Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

Το Ιδανικό 2011 για τις μεγάλες προσωπικότητες του κόσμου

  • Για το Γιώργο Παπανδρέου:
    Ξυπνάει το πρωί της 1/1/2011 και βρίσκει κάτω από το δέντρο ένα καινούριο ποδήλατο. Περιχαρής το παίρνει και βγαίνει στους απόλυτα ασφαλείς για αυτοκίνητα...όχι, κάτσε, έτσι είναι τώρα, απόλυτα ασφαλείς για ποδήλατα δρόμους και ποδηλατάρει ανάμεσα σε χιλιάδες άλλους ευτυχισμένους Έλληνες. Το ΔΝΤ έχει φύγει, οι επικριτές του έχουν διαψευσθεί, τα λεφτά βρέθηκαν (τα είχε φάει ο Πάγκαλος μαζί μας), ο Λαζόπουλος σταματάει επιτέλους να τον κοροϊδεύει-ίσως μόνο για τα ελληνικά του- και η Άντα είναι είκοσι χρόνια νεότερη. Θα ήθελε να έχει και μαλλιά ή καλές γνώσεις ελληνικών, αλλά επειδή είναι μετριόφρων άνθρωπος δεν το ζητάει από τον Άγιο Βασίλη στο γράμμα του για να μη θεωρηθεί πλεονέκτης. 
  • Για τον Αντώνη Σαμαρά:
    Ξυπνάει το πρωί της 1/1/2011 και βρίσκει κάτω από το δέντρο το Μητσοτάκη μαχαιρωμένο. Περιχαρής τον θάβει στην πίσω αυλή και ανοίγει τηλεόραση, για να δει ότι ο Γιώργος τα σκάτωσε και ο λαός απαιτεί πρόωρες εκλογές. Στις εκλογές ο Αντώνης σαρώνει με 99,9% και 0 αποχή, όλοι οι βουλευτές της ΔΗ.ΣΥ πηγαίνουν στην ΝΔ και ο αρχηγός της ΝΔ καταφέρνει να σώσει τη χώρα από τα νύχια του ΔΝΤ με το μαγικό του πλάνο των 18 μηνών (ή 12 ήτανε; 18 θα βάλω γιατί 12 δε θα το πίστευε ούτε ο Σαμαράς). Ο κόσμος ευγνωμονεί τον πρωθυπουργό και στήνει ανδριάντες του σε όλες τις πλατείες, ενώ η Μέρκελ αναδεικνύει την Ελλάδα ως παράδειγμα προς μίμηση και όχι προς αποφυγή για τις άλλες χώρες.
  • Για τον Μητσοτάκη:
    Τα ίδια με πάνω, μόνο που αλλάζετε το Μητσοτάκης με το Σαμαράς και 
    το ΝΔ με ΔΗ.ΣΥ.
  • Για την Παπαρήγα:
    Ξυπνάει το πρωί της 1/1/2011 και βρίσκει κάτω από το δέντρο τα άπαντα του Μαρξ και τα απομνημονεύματα του Λένιν σε χρυσόδετη έκδοση. Ανοίγει το Ριζοσπάστη για να δει ότι ο Γιώργος τα σκάτωσε και ο εξοργισμένος κόσμος με μπροστάρισσα την Αλέκα καταλαμβάνει τη Βουλή και ιδρύει καθεστώς κομμουνιστικού τύπου-το οποίο όμως, σε αντίθεση με την κοινή πεποίθηση του κόσμου για τον κομμουνισμό, λειτουργεί κανονικά. Όλοι οι πολίτες είναι ίσοι (απλά η Αλέκα είναι πιο ίση από τους άλλους), καλλιεργούν από κοινού τη γη, τα αγαθά μοιράζονται εξίσου και όλοι είναι ευτυχισμένοι-εκτός από τους καπιταλιστές βιομήχανους.
  • Για τον Adonis-Ένας Είναι Ο Adonis-Georgiadis
    Ξυπνάει το πρωί της 1/1/2011 και βρίσκει λεφτά στην ταμειακή μηχανή του βιβλιοπωλείου του-κάποιος αγόρασε τα βιβλία του. Με μία γρήγορη βόλτα στην Αθήνα βλέπει ότι η χώρα έχει αδειάσει από μετανάστες και άθεους-το Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών επιβεβαιώνεται πανηγυρικά. Οι Αθηναίοι καταλαβαίνουν το λάθος τους που ψήφισαν Σγουρό και απαιτούν να γίνει ο Άδωνις Περιφερειάρχης, ενώ η Ευγενία αποφασίζει να του ικανοποιήσει τη μεγαλύτερή του φαντασίωση-να βαφτεί μαύρη και να τον αφήσει να την μαστιγώσει.
  • Για τον Παναγιοτατομακαριότατο Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Άνθιμο:
    Ξυπνάει το πρωί της 1/1/2011 και βρίσκει κάτω από το δέντρο εκείνο το καινούριο χρυσοποίκιλτο ράσο από τον Αρμάνι. Ανοίγει την τηλεόραση και βλέπει λάιβ μία τεράστια πέτρα να πέφτει από τον ουρανό πάνω στον Μπουτάρη που έτυχε να περνάει από ένα ρεπορτάζ του Παπαδάκη για τις λαϊκές. Όλοι οι δημοτικοί σύμβουλοι της "Πρωτοβουλίας" παραιτούνται και στη θέση τους αναλαμβάνουν ο Γκιουλέκας και οι δικοί του υποψήφιοι. Οι πιστοί κατακλύζουν κάθε Κυριακή τις Εκκλησίες, ενώ ο Κανάκης, ο Σερβετάς, ο Κιούσης και ο Στάθης μετανοούν και μετονομάζουν την εκπομπή Ράδιο Αρβύλα σε Ράδιο Ευσέβεια, όπου εξυμνούν τον Άνθιμο και την Ορθόδοξη Πίστη (το μόνο στοιχείο που διατηρείται από την παλιά εκπομπή είναι τα ανέκδοτα του Στάθη, για να δείξουν στους πιστούς τι τους περιμένει αν αμαρτάνουν).
  • Για τον Καραμανλή:
    Ξυπνάει το μεσημέρι της 1/1/2011 και βρίσκει κάτω από το δέντρο το Pro Evolution Soccer 12-άσχετα που δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα-μαζί με ικανή ποσότητα μπάφων για την πλήρη εμπειρία. Η Νατάσα τελειοποιεί τη συνταγή για το κοκορέτσι. Ο πάλαι ποτέ πρωθυπουργός λαμβάνει μέρος σε διαγωνισμό καταβρόχθισης λουκάνικου και σπάει όλα τα ρεκόρ-ούτως ή άλλως, και στην κυβέρνηση όταν ήταν κυριολεκτικώς και μεταφορικώς λουκάνικα έτρωγε, ενώ κανείς δεν ασχολείται πια μαζί του.
  • Για τη Σουλιώτη και τον Πουλόπουλο:
    Ξυπνάνε το πρωί της 1/1/2011 και βρίσκουν κάτω από τα δέντρα DVD box set με όλες τις ελληνικές συμμετοχές στο διαγωνισμό. Η περσινή νικήτρια της Eurovision Lena Meyer Landrut σκοτώνεται σε ένα τραγικό δυστύχημα. Η Ελλάδα βρίσκει τα λεφτά για να στείλει φαντασμαγορικές συμμετοχές (για όλα τα υπόλοιπα δε μας νοιάζει) και στέλνουμε την Άννα Βίσση σε συνεργασία με το Σάκη Ρουβά. Η Ελλάδα σαρώνει με δωδεκάρια από όλες τις χώρες, ενώ δεύτερη έρχεται η Κύπρος. Η Σουλιώτη και ο Πουλόπουλος με τα επικά ρεπορτάζ τους από την Ελληνική Νίκη καταξιώνονται στη λαϊκή συνείδηση και όλοι τους εύχονται "Άντε, και μ' ένα καλό αγόρι!"
  • Για τη Μέρκελ:
    Ξυπνάει το πρωί της 1/1/2011 και βρίσκει κάτω από το δέντρο έκθεση οικονομικών στοιχείων που λέει ότι η Ελλάδα έχει έλλειμμα 322%. Κοιτώντας στον καθρέφτη διαπιστώνει ότι βλέπεται και βγαίνει στα μαγαζιά για ψώνια μαζί με εκείνον τον γκέι υπουργό Εξωτερικών που είχε. Όταν συναντά τον Παπανδρέου, τον κάνει σκουπίδι και αρνείται να του δανείσει έστω και ένα ευρώ για εισιτήριο λεωφορείου. Οι δείκτες οικονομίας της Γερμανίας σημειώνουν πρωτοφανή άνοδο, όπως επίσης και το όργανο τους συζύγου της, που είχε καταντήσει πιο ξάπλα κι από τον Καραμανλή.
  • Για τον Σαρκοζί:
    Ξυπνάει το πρωί της 1/1/2011 και βρίσκει κάτω από το δέντρο ένα ζευγάρι κάλτσες. Ασήμαντο δώρο για έναν Πρόεδρο, θα μου πείτε, το σημαντικό όμως είναι ότι πλέον χρειάζεται να σκύψει για να το πιάσει: έχει ψηλώσει 20 πόντους! Πασιφανώς χαρούμενος που δεν τον περνάει πια η Κάρλα, αποφασίζει να αυξήσει τους μισθούς στα 1300 ευρώ, να μειώσει τη συνταξιοδότηση στα 60 και να χαρίσει και μερικά δισεκατομμύρια στην Ελλάδα έτσι για την καλή καρδιά. Η Γαλλία μπορεί να χρεοκοπήσει, όμως δεν έχει σημασία για το Νικολά γιατί μπορεί επιτέλους να φτάσει τις χειρολαβές στο λεωφορείο.
  • Για τη Lady Gaga:
    Ξυπνάει το πρωί της 1/1/2011 και βρίσκει κάτω από το δέντρο 365 γελοίες περούκες, μία για κάθε μέρα του χρόνου. Καθώς τις προβάρει, διαπιστώνει ότι το Bad Romance έχει φτάσει το 1 δισεκατομμύριο θεατές, αφήνοντας τον Justin Bieber να κλαίει αγκαλιά με το αρκουδάκι που του έφερε ο Άι Βασίλης. Οι συναυλίες της είναι όλες sold out, όλα τα τραγούδια της κατακλύζουν το τοπ του MTV, με μόνο μία θέση ελεύθερη για την καλή της φίλη Μπιγιονσού, ενώ μαθαίνει ότι υπάρχει μια χώρα που λέγεται Ελλάδα και διοργανώνει φιλανθρωπικά events για αυτήν.
  • Για όλους εμάς:
    Ξυπνάμε το πρωί-ή το μεσημέρι, αν χτυπήσαμε μπουζούκια-της 1/1/2011 και βρίσκουμε κάτω από το δέντρο ό,τι επιθυμούμε. Ταυτόχρονα, όλοι οι παραπάνω έχουν στοιβαχθεί σε ένα πλοίο το οποίο μυστηριωδώς εξαφανίζεται στο τρίγωνο των Βερμούδων. Η χώρα μας ορθοποδεί, το ΔΝΤ φεύγει και όλοι ζούμε ευτυχισμένοι, χωρίς ανίκανους πολιτικούς, χωρίς μισαλλόδοξους παπάδες, χωρίς κακόγουστα ρεπορτάζ και χωρίς τρισάθλια μουσική.
Βέβαια, ιδανικά είναι αυτά και σιγά μην πραγματοποιηθούν. Όπως και να 'χει, ευτυχισμένο το 2011-ίσως και να είναι η προτελευταία χρονιά του κόσμου...

Τετάρτη 29 Δεκεμβρίου 2010

Πού έχει πάει η ψυχή της μουσικής;



Χθες το βράδυ καθόμουν και έκανα ραδιοζάπινγκ όταν ξαφνικά στον RSO έπαιξε το All I want for Christmas is You.

Υπό κανονικές συνθήκες πίεσης και θερμοκρασίας, μισώ αυτό το τραγούδι όπως ο Άνθιμος το Μπουτάρη. Για την ακρίβεια, πιστεύω ότι η Mariah Carrey είναι η τέταρτη χειρότερη ύπαρξη στην παγκόσμια μουσική, μετά τον Justin Bieber, τον George Michael και την -ω Θεοί του Ολύμπου ας τη σκοτώσει κάποιος- Άννα Βίσση.

Σε αυτή την περίπτωση όμως, συνέχισα το ραδιοζάπινγκ, άκουσα τι έπαιζαν οι άλλοι σταθμοί και επανήλθα στην αντιπαθή Mariah και τον ύμνο της στο γκόμενο. Ίσως εδώ τώρα να βγάλετε διάφορα συμπεράσματα όπως ότι έγινα γκέι, ερωτεύτηκα ή αποφάσισα να δώσω μία δεύτερη ευκαιρία στη Mariah. Λάθος! Παραμένω αρκετά στρέιτ για να μη με νοιάζει η διαφορά βεραμάν και τιρκουάζ, οι συμμαθήτριές μου παραμένουν το ίδιο μπάζα με πέρυσι και φυσικά το Και Πού 'Σαι Ακόμα στηρίζει Μπιγιονσού.

And I think to myself, λοιπόν, what a wonderful world-όχι, λάθος, αυτό είναι άλλο τραγούδι. I think to myself, λοιπόν, "Τι τρέχει ρε Θωμά; Τι σ' έπιασε ξαφνικά και συντονίστηκες στη Mariah, το χαζοχαρούμενο μπιτ της και το εκνευριστικό σερί κορώνας της;" And it hits me: "Τα σημερινά τραγούδια δεν έχουν ψυχή! Δεν έχουν συναίσθημα! Δεν είναι τίποτα!" (αν αυτό σας ικανοποιεί, δεν το γύρισα σε Mariah στα πίσω-πίσω).

Είμαστε επισήμως στην εποχή του μουσικού τίποτα. Με εξαίρεση μερικά τραγούδια που όντως σε βάζουν στη διάθεση που θέλει να βγάλει ο τραγουδιστής, όλα τα υπόλοιπα έχουν ως μόνο στόχο να κοπανιούνται στα κλαμπ τα δεκαπεντάχρονα κοράσια μεταξύ του "Ναι, μπαμπά, δε θα αργήσω, θα είμαι πίσω πριν τις 1 και δε θα πιω!" και του "Τι έγινε; Τι είναι αυτά τα ξερατά γύρω μου; Γιατί είμαι ανάμεσα σε δώδεκα άντρες, τρεις γυναίκες και ένα σκύλο;"

Κοιτάξτε τη ροκ. Πλέον θεωρούνται ροκ ένα μάτσο παιδαρέλια που ακόμη δεν ξεπέρασαν το στάδιο του Emo (ξέρετε μωρέ, εκείνα τα μαλακισμένα με το eyeliner και τις αυτοκτονικές τάσεις στα Σύνταγμα...δε θυμάστε; Μάιστα...Πού πήγαν τα λεφτά είπαμε;) και τραγουδάνε soundtrack για υπερπαραγωγές με γυαλιστερά βαμπίρ, μποντιμπιλντεράδες λυκάνθρωπους και μπάζα που προσπαθούν να διαλέξουν ανάμεσα στο φλώρο και στο γελοίο (ελπίζω να πιάσατε το λεπτό υπονοούμενο).

Κοιτάξτε τη ραπ! Κάποτε έβγαιναν διαμαντάκια όπως το Lose Yourself και φυσικά το all time classic Gangsta's Paradise (στήστε αυτί και μετρήστε βρισιές αν θέλετε...εγώ δε βρήκα καμία). Τώρα η όλη έννοια της ραπ είναι να βγαίνουν τυπάδες με τεράστια ρούχα και να βρίζουν δώδεκα φορές σε κάθε δέκα λέξεις σαν να είναι δωδεκάχρονα που διαφωνούν για το ποιος την έχει μεγαλύτερη.

Πάρτε χιτάκια και σημειώνετε διαφορές. Αν μετά από δέκα βίντεο κλιπ καταφέρετε να μετρήσετε πάνω από πέντε, εγώ κόβω τo σουβλάκι και την πίτσα και τρέφομαι εφόρου ζωής με νερόβραστο κουνουπίδι. Όλα τα ίδια. Ξανθό ξέκωλο, δήθεν κουλ τύπος με ροζ μπλουζάκι, ελαφρώς αξύριστη μάπα και μαλλί παστωμένο μέχρι αηδίας στο ζελέ, απελπιστικά ίδιο μπιτ και στίχοι επιπέδου "Come with me για να τη βρεις".

Λίγο έλεος πια! Είναι που είναι η εποχή μας χάλια, λίγη καλή μουσική δε θα έβλαπτε! Ή λίγη εφευρετικότητα. Το καινούριο φρούτο είναι τώρα να παίρνεις sample από ένα παλιό τραγούδι της δεκαετίας του 80 ή πιο παλιά και να το μετατρέπεις σε σαχλομπιτάκι...Καμαρώστε εδώ πράγμα που δεν ήρθαν αμέσως οι Boney M να τους κάνουν τόπι στο ξύλο...

Δε θα με πείραζαν τα σαχλομπιτάκια, αν σε αναλογία με τα καλά τραγούδια που έβγαιναν ταυτόχρονα ήταν 50-50 ή έστω στην χειρότερη 60-40. Τώρα έχουμε φτάσει στο 95-5! Δηλαδή ανοίγεις το MTV και πρέπει να περιμένεις καμιά ώρα για να βρεις ένα τραγούδι που πραγματικά θα σου ξυπνήσει συναισθήματα πέραν της αηδίας-περίπου ότι γίνεται με τον ΟΑΣΑ, με τη διαφορά ότι ο ΟΑΣΑ δε στέλνει από τη στάση σου ανά τρία λεπτά πιταρισμένα σαράβαλα που πάνε σε όποιο άσχετο μέρος από τον προορισμό σου για να σου τη σπάσει.

Δηλαδή σκεφτείτε! Ακόμη και με τους σκύλους του 90 (τύπου "Πάρε τηλέφωνο τον κερατά") κατάφερνες να νιώσεις κάτι...Τώρα βγαίνουν ίδια χαζά τραγούδια, χωρίς ψυχή, ίσα για να κοπανιούνται τα χαζόπαιδα και να σκάνε τα ευρώπουλα για να κατεβάσουν ringtone (η μεγαλύτερη απάτη...με τα ίδια λεφτά αγοράζεις το τραγούδι ολόκληρο ή και τελείως τζάμπα...). Νιώθω απογοήτευση για το ανθρώπινο είδος...