανε. Αυτό. Δεν ξέρω βέβαια αν όσοι είχαν αγοράσει εισιτήρια αποζημιώθηκαν, οπότε αν αξίζει η όχι να συμπεριληφθούν κι αυτοί στους γκαντέμηδες.

    Βαθμός γκαντεμιάς: 1,3 MtV
  • Κογιότ:
    Εντάξει, τώρα μιλάμε για τον αρχετυπικό γκαντέμη, τον γκαντέμη που διδάσκει στα μικρά παιδιά τι εστί γκαντέμης. Πτώση από γκρεμούς, καταπλάκωμα από βράχους, πτώση από γκρεμούς μαζί με καταπλάκωμα από βράχους, ηλεκτροπληξία, φωτιά, εγκαύματα τρίτου βαθμού, σφαίρες που εξοστρακίζονται, εκτοξεύσεις στο διάστημα με πυραύλους, εκρήξεις δυναμίτη μέσα στη μούρη του, χτυπήματα από τρένα, το κλασικό με το ζωγραφισμένο τούνελ που το Ρόουντ Ράνερ περνάει από μέσα και το Κογιότ σκάει στον τοίχο με πενήντα χιλιόμετρα την ώρα σαν το καρπούζι, όλα αυτά είναι άλλη μια μέρα στη δουλειά για το Κογιότ. Αλλά εντάξει, εδώ που τα λέμε, είναι και λίγο μαλακάκος ο φίλος μας, έτσι δεν είναι; Τα θέλει και τα παθαίνει. Δεν μπορεί να μην υπάρχει κανένα άλλο ζωντανό να φάει σε ολόκληρη την έρημο. Αλλά ακόμα κι αν δεν, με τόσο τρέξιμο που έριξε για να πιάσει το Ρόουντ Ράνερ και με όλους τους πυραύλους, τα πατίνια, τ'αυτοκίνητα και δεν ξέρω γω τι άλλο, θα μπορούσε να είχε φτάσει στην κοντινή πόλη και να φάει ένα χάμπουργκερ. Αφού βλέπεις, μωρέ μαλάκα, ότι δεν το πιάνεις το κωλοπούλι, ασ'το να πάει στο διάλο! Στην ίδια κατηγορία εντάσσεται κι ο Μπρέιν του Πίνκι εντ δε Μπρέιν με τα μεγαλοφυή (;) του σχέδια για την κατάκτηση του κόσμου.

    Βαθμός γκαντεμιάς: 0,9 MtV
  • Άλαν Τιούρινγκ:
    Ο Άλαν Τιούρινγκ ήταν μια τεράστια μαθηματική ιδιοφυΐα, σχεδόν περισσότερο κι από μένα, που το όνομά του γράφτηκε στην ιστορία με χρυσά γράμματα γιατί ήταν αυτός που κατάφερε να σπάσει τη μηχανή Ενίγκμα με την οποία έστελναν κρυπτογραφημένα μηνύματα οι Ναζί (αρχικά τα λέγανε με κορακίστικα αλλά τους καταλάβαιναν), κι έτσι σήμερα οι συμπατριώτες του αλλά κι όλοι εμείς οι Ευρωπαίοι απολαμβάνουμε το προνόμιο να μην πλενόμαστε με Σαπούνια Κοέν. Κι αντί να του δώσουν εκατόν πενήντα παράσημα και τον τίτλο του Σερ (τίτλος ο οποίος όπως φαίνεται αρμόζει περισσότερο στον Μικ Τζάγκερ μη χέσω) λίγο έλειψε να τον κλείσουν μέσα, γιατί είχε το πολύ σοβαρό και αποκρουστικό και εξωφρενικό ελάττωμα ότι την έλυνε την εξίσωση, το υπολόγιζε το ολοκλήρωμα, τον αποκρυπτογραφούσε τον κώδικα, ήτανε πους της καθέτου πώς το λένε! Εκεί θυμηθήκατε να τιμωρήσετε την ομοφυλοφιλία, κωλοεγγλέζες! Και η βρετανική κυβέρνηση θυμήθηκε να ζητήσει επίσημη συγνώμη για τη στενομυαλιά και την απύθμενη αχαριστία που επέδειξε ΜΟΝΟ εξήντα χρόνια μετά το θάνατό του! Έπρεπε να σας αφήσει ο Άλαν να σας κατακτήσει ο Χίτλερ ρε, να δούμε πόσο θα σας πείραζαν μετά οι προτιμήσεις του.
    Βαθμός γκαντεμιάς: 2,6 MtV
  • Λορέντζο Λαβάλ:
    Τι, δεν ξέρετε ποιος είναι αυτός; Ωραία, θα σας διαφωτίσω εγώ. Είναι ο νεογέννητος γιος της Snooki απ'το Jersey Shore. Ε...αυτό. Θέλετε κι άλλο;
    Βαθμός γκαντεμιάς: 127346,18 MtV
  • Τέιλορ Σουίφτ:
    OK, εξηγούμαι για να μην παρεξηγούμαι. Ξέρω ότι η μουσική της Τέιλορ Σουίφτ είναι το μουσικό αντίστοιχο των ταινιών με τη Μεγκ Ράιαν και ξέρω ότι όλα της τα τραγούδια κυμαίνονται στη θεματολογία "κάποιος αλήτης κι άδικος πεοφόρος πλήγωσε ανεπανόρθωτα την αθώα κι ευαίσθητη καρδούλα μου, γι'αυτό κι εγώ θα γράψω ένα τραγούδι για να θρηνήσω παρόλο που κανείς δε νοιάζεται", αλλά, αν αφαιρέσεις το κλαψομουνιζέ υφάκι της, η κοπέλα είναι white chocolate, τέλος. Όπως είπε άλλωστε κι η Εύα, ένα μήλο την ημέρα το θεό τον κάνει πέρα. Ε, το 2009 φτάνει η μεγάλη στιγμή της καριέρας της, το Best Female VMA του MTV, το οποίο για αυτήν ήταν κάτι σαν το Νόμπελ για τον επιστήμονα, το Πούλιτζερ για το συγγραφέα, τη Χρυσή Μπάλα για τον ποδοσφαιριστή και τη Μέρκελ για τον σαβουρογάμη. Ε, κι εκεί που ανεβαίνει η μικρή Τέιλορ στη σκηνή κι ετοιμάζεται να αρχίσει τα "Ω, θεέ μου, σας ευχαριστώ πάρα πολύ, τι συγκινητικό, ευχαριστώ τη μαμά μου, το μπαμπά μου και όλους τους γκόμενους που μου φέρθηκαν σκάρτα και με ενέπνευσαν", πετάγεται κι ο μαλάκας...

    ...και της γαμάει τη στιγμή. Μέχρι κι ο Ομπάμα βγήκε μετά και τον έβριζε. Μπαϊδεγουέι, μπερδεγουέι και ρεμπελδεγουέι, αν συνεχίσετε να παρακολουθείτε το βίντεο θα δείτε ότι μετά η Μπιγιονσέ την προσκαλεί να τελειώσει το λόγο της. Έτσι είναι οι σωστές γυναίκες ρε! Κυρίες όπου πρέπει, και όχι και τόσο κυρίες όταν χρειάζεται. Ασταδγιάλα συγκινήθηκα πάλι.
    Βαθμός γκαντεμιάς: 1,1 MtV
  • Εκείνος ο οδηγός του ΟΑΣΘ που δολοφονήθηκε στη Σίνδο το 2008:
    Α, εδώ η ιστορία έχει πολύ γέλιο (εκτός κι αν είστε μέλος της οικογένειας του οδηγού, οπότε δεν έχει και τόσο πολύ γέλιο). Δύο ευφυέστατοι μπάτσοι μετέφεραν με το περιπολικό στο Α.Τ. Σίνδου έναν που ήταν μέσα για κλοπή, χωρίς χειροπέδες, με όπλο αφύλακτο στο χειρόφρενο. Εντελώς απροσδόκητα, ο κλέφτης (που αργότερα αποδείχτηκε και ζάκι) πήρε το όπλο, τους απείλησε, βγήκε από το μπατσικό κι άρχισε το ωτοστόπ. Αρκετά αργότερα ανεβαίνει σε ένα λεωφορείο (άλλος έξυπνος από κει, βρήκε το τέλειο όχημα για να ξεφύγει από αστυνομική καταδίωξη να πούμε), κρατάει ομήρους τους επιβάτες, σκοτώνει τον οδηγό ο οποίος δεν του έφταιξε και σε τίποτα, τη δουλειά του να μεταφέρει ανθρώπους με χαμηλή ταχύτητα σε ένα αυτοδιαλυόμενο όχημα έκανε, παρατάει το λεωφορείο, κλέβει άλλο ένα αυτοκίνητο και μετά έτσι για τη γεύση κλέβει κι ένα περιπολικό, επαναλαμβάνω σε περίπτωση που νομίζατε ότι έχετε παραισθήσεις, κλέβει ένα ΠΕΡΙΠΟΛΙΚΟ! Ντάξει, ρε παιδιά, αυτά ούτε σε ταινίες του Μάικλ Μπέι δε γίνονται (ίσως σε Μόντυ Πάιθονς, αλλά και πάλι παρατραβηγμένο). Κατά τ'άλλα, όταν ο κόσμος στις πορείες ψάλλει μελωδικά το Μπαγουδό, εσείς παρεξηγιέστε.
    Βαθμός γκαντεμιάς: 3,7 MtV
  • Κλιφ Μπάρτον (ή Μπέρτον, ή όπως σκατά προφέρεται):
    Εντάξει, μεταλάδες είστε, την ξέρετε την ιστορία, εγώ όμως οφείλω να παραθέσω τα γεγονότα για λόγους ιστορικής πληρότητας και για να τονίσω την ειρωνεία. Που λέτε λοιπόν, το 1986 οι Μετάλικα περιόδευαν στη Σουηδία για να προωθήσουν το Μάστερ οφ Πάπετς. Όπως ταξίδευαν, λοιπόν, είχαν παράπονο ότι τα κρεβάτια του τουρ μπας που τους μετέφερε ήταν άβολα, οπότε ο Κλιφ κι ο Κερκ αποφασίζουν να το παίξουν στο πόκερ, και κερδίζει ο Κλιφ (αυτή ήταν νίκη, όμως, όχι αστεία) με τον Άσο των Σπαθιών (α, ρε Λέμμυ, μας κατέστρεψες ασούμ ναούμ), κι ο Κλιφ αποφασίζει ότι θέλει το κρεβάτι του Κερκ, και του το δίνει αυτός, και του λέει κιόλας με ύφος "Ντάξει, πάρ'το. Εγώ θα κοιμηθώ μπροστά, και θα'μαι και καλύτερα". Ε, κι εκεί τέλος πάντων που ο Κλιφ κοιμόταν στο πάλαι ποτέ κρεβάτι του Κερκ, ο οδηγός, σουρωμενάκιας καθώς ήταν, πάει κι αναποδογυρίζει το λεωφορείο στην άκρη του δρόμου, εκπαραθυρώνεται ο Κλιφ και μετά πέφτει το λεωφορείο και τον πλακώνει. Πάνε και σηκώνουνε το λεωφορείο για να τον βγάλουνε, αλλά αυτό γλιστράει και ξαναπέφτει πάνω του! Από την άλλη, με τέτοια γκαντεμιά που φάνηκε να κυνηγάει τον Κλιφ, και να σήκωναν το λεωφορείο θα έπιανε καταιγίδα και θα τον χτυπούσε κεραυνός (από αυτούς που καβαλούσαν περήφανα οι Μετάλικα πριν γίνουν στέοι), οπότε τι να κάνει κανείς. Αφιερωμένο:

    Βαθμός γκαντεμιάς: 8,8 MtV
Αυτά, και να προσέχετε μη σπάσετε καθρέφτη, περάσετε κάτω από σκάλα, δείτε δεκατρείς μαύρες γάτες, χύσετε αλάτι πάνω στο τραπέζι και μετά ξεκινήσετε να πάτε στη δουλειά σας στο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου και το ημερολόγιο λέει 11 Σεπτεμβρίου 2001 (6,97 MtV, για την ιστορία).