Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011

George Papandreou and the Lamoya: The Greatest Hits

Αυτός είναι ο Γιώργος ο Slow.
Όχι ο Γιάννης ο Slow, o Γιώργος ο Slow, ντουβάρια!
(Παρεμπιπτόντως, πώς κατάφερε η Βόδαφον να βγάλει μία διαφήμιση που να μη με κάνει να θέλω να βγάλω τα μάτια μου και να τα πετάξω στα σκυλιά όπως έκανε και ο Ίρος με τους όρχεις του Οδυσσέα-ζητιάνου στη ραψωδία Σ, στίχος 100, που είναι το μόνο που θυμούνται όλοι από την Οδύσσεια μετά το άνδρα μοι ένεπε, είναι απορίας άξιο).
Αυτός λοιπόν είναι ο Γιώργος ο Slow. Και κατά βάση το παιδί δε φταίει. Είναι απλώς ο λάθος άνθρωπος στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή. Προσπαθήστε μόνο να βάλετε τον εαυτό σας στη θέση του. Έγινε πρωθυπουργός σε μία χώρα της οποίας τη γλώσσα καλά καλά δεν ξέρει, επειδή κάποτε ο πατέρας του διόριζε κόσμο στο δημόσιο σε αυτή τη χώρα.
Και μετά επειδή ο προκάτοχός του έβαλε ψεύτικα στοιχεία για να μπούμε στην Ευρωζώνη, τώρα βρέθηκε στην πολύ δυσάρεστη θέση να πρέπει να επιβάλλει στο λαό αυτής της χώρας μέτρα για να επιστρέψει στην Ευρωζώνη τις επιχορηγήσεις που έγιναν βίλες, καζίνα, μερτσεντέ και στριπτιζάδικα. 
Σοφοκλή είσαι πουθενάς. Πέθανες και τέτοια τραγωδία δεν έγραψες.
Φυσικά, ο Γιώργος σε αυτή του την προσπάθεια δεν είναι μόνος. Δε θα μπορούσε άλλωστε. Μαζί του βρίσκεται μία πλειάδα ταλαντούχων πολιτικών που βλέπουν αυτό που κάνουν ως λειτούργημα και όχι ως επάγγελμα. Που δεν προκαλούν τον κόσμο, που ξέρουν ποιο είναι το καλύτερο για όλους και, προπάντων, είναι εδώ για το καλό μας.
Σήμερα, λοιπόν, θα δούμε μερικά από τα πιο πετυχημένα μέτρα που εφάρμοσε η κυβέρνηση ΓΑΠ από την εκλογή της. Καθίστε αναπαυτικά, πάρτε πατατάκια/κοκακόλα/ουίσκι/τσιγαρλίκι και ετοιμαστείτε για ένα μουσικοχορευτικό υπερθέαμα που θα κάνει τον Andrew Lloyd Webber να μοιάζει Δαλιανίδης στο Ρετιρέ.

  • Το Τσιγαράκι σου και Σ'Άλλη Παραλία: Ένα αγαπημένο oldie but goodie από τους ευτυχισμένους καιρούς του "Λεφτά Υπάρχουν", όταν η μπάντα έκανε τα πρώτα της βήματα (προς την καταστροφή). Το μέτρο αυτό έμεινε γνωστό για τη θύελλα αντιδράσεων που ξεσήκωσε ανάμεσα στους Έλληνες πολίτες, που δεν μπορούσαν να διανοηθούν ότι δε θα συνόδευαν τον αγαπημένο τους φραπέ με το γλυκό άρωμα του Καρέλια. Τελικά το τραγούδι ήταν εισπρακτική αποτυχία, αλλά η ποιότητά του εντυπωσιάζει ακόμα και σήμερα.
  • Καλλικράτη Εσύ Σούπερ Σταρ: Ένα κομμάτι-σταθμός στην καριέρα του συγκροτήματος, που ένωσε δήμους και δίχασε κόσμο και κοσμάκη. Χαρακτηριστική ήταν η διαμάχη που ξεσήκωσε ο Καλλικράτης ανάμεσα στους διάσημους μουσικοκριτικούς Άνθιμο και Μπουτάρη. Έγιναν μέχρι και διαδηλώσεις προκειμένου να μη βγει αυτό το μέτρο, για να αποδειχθεί τελικά ότι δεν επηρέαζε κανέναν σε τίποτα.
  • Στην Υγειά της Αδιόριστης: Με μια κίνηση ματ, ο Γιώργος παγώνει το κοινό του και τις προσλήψεις στο δημόσιο. Οι συνέπειες αυτού του μέτρου είναι εντυπωσιακές. Η ανεργία αυξάνεται κατακόρυφα, σαν αντίδραση για το περιεχόμενο του τραγουδιού. Έτσι ο κόσμος δεν έχει λεφτά για να αγοράσει τον καινούριο δίσκο του συγκροτήματος. Ο Γιώργος κάνει ό,τι θα έκανε κάθε μπάντα που σέβεται τον εαυτό της μπροστά σε μια εισπρακτική αποτυχία: αλλάζει κιθαρίστα.
  • Σου δίνω την καρδιά μου: Το συγκρότημα αφήνει για λίγο τις οικονομικές υπερπαραγωγές και κάνει το κατιτίς του για να βοηθήσει τους κατατρεγμένους και άρρωστους αυτού του τρόπου, σε σύνθεση του Andy "The Lover" Loverdos. Χάρη σε αυτό το μέτρο, ο κόσμος αισθάνεται πλέον υποχρεωμένος να γίνει δωρητής οργάνων-όχι ότι δεν είναι, άλλωστε. Αυτό το τραγούδι δε δέχεται αντιδράσεις, γιατί στη σημερινή politically correct κοινωνία ακόμη και παιδιά να σφάζεις, αν πεις ότι το κάνεις για φιλανθρωπία συγχωρείσαι.
  • Εφεδρεία και λαχτάρα να σε νοιάζομαι: Ένα κομμάτι που ξεσήκωσε σάλο στις τάξεις του πιο πιστού κοινού της μπάντας, το οποίο είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι πάσης ηλικίας και ειδικότητας. Κριτική δέχθηκε το συγκρότημα από το γνωστό για την αθυροστομία του μέλος Ted "We Ate Them Together" Pagkalos, ο οποίος αποδοκίμασε τη χρήση της λέξης εφεδρεία στη θέση του απόλυση, το οποίο θεωρήθηκε πολύ προσβλητικό.
  • Πίνω μπάφους και κυβερνώ: Ένα τραγούδι-ύμνος στα μαλακά ναρκωτικά, κατακρίθηκε από πολλούς για την προτροπή να απελευθερωθεί η χρήση. Οι επικριτές πάντως έχουν άδικο, καθώς υπάρχει ήδη δεδικασμένο και μάλιστα με αναφορές και προτροπές για πολύ σκληρότερα ναρκωτικά. Πρόκειται για το μεγάλο σουξέ της εποχής "Σας Πάω" του μεγάλου ράπερ ArchBishop of Athens and All Greece Christodoulos.
  • Ελληνική Παιδεία: Ένα κομμάτι που φτιάχτηκε ειδικά από την ταλαντούχα συνθέτη Ann "La Professoressa" Diamond, αγαπήθηκε όσο κανένα άλλο από τους νέους. Ενδεικτικό είναι ότι οι φοιτητές ανά τα πανεπιστήμια της χώρας κάνουν καταλήψεις χάρη σε αυτό το μέτρο. Παραμένει ακόμα στα charts, αν και αναμένεται να εκτοπιστεί σύντομα από τη νέα μεγάλη υπερπαραγωγή.
  • Αν έχεις σπίτι, κατέβαινε: Ένα κομμάτι καταπέλτης, που τα χώνει άγρια σε αυτούς που τολμούν να έχουν στην ιδιοκτησία τους ακίνητα, την ίδια ώρα που πολλοί συνάνθρωποί μας κοιμούνται σε χαρτόκουτα, σταθμούς μετρό και γέφυρες. Το κομμάτι, βέβαια, δεν τολμάει να θίξει την Εκκλησία, γιατί θα ρίξει φωτιά ο εν ουρανοίς αντιπρόσωπος του Ανθίμου και θα μας κάψει.
  • Μη Φας, Έχουμε Αύξηση ΦΠΑ: Ένα μέτρο που έκανε τις τιμές του φαγητού να ανέβουν κατακόρυφα, δια χειρός Vagos "The Dragon" Venizelos. Φυσικά, ποιος νοιάζεται για το φαΐ και για τέτοιες σαχλαμάρες, όταν μπορεί να απολαμβάνει ζωντανά αυτό το απόσταγμα μουσικής ομορφιάς που παράγουν οι GPatL, γνωστοί και σαν PASOK σε μερικούς κύκλους, ίσως επειδή το GPatL είναι σαν τον ήχο που παράγει κανείς όταν έχει λόξιγκα.
  • Άνοιξε Επάγγελμα Να Διαβώ: Ένα λαϊκό κομμάτι με το οποίο πωρώθηκαν τόσο πολύ οι ταξιτζήδες που σταμάτησαν να εκτελούν το θεάρεστο έργο τους. Το αν θα γυρίσουν στη δουλειά τους αποτελεί θρίλερ. Φημολογείται, δε, ότι ο Michael Jackson βγήκε από τον τάφο και δήλωσε στην τηλεόραση ότι αισθάνεται πολύ λίγος που τόλμησε να αποκαλέσει το σουξεδάκι του Thriller.
  • Ήταν η Ζωή μου Κόλαση και την έκανες Απόδειξη: Το τελευταίο σουξέ της πιο αμφιλεγόμενης μπάντας government rock όλων των εποχών, που ρίχνει το αφορολόγητο στα 5000 ευρώ-με αυτά τα λεφτά, κύριε, στην Αφρική θεωρείσαι εκατομμυριούχος, μην έρχεσαι τώρα να μας ζητάς και τα ρέστα-και ταυτόχρονα βάζει τους πολίτες να ψάχνουν να βρουν αποδείξεις. Εννοείται πως οι αποδείξεις για ενοίκια, λογαριασμούς, κινητά, μεταφορικά και τέτοια δε μετράνε. Τι την περάσατε την GPatL, ψιλικατζίδικο;
Αυτά, και να προσέχετε μην τυχόν το μαγνητόφωνο σας μασήσει την κασέτα.

Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2011

Σοβιετική Ένωση and the minds on the railings

Λοιπόν, τι με κοιτάτε; Δεν γουστάρω να γράψω ούτε για τον Πάγκαλο, ούτε για τους Αγανακτισμένους, ούτε για την κακιά Μέρκελ και για την παρτόλα που αντικατέστησε τον Ντομινίκαρο στην ηγεσία του ΔΝΤ μετά τις τσαχπινιές με την καμαριέρα, ούτε για την ελληνική κάθετος τούρκικη τηλεόραση, ούτε για τίποτα. Θέλω να γράψω για τη Σοβιετική Ένωση και θα γράψω για τη Σοβιετική Ένωση! Θα σας ρωτήσω κιόλας; Δικό μου είναι το μπλογκ. Αν θέλω το βάζω φωτιά και το καίω. Που λέει ο λόγος δηλαδή, γιατί δε γίνεται να κάψεις μια σειρά από bytes αποθηκευμένη σε κάποιον server στη Γουατεμάλα.
Στο θέμα μας λοιπόν. Η Σοβιετική Ένωση. Τι ήταν αυτό το πράγμα; Is it a bird? Is it a plane? Μήπως ήταν νησί που κείτεται στη θάλασσα; Ποιος ο ρόλος της στην ανθρωπότητα; Τι θα ήταν ο εικοστός και εικοστός πρώτος αιώνας χωρίς αυτήν; Γιατί κατέρρευσε; Τι μας προσέφερε; Ποια είναι τελικά η μυστική συνταγή του καβουροπάτι; Αυτά και άλλα πολλά συγκλονιστικά ερωτήματα θα λάβουν απάντηση στη σημερινή εγγραφή.
Η Σοβιετική Ένωση λοιπόν ήταν το δημιούργημα της Ρωσικής επανάστασης. Άλλη μία επιβεβαίωση του κανόνα ότι οι επαναστάσεις καταλήγουν σε φιάσκο. Η Γαλλική κατέληξε σε hardcore αυτοκρατορία από τον original κοντό και για την Ελληνική ας μην το πιάσουμε καλύτερα γιατί θα καταλήξουμε αλλού πάλι.
Ο κομμουνισμός, σύμφωνα με τον Μαρξ (όχι τον Γκράουτσο, με το πούρο, τον Καρλ), είναι ένα σύστημα χωρίς τάξεις, στο οποίο όλοι μαζί μοιράζονται τα αγαθά και λαμβάνουν τις αποφάσεις μαζί. Σίγουρα ακούγεται ωραίο, ειδικά αν είσαι η Παπαρήγα, αλλά δυστυχώς στην πρακτική εφαρμογή του είχε μερικά προβλήματα.
Εκτός κι αν ο Καρλ είχε στο μυαλό του όταν έγραφε το Κεφάλαιο για τα γκούλαγκ στη Σιβηρία, την KGB, το τείχος του Βερολίνου και τους κατασκόπους στις ΗΠΑ.
Που δεν τα είχε. Αλλά τα είχε ο Στάλιν.
Πώς ήρθε η διάλυση; Σύμφωνα με την ΕΕτΠ (Επίσημη Εκδοχή των Πραγμάτων), η Σοβιετική Ένωση κατέρρευσε χάρη στις μεταρρυθμίσεις του Γκορμπατσόφ. Ξέρετε μωρέ, περεστρόικα, γκλάσνοστ, ντα γκασπαζά και τέτοια. Αυτή την εκδοχή υιοθετεί και η Αμερική. Ένας ήρωας με παράξενο σημάδι στο κούτελο που σώζει τη χώρα και τον κόσμο ολάκερο από τον μεγαλύτερο εχθρό που έχει γνωρίσει στους αιώνες. Για κάποιο λόγο, κάτι μου θυμίζει αυτή η ιστορία.
MIKHAIL GORBACHEV
Φυσικά, η ΕΕτΠ λέει μούφες. Στην πραγματικότητα, η Σοβιετική Ένωση δεν μπόρεσε ποτέ να ξεπεράσει την ήττα της από την Ελλάδα στον τελικό του Ευρωμπάσκετ του 87. Η χώρα δέχθηκε σοβαρό πλήγμα και η κατάρρευση ήταν πια θέμα χρόνου. Άρα τελικά ο υπεύθυνος για την κατάρρευση της υπερδύναμης του ανατολικού μπλοκ ήταν ο Γκάλης. Νομίζω ότι ήταν προφανές. Μουσική, παρακαλώ:

Ας δούμε τώρα μαζί μερικά από τα πράγματα που προσέφερε στο δυτικό κόσμο η Σοβιετική Ένωση και η διάλυσή της:
  • Ραδιενέργεια με γεύση Τσέρνομπιλ. Αν πρόσεχαν λίγο καλύτερα τα πυρηνικά τους δε θα πλακώνονταν όλοι στα σούπερ μάρκετ να αγοράσουν κονσέρβες.
  • Αστεία τύπου Russian Reversal. Ξέρετε μωρέ, αυτά τα ευφυολογήματα του τύπου "Στη Σοβιετική Ρωσία το ποδήλατο καβαλάει εσένα", "Στη Σοβιετική Ρωσία η γκόμενα τρώει χυλόπιτα από εσένα", "Στη Σοβιετική Ρωσία οι μαλακίες πετάνε εσένα" και άλλα τέτοια που θυμίζουν θερμοκρασίες Σιβηρίας.
  • Πετρέλαιο και φυσικό αέριο.
  • Lada. Γιατί και τι να κλάσει τώρα η Mercedes μπροστά στο μεγαλείο της αυτοκίνησης.
  • Tetris. Από τα μεγαλύτερα καψίματα. Να κάθεσαι μπροστά από την οθόνη με τις ώρες και να ρίχνεις γραμμές. Να ρίχνεις γραμμές. Να ρίχνεις γραμμές. Και να ξαναρίχνεις γραμμές. Να παθαίνουν τα νεύρα σου επειδή τόση ώρα δεν έρχεται το ίσιο κομμάτι να κάνεις τετράδα. Καημένοι που φτιάχνετε το Call of Duty, θα πεθάνετε και τέτοια πώρωση δε θα πετύχετε.
  • Ένα σωρό καινούριες χώρες να μαθαίνουμε στη γεωγραφία. Μπράβο, μαλάκες.
  • Η υπόθεση για τις μισές και βάλε ταινίες του Τζέμης Μποντ Πράκτωρ 007 με άδεια να σκοτώνει που πίνει μαρτίνι κουνημένο, όχι ανακατεμένο.
  • Η συντριπτική πλειοψηφία των θέσεων στην Ελλάδα για καθαρίστριες, χορεύτριες σε κωλόμπαρα, πουτάνες, οικιακές βοηθούς παντός είδους και κλανόμαγκες σε δημόσια σχολεία των δυτικών προαστίων.
  • Το Καλάσνικοφ. Γιατί το να σκοτώνεις κόσμο για να τους προστατεύσεις από τα νύχια του καπιταλισμού ποτέ δεν ήταν πιο εύκολο!
    AK-47
  • Η μία, μοναδική και τελειωτική απόδειξη ότι ο υπαρκτός σοσιαλισμός είναι ένα παραμύθι για να κοιμούνται τα μικρά παιδάκια και να ονειρεύονται σοβιέτ και απεργίες (σόρι, Αλέκα, αλλά κάποια στιγμή έπρεπε κι εσύ να το μάθεις).
  • Μαρία Σαράποβα. Δεν περιγράφω άλλο!
Λοιπόν, αυτό ήταν όλο για σήμερα. Στη Μόσχα, αδερφές μου, στη Μόσχα!

Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2011

Τελικά ο Καιάδας δεν είναι τόσο κακός...

Ε ναι λοιπόν, το κάνω κι εγώ. Πίνω μπάφους και παίζω προ (όχι, αυτό είναι από άλλο τραγούδι). Βγάζω κι εγώ μια λίστα με πράγματα και ανθρώπους που με εκνευρίζουν μέχρι θανάτου. Όχι ότι θα είναι η πρώτη φορά δηλαδή, αλλά πρώτον, δε σας ρώτησα, δεύτερον, αυτή θα είναι η απόλυτη λίστα που θα περιλαμβάνει τα πάντα όλα, και τρίτον, δε σας ρώτησα!
  • Αυτοί που ασχολούνται ακόμα με το ελληνικό ποδόσφαιρο.
    Και δε λέω για τα στημένα. Εννοώ ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι το αντικούκου του ποδοσφαίρου. Η τρίτη κατηγορία Ισπανίας γαμάει το γαύρο ανά πάσα στιγμή. Μπροστά στους προπονητές που κατά καιρούς έχουν περάσει από τις ομάδες μας, ο Μπάγιεβιτς φαντάζει Μουρίνιο και Σερ Άλεξ ταυτόχρονα. Το καλύτερο που έχουμε να επιδείξουμε είναι το Γιούρο του 2004, κι αυτό κερδίζοντας με σκορ 0,5-0. Ακόμη και οι Αμερικλάνοι, που ονομάζουν football το άθλημα με τους μελλοντικούς υπαλλήλους των McDonalds και τη μακρόστενη μπάλα, παίζουν καλύτερο ποδόσφαιρο από εμάς! Κι εσύ κάθεσαι και φανατίζεσαι με ένα μάτσο άχρηστους που δε θα μπορούσαν να βγάλουν πάσα της προκοπής αν έπαιζαν στην Κηφισίας το Δεκαπενταύγουστο!
  • Αυτοί που μένουν σε μία χώρα τριάντα χρόνια και δεν μπορούν να μάθουν τη γλώσσα.
    (οικία Μπάγιεβιτς, χτυπάει το τηλέφωνο, "Ντούσκο, για σένα είναι!")
  • Οι ανορθόγραφοι:
    Ίσως να φταίει που είμαι σατανική ιδιοφυΐα και που δεν έχω κάνει ορθογραφικό λάθος σε καμία γλώσσα που προσπάθησα να μάθω από τις 8 Αυγούστου του 1995. Και δε λέω για λέξεις που δε θα συναντήσει ποτέ κανείς στον καθημερινό του λόγο, όπως αιθεροβάμων, υπεισέρχομαι, αλωπεκίαση και τέτοια, αλλά για τις καταλήξεις των ρημάτων! Που τις μαθαίνουμε στην τρίτη δημοτικού! Που διάολο είχες το μυαλό σου, στα Στρουμφάκια;
  • Αυτοί που ξεκινάνε φροντιστήρια από το γυμνάσιο:
    Ωραία, το ξέρουμε το παραμύθι, αν δεν κάνεις φροντιστήριο στην Ελλάδα δεν πρόκειται να μπεις στο πανεπιστήμιο. Άντε και ξεκινάς κι από τη Β' τάξη για να μην τα αφήνεις και τελευταία στιγμή. Μπράβο σου και συγχαρητήρια κι εγώ κουμπάρος. Στο γυμνάσιο τι σκατά το χρειάζεσαι το φροντιστήριο; Δεν μπορείς να γράψεις τις ερωτήσεις στα κείμενα; Δεν μπορείς να διαβάσεις μία ώρα να μάθεις τη διακρίνουσα της δευτεροβάθμιας εξίσωσης; Τόσο τυρόμυαλος είσαι πια;
  • Οι ταξιτζήδες που καπνίζουν σαν να μη συμβαίνει τίποτα:
    Αν είσαι μόνος σου στο ταξί σου και κάθεσαι στην πιάτσα, φούμαρε, κλείσε και τα παράθυρα, βάλε και δυο τρεις Εβραίους μέσα και κάνε και εξομοίωση του Β' Παγκοσμίου αν γουστάρεις. Αν μπει πελάτης, κάνεις τα εξής δύο πράγματα: α) ρωτάς αν τον ενοχλεί, β)αν απαντήσει θετικά, το σβήνεις, το πετάς από το παράθυρο, το βάζεις στον κώλο σου, δεν ξέρω τι το κάνεις, αλλά αν συνεχίσεις να φυσάς τον καπνό στη μούρη μου, αύριο θα βρεις το ταξί σου καμένο και τη γυναίκα σου βιασμένη. ΟΚ;
  • Οι ταξιτζήδες που δε σε παίρνουν γιατί δεν τους βολεύει ο προορισμός σου:
    Κοίταξε να δεις, φίλε μου. Δε με ενδιαφέρει αν σε περιμένει η Μέγκαν Φοξ στο σπίτι να κάνετε τρίο με τη Μπιγιονσού. Δε με ενδιαφέρει αν έχει πάρει φωτιά το σχολείο που πάνε τα τρία παιδάκια σου και διδάσκει η μάνα σου. Δε με ενδιαφέρει αν ο Παπανδρέου και ο Βενιζέλος αποφάσισαν να σε στείλουν διαμεσολαβητή στο ΔΝΤ. Από τη στιγμή που σου έκανα σήμα, είσαι υποχρεωμένος να με πας ακόμη και στη Λάρισα άμα θέλω. Κατάλαβες;
  • Οι ταξιτζήδες γενικότερα.
  • Αυτοί που ασχολούνται ακόμα με το δίλημμα Βίσση-Βανδή:
    Όταν αποφασίσετε ποια είναι η καλύτερη, μπορείτε επίσης να αποφασίσετε αν ο καλύτερος ποδοσφαιριστής είναι ο Καστίγιο ή ο Λέτο, αν το καλύτερο αυτοκίνητο είναι το Lada ή το Yugo κι αν ο καλύτερος πρόεδρος των ΗΠΑ είναι ο Νίξον ή ο Μπους Υιός. 
  • Αυτοί που νομίζουν ότι μιλάνε αγγλικά επειδή πήραν το Lower:
    Ωραία όλα αυτά, αλλά να μιλήσεις ξέρεις; Όχι. Τα αγγλικά του Έλληνα φτάνουν μέχρι το "Me, you, bed". Με την ίδια λογική, εγώ θα έπρεπε να διδάσκω στη Σορβόννη επειδή ξέρω τι σημαίνει το "voulez vous coucher avec moi" και θα διατελούσα τον ιδανικό πρέσβη μας στη Ρωσία επειδή ξέρω τι σημαίνει το "Американская фирма Transceptor Technologies приступила к производству компьютеров Персональный Спутник" που λέει στην αρχή του βίντεο κλιπ του I Got the Power.
  • Οι ρουμλετάδες στις τουριστικές περιοχές:
    Χρεώνεις 60 ευρώ τη βραδιά για μια τρύπα που έχει δύο κρεβάτια (με σεντόνια που έχουν να δουν πλυντήριο από την Πλειστόκαινο), ηλεκτρικό ρεύμα (με το ζόρι) και μπάνιο που το καζανάκι χάνει περισσότερο νερό κι από το Νιαγάρα. Τα θερμά μου συγχαρητήρια. Εγώ ένα έχω να σου πω. Μην τολμήσεις μετά να παραπονεθείς που όλοι οι Ευρωπαίοι πάνε στην Τουρκία. Θα σε βρουν με τσιμεντένια παπούτσια στο λιμάνι που δένουν οι σκυλοπνίχτες του νησιού σου.
  • Ο Βουρλιώτης και οι λοιποί Έλληνες "ράπερ":
    Ο μόνος λευκός ράπερ που υπάρχει είναι ο Έμινεμ. Και ξέρετε γιατί; Γιατί ο άνθρωπος αυτά που τραγουδάει τα έχει ζήσει! Γεννήθηκε στο Ντιτρόιτ, μέσα στα γκέτο, την πρέζα και την εγκληματικότητα! Κι έρχεστε τώρα εσείς, από την Εκάλη και την Κηφισιά, να συμπαρασταθείτε στο λαό! Το να λέτε ότι είστε ράπερ είναι πιο ντροπή κι από το να λέει ο Ρώμας ότι είναι σεναριογράφος.
  • Όσες μπαίνουν σε γκρουπ του Προσωποπάπυρου με θέματα όπως "O prwhn mou den katalabaine thn pragmatikh moy a3ia":
    Πρώτον, γράψε ελληνικά, ηλίθια! Δεύτερον, αν μπαίνεις σε τέτοια γκρουπ, συνεισφέρεις ενεργά με δηκτικά σχόλια κατά του εν λόγω πρώην και κάνεις like στο κάθε ποστ της κάθε καρακάξας που κουβαλάει ακόμη κόμπλεξ κατά του πρώην της, τότε τόσο ο πρώην όσο κι εγώ έχουμε καταλάβει την πραγματική σου αξία, η οποία είναι ακριβώς μηδέν.
  • Όσες μπαίνουν σε μπλογκ που βρίζουν διάσημους (γκουχ, γκουχ, ακόμη δεν μπήκε το φθινόπωρο και την άρπαξα) και τους υπερασπίζονται:
    Γιατί, βρε ηλίθια; Τον ήξερες κι από χθες τον Justin Bieber και λες ότι είναι καλό παιδί; Μήπως πίνατε μαζί καφέ και σχολιάζατε τι συμβαίνει στην καθημερινότητά σας; Μήπως πάτε και στο ίδιο σχολείο; Μήπως ήταν και ο μόνος που έμεινε στην τάξη όταν κάνατε ομαδική κοπάνα; Μήπως έδωσε και το δεξί νεφρό του στον πατέρα σου και το αριστερό στη μάνα σου; Για όνομα του Michael Jackson, ας δείξει κάποιος λίγο έλεος στα νεύρα μου!
  • Όσες θάβουν διάφορες διάσημες που είναι πιο όμορφες από αυτές με τα εξής άθλια επιχειρήματα:
    α) "Ντάξει, καλούτσικη είναι μωρέ, αλλά δε βλέπεις τι κυτταρίτιδα έχει;" Όχι, δε βλέπω τι κυτταρίτιδα έχει. Η κυτταρίτιδα, ως γνωστόν, είναι δημιούργημα των γυναικών για να ρίχνουν φτυάρι στις υπόλοιπες. β) "Καλά, κι εγώ αν είχα λεφτά για πλαστικούς έτσι θα ήμουνα". Δεν έχεις όμως, γι'αυτό και μοιάζεις σαν σαύρα. γ) "Και σιγά πια το ταλέντο που έχει". Ο μόνος που έκανε καριέρα χωρίς να έχει απολύτως κανένα ταλέντο σε τίποτα ήταν η Θώδη, η οποία κατέληξε στο ψυχιατρείο. Καλό θα ήταν να σε πάνε κι εσένα μια βόλτα από κει.
  • Όσοι λένε ότι "αν δε δοκιμάσεις κάτι, δεν ξέρεις πως είναι":
    Δηλαδή αν δε δοκιμάσω ηρωίνη δεν ξέρω αν θα μου καταστρέψει τον εγκέφαλο αργά και βασανιστικά και θα με κάνει να κατέβω στην Ομόνοια και να ζητάω μονόευρα. Εντάξει, παιδιά, δεν υπάρχει πρόβλημα, ελάτε να πάρουμε όλοι μαζί από μια σύριγγα και να τρυπιόμαστε όλη τη μέρα. Κι αν δε φάω σκατά δε θα ξέρω αν είναι απαίσια. Βασικά ξέρεις τι λέω; Να τα δοκιμάσεις εσύ πρώτα και μετά να μου πεις κι εμένα πως είναι.
  • Τα παιδιά που χρησιμοποιούν ως επιχείρημα το "Όλοι οι φίλοι μου το κάνουν":
    Και οι γονείς που χρησιμοποιούν τη στερεότυπη απάντηση "Αν όλοι οι φίλοι σου πηδούσαν απ'το γκρεμό, εσύ θα το έκανες;" Μιλάμε ότι ο διάλογος έχει να δει τέτοια επίπεδα από τον Πλάτωνα και το Σωκράτη. Τον Πλάτωνα από το "Πανδώρα και Πλάτων, τα Φραουλόπουλα" και τον Σωκράτη Κόκκαλη.
  • Αυτοί που λένε το "Όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες οι άλλοι ήταν στα δέντρα":
    Κατ'αρχήν, ποιοι εμείς; Με τόσες επιμειξίες λαών που έχουν γίνει στον Ελλαδικό χώρο, πιο πιθανό είναι να είσαι απευθείας απόγονος του Κόναν του Βάρβαρου παρά του Μεγαλέξανδρου. Δεύτερον, ακόμη και να ήσουν απευθείας απόγονος των αρχαίων Ελλήνων, αν έβλεπαν πώς θα καταντούσες την κληρονομιά τους, θα σε είχαν αποκληρώσει.
  • Αυτοί που ισχυρίζονται στους φίλους τους ότι δεν βλέπουν τσόντες:
    Σε ποιον τα πουλάς ρε; Ξέρουμε όλοι μας πολύ καλά ότι την κάνεις λάστιχο. Τι νομίζεις δηλαδή, ότι θα σε καρφώσουμε στη μάνα σου; Λες και η μάνα σου δεν ξέρει ότι βλέπεις τσόντες. Η μάνα σου, φίλε μου, ξέρει τα πάντα. Η μάνα σου ξέρει τι έκανες στις 22 Ιανουαρίου του 2009 ώρα 17:47 και 11 δευτερόλεπτα, όταν υποτίθεται ότι είχες πάει στη βιβλιοθήκη να κάνεις εργασία για τους αρχαίους Έλληνες. Η μάνα σου είναι CIA, FBI και ΕΥΠ μαζί. Νομίζεις ότι θα της κρυφτείς; Δε νομίζω Τάκη, Σάκη, Μάκη, Λάκη.
  • Αυτοί που κυκλοφορούν το καλοκαίρι με σανδάλι-κάλτσα:
    Όχι, δε συγχωρείται ούτε για τους Γερμανούς τουρίστες. Επίσης ακόμη χειρότερος είναι ο συνδυασμός παντόφλα-κάλτσα. Και για τα τέλεια αποτελέσματα γυφτιάς, η κάλτσα-ΠΑΟΚ: άσπρη από πάνω, μαύρη από κάτω. Ή βγάλε την κάλτσα, ή βάλε κλειστό παπούτσι, ή πολύ απλά κλειδώσου μέσα στο σπίτι σου και μη βγεις από εκεί μέσα μέχρι να γίνει η τελευταία-τελευταία συναυλία των Πυξ-Βλαξ. Ούτε στο περίπτερο. Γύφτο.
  • Αυτοί που σε κατακρίνουν επειδή τρως το τάδε ή το δείνα ανθυγιεινό:
    Λοιπόν, εγώ τρώω γύρο, πίτσα, παϊδάκια και χάμπουργκερ. Εσύ τρως λάχανο, κουνουπίδι, μαρούλι και σπανάκι. Ξέρεις ποιος θα πεθάνει πρώτος; Εγώ. Ξέρεις από τι θα πεθάνω; Από πρησμένα αρχίδια. Ξέρεις ποιος θα μου τα 'χει πρήξει; Εσύ. Στην ίδια κατηγορία ανήκουν και οι γριές που σε κοιτάνε στραβά όταν τρως κρέας τη Σαρακοστή. Θυμάσαι τι είχε πει ο Χριστούλης; Ο αναμάρτητος να ρίξει την πρώτη πέτρα. Για να σε δω τώρα, όρθιο λείψανο.
  • Αυτοί που μόλις σε δουν με πατατάκια τρέχουν αμέσως για τράκα:
    Τα αγόρασα μόνος μου, θέλω να τα φάω μόνος μου. Κακό είναι; Ούτε συμμετοχικά τα αγοράσαμε, ούτε σου έχω καμιά υποχρέωση, ούτε είμαι ο Χριστούλης για να γουστάρω να μοιράζω ή να μπορώ να τα πολλαπλασιάσω. Μου φαίνεται η λύση είναι ή να αγοράζω πατατάκια με γεύση σκατά, ή να βάλω πάνω από το κεφάλι μου μια πινακίδα νέον που να λέει "JOEY DOESN'T SHARE FOOD!"
  • Αυτοί που λένε στους γιους τους "Ό,τι θέλεις κάνε, μόνο πούστης και κομμουνιστής μη γίνεις":
    Η επιτομή του μικροαστισμού με μπόλικη από πολιτικό φανατισμό. Μη γίνεις πούστης, γιατί τι θα πει ο κόσμος, και μη γίνεις κομμουνιστής, γιατί μετά το βύσμα μου δε θα μπορεί να σε βολέψει. Δηλαδή αν πηδάει ό,τι έχει μήτρα και ψηφίζει αυτούς που μας ρίχνουν στο λάκκο με τα σκατά εδώ και 35 χρόνια εσύ θα είσαι περήφανος. Μπράβο, Ελληνάρα μου. Σάλτα ψόφα τώρα.
  • Αυτοί που κάνουν μπάνιο κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα:
    Ειλικρινά, δεν μπορώ να φανταστώ τι δικαιολογία έχεις. Ειδικά αν χρησιμοποιείς λεωφορείο. Που πάει να πει ότι ζεις στην πόλη. Άρα θα ζεις σε σπίτι με τρεχούμενο νερό. Το οποίο δεν είναι και κανένας τρομερός λογαριασμός. Και το να το ζεστάνεις είναι επίσης πολύ εύκολο και οικονομικό. Στην Ελλάδα ζούμε. Έχουμε τριακόσιες μέρες το χρόνο ήλιο. Και όχι, το να θες να σώσεις τον πλανήτη από τη λειψυδρία δεν είναι λόγος να βρωμάς! Εκτός κι αν έχεις βάλει στόχο της ζωής σου να σπάσεις το ρεκόρ Γκίνες για το παχύτερο στρώμα μπίχλας, οπότε κάτσε σπίτι σου μέχρι να το πετύχεις.
  • Αυτοί που δυσανασχετούν σε ουρές ή προσπαθούν να σου πάρουν τη θέση:
    Είσαι στη γαμημένη Ελλάδα. Είτε σ'αρέσει είτε όχι, θα πρέπει να περιμένεις σε ένα εκατομμύριο οκτακόσιες ογδόντα έξι χιλιάδες ενενήντα τρεις ουρές μέχρι τελικά να κάνει το θεάρεστο έργο της η χοληστερίνη και πας από κει που ήρθες. Εκτός αν είσαι έγκυος, βαριά άρρωστος, ή βετεράνος στον πόλεμο του 1821, δεν πρόκειται να περάσεις. Και μέχρι να γίνεις δισεκατομμυριούχος και να μπορείς να στέλνεις την Φιλιππινέζα για να κάνει τις συναλλαγές σου με το Ελληνικό Μπουρδέλο Δημόσιο, απλά σκάσε!
  • Αυτοί που αγοράζουν προϊόντα από τηλεμάρκετινγκ:
    Κι άντε, ας πούμε ότι ο μαγικός πολυκόφτης σε διευκολύνει στην κουζίνα και περιορίζει το χρόνο της μαγειρικής στο μισό. Ας πούμε ότι το μηχάνημα παθητικής γυμναστικής "Kiss My Ass Chuck Norris" σου έκανε τους κοιλιακούς φέτες και τους τετρακέφαλους κυβάκια. Ας πούμε ότι το Snuggie σε κράτησε ζεστό τις κρύες νύχτες του χειμώνα, ειδικά τώρα που το πετρέλαιο θέρμανσης εξισώνεται με το κίνησης. Άντε, να πω και ότι τα βιβλία του Λιακόπουλου γέμισαν ωραία το κενό που είχες στη βιβλιοθήκη σου. Από τη συσκευή οζονοθεραπείας τι ακριβώς περιμένεις;
  • Τα βουτυρόπαιδα που νομίζουν ότι κάνουν την επανάστασή τους στα μπάχαλα και στις πορείες:
    Για πες μας βρε Λούλη, που είσαι και τόσο κοντά στο λαό. Σε ποιο σχολείο πας; Στο Αρσάκειο; Α, εγώ στο δημόσιο της γειτονιάς μου. Βιβλία είχες; Εγώ όχι. Εσύ κυκλοφορείς με τη Μερσεντέ του μπαμπά και με σοφέρ, ε; Εγώ με Hyundai και με λεωφορείο. Εσύ θα πας σε κολέγιο στην Ελβετία; Εγώ στο ΑΠΘ, αν είμαι τυχερός και δεν το έχουν διαλύσει τελείως μέχρι τότε. Εσένα ο μπαμπάς σου έχει γνωριμίες στη Βουλή και τα Υπουργεία; Εμένα όχι. Είσαι ο τελευταίος, λοιπόν, που έχει το δικαίωμα να βγαίνει στις διαδηλώσεις και να φωνάζει Μπάτσοι Γουρούνια Δολοφόνοι και Ο Λαός δεν Ξεχνά τι Σημαίνει Δεξιά.
  • Αυτοί που σαμποτάρουν κάποιον που πάει να πει ένα ανέκδοτο επειδή το ξέρουν:
    "Ήτανε ρε σεις ένας Γερμανός, ένας Ιταλός κι ένας Έλληνας και πέφτουν με το αεροπλάνο και τους πιάνουν οι Ζουλού..." "Αχ, αχ, το ξέρω, τέλειο, τρομερό, δεν είναι αυτό που τους βάζουν μέσα σε ένα καζάνι και μετά..." "Όχι, δεν είναι αυτό, τους πιάνουν λοιπόν οι Ζουλού..." "Αχ, είναι αυτό που τους βάζουν να πιουν ένα βαρέλι κρασί, να βγάλουν το αγκάθι από το πόδι του λιονταριού και μετά..." "Όχι ρε, δεν είναι αυτό, μη με διακόπτεις, τους πάνε οι Ζουλού τέλος πάντων στον αρχηγό και λέει..." "Α, ναι, ναι, κατάλαβα, αυτό είναι, πω, είναι πολύ αστείο!" "Πες το εσύ τότε. Μαλάκα!" (εναλλακτικό τέλος για τους λάτρεις του splatter: ο σπάστης καταλήγει με τα σκατά που έχει στο κεφάλι του να κυλάνε στο πάτωμα μαζί με τα αίματα, ενώ ο Ντετέκτιβ Μονκ κάνει ανάλυση στο πτώμα)
  • Το "Τι θέλει να πει ο ποιητής":
    Δηλαδή δεν υπάρχει περίπτωση να μη θέλει να πει απολύτως τίποτα ο ποιητής; Το να πέταξε μια άκυρη μαλακία ο ποιητής επειδή δεν του έβγαινε η ομοιοκαταληξία δεν είναι ένα ενδεχόμενο; Το να μην ήθελε να πει τίποτα ο ποιητής και να έγραφε απλά για να περνάει η ώρα του; Και πώς συμβαίνει, άραγε, πάντα η παγιωμένη άποψη που έχει ο καθηγητής για το τι θέλει να πει ο ποιητής να είναι σωστή και όλες οι υπόλοιπες να είναι λάθος;
  • Αυτοί που περνάνε δρόμους όπως η Εγνατία εκτός διάβασης και χωρίς φανάρι:
    Ειδικά αν έχουν μαζί τους παιδιά. Εντάξει, εσύ είσαι απογοητευμένος από τη ζωή σου και θέλεις να αυτοκτονήσεις. Τουλάχιστον κανόνισε να αφήσεις το παιδί σε κάποιο ίδρυμα. Ναι, ακόμα κι αν επιζήσεις. Γιατί άνθρωποι που είναι τόσο ηλίθιοι δεν θα έπρεπε να τους αφήνουν να αναθρέφουν παιδιά.
  • Όσοι βγάζουν ηλίθια υποκοριστικά που δεν έχουν καμία σχέση με το πραγματικό τους όνομα:
    Γιατί, φυσικά, αν ξαφνικά αλλάξεις το όνομά σου, θα αλλάξεις και το γεγονός ότι είσαι ένας βλάχος/μία βλαχάρα που ξημεροβραδιάζεται στις καφετέριες πίνοντας το ένα ποτήρι υπερτιμημένο νεροζούμι μετά το άλλο και η μόνη σου έννοια είναι ο ΠΑΟΚ και η Κοσμοψώλιταν. Αλλά μακράν το χειρότερο είναι το Βανέσα. Που υποτίθεται ότι βγαίνει από το Βασιλική. Μετά είχε άδικο ο Μάνθος Φουστάνος όταν έλεγε "Το χαϊδευτικό του Τατιάνα Πέγκυ δεν είναι;" Ντουβάρι!
  • Αυτοί που μόλις βρούνε γκόμενα γίνονται full time σκυλάκια:
    "Ρε συ Μάκη, τι έκανες χθες;""Α, τίποτα σπουδαίο ρε Τάκη, πήγα και είδα με την Κατερίνα το Twilight". "Α, ναι; Και πως σου φάνηκε;" Τι θέλει να πει ο Μάκης; "Αηδίασα ρε Τάκη, αηδίασα με την κατάντια της ανθρώπινης φυλής, ξέρασα το γάλα της μάνας μου στη θέα του φλώρου του Πάτινσον, να χέσω και το αίμα που ρουφάει, έτσι μου 'ρχεται να βγάλω τα μάτια μου και να τα φάω". Τι πραγματικά λέει ο Μάκης; "Μια χαρά ήτανε ρε συ, πολύ μ' άρεσε, δεν ήταν πια και τόσο χάλια." Τι είναι ο Μάκης; Μαλάκας. Τι αξίζει ο Μάκης; Κλωτσιές.
Είμαι ο Thomas the Barbarian που βρήκε τον τρόπο να μπαζώσει τον Καιάδα και μόλις τελείωσα.

Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου 2011

Ιεροσυλίες...

Το λεξικό μας λέει ότι ιεροσυλία είναι κάθε αθέμιτη πράξη που προσβάλλει κάτι το ιερό ή το αξιοσέβαστο.
Τουλάχιστον το λεξικό που έχω στο σπίτι μου έτσι το λέει. Αν δε συμφωνείτε, στείλτε μου το λεξικό σας να δω τι ορισμό έχει κι αν μ'αρέσει καλύτερα. Τα έξοδα αποστολής θα βαρύνουν αποκλειστικά εσάς.
Σήμερα, λοιπόν, θα μιλήσουμε για πράγματα που αποτελούν ιεροσυλίες. Όχι βέβαια με τη θρησκευτική έννοια του όρου, γιατί κι ο Τζίζας ας πούμε περπατούσε στο νερό αλλά δεν είδα να ρίχνει φωτιά να μας κάψει όταν έλεγαν τέτοια για τον Τσακ Νόρις, αλλά για απόπειρες μίμησης τιτανοτεράστιων πραγμάτων που μόνο προσβλητικές είναι. Για να ιδούμε:

  • Νέα τεύχη Λούκι Λουκ:
    Γιατί, ρε άνθρωποι; Ο Goscinny πέθανε, ο Morris πέθανε, αφήστε λοιπόν τον φτωχό και μόνο καουμπόι να βγει στη σύνταξη με αξιοπρέπεια! Ποιος είναι αυτός, ήθελα να 'ξερα, που γράφει τα καινούρια τεύχη, να πάω να τον καρυδώσω τώρα αμέσως. Είναι σαν να πεθαίνει ο Αρκάς και να βγει ένας άλλος και να φτιάχνει καινούριες γελοιογραφίες: απλά, δεν είναι το ίδιο. Και μια λεπτομέρεια που ίσως να μην ξέρατε. Η Ντόλυ, η πιστή φοράδα του ΦκΜΚ (Φτωχού και Μόνου Καουμπόι) στην πραγματικότητα ήταν αρσενικό άλογο και μόνο εδώ στην Ελλάδα του κάναμε αυτή την αλλαγή φύλου. Και μετά σου λέει είμαστε ομοφοβικοί...

  • Καινούρια επεισόδια 50-50:
    Αυτό είναι ακόμη χειρότερη ιεροσυλία από το Λούκι Λουκ, γιατί οι σεναριογράφοι ακόμα ζουν. Αν δεν ξέρετε τι έγινε, το τρίο Στούτζες έκανε κατάληψη με όπλα στο τσιπουράδικο του κυρ Βασίλη κρατώντας ομήρους, καταδικάστηκαν για αυτό σε κοινωνική εργασία σε γηροκομείο, και στο ενδιάμεσο αποφάσισαν να παραβούν τις δέκα εντολές για να τη σπάσουν στις γυναίκες τους. Α! Και η Μαρία παρατάει τον Παυλίτο για έναν σφίχτερ που δουλεύει μαζί της στο γυμναστήριο, η Ναταλίτσα κι ο Αχιλλέας επιστρέφουν από την άλλη μεριά του Ατλαντικού σαν φουλ Αμερικλανάκια και γενικώς ένα άθλιο κουλουμάχατο που αντί να αναβιώσει το θρύλο, του μπήγει το παλούκι βαθιά μέσα...στην καρδιά, γιατί μας διαβάζουν και παιδιά. Ξέρετε τι θα γινόταν αν βάζαν εμένα να γράψω καινούρια επεισόδια για το 50-50; Θα τους πετούσα το συμβόλαιο στα μούτρα και θα τους έλεγα ότι οι θρύλοι δεν βγάζουν καινούρια επεισόδια, αλλά μένουν στη μνήμη του κοινού σαν θρύλοι! Α, και μόνο εμένα μου φαίνεται παράξενο που όλοι ανεξαιρέτως οι πρωταγωνιστές πίνουν μπίρα Φιξ; Α, είπα μήπως.
  • New Beatle, New Fiat 500 και New Mini:
    Ας δούμε λίγο γιατί τα παλιά αυτοκίνητα αυτού του είδους έγιναν θρύλοι και σύμβολα. Το κοινό που είχαν ήταν ότι ήταν απλά, φθηνά αυτοκίνητα, για τον κοσμάκη που τότε δεν είχε και πολλά πολλά λεφτά. Ήταν μικρά, χωρίς πολλές ανέσεις όπως κλιματισμό και στέρεο, αλλά ταυτόχρονα στιβαρά και ανθεκτικά σαν μαραθωνοδρόμος που έκανε λοκατζής στη Σιβηρία. Τα καινούρια μοντέλα δεν έχουν αυτό το στοιχείο, είναι αυτοκίνητα σαν όλα τα άλλα, που απλά φέρνουν στο σχεδιασμό στα παλιά. Επιπλέον είναι πανάκριβα σε σύγκριση με τα αντίστοιχα της κατηγορίας, γιατί πληρώνεις το ρετρό σχέδιο. Τέλος, δεν τα οδηγεί ο απλός κοσμάκης, αλλά οι τρεντογκόμενες που τρώνε λεφτά μπαμπά! Και μια που το αρχίσαμε, γιατί να μη βγάλουμε καινούρια έκδοση κι από αυτό εδώ, ας πούμε:
    CAR RACISM
  • Πριγκιπέσα και Στα Είπα Όλα από το Βασίλη Καρρά:
    Λοιπόν, κατ'αρχήν, ας συμφωνήσουμε σε κάτι. Ο Βασίλης Καρράς δε θα έπρεπε να τραγουδάει. Ο άνθρωπος έχει φωνή σαν να καπνίζει ένα σακί κάρβουνο κάθε μέρα, και θα έπρεπε να του απαγορευτεί το τραγούδι ως όπλο μαζικής καταστροφής από τη Συνθήκη της Γενεύης, του Σέγκεν και του Κιουτσούκ-Καϊναρτζή. Αν προσπαθήσεις να τον ακούσεις, θα καεί ο ενισχυτής σου από το πολύ μπάσο. Αλλά όταν παίρνει τέτοια τραγούδια, τα προσαρμόζει στο ηχητικό βασανιστήριο που αποκαλεί φωνή και όχι μόνο δε λέει κανείς τίποτα, αλλά έχεις και τα χαζοχαρούμενα από κάτω στα σχόλια στο Εσύ Σωλήνα να λένε σε άπταιστα greeklish ότι η εκδοχή του Καρρά είναι η καλύτερη, καταλαβαίνεις ότι αυτή η χώρα πάει κατά διαόλου.
  • Χάμπουργκερ/Γύρος Goody's:
    Το σωστό χάμπουργκερ είναι μια εμπειρία ηδονής. Πρέπει να το δαγκώνεις και να στάζουν τα καυτά, γευστικά, σχεδόν πρόστυχα ζουμιά στο σαγόνι σου. Να το μασάς και να νιώθεις ότι αυτό που τρως κάποτε έτρωγε χορτάρι και μουγκάνιζε. Να το καταπίνεις και να νιώθεις τη χοληστερίνη σου να ανεβαίνει δέκα μονάδες στη μπουκιά! Αυτή η αηδία που τολμάνε να αποκαλούν χάμπουργκερ στα Goody's είναι πιο στεγνή κι από την έρημο Ατακάμα στη Χιλή, έχει υφή καουτσούκ και η σόλα του παπουτσιού μου έχει περισσότερη γεύση! Όσο για το γύρο, πρέπει να είσαι τελείως fashion victim για να πας στα Goody's να φας γύρο όταν τριγύρω υπάρχουν ένα σωρό μαγαζιά που λέγονται...πώς λέγονται, να δεις; Α,ναι: ΓΥΡΑΔΙΚΑ!
  • Transformers-the movies:
    Τα Transformers ήταν παιδικό της δεκαετίας του 80 και ίσως και λίγο 90, δεν ξέρω γιατί είμανε κι αγέννητο τότε. Το παιδικό είχε να κάνει με τον πόλεμο μεταξύ των Autobots και των Decepticons, που ήταν εξωγήινες φυλές ρομπότ που μεταμορφώνονταν σε αυτοκίνητα. Ο Michael Bay τι έκανε; Έβαλε τον πόλεμο των εξωγήινων ρομπότ να παίζει από πίσω σαν background και μας έδειχνε τις προσπάθειες ενός παπαρόπουλου να πηδήξει τη Μέγκαν Φοξ. Ναι, δε λέω, αγαπάμε Μέγκαν, αλλά δεν είναι αυτό το ζητούμενο της ταινίας! Και τι έκανε ο Michael Bay? Έβγαλε και δεύτερη ταινία στο ίδιο ακριβώς μοντέλο! Και τώρα πάει και για τρίτη. Κανένας άνθρωπος να τον πυροβολήσει στο άδειο του κεφάλι δεν υπάρχει;
  • Γιωργάκης (γιος-εγγονός)-Κωστάκης (ανιψιός)
    Αυτοί οι δύο άνθρωποι δε θα έπρεπε να είχαν γίνει Πρωθυπουργοί. Ούτε καν βουλευτές. Για την ακρίβεια, ακόμη και το να περάσουν έξω από τη Βουλή και να ταΐσουν τα περιστέρια πολύ τους πάει. Απλά, επειδή ο ένας είχε μπαμπά και παππού πρωθυπουργό και ο άλλος θείο πρωθυπουργό και πρόεδρο δημοκρατίας, θεωρήσαμε ότι θα έχουν κληρονομήσει τις ικανότητές τους. Να, μαλάκες! Χάρη σε αυτούς τους δύο μας ήρθε το ΔΝΤ, για το οποίο τώρα εσείς κλαίτε με αναφιλητά. Αν τους αφήναμε να κάθονται, μια χαρά θα ήμασταν!
  • Αγανακτισμένοι:
    Για να συμβουλευτούμε για άλλη μια φορά το λεξικό:
    αγανάκτηση: οργή, έντονη δυσαρέσκεια, θυμός. Δια της επαγωγής βγάζουμε και το αγανακτισμένος: αυτός που διακατέχεται από οργή ή έντονη δυσαρέσκεια. Ας δούμε τώρα και τον ορισμό που δεν έχει το λεξικό για τους αγανακτισμένους:
    αγανακτισμένος: αργόσχολος που συγκεντρώνεται στο Σύνταγμα με άλλους αργόσχολους εν είδει λαϊκής πανηγύρεως, που περιλαμβάνει μαζική παρασημοφόρηση της Βουλής με την ανοιχτή παλάμη, γηπεδικά συνθήματα και παίξιμο ντραμς με κατσαρόλες. Εκεί που έχεσε η αγανάκτηση βγήκατε εσείς.
    INDIGNATION
Αυτά, και να προσέχετε μην τυχόν ακούσετε τον Καρρά να σκοτώνει και το "Της Δικαιοσύνης Ήλιε Νοητέ".

    Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2011

    Θ'αρχίσω τις Χριστοπαναγίες, μου φαίνεται...

    Η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ για άλλη μια φορά έχει βάλει μπροστά τη γεννήτρια εμπνευσμένων, επιτυχημένων και τιτανοτεράστιων οικονομικών μέτρων. Το καινούριο φρούτο το άκουσα κάνοντας ζάπινγκ στα κανάλια πριν πάω στο σχολείο, το υπέροχο αυτό ίδρυμα όπου η εκπαίδευση των νέων που αύριο μεθαύριο θα βγουν στην αγορά εργασίας και θα φανούν χρήσιμοι στον τόπο αντιμετωπίζεται με σοβαρότητα και υπευθυνότητα.
    Το καινούριο φρούτο λοιπόν είναι το έκτακτο χαράτσι που επιβάλλεται στους ιδιοκτήτες ακινήτων. Παρένθεση: Τι κακόηχη λέξη που είναι το χαράτσι. Όταν εκλεγώ απόλυτος άρχοντας της Ελλάδας, θα την καταργήσω. Όπως και όποια άλλη λέξη ακούγεται αποκλειστικά στα δελτία ειδήσεων. Και το Έλενα. Ελένη σε λένε κυρά μου, που μου ψωνίστηκες κιόλας. Ναι, και για την Παπαρίζου το λέω. Δε με νοιάζει που κέρδισε τη Γιουροβίζιον. Τέλος. Επιστροφή στο θέμα.
    Η γνωστή έκφραση "Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος", η οποία ήταν και ο τίτλος του σήριαλ που υποτίθεται ότι ήταν η διασταύρωση του South Park με τον Καραγκιόζη αλλά τελικά απεδείχθη σκέτος Καραγκιόζης και κόπηκε στο δέκατο τρίτο επεισόδιο, δεν κάνει τα αυτιά του κύριου Βενιζέλου να ιδρώνουν, αλλά αυτό δεν μου κάνει και ιδιαίτερη εντύπωση.
    Φυσικά, τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση δεν είναι ποτέ καθολικής ισχύος. Κάπου θα υπάρχει κάποιο παραθυράκι, το οποίο βέβαια μπορεί να είναι και τζαμαρία ολόκληρη. Ποιοι εξαιρούνται λοιπόν από τον καινούριο φόρο; Τα δημόσια κτήρια (αρκετά λογικό, αφού το αντίθετο θα ήταν να φορολογείς τον εαυτό σου και να εισπράττεις φόρους από τον εαυτό σου, κάτι που μπορεί να λειτουργήσει σε ένα τρελάδικο, αλλά η Ελλάδα δεν είναι τρελάδικο-επισήμως τουλάχιστον), οι ναοί και τα μοναστήρια.
    Όπα, όπα, Τομ. Μπάστα. Για πάγαινε στο προηγούμενο chapter. Εκτός κι αν έχεις ακόμα βίντεο, οπότε πάτα rewind. Οι ναοί και τα μοναστήρια εξαιρούνται από τον καινούριο φόρο. Δηλαδή η Εκκλησία πάλι στην απέξω. Κι ο Άνθιμος, ο Ιερώνυμος, ο Παπατσάκαλος και οι άλλοι επί γης αντιπρόσωποι του καλού Θεούλη επί της γης δεν έχουν να πουν τίποτα;
    Γιατί εγώ ήξερα ότι ο καλός Θεούλης, δια στόματος του γιόκα του του Jesus, κήρυξε στον κόσμο το αμίμητο "Ο έχων δύο χιτώνας να δίνει τον έναν". Άρα, αναλογικά, αυτός που έχει ένα εκατομμύριο χιτώνες θα πρέπει να δίνει το μισό εκατομμύριο.
    Και παραπάνω, θα έλεγα εγώ. Αυτός που έχει τους δύο χιτώνες, όταν δώσει τον έναν, θα είναι σε δυσχερή θέση. Κοινώς, δε θα 'χει δεύτερο βρακί να βάλει. Ενώ αυτός που έχει το ένα εκατομμύριο χιτώνες, αν δώσει τους μισούς θα έχει ακόμα μισό εκατομμύριο χιτώνες. Και πέντε φορές τη μέρα να αλλάζει, δεν προλαβαίνει να τους βάλει όλους. Άσε που ποιος φοράει χιτώνες μες στο κατακαλόκαιρο να ανάψει ο κώλος του. Άρα πρέπει να δώσει και παραπάνω.
    Στην Ελλάδα, πάντως, το σύστημα εφαρμόζεται κάπως διαφορετικά. Ο έχων δύο χιτώνας δίνει και τους δύο, και ο έχων ένα εκατομμύριο χιτώνας δε δίνει κανέναν.
    Και θυμάμαι ακόμα που έβγαινε ο Άνθιμος στα κανάλια και κλαιγόταν, όταν είχε προτείνει για πρώτη φορά ο Παπακωνσταντίνου τότε να φορολογηθεί η εκκλησιαστική περιουσία.
    Κύριε Άνθιμε, για άκου εδώ. Ένας παππούς που παίρνει τετρακόσια ευρώ το μήνα και τα διακόσια του πάνε για φάρμακα, έχει το δικαίωμα να βγει και να πει ότι είναι άδικο να φορολογηθεί. Ένας άνθρωπος παντρεμένος με τρία παιδιά που κλείνει η επιχείρηση που δούλευε και μένει με το επίδομα ανεργίας έχει το δικαίωμα να πει ότι είναι άδικο να φορολογηθεί.
    Αλλά ένας άνθρωπος που ηγείται του τοπικού παραρτήματος μίας από τις μεγαλύτερες κερδοσκοπικές οργανώσεις που έχει γνωρίσει ο πλανήτης, που κυκλοφορεί με Μερσεντές, φοράει χρυσοποίκιλτα άμφια και έχει την πολιτική ισχύ να βγαίνει και να απειλεί έναν υποψήφιο δήμαρχο ότι δεν πρόκειται να βγει, σε οποιοδήποτε άλλο κράτος αν έβγαινε να πει ότι είναι άδικο να φορολογηθεί, θα τον είχαν κάνει κοκορέτσι!
    Κι άλλωστε, το άλλο ωραίο που είχε πει ο Τζίζους Κράιστ ήταν το "πιο εύκολα περνάει το σκοινί από την τρύπα της βελόνας, παρά μπαίνει ο πλούσιος στη βασιλεία των ουρανών". Άρα ο Άνθιμος και τα λοιπά φιλαράκια του ή έχουν βρει το μαγικό τρόπο να πλέκουν σταυροβελονιά με συρματόσχοινα ή δεν τους νοιάζει η βασιλεία των ουρανών, γιατί πολύ απλά είναι ένα μεγάλο ψέμα για να κοιμούνται ήσυχα τα πρόβατα.
    Αλλά εντάξει. Είμαι Αντίχριστος. Είμαι το έξι έξι έξι, το θηρίο, ο Σατανάς, ο Ασταρώθ, ο Βελζεβούλ και ο Εωσφόρος μαζί. Δεν καταλαβαίνω την προσφορά της Εκκλησίας και του Χριστιανισμού στον τόπο μας. Η Εκκλησία, άλλωστε, και ο Χριστιανισμός ήταν αυτή που απελευθέρωσε την Ελλάδα από τους Οθωμανούς, όχι;
    Εντάξει, μπορεί κάποιοι αγωνιστές να ήταν κληρικοί, όμως σε λίγο θα μας πουν ότι ο Κολοκοτρώνης, ο Μπότσαρης, ο Καραϊσκάκης, ο ΟΑΚΑς (αποτυχημένο αστείο με τα στάδια, υπόσχομαι ότι δεν θα το ξανακάνω, ήθελα μόνο να νιώσω λίγο φθινόπωρο) δεν ήταν άνθρωποι αλλά άγγελοι σταλμένοι από το θεό για να λυτρώσουν από τους άπιστους τον εκλεκτό του λαό...
    ...ο οποίος, παρεμπιπτόντως, στο ορίτζιναλ ήταν ο Εβραϊκός, αλλά δε γαμιέται.
    Αν επιστρέψουμε, πάντως, στο 2011, αυτό που θα δούμε είναι μια Εκκλησία που αρνείται πεισματικά να φορολογηθεί, που νομίζει ότι επιτελεί κοινωνικό έργο επειδή ταΐζει κάτι λαθρομετανάστες και έναν Άνθιμο που αρνείται να απαλλοτριωθεί ένα μικρό έστω μέρος του Παπάφειου για να γίνουν τα έργα του μετρό.
    Γιατί, φυσικά, ο θεός, αν ήθελε να υπάρχουν τρένα που κινούνται κάτω από τη γη, θα προνοούσε ώστε να υπάρχουν!
    Αυτό που ξέρω εγώ πάντως, είναι ότι τα τρένα είναι δημιούργημα του ανθρώπου και δεν μου φαίνεται καθόλου τυχαίο που εφευρέθηκαν μόλις πριν καμιά διακοσαριά χρόνια. Πριν, βλέπετε, βασίλευε πηχτό εκκλησιαστικό σκοτάδι. Το μόνο πράγμα που εφευρισκόταν ήταν καινούρια βασανιστήρια.
    Αλλά και τι να λέμε τώρα. Εδώ μέχρι πριν από λίγο καιρό η Καθολική Εκκλησία απέτρεπε τους πιστούς από το να χρησιμοποιούν προφυλακτικά και προτιμούσε να κολλάνε AIDS, οι ιεροεξεταστές του Μεσαίωνα μας πείραξαν;
    Εκείνο το νομοσχέδιο για τη δωρεά οργάνων, που θεωρείσαι δωρητής εκτός αν δηλώσεις το αντίθετο, το θυμάστε; Όχι, δεν έχω να πω κάτι για το νομοσχέδιο αυτό καθεαυτό. Αυτό που μου την έδωσε είναι που βγήκε η Εκκλησία και έλεγε ότι το νομοσχέδιο είναι φασιστικό!
    Σοβαρά; Μιλάνε για φασισμό αυτοί που στην επταετία ήταν απροκάλυπτα με τη Χούντα; Μιλάνε για φασισμό αυτοί που παίρνουν μωρά, δηλαδή άτομα που ούτε καταλαβαίνουν τι συμβαίνει γύρω τους ούτε βέβαια και χρειάζεται να τους ζητήσουν το λόγο, και τα κάνουν μέλη της οργάνωσής τους με το έτσι θέλω; Το να θεωρείσαι δηλαδή εξ ορισμού δωρητής οργάνων είναι φασισμός, αλλά το να θεωρείσαι εξ ορισμού χριστιανός ορθόδοξος δεν είναι;
    Και μη μου πείτε το γνωστό που το 98% των Ελλήνων είναι Χ.Ο. Είναι μόνο επειδή στην Ελλάδα ότι δηλώσεις είσαι. Αλλιώς, στην εκκλησία πάνε σε γάμους, βαφτίσεις και το Πάσχα, και το γαμωσταυρίδι το έχουν έτοιμο κάτω από τη γλώσσα τους να το πετάξουν στον πρώτο που θα τους χαλάσει τη διάθεση.
    Η Εκκλησία το βλέπει αυτό. Ότι χάνει πελατεία. Γι'αυτό έβγαινε κάποτε ο Χριστόδουλος και έλεγε τα "σας πάω", "ελάτε με το σκουλαρίκι", και τα ανεκδοτάκια. Αλλά τζάμπα έτρεχε. Όσο θα υπάρχουν μικροαστοί που θα κάνουν θρησκευτικούς γάμους και βαφτίσεις "για να μη λέει ο κόσμος", και όσο θα υπάρχουν παππούδια που επειδή τους ζυγώνει ο χάρος προσπαθούν να ξεπλύνουν λίγο τις "αμαρτίες" τους, το μαγαζί δε θα ξεμείνει ποτέ.
    Εγώ, πάντως, δε θέλω να δώσω στην Εκκλησία ούτε μία δραχμή που βρήκα ξεχασμένη πίσω από έναν συρτάρι όταν καθάριζα. 
    Αυτά, και να προσέχετε μην πάτε στην Κόλαση. Θα βρείτε τον Άνθιμο και την παρέα του και δεν το θέλετε.

    Κυριακή 11 Σεπτεμβρίου 2011

    Η σχολική ζωή από το Α έως το Ω

    • Απεργία: Από τις αγαπημένες ασχολίες των καθηγητών. Οι μαθητές είναι πάντα στο πλευρό των καθηγητών και τους στηρίζουν στην απόφαση να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους από το κακό κράτος, γι'αυτό και χαίρονται όταν ακούν ότι ένας καθηγητής απεργεί.
    • Απουσιολόγος: Ο χειριστής του απουσιολογίου, ίσως του πιο σατανικού όπλου που έχει εφευρεθεί και που θα έπρεπε να καταργηθεί στη συνθήκη της Γενεύης. Ο θρύλος λέει ότι ο απουσιολόγος ήταν wannabe θανατοφάγος, αλλά ο Βόλντεμορτ δεν τον ήθελε.
    • Αρειανός: Μία από τις δύο φυλές που διεξάγουν τον αιώνιο πόλεμο. Συνήθως χάνουν τις μάχες, ειδικά αυτές που διεξάγονται στο στρατόπεδο της Τούμπας, αλλά δεν πτοούνται. Αυτό που τους κρατάει ζωντανούς είναι η ελπίδα ότι κάποτε θα ξαναπάρουν το κύπελλο.
    • Αρχαία: Φόβος και τρόμος των μισών μαθητών. Από τα βασικότερα μαθήματα, είναι κι ο λόγος που οι περισσότεροι είναι κάτω από τη βάση.
    • Βάση: Ουσία στη χημεία με pH από 7 έως 14. Επίσης ο βαθμός 10, τον οποίο πολλοί μαθητές ευελπιστούν να περάσουν, αλλά δεν.
    • Βιβλία: Αυτά χωρίς τα οποία θα ξεκινήσει η φετινή σχολική χρονιά. Τις προηγούμενες χρονιές, επειδή ήταν δωρεάν, οι μαθητές απολάμβαναν να τα σχίζουν ή να τα καίνε τελετουργικά χορεύοντας γύρω από τη φωτιά.
    • Γενικός: Όχι διακόπτης, όχι γραμματέας, αλλά βαθμός. Απασχολεί τους μαθητές μόνο όσο απασχολεί τους γονείς τους, μετά τον γράφουν τελείως.
    • Γκρίκλις: Η γλώσσα της συντριπτικής πλειοψηφίας των μαθητών. Πολύ εύκολη γλώσσα, αφού έχει περιορισμένο λεξιλόγιο, ελεύθερη σύνταξη και ούτε την παραμικρή υποψία γραμματικής και ορθογραφίας.
    • Γυμναστική: Αγαπημένη ώρα των αρρένων μαθητών. Τα θήλεα δεν την απολαμβάνουν και τόσο, επειδή συνήθως αναγκάζονται να φοράνε φόρμες, αλλά και σε περιπτώσεις που έχουν τα ρούχα τους (γνωστός και ηλίθιος ευφημισμός για την περίοδο).
    • Γύρος: Έδεσμα από αγνό γατίσιο κρέας, το οποίο θρέφει γενιές και γενιές μαθητών τα μεσημέρια, όταν η μάνα τους έχει μαγειρέψει σπανακόρυζο, τα βράδια, όταν βγαίνουν έξω με φίλους, και τα ξημερώματα, για να ανακουφίσουν το στομάχι από το ουίσκι εκατό οκτανίων που κατέβασαν στο χορό (βλ.λήμμα)
    • Δεκαπενταμελές: Συμβούλιο το οποίο χρησιμεύει: α) στο να χάνεται μάθημα την ημέρα των εκλογών, β) στο να κανονίζονται οι χοροί και οι εκδρομές. Παρόμοιο, αλλά μικρότερης εμβέλειας είναι και το πενταμελές.
    • Διαγώνισμα: Από τα χειρότερα βασανιστήρια που επιβάλλουν οι καθηγητές. Έχουν πεθάνει άνθρωποι από αυτό. Ειδικά αν είναι κι απροειδοποίητο; Αρχίζεις να προσεύχεσαι στο Χριστό, το Μωάμεθ, το Βούδα, το Δία, τον Τσακ Νόρις, τον Μάικλ Τζάκσον και όποιον άλλο θεό σου έρθει στο μυαλό.
    • Διάλειμμα: Λύτρωση. Το γλυκό κουδούνι που σε σώζει από την απόπειρα του καθηγητή να κάνει και το μυαλό σου κουδούνι. Κρατάει μόλις δέκα λεπτά, αλλά είναι κρίσιμα για την ψυχική σου υγεία.
    • Εξετάσεις: Το τέλος του κόσμου. Έτσι απλά.
    • Ηλίθιος: Όποιος καθηγητής τολμήσει να σου βάλει κάτω από δεκαεφτά σε διαγώνισμα, τεστ ή τετράμηνο (βλ.λήμματα)
    • Ημέρα της Ανεξαρτησίας: Εθνική γιορτή των Αμερικλάνων, χαζοταινία με τον Γουίλ Σμιθ, και η τελευταία μέρα του σχολείου και έναρξη των θερινών διακοπών. Δυστυχώς, η ανεξαρτησία δεν κρατάει πάνω από τρίμηνο.
    • Θετική/Θεωρητική/Τεχνολογική: Οι κατευθύνσεις στο Λύκειο (τουλάχιστον πριν το Νέο Λύκειο που λέει και ξαναλέει η Αννούλα). Συχνά τα μέλη της μίας κατεύθυνσης δουλεύουν τα μέλη της άλλης για την επιλογή τους. Ωραία πράματα.
    • Θρησκευτικά: Η ώρα του παιδιού. Εκτός από τους ελάχιστους θεούσους μαθητές, οι υπόλοιποι βρίσκουν την ώρα να σαχλαμαρίσουν, να πετάξουν σαΐτες και να παίξουν με τα κινητά τους. Σπάνια θα βρεθεί ένας θεολόγος που θα αποτρέψει τους μαθητές από τοιούτου είδους συμπεριφορές.
    • Ίντερνετ-καφέ: Hot spot για πολλούς μαθητές, παρά το γεγονός ότι το ίντερνετ είναι πλέον πολύ φθηνό για να το βάλεις και ότι πάντα μπορείς να βρεις ξεκλείδωτο WiFi. Συνήθως χρησιμεύει για παίξιμο Lineage, DOTA, WoW και Counter Strike.
    • Ιστορία: Το μάθημα όπου πρέπει να ακούς πόσο γαμάτοι ήταν και είναι οι Έλληνες και πόσο άθλιοι και πουθενάδες ήταν και είναι οι υπόλοιποι. Σε ελάχιστους αρέσει.
    • Κάγκελο: Όχι της πουτάνας, αλλά αυτό που περιστοιχίζει την αυλή του σχολείου, σε μία προσπάθεια να κρατάει μέσα τους μαθητές. Βέβαια αυτό δεν εμποδίζει τους μαθητές από το να τα σκαρφαλώνουν και να φεύγουν.
    • Καθηγητής: Η κούκλα του σατανά.
    • Καλοκαίρι: Αυτό που περιμένουν οι μαθητές για όλη τη διάρκεια της χρονιάς, και τελικά όταν έρχεται βαριούνται και περιμένουν να ξαναρχίσει το σχολείο.
    • Κατάληψη: Εικαστικό δρώμενο που λαμβάνει χώρα κάθε Οκτώβριο. Τα πιο αλάνια μαθητές μπαίνουν στο σχολείο, κλειδώνονται, βάζουν αλυσίδες στα λουκέτα, σπάνε τα παράθυρα και απειλούν να μη βγουν αν δεν ικανοποιηθούν τα αιτήματά τους, τα οποία συνήθως αφορούν το σχήμα της τυρόπιτας και τη θερμοκρασία της πορτοκαλάδας.
    • Κάφρος: Όποιος δεν είναι φυτό.
    • Κενό: Μία απρόσμενη αχτίδα χαράς για τους μαθητές, προκαλείται από απεργίες ή ασθένεια καθηγητών και δίνει στους μαθητές ξανά τη θέληση για ζωή.
    • Κινητό: Αυτό με το οποίο παίζουν πολλοί μαθητές κατά τη διάρκεια της διδακτικής ώρας. Οι καθηγητές απειλούν ότι θα τα κατάσχουν και δε θα επιστραφούν μέχρι τον Ιούνιο (βλ. και "Ημέρα της ανεξαρτησίας"). Αυτό βέβαια δεν έχει γίνει ποτέ.
    • Κοπάνα: Αυτό που κάνουν συχνά τα αλάνια και ενίοτε ολόκληρη η τάξη (εκτός βέβαια από τα φυτά). Η κοπάνα καταλήγει σε κάποια τοπική καφετέρια, σε γυράδικο ή Ίντερνετ καφέ, εκτός αν το φυτό καρφώσει τους κοπανατζήδες, οπότε καταλήγει στην αποβολή.
    • Κυλικείο: Το εντός του σχολείου κατάστημα που αναλαμβάνει να πουλάει τις τυρόπιτες (βλ.λήμμα) και άλλα παρεμφερή. Σχεδόν πάντα θα παιχτούν σκηνικά τύπου "έχεις ένα ευρώ να πάρω κάτι απ'το κυλικείο;"
    • Λαβ φορέβερ: Πονεμένη ιστορία. Συνήθως απαντάται σε τοίχους με τη μορφή "Τάδε+Τάδε=LFE" και γράφεται από ζευγαράκια, των οποίων η σχέση θα κρατήσει μάξιμουμ δύο εβδομάδες.
    • Μαθηματικά: Ο φόβος και τρόμος όσων δεν είναι φόβος και τρόμος τα αρχαία.
    • Μαλακία: Η αγαπημένη ασχολία των μαθητών, εκτός και ενίοτε εντός τάξης.
    • Μαντουλίδη: Γνωστό ιδιωτικό σχολείο της Θεσσαλονίκης. Ο όρος συμβολίζει τους φλώρους, βουτυρομπεμπέδες, σνομπαρίες, κατοίκους Πανοράματος, "ξέρεις ποιος είναι ο μπαμπάς μου" κι έτσι.
    • Μένω σε δυο απουσίες: Κραυγή αγωνίας των κωλόπαιδων όταν ο καθηγητής τους ρίχνει Ω.Α για 142η φορά. "Όχι, κυρία, μη μου το κάνετε αυτό, θα μείνω σε δυο απουσίες!" Σπανίως λαμβάνεται υπόψη.
    • ΜΠΑΟΚ: Θρησκεία. Λατρεία. Τρόπος ζωής. Και όχι μόνο.
    • Ντι Τζέι: Ο διευθυντής. Άλλες ονομασίες: Λύκος, δράκουλας, σατανάς και φυσικά ο μαλάκας.
    • Ξύσιμο: Ασχολία των μαθητών επί 24ώρου βάσεως.
    • ΟΕΔΒ: Όταν Έχω Διάβασμα Βαριέμαι, Όποιος Διαβάζει Είναι Βλάκας, Ο Δάσκαλος Είναι Βλάκας και άλλες τέτοιες αρχαίες φράσεις που μας κληροδότησαν οι γονείς μας από τότε που οι ίδιοι μαθήτευσαν.
    • Παρέλαση: Αγαπημένη των μαθητών τους μήνες Οκτώβριο και Μάρτιο, επειδή φυσικά ανυψώνει το εθνικό μας φρόνημα και ουχί διότι με τις πρόβες χάνονται διδακτικές ώρες.
    • Πενταήμερη: Εκδρομή στην οποία οι μαθητές πάνε σε Ρόδο, Κρήτη ή Κέρκυρα και τα κάνουν πουτάνα, ή η αποβολή που λαμβάνουν ως επιβράβευση που τα έκαναν όλα πουτάνα.
    • Πεοπαλινδρόμηση: Η μαλακία για τους θεωρητικούς/αρχαιομαθείς.
    • Περίπατος: Άλλος ένας τρόπος να χαθούν διδακτικές ώρες. Πηγαίνεις τους μαθητές στο κοντινό πάρκο και είσαι εντάξει.
    • Πληροφορική: Άλλη μία ώρα του παιδιού, κυρίως επειδή έχει κομπιούτερ και ίντερνετ. Βέβαια το κομπιούτερ έχει ακόμα Παράθυρα 2000 και το ίντερνετ είναι πιο αργό και από Dial-up, αλλά δε βαριέσαι.
    • Προσευχή: Η ώρα που επιλέγουν οι μαθητές για να ενημερωθούν για τα τελευταία κουτσομπολιά του σχολείου και φυσικά για τον ΜΠΑΟΚ.
    • Πρώτη ώρα: Προέκταση του χθεσινοβραδινού ύπνου. Κάποια άτομα δε ούτε καν πατάνε στο σχολείο την πρώτη ώρα.
    • Ράδιο Αρβύλα: Η εκπομπή που παρακολουθούν όλοι ανεξαιρέτως. Αν δεν έχεις δει Ρ.Α, απλά δεν μπορείς να επικοινωνήσεις. Απορίας άξιο το γιατί όλοι οι έφηβοι ακούν ευλαβικά έναν σαραντάρη με αρχές καράφλας και λαϊκισμό που χτυπάει επίπεδα Λαζόπουλου.
    • Σεπτέμβριος: Ο χειρότερος μήνας του έτους, ειδικά για όσους δεν πέρασαν.
    • Σημαιοφόρος: Ο/η μαθητής/μαθήτρια που αναλαμβάνει να μεταφέρει την ένδοξη ελληνική σημαία στην παρέλαση. Αν είναι Αλβανός, ετοιμαστείτε για μπάχαλο.
    • Σος: Αυτά τα οποία οπωσδήποτε θα πέσουν στις εξετάσεις αλλά τελικά για κάποιο μυστήριο λόγο δεν πέφτουν.
    • Στριμμένη: Βλ. λήμμα "Φιλόλογος".
    • Στυλό: Αυτό που οι περισσότεροι μαθητές ξεχνάνε να φέρουν μαζί τους, δανείζονται από κάποιον άλλον και τελικά δεν το επιστρέφουν ποτέ.
    • Συνέλευση: Άλλος ένας ευφημισμός για το χάσιμο διδακτικής ώρας. Ποτέ τίποτα σημαντικό δεν αποφασίζεται σε συνελεύσεις, ειδικά αν αυτές γίνονται τελευταία ώρα, οπότε και όλοι φεύγουν. Διδάσκει στους μαθητές πώς λειτουργούν οι επιτροπές, για να ξέρει τι έχει να συναντήσει αύριο-μεθαύριο.
    • Τεστ: Μίνι βασανιστήριο. Δε μετράει όσο το διαγώνισμα, αλλά το κακό είναι ότι δεν κρατάει όλη την ώρα, αν τελειώσεις δε βγαίνεις και κάθεσαι να κάνεις μάθημα.
    • Τετράμηνο: Μίνι τέλος του κόσμου.
    • Τουαλέτες: Χώροι του σχολείου που σχεδιάστηκαν για τουαλέτες, αλλά κατέληξαν να χρησιμοποιούνται ως καπνιστήρια και ενίοτε ως θάλαμοι σεξουαλικών περιπτύξεων. Κοινό στοιχείο η απαράμιλλη μπίχλα.
    • Τσάντα: Αυτό που περιέχει τα βιβλία και προκαλεί τη σκολίωση.
    • Τσίχλα: Μέρος μίας εκ των αγαπημένων φράσεων των καθηγητών: "Τάδε, παιδί μου, φτύσε την τσίχλα! Δε μασάμε την ώρα του μαθήματος!"
    • Τσόντα: Δε χρειάζονται σχόλια.
    • Τυρόπιτα: Κατασκεύασμα από καμμένη ή άψητη σφολιάτα που περιέχει μια αηδιαστική γλίτσα η οποία υποτίθεται ότι είναι τυρί φέτα αλλά μάλλον είναι βουλγάρικο. Πωλείται αποκλειστικά και μόνο στα κυλικεία. Το σχήμα της αποτελεί λόγο κατάληψης.
    • Ύλη: Αυτό που για κάποιο λόγο κανένας καθηγητής δεν προλαβαίνει να βγάλει ποτέ.
    • Υφάρχει: Από το γνωστό ανέκδοτο, "Τοτέ, πες μας μια λέξη από Φ." "Φούτσα". "Μα υπάρχει τέτοια λέξη;" "Υφάρχει, υφάρχει". Δηλώνει αυτόν που δεν έχει άλλο λόγο ύπαρξης από το να τη λέει στους καθηγητές.
    • Φέισμπουκ: Αυτό που αποκλείεται να μην έχεις, δε γίνεται να μην έχεις και πρέπει οπωσδήποτε να έχεις. Αντικατέστησε το myspace, αναμένεται να αντικατασταθεί από το Google+ και είναι ο παράδεισος των γκρίκλις.
    • Φιλόλογος: Καθηγήτρια (συνήθως) που διδάσκει αρχαία, έκθεση, κείμενα Ν.Ε. λογοτεχνίας και ιστορία. Τα μαθήματα αυτά είναι μισητά και η φιλόλογος δεν πάει πίσω. Γνωστή και στο συλλογικό ασυνείδητο σαν "Στριμμένη".
    • Φραπές: Το ρόφημα που θρέφει γενιές και γενιές μαθητών. Συνήθως είναι σε πλαστικό ποτήρι και όταν τον πίνεις μπορείς ακόμη να νιώσεις τους κόκκους της ζάχαρης και του καφέ να κάνουν κρατς κρατς μέσα στο στόμα σου.
    • Φυλακή: Το σχολείο.
    • Φυτό: Αυτός που έχει σκοπό της ζωής του το διάβασμα και δεν ξεκολλάει παρά μόνο για να φάει και να κοιμηθεί. Αν μπορούσε, δε θα κοιμόταν και δε θα έτρωγε.
    • Χάλια: Απάντηση φυτού στην ερώτηση "πώς έγραψες", ενώ με άριστα το είκοσι θα πάρει τελικά εικοσιτρία.
    • Χέσε μέσα box: Απάντηση αλανιού στην ερώτηση "πώς έγραψες". Συνήθως είναι σωστή.
    • Χημεία: Μάθημα που οι μαθητές δεν λατρεύουν ιδιαίτερα, καθώς οι ταινίες τους προετοίμαζαν για εργαστήρια όπου ανακατεύεις υγρά και προκαλείς εκρήξεις, ενώ τελικά μαθαίνεις απέξω πίνακες με σθένη και ρίζες.
    • Χορός: Εκδήλωση κατά την οποία το δεκαπενταμελές (βλ.λήμμα) κλείνει ένα νυχτερινό κέντρο, οι μαθητές πληρώνουν είκοσι ευρώ είσοδο, βάζουν τα καλά τους (δηλαδή ότι πιο ξέκωλο/φλώρικο έχουν) ακούνε μπιτάκια που κάνουν το μυαλό φραπέ και ξοδεύουν το μισό μηνιάτικό τους σε μπόμπες.
    • Χριστούγεννα, Πάσχα: Δύο εβδομάδες διακοπές.
    • Ψυχολογία: Ποντιακό ανέκδοτο. Υποτίθεται ότι υπάρχει ως μάθημα επιλογής, αλλά τελικά ή δε θα υπάρχουν αρκετά άτομα για τμήμα ή δε θα υπάρχει καθηγητής.
    • Ω.Α: Ωριαία αποβολή, όπως σημειώνεται στις παρατηρήσεις του απουσιολογίου. Επιβάλλεται σε όποιον παρενοχλεί το μάθημα. Συνήθως δεν αποτελεί ιδιαίτερη τιμωρία, εκτός φυσικά κι αν ο μαθητής μένει σε δύο απουσίες (βλ. λήμμα)
    Αυτά, και να προσέχετε την ώρα του μαθήματος για να μη χρειάζεται να ξεσκιστείτε στο σπίτι.

    Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 2011

    Για όλα φταίνε οι άλλοι...

    Η Ελλάδα είναι κάτι σαν το γνωστό τραγούδι που λέει "σ'αυτό τον κόσμο που μόνος μου ζω δεν υπάρχουν κανόνες, μα μόνο εξαιρέσεις".
    Σε ποια άλλη χώρα θα συναντήσετε το φαινόμενο του να δηλώνει ο μισός πληθυσμός ακόλουθος μιας θρησκείας χωρίς πραγματικά να πιστεύει, παρά μόνο για να ακολουθεί τα έθιμά της που έχουν να κάνουν με μάσα, αρνάκια και κοψίδια;
    Σε ποια άλλη χώρα θα συναντήσετε το φαινόμενο τύπων που κυκλοφορούν με ρούχα ντιζάινερ, I-phone με 200 ευρώ λογαριασμό το μήνα και αυτοκίνητα που καίνε μισή Λιβύη βενζίνη στο χιλιόμετρο, να πάνε να σηκώνουν τις μπάρες στα διόδια επειδή δεν μπορούν να πληρώσουν;
    Σε ποια άλλη χώρα θα συναντήσετε ανθρώπους που έχουν όνειρο ζωής να μπούνε σε ένα δημόσιο με υπεράριθμους υπαλλήλους, ώστε να μπορούν να παίρνουν σταθερό μισθό χωρίς να κάνουν τίποτα, και να έχουν και το μισό κόσμο να τους βρίζει για αυτό;
    Και φυσικά, σε ποια άλλη χώρα θα συναντήσετε το φαινόμενο να μη φταίνε ποτέ οι ίδιοι, παρά κάποιοι άλλοι;
    Ελλάδα, χώρα του φωτός.
    Το θέμα μας λοιπόν σήμερα είναι ότι στην Ελλάδα κανείς ποτέ δε φταίει. Για όλα φταίνε οι άλλοι. Όπως λέει ένα άλλο τραγούδι, αυτός ο άλλος, αυτός ο άλλος, είναι ευεργέτης μου μεγάλος. Γιατί παίρνει το φταίξιμο και δε χρειάζεται να φταίξω εγώ. Αλλά όντως φταίνε οι άλλοι; Κατ'αρχήν, ποιοι είναι αυτοί οι περιβόητοι άλλοι; 
    Αρχικά, για όλα φταίει το κράτος. Δε βρίσκεις δουλειά; Φταίει το κράτος. Ο δρόμος κάτω από το σπίτι σου έχει λακκούβες; Φταίει το κράτος. Δεν μπορείς να πληρώσεις το λογαριασμό της ΔΕΗ, άσχετα αν προχθές κατέβαζες δυο-δυο τους Ιωάννεις Οδοιπόρους στα μπουζούκια; Φταίει το κράτος. Έχασε ο Παναθηναϊκός; Δεν μπορείς να βρεις τα κλειδιά σου; Δε σου σηκώνεται; Η γκόμενά σου έχει περίοδο; Η μάνα σου σου σπάει τα νεύρα; Το κινητό σου έμεινε από μπαταρία; Βρήκες μια τσίχλα κολλημένη κάτω από το κάθισμα στο λεωφορείο; Μάντεψε ποιος φταίει. Αν δεν το βρίσκεις, θα δώσω μια μικρή βοήθεια. Αρχίζει από "Το κρ-" και τελειώνει σε "-άτος".
    Και καλά μέχρι εδώ. Ας υποθέσουμε ότι, όντως, για όλα αυτά, φταίει το κράτος. Αυτό το περιβόητο κράτος, από τον Άλφα του Κενταύρου μας προσγειώθηκε, ή μήπως ξεπήδηξε από το όγδοο μυθιστόρημα της γνωστής σειράς, "Ο Χάρι Πότερ και το Ελληνικό Δημόσιο"; Όχι. Από ότι θυμάμαι, αυτό το περιβόητο κράτος το απαρτίζουν γύρω στους 700000 συμπολίτες μας, οι οποίοι ΔΕΝ απήχθησαν από εξωγήινους, ΔΕΝ εξαναγκάστηκαν από τη Χούντα, αλλά με τη θέλησή τους είναι σε αυτό το περιβόητο κράτος. 
    Επιπλέον, αυτό το περιβόητο κράτος απαρτίζεται και από τους βουλευτές, υπουργούς και λοιπούς πολιτικούς. Οι οποίοι επίσης μας ήρθαν κατευθείαν από τα βάθη της Κολάσεως; Ναι, φυσικά. Από το πασίγνωστο εργοστάσιο πολιτικών "Σατανάς Α.Ε.", όπως μπαίνεις Κόλαση τρίτο καζάνι δεξιά, στου διαόλου τη μάνα αριστερά και λίγο παραδίπλα από τις δεξαμενές σκατά που απεικόνιζε ο Αρκάς στη "Ζωή Μετά".
    Όχι, κάτσε, με ειδοποιούν από το κοντρόλ ότι δεν ισχύει αυτή η πληροφορία. Ναι, ναι, τελικά αυτούς τους σατανάδες το Ελληνικό εκλογικό σώμα τους ψήφισε. Όσο τέλος πάντων από αυτό ψήφισε και δεν πήγε στις απανταχού ψαροταβέρνες για χταποδάκι, σαρδελίτσα και ουζάκι. Κάνοντας έτσι το έργο των party dogs πιο εύκολο. Άρα, τελικά, για όλα αυτά που φταίει το κράτος, κατά βάθος εσύ φταις. Περαστικά.
    Η άλλη μόδα είναι να φταίνε οι Γερμανοί. Εμ, βέβαια! Από πάντα βέβαια φταίγανε οι Γερμανοί, λόγω Κατοχής, Χίτλερ, Γκεστάπο και άλλα τέτοια όμορφα που προσπαθούν να διηγηθούν οι παππούδες στις οικογενειακές μαζώξεις αλλά τελικά χάρη στο Αλτσχάιμερ καταλήγουν στο γάμο της θειας-Δοξούλας που χόρευαν σαράντα μέρες και σαράντα νύχτες.
    Αλλά τώρα το κακό παράγινε. Λύσσαξε βλέπεις η κιουρία Μέρκελ να μας φέρουν το ΔΝΤ και το Μνημόνιο και την Τρόικα και δεν ξέρω εγώ τι άλλο. Γιατί; Μα δεν είναι προφανές; Εμείς δεν κάναμε τίποτα. Ποτέ δε φταίξαμε και δεν είναι καιρός να αρχίσουμε τώρα. Η κιουρία Μέρκελ είναι ανθελληνίδα! Κι επειδή δεν την πηδάει ο άντρας της, βρίσκει να πηδάει εμάς. Αχ, κακό που μας βρήκε τους καψερούς.
    Το γεγονός, βέβαια, ότι από τότε που ο Καραμανλής θείος μας έβαλε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, παίρναμε τα ωραία λεφτουδάκια των άλλων Ευρωπαίων ως επιχορηγήσεις για τουρισμούς, καλλιέργειες και μεγάλα έργα, και τα κάναμε Μερσεντέ, καζίνα και στριπτιζάδικα, είναι τελείως άσχετο. Η Μέρκελ μωρέ τα φταίει όλα!
    Οι δε πιο ψαγμένοι θα σας πουν ότι για όλα φταίνε οι Εβραίοι. Αυτοί, μάλιστα, δεν περιορίζονται μόνο στο να ρίξουν το φταίξιμο στους Εβραίους, αλλά και να εξηγήσουν με επιχειρήματα πώς και γιατί οι Εβραίοι ελέγχουν τις παγκόσμιες οικονομίες, τις τράπεζες, το ΔΝΤ και φυσικά, γιατί θέλουν να χρεωκοπήσει η Ελλάδα, να μείνουμε όλοι στους δρόμους, να ψάχνουμε στα σκουπίδια κάτι να φάμε, να αλληλοσκοτωνόμαστε από την πείνα και άλλα τέτοια που θα ζήλευε και η Ζιμπάμπουε.
    Κατ'αρχήν, κανέναν δε συμφέρει να χρεωκοπήσει η Ελλάδα, γιατί τότε δε θα μπορούμε να τους δώσουμε πίσω τα αμέτρητα δανεικά που έχουν στοιβαχθεί από το 1821 και θα μείνουν με το πουλί στο χέρι. Εντάξει μέχρι εδώ;
    Δεύτερον, ας υποθέσουμε ότι όντως για όλα φταίνε οι Εβραίοι. Τότε ο Χίτλερ, που πήρε έξι εκατομμύρια από δαύτους και τους έκανε σαπούνι Μασσαλίας ειδικά για το ευαίσθητο δέρμα των μωρών, γιατί αντιμετωπίζεται από όλους, ειδικούς και μη, σαν στυγνός εγκληματίας και όχι σαν ευεργέτης της ανθρωπότητας;
    Τρίτον, αυτό το περιβόητο τραπεζικό σύστημα, το οποίο, χάριν διαλόγου, θα υποθέσουμε ότι ελέγχεται εξ ολοκλήρου από τους κακούς Εβραίους, ποιος το τάιζε λεφτά τόσα χρόνια; Ποιοι έβγαζαν οκτώ δάνεια και δεκαέξι πιστωτικές κάρτες για να ικανοποιήσουν το πρότυπο του Έλληνα από τις φούσκες του Χρηματιστηρίου μέχρι και το κανόνι των Lehman? Ποιανών τις περιουσίες έπαιρναν οι τράπεζες όταν αυτοί δεν μπορούσαν να ξεπληρώσουν τα δάνεια που τόσο βλακωδώς και απερίσκεπτα είχαν συνάψει; Του Φούφουτου;
    Και μην πείτε, "οι τράπεζες και τα ΜΜΕ φταίνε που παίρναμε όλοι δάνεια." Σοβαρά; Κι εσύ ρε μεγάλε τι ήσουν, μωρό, που μόλις δει ένα φανταχτερό παιχνίδι στη διαφήμιση θέλει να το αγοράσει; Απ'όσο ξέρω, οι τραπεζικές συναλλαγές γίνονται μεταξύ ενηλίκων. Δηλαδή ατόμων που δύνανται να αναλάβουν την ευθύνη των πράξεών τους. Αλλά, όπως φαίνεται, οι Έλληνες δεν μπορούν να αναλάβουν την ευθύνη των πράξεών τους. Αλλιώς δε θα έψαχναν πάντα κάποιον άλλον για να τη φορτώσουν.
    Πάντα όμως! Ακόμη και στα πιο χαζά θέματα. Έχασε ο Παναθηναϊκός; Φταίνε οι διαιτητές. Έχασε ο ΠΑΟΚ; Φταίει το Αθηναϊκό κατεστημένο. Τράκαρα με το αυτοκίνητο; Ο άλλος ο μαλάκας φταίει που του δώσανε το δίπλωμα νύχτα που χορεύαν μάγισσες γυμνές στην πανσέληνο. Δεν μου πέτυχε ο μουσακάς; Φταίει ο Ερμής που είναι ανάδρομος.
    Πώς γίνεται, ρε γαμώτη μου, και οι αρχαίοι Έλληνες δεν έψαχναν ποτέ κάποιον άλλον να του φορτώσουν το φταίξιμο; Κάτι μου λέει πως δεν είμαι αρκετά έξυπνος για να το καταλάβω αυτό.
    Αυτά, και να προσέχετε μη σας αναγκάσουν οι κακοί Εβραίοι να συνάψετε δάνειο με τις τράπεζές τους.