Παρασκευή 21 Ιανουαρίου 2011

Άλλο οικολογία, άλλο μαλακία...

Είχα πάει της προάλλες στο γιατρό και περίμενα πολλή ώρα στην αίθουσα αναμονής.
Οι αίθουσες αναμονής τον ιατρείων, μαζί με τις στάσεις λεωφορείων και τα σχολεία, είναι τα πιο βαρετά μέρη στο άπαν σύμπαν. Δεν είναι τυχαίο: σε όλα κάτι περιμένεις. Στα ιατρεία το γιατρό, στις στάσεις το λεωφορείο, και στο σχολείο να ενηλικιωθείς και να μην χρειαστεί να ξαναπατήσεις ποτέ.
Σε όλα αυτά τα μέρη υπάρχουν ελάχιστες εναλλακτικές για το τι θα κάνεις για να περάσει η ώρα. Στις στάσεις βρίζεις τον ΟΑΣΘ, στο σχολείο φαντασιώνεσαι ευρηματικούς τρόπους δολοφονίας και στο ιατρείο διαβάζεις περιοδικά.
Έτσι λοιπόν έπεσε στα χέρια μου ένα σχετικά πρόσφατο για περιοδικό σε ιατρείο τεύχος του Big Fish. Κανονικά και μόνο ότι το εν λόγω έντυπο διανέμεται μαζί με το ΘΕΜΑ (την εφημερίδα που δημιουργήθηκε εκ των δύο χειρότερων μπαμπουίνων που έχουν το απύθμενο θράσος αυτοχαρακτηρίζονται δημοσιογράφοι) θα έπρεπε να με κάνει να τελειώσω την εγγραφή -και τη ζωή μου- με τελετουργική αυτοκτονία από ντροπή που διάβασα αυτό το έντυπο, αλλά μη χαίρεστε: έχει και συνέχεια.
Το Big Fish λοιπόν είχε ένα αφιέρωμα στην οικολογία. Μέσα σε όλα τ'άλλα, είχε και ένα άρθρο για τους πενήντα τρόπους με τους οποίους μπορούμε να βοηθήσουμε το περιβάλλον. Κι εκεί μου γύρισε το μάτι.
Κατ'αρχήν με τους τρόπους που μπορούμε να "βοηθήσουμε το περιβάλλον". Τα περισσότερα ήταν αυτονόητα τύπου "Πάρτε το λεωφορείο", "Κλείνετε καλά τις βρύσες", "Σβήνετε τα φώτα όταν φεύγετε από το δωμάτιο" (λες και υπάρχει ακόμη άνθρωπος που δεν ήξερε ότι πρέπει να κλείνει τα φώτα γιατί αλλιώς καίει τζάμπα ρεύμα-και όχι, τα κουνούπια δε χρειάζονται φως, ούτε διαβάζουν ούτε εργόχειρο κάνουν) ή "Βάλτε ηλιακό θερμοσίφωνο" (αν ζεις στην Ελλάδα που 300 μέρες το χρόνο έχει ήλιο και ακόμη ανάβεις ηλεκτρικό για να κάνεις μπάνιο τότε σου αξίζει να πηγαίνεις στη θύρα 7 και να φωνάζεις "Θρύλε-γερά-και γάμα τα μουνιά").
Αλλά υπήρχαν κι ένα δύο που πραγματικά ήταν τρομερές εμπνεύσεις. Για παράδειγμα, το ευφυές αυτό ανάγνωσμα μας παροτρύνει να περιορίσουμε την κατανάλωση κρέατος, γιατί λέει η κτηνοτροφία προκαλεί ρύπανση!
Είχα ακούσει κόσμο που δεν τρώει κρέας επειδή έχει χοληστερίνη. Για να κάνει δίαιτα. Επειδή είναι νηστεία. Επειδή δεν του αρέσει (ευτυχώς αυτό πολύ σπάνια). Αλλά για να σώσει το περιβάλλον; Επειδή βγήκε ένας και λέει ότι οι αγελάδες εκπέμπουν μεθάνιο; Ξέρετε από που...
Ή το άλλο, να τρώμε μόνο φρούτα εποχής γιατί τα άλλα τα φέρνουν απ'έξω με αεροπλάνα και τα αεροπλάνα ρυπαίνουν. Τι μας λες; Αν εγώ έχω όρεξη να τρώω κεράσια το χειμώνα, θα τρώω κεράσια το χειμώνα. Κι ας πάνε να τα έχουν φέρει από το νοτιοανατολικό Περού (που δεν έχω δηλαδή διάθεση να τρώω κεράσια το χειμώνα, αλλά καμιά φορά ο κόσμος ξεπερνάει τα όρια της μαλακίας)
Πριν έρθουν εδώ τίποτα χοντρές αξύριστες που όταν δεν μελετάνε το Σύνταγμα για να εντοπίσουν αδικίες εναντίον των γυναικών, στήνονται στο φανάρι της Βασιλίσσης Όλγας και μοιράζουν προκηρύξεις και φυλλάδια για τη σωτηρία του αφρικάνικου τσιουάουα και της πορτοκαλί αθερίνας της Κασπίας, οφείλω να ξεκαθαρίσω τη θέση μου.
Ναι, είμαι υπέρμαχος των αστικών συγκοινωνιών και ναι, πιστεύω στη δύναμη του ηλιακού θερμοσίφωνα. Ναι, πιστεύω ότι η ανακύκλωση είναι σωστό πράγμα και ναι, μπορώ να δω τη λογική στις ανεμογεννήτριες. Αλλά όχι, δεν είναι η οικολογία το παν, και όχι, όσο και να ακολουθήσουμε τον κατάλογο με τα πενήντα πράγματα του Big Fish δε θα σώσουμε ούτε το 1% της γης. 
Τι εννοώ;
Πλήρωνε εσύ μαλάκα πολίτη σε ηλιακούς συλλέκτες, ανακύκλωνε κάθε μέρα, βάλε και κάδο για κομποστοποίηση στο μπαλκόνι σου, πούλα τη τζιπάρα και πάρε Smart, κόψε και το κρέας και τα φρούτα εκτός εποχής, την ίδια ώρα που η τσιμινιέρα του εργοστασίου του κάθε μεγαλοκαρχαρία βγάζει όσο ντουμάνι δεν έβγαλε η τζιπάρα σου σε όλη της τη ζωή και πετάει καρκινογόνα που σκοτώνουν ολόκληρο το αμερικάνικο στράτευμα μαζί με το σόι του στο ποτάμι χωρίς καν να νιώθει την παραμικρή τύψη.
Δηλαδή προσπαθούν να μας βάλουν εμάς σε ένα τριπάκι να είμαστε οικολόγοι με μαρκετινίστικες κινήσεις τύπου "Ώρα της γης" (τις υπόλοιπες 8.759 ώρες που είναι η οικολογική σας συνείδηση;), ενώ την ίδια ώρα οι πραγματικοί υπεύθυνοι για το μπουρδέλο που λέγεται περιβάλλον εξακολουθούν το καταστροφικό τους έργο.
Για κάποιο λόγο όλο αυτό μου θυμίζει την οικονομία μιας χώρας πολύ μακριά από εδώ που λέγεται Griechenland. Η διαφορά είναι ότι εκεί οι κάτοικοι καταλαβαίνουν τι πάει να παιχτεί και αντιδρούν.
Στην οικολογία πάλι, όλοι μούγκα, ανακύκλωση και τέτοια, γιατί green is the new black. Λες και θα έχει καμιά διαφορά....



Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011

Εκνευριστικές στιγμές στις καφετέριες

Είναι παντού. Είναι τριγύρω μας. Δεν μπορείς να τις αποφύγεις. Δεν υπάρχει άτομο που να μην έχει βρεθεί ούτε μία φορά σε αυτήν. Και ούτε που θα υπάρξει. Μιλάω φυσικά για τη μεγαλύτερη απόδειξη του επιχειρηματικού δαιμονίου του Έλληνος. Την καφετέρια.
Σκεφτείτε το: Πληρώνεις 3 και βάλε ευρώ για να πάρεις έναν φραπέ που είναι ο μισός αφρός, ο γλυκός είναι σαν μέτριος, ο μέτριος σαν σκέτος και ο σκέτος σαν σκατά και την ίδια ώρα θα μπορούσες να πιεις πολύ καλύτερο φραπέ στο σπίτι σου με αντικειμενική αξία 20 λεπτά. ΚΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΚΑΦΕΤΕΡΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΕΣ!
Ίσως βέβαια και να είναι το νεοελληνικό κατάλοιπο της αρχαίας ελληνικής αγοράς. Όπως κάποτε ο Σωκράτης, ο Αριστοτέλης και ο Πλάτωνας μαζεύονταν και συζητούσαν για τα μεγάλα ερωτήματα της ζωής, έτσι και τώρα ο Μήτσος, ο Μπάμπης και ο Κώστας μαζεύονται και συζητούν για τα μεγάλα ερωτήματα της δικής τους ζωής, όπως πχ ποιόν παίκτη θα αγοράσει η ΠΑΟΚάρα, αν θα τους κάτσει το γκομενάκι που μπανίζουν απέναντι και σε πόση ώρα θα τους πιάσουν οι παρενέργειες από το βρώμικο που έφαγαν στην Εθνική.
Η καφετέρια, μαζί με το σουβλάκι και τη θέαση αδιάφορων ποδοσφαιρικών αγώνων (για τους άντρες) και την άσκοπη καθυστέρηση μπροστά στον καθρέφτη προς επιλογή ενδύματος και μακιγιάζ (για τις γυναίκες και για ορισμένους άντρες) είναι βαθιά χαραγμένη στο γονίδιο του Νεοέλληνα.
Όπως κάθε μεγάλο και σπουδαίο πράγμα επάνω στη γη, οι καφετέριες έχουν και τις σπαστικές στιγμές τους (και ναι, πάντα τόσο μεγάλους προλόγους γράφω). Ας τις δούμε μαζί:
  • Οι μαύροι με τα CD:
    -Έκω Βαντί, Πλούταρκο, Τοντορίντο.
    -Δε θέλω τίποτα.
    -Έκω Λάντι Γκάγκα, Εμινέμ, Μπιγκιονσέ.
    -Σε λέω δε θέλω τίποτα!
    -Έκω και ταινίε. Τέλει Τρασφόρμε; Κάρι Πότε;
    -Α, δεν καταλαβαίνεις; Δε θέλω τίποτα άνθρωπέ μου!
    -Έκω και ταινίε πονηρέ. Τα πάρει Τζούλια;
    -...(πρόθυρα νευρικού κλονισμού, υπολογισμός τιμής αγοράς ούζι-δεκτά και τα μεταχειρισμένα ενώ ταυτόχρονα αναρωτιέσαι ποιος αγοράζει σιντί από τους μαύρους στην εποχή του Rapidshare)
  • Οι Πακιστανοί με τα μπιχλιμπίδια:
    Και αφού επιτέλους ο μαύρος πιάσει το νόημα ότι δε θέλεις να αγοράσεις κανένα από τα 3.789 CD του, έρχεται ο Πακιστανός (όχι αυτός της Κούλας, συγκεντρωθείτε) και σου αραδιάζει την πραμάτεια του όπως τεράστιους αναπτήρες, γουρούνια-χλαπάτσες, την καινούρια μόδα που είναι κάτι σβούρες που πετάνε στον αέρα, και άλλα τέτοια αντικείμενα που σε χρησιμότητα ανταγωνίζονται τη ζυγαριά για τον Πάγκαλο. Και φυσικά δε θα φύγουν πριν σου πουλήσουν κάτι! Ναι, σίγουρα είναι ευκολόπιστοι οι Έλληνες ψηφοφόροι, όμως ακόμη κι αυτοί που ψηφίζουν Δημοσθένη Βεργή δεν είναι αρκετά εγκεφαλικά νεκροί για να ξοδέψουν πραγματικά λεφτά σε τέτοιες αηδίες!
  • Τα τρέντι κορίτσια:
    Άκουσε να δεις Ντέμπι χρυσό μου. Η συνταρακτική είδηση ότι ο Σάκης χώρισε την Κατερίνα και τα έφτιαξε με τη Σάσα η οποία όμως τα είχε με τον Αλέξανδρο ο οποίος όμως δε χαλάστηκε γιατί ούτως ή άλλως ήταν κρυφογκέι και βρήκε την ευκαιρία να εκδηλώσει τον έρωτά του για τον αδερφό της Κατερίνας δεν είναι ακριβώς συνταρακτική. Για την ακρίβεια, ο μόνος που νοιάζεται είναι εσύ και οι υπόλοιποι μπαμπουίνοι στο τραπέζι σου! Γι αυτό μη φωνάζεις! Θέλουν και οι άλλοι να συζητήσουν! Πιθανώς για κάποιους αντίστοιχους Αλέξανδρους, Κατερίνες και τέτοια. Δεν έχει σημασία! Δεν χρειάζεται να ακούνε τα δικά σας!
  • Τα χαζομπιτάκια:
    Δεν λέω να μην παίζεις μουσική. Αλλιώς ο κόσμος δε θα πήγαινε σε καφετέρια αλλά στη δουλειά του. Αλλά πρώτον, δε χρειάζεται να ακούγεται στο ένα έτος φωτός από τη γη, και δεύτερον, τι σε κάνει να πιστεύεις ότι δεν έχω ξανακούσει το "Το 'χω" ας πούμε; Ούτως ή άλλως θα το ξανακούσω στο ρουχάδικο που θα πάω να ψωνίσω, στα άλλα εκατόν δέκα ρουχάδικα που θα με τραβολογήσει η γκόμενα, στο γυράδικο που θα κάτσω να φάω (ωιμέ, σε λίγο θα νοσταλγήσω τις εποχές που τα γυράδικα έπαιζαν αυστηρά Καζαντζίδη...), ΣΤΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ ΑΠΟ ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ ΚΑΠΟΙΟΥ ΜΑΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΓΙΑΤΙ ΕΦΕΥΡΕΘΗΚΑΝ ΤΑ ΑΚΟΥΣΤΙΚΑ, στο κυλικείο του σινεμά όπου θα πας τη γκόμενα να δει το Twilight ενώ εσύ θα σκέφτεσαι ευρηματικούς τρόπους αυτοκτονίας και φυσικά στο κλαμπ που θα πας το βράδυ. Δηλαδή με τέτοια πλύση εγκεφάλου απορώ πώς και δεν έχει έρθει ακόμη η ίδια η Φουρέιρα στο σπίτι μου να μου το τραγουδήσει αυτοπροσώπως!
  • Αυτοί που αραδιάζουν τα κινητά τους πάνω στο τραπέζι:
    Στην καλύτερη φαίνεται σαν να τα πουλάτε, και στη χειρότερη σαν να τα συγκρίνετε σε στιλ "χαρτάκια Panini στο δημοτικό της προ Ίντερνετ εποχής" (μικρό διάλειμμα για διαφημίσεις, στο 8:27 και μετά είναι ακριβώς αυτό που σας λέω):

    Επιπλέον, στην εποχή που ο κόσμος σε σκοτώνει για να σου πάρει μισό ευρώ, αν απλώνεις το κινητό σου πάνω στο τραπέζι τότε απλά σου αξίζει να σου το κλέψουν. Μην τυχόν παραπονεθείς μετά, γιατί δεν έχω σε τίποτα να σε σκοτώσω.
  • Οι τσαντιλογκόμενες που όλα τους φταίνε:
    Μιλάω για εκείνες τις μίζερες. Που δεν σταματάνε όλη μέρα να γκρινιάζουν. Που είναι είκοσι χρονών και κάνουν λες και έχουν πρόωρη εμμηνόπαυση. Και φυσικά θα κάθονται δίπλα από το τραπέζι σου και θα σχολιάζουν τα πάντα, λες και νοιάζεται κανείς τριγύρω. Αν αρχίσω να μετράω τα στραβά του κόσμου δεν τελειώνω ούτε αύριο, σίγουρα, κι εμένα μ'αρέσει να κριτικάρω τα πάντα, δεκτόν, αλλά εμένα τουλάχιστον με ακούνε οικειοθελώς, σε αντίθεση με εσένα που έχεις βαλθεί να αλλάξεις τον κόσμο γύρω σου δια του πρηξίματος. Γιατί δεν ξεκινάς, με τον εαυτό σου ας πούμε;
  • Ο λογαριασμός:
    Δε νομίζω να χρειάζεται ανάλυση. Απλά πηγαίνετε στην κοντινή καφετέρια και αμέσως θα πιστέψετε ότι ο ΦΠΑ πήγε στο 30%.
Μ'αρέσει όταν είμαι μισάνθρωπος...

Πέμπτη 6 Ιανουαρίου 2011

Η νέα μόδα των άθλιων διασκευών

Σας το έχω ξαναπεί νομίζω ότι το χειρότερο, αθλιότερο, ανθελληνικότερο-όχι, κάτσε, αυτό είναι από άλλο blog-μεγαλύτερο έκτρωμα και σκουπίδι που σχετίζεται με τη μουσική είναι το remix.
Προσπαθώ να κατεβάσω τραγούδια και τα 9 στα 10 είναι ηλίθια remix, που 99 στις 100 υποβιβάζουν το αρχικό τραγούδι-όσο σκατά κι αν είναι το αρχικό (βρήκα εγώ κάποτε τυχαία remix του Αναθεώρησα της Ζήνα με δείγμα από το Poker Face...ένιωσα σαν να είχα δει το Μητσοτάκη με δαντελωτά εσώρουχα και ζαρτιέρες).
Το καινούριο φρούτο όμως είναι να παίρνεις δείγμα-οτιδήποτε, από στίχο, μπιτ, μέχρι και ολόκληρο το τραγούδι και να βάζεις άλλο στίχο από πάνω-από ένα τραγούδι της δεκαετίας του 80 και πιο πίσω και από εκεί να μιξάρεις. Σε χρόνο ρεκόρ, έχεις κατακτήσει τα charts, την κορυφή του Έβερεστ και το μικρό Γαλατικό χωριό που αντιστέκεται ακόμη και πάντα θα αντιστέκεται στον κατακτητή μαζί.
Έτσι κι αλλιώς, ποιος ακούει τη μουσική του MTV? Όσοι δεν έχουν πάει ακόμη φαντάροι, άντε και κανένας δυο ξεχασμένοι ακόμη. Ποιος θα το καταλάβει; Είναι το τέλειο έγκλημα!
Ε, όχι και ποιος θα το καταλάβει! Αυτά τα τραγούδια είναι σαν την Ku Klux Klan. Και να θες να τα αποφύγεις, θα σε βρουν και τότε...Μα απ' το φτιαγμένο Impreza του κάγκουρα θες, μα απ' το τρέντι ρουχάδικο που έστω θα περάσεις απ' έξω όπως θα είσαι στην Αριστοτέλους, μα απ'το πάρτι που θα κάνουν τα τοπικά κωλόπαιδα και θα φέρουν ειδικά ηχεία για να ακούγονται ως το διαστημικό σταθμό MIR, δεν υπάρχει λυτρωμός από τα μπιτάκια που βιάζουν την ποπ μουσική του 80.
Πιστεύω ότι, κι επειδή έχετε μία τάση να μη με πολυπιστεύετε (αν υπήρχε Θεός, θα έριχνε φωτιά και θα σας έκαιγε), ήρθε η ώρα να παραθέσω παραδείγματα.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΠΡΩΤΟ

Δεν ξέρω τι λέει η ιατροδικαστική έκθεση, εγώ πάντως σας λέω ότι αυτό άκουσε και πέθανε ο Bobby Farrell.
Εδώ είδαμε κάτι DJ της πλάκας, που η μεγαλύτερη επιτυχία που είχαν σκεφτεί από μόνοι τους κατάφερε να μαζέψει...και χίλιους θεατές στο Youtube, να κλέβουν ξεδιάντροπα την εισαγωγή από ένα παλιό τραγούδι των Boney M, να προσθέτουν τον εντελώς ξεκάρφωτο στίχο Barbara Streizand (μα που τα βρίσκουν;) και να το νούμερο ένα στο top 20 του MTV και να τα κοριτσόπουλα να κοπανιούνται αλύπητα στα κλαμπ.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ

Αν υπήρχε μουσικό κράτος, οι Black Eyed Peas θα έπρεπε να εκτελεστούν για εσχάτη προδοσία.
Έτσι ξέρω κι εγώ ρε παιδιά! Να πάρω το soundtrack ενός 80s musical και να κάνω επιτυχία. Κι άντε, καλά, το από πάνω έχει τουλάχιστον ένα μπιτ πιασάρικο, αυτό κοπιάρει ένα γλυκανάλατο τραγούδι στο  ρεφρέν και ενδιάμεσα έχει ένα γρατζουνιστικό μπιτ που στην κλίμακα εκνευριστικότητας ήχων "γύφτος με Ντάτσουν και καρπούζια" παίρνει 10-για τη σύγκριση, ο σκουριασμένος μεντεσές παίρνει 9 και η Τζούλια Αλεξανδράτου όταν τραγουδάει και δεν έχει βουλωμένη ό,τι τρύπα υπάρχει στο σώμα της παίρνει 9,5.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΡΙΤΟ ΚΑΙ ΜΑΚΡΥΤΕΡΟ
Απόδειξη ότι ό,τι κάνουν οι άλλοι καλά οι Έλληνες το κάνουν καλύτερα και ότι κάνουν οι άλλοι άσχημα οι Έλληνες το κάνουν χειρότερα.

Μπράβο παιδιά...πιστεύω ότι οι Yazoo θα είναι πολύ περήφανοι που το δημιούργημά τους μεταβλήθηκε σε λαϊκοπόπ σκυλάδικο από μία Γεωργιανή τραγουδιάρα που κάνει επιτυχία στην Ελλάδα έχοντας βγει από ριάλιτι και έχοντας στο ενεργητικό της συνεργασία με τον Sakis και διαφήμιση σοκολάτας που ειδικεύεται στις γλυκανάλατες διαφημίσεις-άσχετο, το νέο τραγούδι της Lacta ερμηνεύει ο Μουζουράκης. Θέλω πολύ να δω αν θα το διακωμωδήσει ως Μένιππος ή θα το αφήσει να περάσει έτσι...-πάρα πολύ περήφανοι θα είναι. Εγώ στη θέση τους θα αυτοκτονούσα από την πολλή υπερηφάνεια.
Από την άλλη βέβαια, θα μου πεις, έτσι όπως είναι οι καινούριες ιδέες που βγαίνουν, καλύτερα τα 80s remix. Λάθος! Ακόμη και το αποκύημα μιας νύχτας με μπίρες και ουίσκια του Πέτρου Κωστόπουλου σε συνεργασία με τη Βανδή και τον στυλίστα της Lady Gaga δε θα είναι χειρότερο από αυτές τις αθλιότητες-και το αθλιότητες είναι πολύ επιεικής λέξη, έχω πλούσιο λεξιλόγιο και γνωρίζω πολύ καλά αγγλικά αλλά δεν έχω βρει ακόμη την κατάλληλη λέξη για όλα αυτά.

Τετάρτη 5 Ιανουαρίου 2011

Τηλεμαγειρέματα...

Κάποτε ο μόνος τρόπος να δεις μαγειρικές στην τηλεόραση ήταν να δεις τα πρωινάδικα-άντε και στο μαγειροντοκιμαντέρ του Μαμαλάκη.
Και μετά οι Γερμανοί αγόρασαν τον Άλφα.
Και μετά ο Άλφα πρόβαλλε τις εκπομπές "Κάτι Ψήνεται", όπου πέντε τυχάρπαστοι μαζεύονται, αλληλοτραπεζώνονται και βαθμολογούν ο ένας τον άλλον-με την απαραίτητη δόση κατινιάς- και "Εφιάλτης στην Κουζίνα", όπου ο έγκριτος σεφ Έκτωρ Μποτρίνι σε μία προσπάθεια να ξεπεράσει το πρότυπο και διδάσκαλο Γκόρντον Ράμσεϊ ρίχνει τόσα μπινελίκια που η εκπομπή καθίσταται ακατάλληλη για ανηλίκους-και στο ενδιάμεσο σώζει εστιατόρια από τη χρεωκοπία. 
Και μετά οι άλλοι είδαν ότι ο κοσμάκης τσιμπούσε με τους ερασιτέχνες κουτσομπόληδες-μάγειρες και τον Ιταλό εκτοξευτήρα γαμωσταυριδιών που η φωνή του έρχεται σε ανταγωνισμό με τον 11888 τυχαίο δε νομίζω, και αποφάσισαν να εντάξουν αυτό το ξεχασμένο τηλεοπτικό είδος περισσότερο στο πρόγραμμα των σταθμών. Και εγένοντο  Master Chef, Top Chef, Top Gear (όχι κάτσε, αυτό είναι για αυτοκίνητα), Γλυκές Αλχημείες, Food and the City, Chef στον αέρα κτλ. 
Για όσους δεν ξέρουν ακόμη τι είναι όλα αυτά, τα τρία τελευταία είναι συμβατικές εκπομπές μαγειρικής, το Master Chef ήταν κάτι σαν το X-Factor των μαγείρων (και λέω ήταν γιατί τελείωσε, νίκησε ο Άκης, εκείνος ο Αρειανός), όπου πήγαιναν από σουβλακοψήστης στο γυράδικο "Αρφαγεδδών" που ήθελε να εντυπωσιάσει τη γκόμενα μέχρι πεθερές που μετά το "Μια νύφη για το μοσχ...το γιο μου" πήγαιναν για να αποδείξουν πόσο άπιαστες είναι στο μουσακά και το τύλιγμα ντολμαδακίων γιαλαντζί. Τέλος, το Top Chef, το οποίο είναι επίσης διαγωνισμός, αλλά μόνο με επαγγελματίες chef, που εξηγεί και γιατί δεν ήταν τόσο επιτυχημένο όσο το σόου που παρουσίαζε η Ευγενία Θα Καταρρεύσω Μανωλίδου: Δεν πας να κάνεις X-Factor με τη Μπιγιονσού και τη Shakira!
Στο πλαίσιο λοιπόν αυτής της μαγειρικής μανίας που έχει καταλάβει τα κανάλια, σας παρουσιάζω σε αποκλειστικότητα κάποιες νέες μαγειρικές εκπομπές που, στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, θα ανακουφίσουν το ελληνικό κοινό από τα βάσανά του και θα του προσφέρουν ψυχαγωγία και μαγειρική κατάρτιση.
  • Ράδιο Κουτάλα:
    Ο Αντώνης Κανάκης, ο Γιάννης Σερβετάς και ο Στάθης Παναγιωτόπουλος (ο Κιούσης εξαιρέθηκε γιατί θα έκανε διαφήμιση στα McDonalds και η εκπομπή θέλει να προωθήσει το υγιεινό φαγητό) μπαίνουν στην κουζίνα και μαγειρεύουν. Ο Κωστάκης σαν μπρουτάλ αγόρι που είναι σφάζει αυτοπροσώπως όλα τα κρέατα που χρησιμοποιούνται στην εκπομπή, ενώ τον κεντρικό ρόλο έχει πια ο Στάθης Παναγιωτόπουλος, που με την προϋπηρεσία του στο Νηστικό Αρκούδι και τις ψυκτικές ιδιότητές του παίζει μεγάλο ρόλο σε μία τέτοιου είδους εκπομπή. Πάντως η νέα εκπομπή δε θα καταφέρει να μην εξοργίσει τον Άνθιμο, όταν το Μάρτιο θα δείξει συνταγή για γαρδούμπες.
  • Κοινωνία ώρα Ρέγκα:
    Ο Καμπουράκης και ο Οικονομέας μπαίνουν και αυτοί στην κουζίνα και φτιάχνουν λιχουδιές τις οποίες μετά τρώει ο Καμπουράκης. Λένε για τα κατορθώματα των πολιτικών της χώρας μας (οι οποίοι εξάλλου υπήρξαν εξαίρετοι μάγειρες οικονομικών στοιχείων) ενώ ταυτόχρονα προσέχουν να μην τους κόψει το αυγολέμονο. Η εκπομπή σημειώνει μεγάλη επιτυχία. Ο Παπαδάκης προσπαθεί να τη μιμηθεί, όμως στη διάρκεια της πρώτης του απόπειρας πέφτουν οι ασφάλειες, σπάει στα δύο ένα τηγάνι και τελικά γίνεται έκρηξη αερίου. Ο Αυτιάς δε δοκιμάζει καν την ιδέα, καθώς οι δικοί του τηλεθεατές τρέφονται αποκλειστικά με γιαουρτάκια, ραδίκια που ξέμειναν από τη λαϊκή και χάπια για την πίεση.
  • Τα Παραμαγειρέματα:
    Η Ανίτα Πάνια όχι, δεν μπαίνει στην κουζίνα, καλεί όμως τον κάθε δυστυχισμένο αυτού του τόπου να πει τον πόνο του στην κάμερα καθώς θα μαγειρεύει διάφορα εδέσματα τα οποία μετά θα μοιραστούν στο κοινό. Η εκπομπή με τον Γιάννη που ψήνει σουβλάκια καθώς μονολογεί "Αχ, Κούλα..." θα μείνει στην ιστορία καθώς η Κούλα και ο Πακιστανός της θα εισβάλλουν στο πλατό, η μεν Κούλα για να ξανασμίξει με το Γιάννη, ο δε Πακιστανός για να φάει τα σουβλάκια.
  • Πάμε Πακέτο:
    Τίποτα σπουδαίο, απλά η εκπομπή δικαιώνει τον τίτλο της καθώς πλέον τα πακέτα που δίνουν στο χαμένο γιο της κυρά-Κατίνας έχουν μέσα σουβλάκια, πίτσες ή κινέζικο.
  • Μαζί τα φάγαμε:
    Μία εντελώς νέα εκπομπή που θα την παρουσιάζει ο Θεόδωρος Πάγκαλος και θα διηγείται στους τηλεθεατές πώς κατέληξε στη σημερινή του κατάσταση. Υπολογίζεται ότι τουλάχιστον ένα εκατομμύριο Έλληνες θα κόψουν τα κοψίδια και θα το ρίξουν στα μαρουλόφυλλα και τις κρέμες αδυνατίσματος, όμως η εκπομπή κόβεται στο πέμπτο επεισόδιο από το ΕΣΡ. Όπως χαρακτηριστικά του λέει ο Παπακωνσταντίνου, "Ρε μαλάκα, είπαμε να τους τρομάξουμε αλλά όχι κι έτσι!"
  • Είμαι η Πετρούλα και μόλις μαγείρεψα:
    Ο δρόμος για την καρδιά του άντρα περνάει από το στομάχι. Βέβαια η Πετρούλα από αλλού νόμιζε ότι περνάει, όμως μια και το ακούει αυτό και σαν σεμνό κορίτσι που θέλει να βρει ένα καλό παιδί να ανοίξει σπιτικό μπαίνει στην κουζίνα. Η πρώτη της απόπειρα στέφεται με απόλυτη αποτυχία, καθώς καταφέρνει να γίνει χάλια με την κρέμα γάλακτος. Δεν πειράζει όμως, καθώς βγάζει τα λερωμένα της ρούχα on camera. Η εκπομπή συνεχίζεται σε παρόμοιους ρυθμούς και όλος ο κόσμος της λατρεύει-εκτός από τις γυναίκες, που για κάποιον απροσδιόριστο λόγο πιστεύουν ότι δεν μπορείς να μάθεις μαγειρική από αυτή την εκπομπή.
Άλλη μία αποκλειστικότητα από το Και Πού Σαι Ακόμα, το blog που πασχίζει για την ενημέρωσή σας. Αυτά, και να προσέχετε.

Κυριακή 2 Ιανουαρίου 2011

Μποϊκοτάζ, αυτός ο άγνωστος...

Έστω ότι γνωρίζετε ένα τυροπιτάδικο που έχει την τυρόπιτα 1 ευρώ. Λογικό είναι αυτό το τυροπιτάδικο να έχει μια καλή πελατεία. Όμως ο τυροπιτάς βλέπει ότι ο κόσμος αγοράζει από αυτόν και αποφασίζει να ανεβάσει την τυρόπιτα στο 1,50 ευρώ.
Τι γίνεται τότε; Το λογικό είναι να σταματήσει ο κόσμος να αγοράζει από αυτόν, εφόσον μάλιστα δεν είναι και της καλύτερης ποιότητας το εμπόρευμά του, και να στραφεί σε άλλα καταστήματα, ή, από τη στιγμή που δεν έχει αλλού καταστήματα με ικανοποιητικές τιμές, να κόψει και τελείως την τυρόπιτα-πάντως σίγουρα όχι να μείνει σταθερή ή να αυξηθεί η πελατεία του.
Τι κάνει τότε ο τυροπιτάς; Ή συνεχίζει με αυξημένη τιμή, μέχρι να χάσει όλη την πελατεία του και να βγει με κανένα ακορντεόν στην Αριστοτέλους, ή επαναφέρει την τιμή στα παλιά επίπεδα για να μη χάσει το κέρδος του.
Ας έρθουμε τώρα σε ένα πιο προσιτό παράδειγμα. Έστω ότι η βενζίνη έχει 1 ευρώ (που ίσχυε πριν από 3 χρόνια) και μέσα σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα ανεβαίνει στο 1,55 (που ισχύει τώρα). Έστω ότι επίσης πέφτει η κατανάλωση (που ισχύει). Φυσιολογικά, θα έπρεπε να πέσει η τιμή. Τι γίνεται όμως;
Βέβαια, σε αυτή την περίπτωση δεν φταίνε τόσο οι πωλητές όσο το κράτος, με τους παράλογους φόρους που βάζει μπας και καλύψει τα σπασμένα τόσων ετών, αλλά ταυτόχρονα μη φορολογήσουμε την Εκκλησία γιατί θα ρίξει φωτιά ο Άνθιμος και θα μας κάψει.
Και πάλι, όμως, θα δουλέψει. Είναι απλός νόμος προσφοράς-ζήτησης!
"Ποιο είναι αυτό το θαυματουργό φάρμακο ενάντια στην πανάκριβη βενζίνη, τιτανοτεράστιε και πάνσοφε Thomas the Barbarian;" σας ακούω να ρωτάτε. Και θα σας εξηγήσω τώρα αμέσως.
Μποϊκοτάζ!
Κομμένη πια η βενζίνη (και τα δανεικά, αλλά αυτό είναι από άλλο τραγούδι)! Για έναν ή δύο μήνες, οι πωλήσεις βενζίνης να πέσουν στο μηδέν. Ούτε ένα λίτρο για μολότοφ!
Και, φυσικά, θα ρωτήσετε τώρα εσείς: "και πώς θα κινηθούν τα αυτοκίνητα, με τη δύναμη της σκέψης ή με ζαχαρωτά; Δε μας τα λες καλά!"
Δηλαδή δεν είστε διατεθειμένοι να παρατήσετε το αυτοκίνητό σας για έναν ή δύο μήνες προκειμένου να είναι πιο φτηνή η βενζίνη και να μπορείτε να πληρώνετε πιο φτηνά για να το χρησιμοποιείτε. Ας δούμε όμως τα οφέλη της ζωής χωρίς αυτοκίνητα για δύο μήνες:
  • Λιγότερο καυσαέριο στην πόλη.
  • Λιγότερη κίνηση στην πόλη.
  • Λιγότερη κίνηση=πιο γρήγορα λεωφορεία.
  • Πιο γρήγορα λεωφορεία=λιγότερο στρίμωγμα.
  • Ευκαιρία για ενδιαφέρουσες γνωριμίες στη στάση του λεωφορείου.
  • Όχι άλλο άγχος για εύρεση πάρκινγκ.
  • Όφελος στην τσέπη.
  • Περπάτημα (ακόμη και μέχρι τη στάση)=υγιεινή ζωή
Συν ότι, με μηδέν πωλήσεις καυσίμων, το κράτος χάνει τεράστια κέρδη με αποτέλεσμα να ζοριστεί και τελικά να υποχωρήσει. Τι είναι λοιπόν καλύτερο, να θυσιάσετε λίγη άνεση για δύο μήνες και η βενζίνη να πάει στο 1,20 ή να τρώτε κάθε μέρα δύο ώρες στην κίνηση και τα λεφτά σας στα βενζινάδικα προκειμένου να μη στριμώξετε λίγο τον κώλο σας στο λεωφορείο;
Φυσικά αυτή η λύση δεν εφαρμόζεται μόνο στη βενζίνη. Υπάρχουν ένα σωρό άλλα υπερτιμημένα εμπορεύματα που μπορούμε να ρίξουμε τις τιμές.
Πάρτε παράδειγμα τη μουσική! Κάποτε τα CD έκαναν 20 και 30 ευρώ-αν δεν τα έπαιρνες από τους μαύρους. Τώρα όμως που όλος ο κόσμος κατεβάζει από το ίντερνετ, τα CD πωλούνται μαζί με εφημερίδες και τηλεπεριοδικά!
Αλλά για να πετύχει αυτή η λύση, χρειάζεται δύο πράγματα: πρώτον, να συνεννοηθούν όλοι και να συμμετέχουν όλοι, και δεύτερον, να μείνουν όλοι σταθεροί στο στόχο μέχρι να επιτευχθεί η μείωση των τιμών. Αλλιώς, δεν έχει νόημα. Ή όλοι ή κανένας.
Μας κλέβουν κι εμείς τους αφήνουμε. Δεν είναι καιρός να κάνουμε κάτι για αυτό;